Plac

Plac jak plac. Często przybywali tu kuglarze, sprzedawcy rozkładali swoje stragany a to wszystko otoczone było kamienicami.


Wyszedłeś na plac. Po chwili spojrzałeś w stronę słońca. Zaczęło ciemnieć? Coś zaczynało je zasłaniać. Po chwili byłeś pewien - zaćmienie. Ale coś było nie tak - ludzie zaczęli panikować. Na domiar złego - zbierała się mgła. Coś było nie tak. Ludzie zaczęli biegać we wszystkich kierunkach. Nim się obejrzałaś, nastała ciemność. Na niebie świeciło czarne słońce. Na dachu wysokiego budynku dostrzegłeś wysoką, smukła postać.
- RATUJSIĘCHŁOPIEKONIECŚWIATAIDZIE!! ktoś wydarł Ci się prosto do ucha.

Pana di Britanna zapaszam tutaj ;]

Avenam szedł powoli w stronę placu, gdy nagle wybuchnęła panika. W jej środku dostrzegł człowieka, oazę spokoju pośród chaotycznego huraganu ludzi. Domyślił się, że to on. Ruszył w jego stronę, przeciskając się przez oszalały motłoch. Po chwili stanął obok niego.

//Gdybyś mógł nie dodawaj swoich npc ;]

Starszy człowiek, widać było że wiele w życiu przeszedł. Wyglądał wręcz jak bohater, pośród panikujących ludzi. Z największym spokojem, gracją i nonszalancją odpalał nabitą fajkę.
- A ja myślałem, że będzie tu spokojnie. I tak jestem już na to za stary. Powiedział, gdy widziałeś jeszcze jego plecy. Gdy podszedłeś bliżej, zauważyłeś coś dziwnego. Bardzo dziwnego. Coś co można by tylko porównać do prostytutki dziewicy. Miał on rozpłatane trzewia. Z których nie tryskała krew. Ani jedna kropla. Mgła gęstniała. W niej dostrzegałeś stos ciał.

//Przepraszam, le troch zrozumiałem, myślałem, że Ty też bierzesz udział

Kim on był? Pytanie nie dawało spokoju wojownikowi. Stał kilka kroków od niego, tam gdzie zatrzymała go ostrożność. Po chwili jednak Avenam zdecydował się podejść bliżej dziwnego starca.
Mgła stała się już tak gęsta, iż młodzieniec nie widział dalej niż na dziesięć kroków do przodu. W dodatku na niebie ciemne chmury przysłoniły słońce.

Wszystko w okół ucichło. Została tylko cisza, która brutalnie wierciła się do twojej czaszki. Starzec, palący swoją fajkę. Ty. Czułeś się nieswojo. Tak jakby jakaś magia chciała się dostać do Ciebie. Balansowałeś między panicznym strachem a kompletnym szaleństwem. Coś było na rzeczy, zacząłeś czuć że ta mgła, nie jest normalna, tak jak i zaćmione słońce.

Zaczął się denerwować. Szybkim ruchem wyciągnął miecz z pochwy. Ostrze błysnęło na chwilę, natrafiając na pojedynczy promień słońca. To wszystko było zbyt dziwne. Niespokojnie rozglądał się dookoła. Czuł, że coś musi się wydarzyć.
-Jasna cholera! - powiedział na głos. Echo jego głosu rozległo się daleko poza zasięgiem jego widzenia. To jeszcze bardziej poruszyło jego niespokojne nerwy.

Nawet starzec rozpłynął się we mgle. A ty byłeś pewny jednej rzeczy - że to magia. Na domiar złego - mroczna. W oddali usłyszałeś warkot. W sumie trzy warkoty. Instynktownie odwróciłeś się. Trzy pary błyszczących, krwistoczerwonych ślepi. Do tego trochę ognia - najprawdziwszy cerber. Patrzał się na ciebie, i warczał. Zaś magia powoli wwiercała się z ciszą w twoją czaszkę. Uciekać? Atakować? Decyzja była bardzo trudna.

Plan działania w jednej chwili skrystalizował się w umyśle Avenama. Ruszył na cerbera. Wykonał unik przed jego szczękami i ciął pionowo prosto w łeb potwora nawet nie zwalniając biegu. Wyczuł, że ostrze przecięło skórę, jednak ześlizgnęło się po czaszce. Błyskawicznie wyszarpnął miecz i minąwszy ogłuszoną bestię biegł dalej. W pewnym momencie zaryzykował spojrzenie przez ramię...

- Wszystko co widzisz, co czujesz, co słyszysz, może być iluzją. Usłyszałeś w twojej głowie głos. Patrząc przez ramie, zobaczyłeś że cerber zniknął, a ty biegniesz wprost w ich stado.

Avenam zatrzymał się nagle, wzbijając spod stóp tumany kurzu. Przyjrzał się uważnie potworom a następnie zamknął oczy, usiadł na ziemi, krzyżując nogi. Był gotów zerwać się w każdej chwili, jednak medytacja pomaga odzyskać mu spokój, oraz, miał nadzieję, że rozwieje iluzję.