Czarne piaski

Staneła na piaskach koloru węgla obruciła się na palcach lewej nogi i w ten sposób zmieniła strój. Już nie była w białej krótkiej sukience tylko w czarnym dobrze dopasowanym stroju. Zaczeła śpiewać wkładając w każde słowo magię do kontrolowania wiatru.



hajimari no kaze yo todoke MESSE-JI
"itsu demo anata wo shinjite iru kara"

ano toki yume ni mite ita sekai ni tatte iru noni
miwatasu keshiki ni ashi wo sukoshi sukumase
dakedo ushiro furimukanaide aruite yuku koto kimeta kara
miageta sora nanairo no niji anata mo mite'masu ka?

hajimari no kaze yo todoke MESSE-JI
yume ni kakedashita senaka mimamoru kara
maiagaru kaze yo omoi wo tsutaete
"itsu demo anata wo shinjite iru kara"
habatake mirai e

tatoeba, taisetsu na hito wo mune ni omou toki wa
daremo ga kitto yasashii kao wo shiteru hazu
michi wa toki ni hateshinakutemo akiramezu ni yuku yo

hajimari no kaze yo todoke MESSE-JI
haruka na tabiji no sono saki de matteru
maiagaru kaze yo unmei mo koete
negai wa todoku to shinjirareru kara
itsuka mata aeta nara ano egao misete

hajimari no kaze yo todoke MESSE-JI
haruka na tabiji no sono saki de matteru
maiagaru kaze yo unmei mo koete
negai wa todoku to shinjirareru kara
osoreru mono nado nai "anata ga iru kara"




Tłumaczenie:
(Wietrze początku, dostarcz tę wiadomość:
"Bo ja zawsze będę w ciebie wierzyć"

Mimo, że jestem teraz w świecie, który widziałam w swoich snach
gdy wpatruję się w krajobraz moje nogi drżą delikatnie
Ale nie będę patrzeć za siebie, bo zdecydowałam iść zawsze naprzód
Na niebie siedmiokolorowa tęcza - ciekawam czy ty dostrzegasz ją też

Wietrze początku, dostarcz tę wiadomość;
Będę na ciebie uważać gdy podążysz za swym marzeniem
Podróżujący wietrze, unieś te uczucia;
Bo ja zawsze będę w ciebie wierzyć
Przez całą przyszłość

Gdy ktoś myśli o drogiej swemu sercu osobie
nieważne kim ona jest - zawsze będzie miała na twarzy ten wyraz dobroci
Ścieżka prowadząca poprzez czas nie posiada końca, ciągnie się dalej bez ustanku

Wietrze początku, dostarcz tę wiadomość;
Będę na ciebie czekać na końcu twej długiej wędrówki
Podróżujący wietrze, przewyższ swoje przeznaczenie
Ponieważ wierzę, że moje uczucia dojdą do ciebie
Któregoś dnia, gdy znów się spotkamy, pokaż mi swój uśmiech

Wietrze początku, dostarcz tę wiadomość;
Będę na ciebie czekać na końcu twej długiej wędrówki
Podróżujący wietrze, przewyższ swoje przeznaczenie
Ponieważ wierzę, że moje uczucia dojdą do ciebie
Nie mam się czego obawiać gdy ty istniejesz)

Na pustyni pojawiła się jeszcze jedna osobą. A mianowicie wysoka dziewczyna o ciemnej skórze i szarawych włosach. Miała na sobie zbroję i brązowy płaszcz,a w ręku złote berło. Szła szybko pewnym siebie krokiem. Zauważywszy nieznajomą ruszyła w jej kierunku.
-Przepraszam, wiesz może gdzie znajdę Krwawą Furię?- spytała łagodnym głosem. Stanęła przed dziewczyną podparta na berle i uważnie się jej przyglądała, wyglądała znajomo.

