Warsztat kowala

- Nie zrozumiałaś mnie. Miałem na myśli służbę, jako pracę. Coś jak służba wojskowa
Przyglądał jej się z zainteresowaniem. Zgiął nogę w kolanie, splótł palce za głową.
- Imponujące.

- Aha, chyba że tak - rozbrzmiało w jego głowie.
Przechyliła uroczo głowę na drugi bok.
- To może powycieram się o twoje rzeczy zostawiając na nich sierść? x3

- Jeśli to zrobisz, to niedługo potem będziesz się wycierać ręcznikiem w swoim domu
Oczywiście mówił to poważnie, ale brzmiało to jakby żartował.
- To jesteś człowiekiem, który potrafi zmieniać kształt na tygrysa, czy tygrysem, który potrafi zamienić się na człowieka?

- ... to ja może jednak zrezygnuję v.v.
Zastanowiła się. Było to trudne pytanie x.x
- Nie wiem. Raczej nie da się tego określić. Ale nie każdy z mojej rasy zmienia się akurat w tygrysa.

- To znaczy, że się nie zamieniasz. Jesteś po prostu jednym i drugim. Fajne
Ochłodziło się jeszcze trochę przez nadejście nocy, ale jemu nie było ani trochę zimno. Siedział sobie w lekkiej koszuli z podwiniętymi rękawami, patrząc na nią nieruchomymi oczami, z lekkim uśmiechem na ustach.
Błysnęło, a po chwili zagrzmiało.
- Burza chyba ustępuje.

Zamrugała.
- Chyba masz rację Nigdy tak na to nie patrzyłam...
Spoglądnęła za siebie, odwracając łeb. Zrobiło się całkiem ciemno. I w dodatku dalej padało. Może trochę mniej, ale zawsze.
- Chyba muszę sobie stąd iść... v.v
Ale bardzo nie chciałą!

Deszcz. Woda. Kot. Ahaaa!! Wszystko jasne . On też nie lubił deszczu, bo był mokry i zimny, więc potrafił ją zrozumieć.
- Możesz tu zostać. Przy ogniu jest ciepło, zaraz zamknę drzwi do warsztatu, podsunę ci do pieca tamten fotel i będzie cacy. Ja też mogę tu zostać, żeby ci źle nie było.
Wzruszył ramionami. I tak często tu spał.

Sinikarowi zanim dotarł do miasta zeszło się naprawdę długo. Nie precyzyjne wskazówki rycerza mu w tym nie pomogły. W końcu dotarł... Na wieczór i w burze. Płaszcz którym się okrył z powrotem przemókł do suchej nitki. Szedł tak ulicą patrząc w niebo i rozmyślając czemu nie może tam wrócić? W końcu zauważył miejsce w którym ktoś był... Wyglądało na kuźnię... "Mam nadzieje że nie poskąpią mi dachu nad głową." Sinikar schował się pod zadaszeniem kuźni. - Wybaczcie że tak bez uprzedzenia... Mam nadzieje że nie poskąpicie mi dachu nad głową? Mówiąc to zdejmował płaszcz który w miejscu które dotkną zamarzł. Ukazał przy okazji swoje skrzydła. W zasadzie nie wiele sobie z tego robił. Gdy obrócił się w ich kierunku plasną sobie prosto w czoło. - Wybaczcie mój brak kultury. Sinikar ukłonił się. - Sinikar. Po chwili podniósł z powrotem głowę.

- Mogę, mogę?! *____* Jesteś ekstra!
Usłyszała jakiś głos. Odwróciła swój tygrysi łeb w stronę przybyłego gościa. Z pozoru był towarzyski, śmiały i... wścibski? Tak bez niczego tu wlazł. Choć w końcu tu był warsztat i może miał jakąś sprawę do kowala.
- Cze - usłyszał w swojej głowie, co mogło go nawet bardzo zdziwić.
Trzeba by było wrócić do normalnej postaci, by nie straszyć przechodniów. W końcu tygrys to niecodzienne zjawisko.

Tygrys to niecodzienne zjawisko. A tygrys, który nagle zamienia się w dziewczynę to niby normalka?
- Nie jestem ekstra, po prostu też nie lubię deszczu i cię rozumiem.
Uniósł wzrok na nieznajomego. Biło od niego chłodem (dosłownie), nawet Gray to wyczuł.
- Nie ma sprawy - powiedział trochę bardziej prostackim językiem. Wskazał mu krzesło. - Rozgość się. Jestem Gray, kowal.

