Avenam di Britannia

Imię: Avenam

Nazwisko: di Britannia

Wiek: 18

Rasa: di Britannia - kolejny odłam rodziny Britannia. Jego ojciec był chorążym Lorda vi Britannia. Powinien był bronić za wszelką cenę swojego seniora. Łamiąc przysięgę przypisał sobie i swej rodzinie łatkę zdrajcy. Avenam zmył tę plamę krwią.

Pochodzenie: Ashilut

Profesja/ranga: Królewski Gwardzista

Wygląd: Wysoki, szarooki i czarnowłosy. Szczupła sylwetka, bez grama zbędnego tłuszczu. Zazwyczaj ubrany na czarno lub biało, ze srebrnymi wstawkami. Nosi czarny, wełniany płaszcz, spięty pod szyją okrągłą klamrą, w której, dokładnie na środku znajduje się kwadratowy szmaragd.

Broń: Piękny półtora ręczny miecz z ogromnym zielonym szmaragdem w rękojeści. Nazywa go Jad Serca. Miecz od pokoleń przechodził z ojca na syna w jego rodzinie. Poza nim posiada także długi, zakrzywiony sztylet.

Charakter: Najważniejszy jest dla niego honor. Nigdy nie łamie przysiąg, ponieważ uważa, że są one miarą człowieka, który je składa. Stara się być prawdomówny i pomagać ludziom dookoła, jednak tylko wtedy, kiedy nie zaszkodzi to tym, którym służy. Nie znosi ludzi, którzy dla ratowania własnego życia zrobią wszystko.

Znaki szczególne: Noszony przez niego miecz oraz szare smutne oczy. Przez prawe oko przechodzi krótka blizna. Często towarzyszy mu czarny kruk.

Krótka historia: Kuzyn Alucarda vi Britanni. Dwa lata od niego młodszy. Wychował go ojciec, gdyż matka zmarła podczas porodu. W wieku czterech lat wdał się w pierwszą bójkę z chłopcem stajennym, który miał lat siedem i ku zdumieniu wszystkich wygrał. Dwa lata później odwiedził pierwszy raz Alucarda. Kuzyn był dla niego jak Bóg. Wszystko co robił vi Britannia, zaraz powtarzał Avenam. Nigdy też nie zapomniano o umiejętnościach walki młodzieńca. Od pamiętnej walki chłopca szkolił go dowódca armii jego ojca. Szybko przewyższył umiejętnościami wszystkich na dworze.
Kiedy Avenam skończył 7 lat wysłano go na dwór vi Britanna, by tam kontynuował naukę walki, ale także dobrych obyczajów. Nauczał go sam Alucard. Rok później wrócił do swego ojca i pokonał go w walce na drewniane miecze. Kilka tygodni później przyszła wiadomość, że vi Britannia są oblężeni. Ojciec Alucarda wzywał swoich chorążych, gdyż był ich seniorem. Właśnie wtedy objawiło się szaleństwo jego ojca. Lord di Britannia odmówił pomocy swemu panu i zamknął bramy swego zamku a głowę wysłannika odesłał nabitą na dzidę. Avenam, którego uczono, że najważniejszy jest honor, ujrzał jak kala go jego pan ojciec. Wtedy zadecydował. Wyzwał swego ojca na pojedynek. Znów go pokonał, tym razem stalowym mieczem. Później patrzył jak jego ojciec kona na piasku areny. Jego poddani złożyli hołd ośmiolatkowi. Tydzień później Avenam i jego armia patrzali na zgliszcza rodowej siedziby vi Britannia. Chłopiec kazał odnaleźć ciało swego przyjaciela. Na poszukiwaniach spędzono trzy dni a gdy nie odnaleziona Alucarda, Avenam uznał, że został pojmany. Ruszyli za bandytami i kiedy ich odnaleźli stoczyli ogromną bitwę. Dziesięć tysięcy ludzi Avenama zwyciężyło piętnaście tysięcy bandytów, lecz przeżyło tylko dwudziestu trzech ludzi. Wiedzieli, że ranny Avenam już nie jest bezpieczny w rodowej siedzibie więc zostawiono go u pewnego lorda. Tam spędził trochę czasu i kiedy skończył siedemnaście lat pojawił się sam Alucard. Zabrał go ze sobą. Kiedy chłopiec dowiedział się, że jego kuzyn jest Dowódcą Królewskiej Gwardii poprosił o przyjęcie go. Vi Britannia zgodził się pod warunkiem, że pokona go w pojedynku. Walczyli trzy dni i trzy noce, po czym obaj zemdlali z wysiłku. Gdy się ocknął Królowa Avalonu przyjęła go do Gwardii.

Vi Britannia, di Britannia... nie wiem, co za różnica.

Avenam di Britannia napisał:

Aleucard przyjął go do Gwardii Królewskiej

To chyba ja decyduję, kto zostaje przyjęty do Gwardii. Dodam cię do tej grupy z racji tego, że jak dotąd nie było dobrych kandydatów do niej, ale pod jednym warunkiem: owszem, historia jest wystarczająco długa, ale inne pola - nie. Napiszesz więcej, przyjmuję cię do gwardii.

Przepraszam, sądziłem, że jeśli Alucard jest dowódcą ma wystarczającą władzę do przyjęcia mnie. Już to zmieniłem.

Niech będzie Akcept.

Nie zapomnij o linku do KP.