oczy zabłysły jej i momentalnie stała w swojej ukochanej czarnej zbroji w złote ornamęty. Na nodze miała przyczepioną automatyczną kusze a u pasa przypięte 2 miecze. Włosy wcześniej rozwiane teraz były upiete.
-To zależy czego od niej chcesz?-zapytała lodowatym tonem. Przyjżała jej się bardzo uważnie.
Gzzaa...Księżniczka wyrosła od ostatniego spotkania może mnie nie pozna




Gzzaa- zwykłe przekleństwo w języku Drowów

-Muszę z nią porozmawiać.- odrzekła równie lodowatym i rzeczowym tonem. Jak na księżniczkę przystało głowę miała dumnie podniesioną. Jej twarz była poważna, a upięte włosy i płaszcz poruszały się na lekkim wietrze. Z boku jak zawsze w pochwach spoczywały jej dwa miecze. Jej czarne oczy przyglądały się uważnie nieznajomej. O dziwo ta stawała się coraz bardziej znajoma.
To nie może być ona, nie mam chyba aż takiego szczęścia. Ale te oczy, włosy i zbroja. Jest taka podobna!-rozmyślała.

Westchneła i pokiwała głowa
-opóściłąm dom by mieć spokuj jakkolwiek by to nie brzmiało. Do rzeczy czego ode mnie chcesz, moje usługi nie sa tanie.-powiedziała niezmieniajac wyrazu tważy. Po raz kolejny zaczeła bawić sie sygnetem króla zawieszonym na szyji.
Rozmowa, też cos. Księżniczko streszczaj się mam jeszcze mnustwo czwiczeń do wykonania, a chciałabym jeszcze zdążyć coś zjeść.

-Więc tak jak myślałam to Ty jesteś Krwawą Furią, a także Kenji. Nie chodzi mi o twoje usługi, sama umiem równie wiele bo przez lata szkoliłam się by Cię zabić. Zabiłaś mojego ojca, zabiłaś swojego ojca, ale on na to zasłużył. -Powiedziała,a jej głos całkowicie zmienił barwę. Był teraz łagodny i ciepły,a również twardy i pewny. Stała wciąż podparta o berło jakby zaraz miała się przewrócić.-Chciałam Cię odnaleźć ponieważ nie tylko jesteś moją przyrodnią siostrą, ale również prawowitą księżniczką Drow'ów.-zastanawiała się czy dziewczyna jej uwierzy. Szczerze w to wątpiła. I wtedy dostrzegła światełko w tunelu, a mianowicie sygnet w jej dłoni-Domyślam się, że mi nie wierzysz,a spójrz na sygnet który trzymasz w dłoni. I na mój sygnet, są takie same.- to mówiąc wyciągnęła w jej kierunku prawą dłoń. Na jednym z palców widniał identyczny sygnet królewski.

powstrzymałą hihotanie przy sformułowaniu że umie tyle co ona , ale gdy usłyszała że pest księżniczką nie wytrzymałą i wybuchła niekontrolowanym atakiem śmiechu.
-Niezły żart. Nie przypominam sobie bym zabiła któregokolwiek z moich ojców (odniesienie do 4 tancerzy cienia którzy ją wychowywali). A sygnet dziwne by było żeb nie był taki sam skoro zabrałam go królowi. Powiec na co umarłemu sygnet?- Patrzyła na dziewczyne nie jak na wariatke, ale jak na zrospaczoną księżniczke poszukującą swojej siostry. Słyszała coś o pierwszej córce króla i pierwszej królowej ale przecież znaleziono ich martwe ciała
chwila znaleziono ciało królowej było martwe ale spewnością jej, księżniczki nigdy nie znaleziono. Możliwe że żyje ale to nie jestem ja

- Na wszystkich świętych jesteś niemożliwa. Nie zastanawiałaś się kiedyś skąd mas znamię na plecach? To przypominające różę. To znamię królewskiej rodziny, mam takie samo.- to mówiąc odwróciła się do niej tyłem i zrzuciła płaszcz do ramion ukazując srebrną zbroję z wycięciem na plecach w którym było widać coś co przypominało różę. Wiedziała, że popełnia błąd odwracając się do niej tyłem,ale miała nadzieję, że jej nie zabiję.
-Widzisz? A co do moich zdolności to uwierz mi jestem lepsza niż 9 lat temu.-powiedziała chłodno odwracając się z powrotem w jej stronę i nakrywając ramiona płaszczem.-Gdybym wtedy umiał tyle co teraz nie zabiłabyś go.-szepnęła, ale byłą wyraźnie zmęczona tym, że Kenji jej nie wierzy.