Sinikar czuł że owy kowal to nie zwykle nie lubiana przez niego istota. Demon... A raczej pół-demon. Powstrzymał się jednak od rzucenia się na niego i odcięcia mu natychmiastowo głowy. " Może... Może nie będzie taki zły jak jego pobratyńcy... Taa a morze jest szerokie i głębokie." Tak sobie pomyślał siadając nie na krześle lecz... W palenisku. - Hmm. Czyżbym usiadł na czymś ciepłym? Powiedział jakby sam do siebie i podniósł się. Połowa paleniska zgasła od tego że tam siedział a jego szata była nie naruszona. Wziął w gołą dłoń jeden z płonących węglów który zgasł natychmiastowo w jego dłoniach. - Aha palenisko. Powiedział z uśmiechem na twarzy i wrzucił węgiel z powrotem do paleniska. - Sam widzisz że lepiej bym nie siadał na tamtym krześle. Jeszcze by przymarzło i co wtedy?

Chodziło mi o przechodniów, przecież co chwilę przechodzili jacyś inni, prawda? ;p
- No to jesteś wyrozumiały - odpowiedziała już jako dziewczyna, siedząc ze złączonymi stopami na podłodze.
Przybyły gościu usiadł na krześle w palenisku . Obserwowała go z zaciekawieniem.
- To może lepiej faktycznie postój - powiedziała, nieco osłupiała.

Taaa... to pewnie był kolejny typ, który uwielbiał rozwalać wszystko, co miało coś wspólnego z demonem. Super.
- No to rozgość się w dowolny sposób.
Obserwował go uważnie.

Sinikar poczuł się nie swojo przez wzrok kowala. - Spokojnie jeśli ci jest potrzebne teraz rozpalę je w tym momencie. Mówiąc to wskazał palcem wskazującym na palenisko. Po sekundzie wystrzeliła z jego palca mała kula białego ognia która natychmiast rozpaliła palenisko. W dodatku palenisko było tak gorące że czuliście się jakbyście stali przy ogniu piekielnym. - Nie znoszę gorąca. Ale wam pewnie zimno to ogrzejcie się.

Nie rozumiała tego, co robił. Palenisko grzało porządnie, a on sprawił, że zaczęło grzać jeszcze mocniej.
- Aaaaa... ;< - jęknęła. Poparzyła się lekko. Ale z takiej odległości? - Teraz jest za ciepło, zepsułeś -.-

- Ja się nie muszę ogrzewać - odpowiedział spokojnie. - Jestem gorącokrwisty. To dla niej.
Skinął na dziewczynę.
Jako, że nie chciał być niegościnny, podniósł się, klasnął w dłonie.
- Kawy? Herbaty? Czegoś innego?

- Jeśli będziesz taki miły wystarczy szklanka wody. By nie przemrozić nic do podłoża usiadł przy ścianie na podłodze i popadł w zamyślenie. Skrzydła misternie rozłożyły się na boki. Sinikar myślał co tu się jeszcze zmieniło... W miejscu gdzie wcześniej nie było nic są miasta a tam gdzie miasto było zostały szczątki... Ciekawe co jeszcze go spotka w tym świecie.

Zagapiła się na tajemniczego przybysza.
- Yyyy... masz skrzydła - oznajmiła. - Ładne, a kim jesteś? ^
Spróbowała jakoś nawiązać rozmowę.

Odpowiadało mu, że Loara spróbowała nawiązać z nieznajomym rozmowę, dzięki czemu on mógł zamilknąć. Wyszedł na moment i wrócił ze szklanką wody w dłoni. Podając ją Sinikarowi przez chwilę dotknął jego dłoni i poczuł przeszywający ból. Szybko zabrał rękę, wrócił bez słowa na swoje miejsce.

- Dzięki. Rzekł po czym jednym łykiem wypił szklankę wody która nie zamarzła. - Pytasz kim jestem? Wiecznym podróżnikiem szukającym ukojenia. A skąd pochodzę? Wyjdź z budynku i spójrz w górę. Z tamtąd pochodzę. Nie jestem jednak upadłym aniołem lecz prawdziwym archaniołem. I wybacz Gray za to wszystko ale cóż nie lubię ani Lucyfera ani jemu podobnych. Nie lubię to jednak za słabe słowo... Cholera przez Lucyfera straciłem niebo! Podniósł na moment głos ale po chwili się uspokoił. - Wybaczcie. Mrukną i znów wrócił do swoich myśli.

Kiedy mówił o Lucyferze (a wiedziała, że to demon czy tam diabeł) i zwrócił się do Graya, zaświtało jej coś. Gray musiał mieć coś wspólnego z demonami.
- Hej - przerwała mu nagle. - Jeśli myślisz, że demony mają coś wspólnego z Lucyferem to się mylisz. Demony nie pochodzą z piekła, tak jak głoszą te wszystkie bajki
Nasz kolega chyba mało wiedział, albo po prostu poprzeinaczał fakty. Albo po prostu ktoś wpoił mu taką wiedzę...
Spojrzała z utęsknieniem na zewnątrz.
"No przestań lać... przestań"

Popatrzył na gościa, potem skrzyżował nogi, westchnął ciężko ze wzrokiem utkwionym w suficie.
- Nie ty jeden go nie lubisz, przyjacielu - mruknął. - Naprawdę mało który Morcon powie ci, że lubi Lucyfera. Bo to właśnie z nim jesteśmy kojarzeni, zupełnie bez przyczyny, i to właśnie przez te skojarzenia jesteśmy znienawidzeni. Zabijałem, tak, jak każdy demon. Ale moje zabijanie różniło się tym, że robiłem to z przymusu. W czasie wojny.

- Tak? To wyjaśnij mi czemu gdy Lucyfer przypuścił szturm na niebiosa walczyły demony? I czemu gdy Lucyfer porwał mnie do piekła i torturował mnie to robiły to i demony? Wyjaśnisz mi czemu przez kilka lat cierpiałem potworne katusze przez demony? Nie twierdzę że każda istota będąca w jakimś calu demonem jest zła. Ale gdybyś tyle cierpiała co ja torturowana przez DEMONY to też byś ich nie uwielbiała. Znów się nieco uniósł z tonem ale po chwili znów się uspokoił. - I to jest jeden z powodów dla których ilość demonów drastycznie się zmniejsza... Pod moim ostrzem. Ostatnie zdanie powiedział o wiele ciszej by kowal się aż tak nie zdynerwował.

Słuchała go uważnie.
- Są dwa wyjaśnienia. Albo to były demony, które z jakiegoś powodu pragnęły rozlewu krwi, np. zostały opętane... albo to nie były demony.
Podniosła się.
- Wiem coś o tym. Nie musisz mówić, że wyssałam to z palca. Nie zmyślam.
Porwała jakąś szatę czy płaszcz Graya. Narzuciła kaptur na głowę.
- Potem ci oddam.
I wybiegła na deszcz. Oddaliła się szybko.

[z/t]

- Demony zazwyczaj korci zło, dlatego, że kręci ich zabijanie i zapach krwi - powiedział cicho do Loary.
Chwilę potem wyszła.
- Wystraszyłeś ją.

- Ciekawe kogo też mogła mieć na myśli mówiąc że to mogły nie być demony. Ah słodka jej niewiedza. Ale gdy spotka prawdziwego demona to nie wiem czy taka świadomość jej pomoże. Być może to dziwnie zabrzmi ale znasz ten świat? Bo jeśli tak to dobrze by było gdybyś mi wskazał w jakim kierunku leżą pozostałe miasta. Ostatnio kiedy tu byłem co było bodajrze kilka tysięcy lat temu to było tylko jedno miasto... Obecnie ruina. Krótko mówiąc na podróżowałem się po światach i wymiarach i czuję się w tym całkowicie zagubiony. Trochę mu było szkoda że ją wystraszył ale jeśli ona myśli że demony to miłe i potulne stworzenia to jest w olbrzymim błędzie. Kiedyś się o tym przekona...

- Ta, znam - mruknął. Podszedł do drzwi, skąd mógł mu pokazywać mniej więcej kierunki. - Pewnie wiesz, że w tym momencie znajdujemy się w Laros. Na północ stąd leży Sanvante, najłatwiej jest się tam dostać wozem drogą przez pola, później przez las. Natomiast na południowy wschód znajdziesz Ashilut, ale tam nie bywam zbyt często. Za każdym razem jechałem konno, bez towaru. Tak najszybciej bo i droga dość daleka.
Oparł się ramieniem o framugę drzwi. Było to do niego bardzo niepodobne, ale na ramionach miał gęsią skórkę.

- Dziękuję... I za gościnę i za wskazówki. Sinikar podniósł się i założył z powrotem swój czarny płaszcz. Tam gdzie siedział był lód ale do tego można się przyzwyczaić. - Uścisną bym ci dłoń ale to by za bardzo bolało na taki drobny gest. Być może jeszcze kiedyś tu zajrzę... Być może nie. Tak czy inaczej. Do zobaczenia. Powiedział i wyszedł. Dosyć szybko zniknął w odmętach ciemności.
[z/t]

- Ta, wesołej drogi - pożegnał się cicho.
Oparł się przedramionami o framugi, patrząc za nim, lecz dość szybko stracił go z oczu. Pociągnął nosem. Po kilku chwilach zatrzasnął drzwi, zamknął wszystkie zamki, żeby mu kto w nocy sprzętu nie ukradł i wrócił na piętro, gdzie udał się do łóżka.

[nmm]

Dobiegła do miasta Laros. Trochę się zmęczyła więc postanowiła iść spacerkiem przyglądała się oświetlonym jedynie przez latarnie kamienicom. Przystanęła i oparła się plecami o mur jednego z budynków.
-Muszę odpocząć-westchnęła. „Musi być jakaś broń która zabije tego demona.” Nagle jej wzrok przykuł pewien budynek
-Kuźnia...-szepnęła

Stał przy ciężkim kowadle, waląc młotem w rozżarzone ostrze miecza. Skry sypały się na boki. Był brudny od sadzy, bo wcześniej musiał pobawić się węglem, teraz więc był brudny i spocony.
Zaklął cicho pod nosem.

Ruszyła w kierunku kuźni. Usłyszała hałas z niej dobiegający. Podeszła bliżej i przez uchylone drzwi zobaczyła, że ktoś w niej pracuje. Już miała wejść , ale się zawahała.
Stała jeszcze przez chwilę, po czym zapukała. Nie wiedziała czy chłopak ją usłyszy, więc nadal stała na zewnątrz mimo iż drzwi były uchylone. Nie chciała wchodzić nieproszona.

Słuch miał bardzo dobrze, ale może nie tyle usłyszał, co zwrócił uwagę na czyjąś obecność. Opuścił młot, spojrzał na młodą dziewczynę w drzwiach.
- Dobry wieczór - przywitał się. - W czymś pomóc? Broń? Pancerz? Popielniczka?
Sięgnął po jakieś ubranie, bo trochę rozpędził w tej pracy.

Najpierw otaksowała go spojrzeniem. Trochę ją rozśmieszyło to jak był umazany sadzą.
-Dobry wieczór. Za popielniczkę dziękuję.-weszła powoli do środka -Ja.. ee.. broń. Ma pan może broń na demony?-zaczęła rozglądać się po wnętrzu. "Ale tu gorąco uff"-pomyślała.

"Coś na demony".
Drgnął.
- Niczego specjalnego - odpowiedział, odstawił na bok ciężki młot kamienny i zajrzał do magazynu. - Ale mam trochę run magicznych. Mogę też wykonać jakieś szczególne na zamówienie.
Potarł się po karku, popatrzył na kobietę.

Spuściła głowę.
-Na zamówienie.-powtórzyła i podniosła głowę patrząc na niego.-To nie jest zwykły demon-powiedziała ze strachem- Kiedy mogłabym się spodziewać tej broni, i ile by ona kosztowała? -nie miała przy sobie pieniędzy więc nie mogła kupić od niego teraz żadnej z rzeczy przez niego oferowanych.

Dmuchnął sobie w grzywkę na czole, przyglądając jej się uważnie. Nie był przyjacielem demonów, ale poczuł się trochę dziwnie.
- Więc jaki to demon? Cena będzie zależała od magii, jaką będę musiał włożyć w runę. A muszę wiedzieć, czego ma ta runa dotyczyć.

"Jaki to demon" Sama nie wiedziała z czym chce walczyć, nie wiedziała jaką moc posiada ta bestia, która zabiła jej najbliższych i która chce zabić i ją.
-Przepraszam za zawracanie głowy... nie wiem-szepnęła bezsilnie. -Nie wiem co to za demon-powtórzyła. I obróciła się z zamiarem wyjścia.

Kiedy chciała wyjść potarł się po tyle głowy, okazując w ten sposób kompletną dezorientację.
- Nie no, poczekaj... - zawołał za nią. - Wiesz chociaż jak wygląda? Albo w jaki sposób czyni szkody, lub co innego robi? To demon fizyczny, czyli osoba człekokształtna, której mózg odjęło, czy upiór, duch?

Odwróciła się do niego. Próbowała sobie przypomnieć demona, ale z biegiem czasu i chęci zapomnienia tamtych zdarzeń ten obraz się zamazał. Pogładziła dłonią kar
-Demon fizyczny. Nie znam się, ale on na pewno nie był duchem. Pamiętam, że na skórze miał dziwne znaki, a na czole spiralę owiniętą wokół czegoś co przypominało krzyż. Spirale wydawały się płonąć żywym ogniem.-Próbowała jeszcze coś szczególnego sobie przypomnieć, jednak nie mogła.-To chyba tyle. Mówi to Panu coś?

- Po pierwsze, jestem Gray, a nie "Pan", po drugie: jeśli demon fizyczny to problem jest mniejszy. Runy są mniej wymagające i bardziej uniwersalne. Na każdego demona działają raczej te same.
Zajrzał do magazynu, zaczął przeglądać właściwe minerały i kredy.
- W jakiej formie sobie panienka życzy? Miecz? Sztylet? Topór? Halabarda? Piła łańcuchowa?

-Dobrze Gray, ja jestem April.-Gray wyszedł do jakiegoś pomieszczenia. Ona natomiast zaczęła się przyglądać mieczowi nad którym pracował zanim mu przerwała. Obróciła się w poszukiwaniu miejsca gdzie mogłaby usiąść.
-A może włócznia?-odpowiedziała ''piła łańcuchowa'' pokręciła głową uśmiechając się. Jak to na niezdarę przystało zrzuciła sobie przez przypadek jakieś żelastwo na nogę.
-Auuu...-dokuśtykała się do jakiegoś krzesła i zaczęła masować nogę.
-Na pewno to podziała na tego demona?

- Tak sądzę, ale nie znam tego demona, więc głowy nie dam.
Usłyszał szczęk żelastwa. Chwycił się czegoś nad głową, podciągnął się, dmuchnął i zakrztusił się kurzem. Ale przynajmniej znalazł to, czego szukał. Złapał, z hukiem zeskoczył na dół, wrócił do kuźni.
- Włócznia. W porządku. Życzy sobie panienka jakiś wzór? Staram się w pełni zadowolić klientów.
Podrzucił w dłoni grudkę minerału, przyglądając się uważnie. Twarz przetarł ręką, nieco ją przy tym czyszcząc.

-Niee z tą włócznia to ja żartowałam. Prędzej bym siebie nią zabiła niż kogokolwiek innego.
Przyglądała się temu co przyniósł z zaciekawieniem.- Może, hmm... może jakiś niezbyt ciężki miecz? -zamyśliła się przez chwilę-tak chciałabym pewien grawer. Inicjały A.D. jeśli można. I znak krzyża tuż pod inicjałem.

- Lekki miecz. No to najlepszy będzie mithril... - skomentował pod nosem, przeszukując w myślach swój magazyn. - Hmmm... da radę.
W następnej chwili porwał jakiś papier i pióro, po czym zaczął szybko szkicować, co mu tam się tam w głowie pojawiło. Naszkicował miecz z delikatnie wygiętym ostrzem i szeroką rękojeścią. Na klindze umieścił zamówione przez nią A.D. i symbol krzyża.
- Czy taki wygląd odpowiada?

Podeszła i popatrzyła na szkic. Wzruszyła ramionami.
-Może być...tak więc ile będzie za to cacko?-zapytała nadal patrząc na kartkę i wyobrażając sobie już zrobiona broń.

Obliczył w głowie, ile czasu zajmie mu wykonanie broni, niezbędna ilość mithrilu oraz minerału runicznego, także magia.
- Wychodzi tak z... (jako, że na forum chyba nie funkcjonuje żadna waluta, albo funkcjonuje, a ja o niej nie wiem ) jakieś 5-10 sztuk złota, czyli około 1000 rubli.
Cena nie była zbyt wygórowana. W końcu miał całkiem pokaźną konkurencję na rynku i musiał obcinać ceny, żeby jakoś przeżyć ;<.

April zrobiła wielkie oczy, nie miała takiej ilości złota przy sobie. Ba! Nie miała go wcale.
-Muszę najpierw zdobyć jakoś złoto...-pomyślała głośno.
-Ile Ci zajmie stworzenie broni?-popatrzyła na niego z zaciekawieniem. Mogła sprzedać naszyjnik który kiedyś należał do jej matki. Miała jeszcze jakieś drobiazgi które znalazła w różnych miejscach w których się ukrywała.

Obserwował ją uważnie. Zamówienie było pokręcone, skąd ta cena.
Wszedł do magazynu, zaczął przeszukiwać już wykonaną broń. W końcu znalazł długi zakrzywiony nóż wykonany z lekkiego materiału. Wrócił z nim.
- Mogę nabić na to runę magiczną. Wtedy cena wyniesie 150 rubli. Tylko za magię.

Zamyśliła się przez chwilę. Podniosła głowę i popatrzyła na niego w tym samym czasie palcem wskazującym pokazując szkic miecza przez niego wykonany.
-Nie. Chce dokładnie ten miecz.-ściągnęła z szyi złoty naszyjnik z szmaragdem w kształcie kwiatka, położyła go na stole.- resztę należności doniosę, to zadatek. Zgoda?