Drgneła gdy zobaczyła znamie i mimowolnie dotkneła plecóe między łopatkami. Ma tam tatuaż 2 węże połączone splecione nie walczące niszczące przez ich własn jad.
-Nie wątpie w to że jesteś świetnie wyszkolona obserwowałam wszystkie twoje bitwy, ale ja również nie siedziałam bezczynnie. To raz, a dwa. -głos się jej załamał nie miała pojęcia jak wyrazić wszystko co teraz mieszało jej sie w głowie-a dwa. Zołądek mi skręca z głodu-odwróciła się i odeszła. Po chwili się odwróciła-idziesz czy będziesz się gapiła w moje plecy?-zapytała i poprowadziła dziewczyne do prowizorycznego obozowiska

-Idę. Też jestem diabelnie głodna.- powiedziała,a na jej twarzy zagościł lekki uśmiech. Jaka jest szansa, że mi uwierzyła?-zapytała się w myślach. Jeśli to jej nie przekona równie dobrze mogła już wracać do Królestwa. Tam jej potrzebowali, złożyła obietnicę.
-Wierzysz mi?-spytała kiedy dochodziło do obozowiska.-Jeśli tak to Ci powiem, że masz jeszcze starszego barat, z tym, że rodzonego, który teraz rządzi królestwem. Jesteście podobni. -powiedziała i dopiero teraz uzmysłowiła sobie, że mówi prawdę. Przez lata zastanawiała się czemu brat tak bardzo się od niej różni. A przecież on był tak podobny do Kenji, te same włosy, te same rysy twarzy, byli prawie identyczni! Ciekawe czy tak wyglądał ich matka?-ponownie zadała pytania w myślach,a na jej twarzy zagościł delikatny uśmiech.

-Wiele osób mówiło mi że mogłabym robić za kopie księcia gdyby nie one-Poklepała się po piersiach, które przy blasku ogniska wyglądały na jeszcze większe niz w rzeczywistości.
-I nie wiem czy ci wierzyć czy nie. Musze kogoś znaleźć i mocno go przycisnąć-drugie zdanie powiedziała raczej dosiebie niż do niej. Podała jej upieczonego węża. A widząc jej mine zaśmiała się dźwięcznie.
-Jedz jest syty i ma dużo białka oraz błonnika- Sama zaczeła delikatnie ściągać skóre drugiego gada a następnie wzieła sie za powolne jedzenie.
Ja księżniczką? Hmm.. wszystko się jeszcze okarze Ikariota nie umie kłamać a napewno zna moje pochodzenie. Przycisne go zagroże bronią i wszystko wyśpiewa

Dziewczyna zaśmiała się słysząc uwagę Kenji. Faktycznie mogła by robić za kopię księcia.
- Też na początku zastanawiała się czy to aby na pewno prawda. Zacznijmy od tego, że dowiedziałam się jakiś rok temu. Miałam wyruszyć w celu zabicia Cię i tego dnia Książę, a teraz już Król powiedział mi całą prawdę. Na początku myślałam, że kłamie bo nie chce żebym wyjechała, ale jeszcze tego samego dnia przycisnęłam jednego ze starszych magów, który służył jeszcze przed tym jak ojciec odesłał swoją pierwszą żonę. I potwierdził, że to co mówi mój, a właściwie nasz brat to prawda.- powiedziała biorąc od Kenji gada. Przyjrzała mu się uważnie z jak doszła do wniosku z powodu śmiechu dziewczyny dziwną miną. A kiedy ta zapewniła ją, że jest syty i zawiera białko i błonnik zaczęła obdzierać go ze skóry.

-Jeżeli prawdą jest to co mówisz, To chrakter mamy po ojcu.- Patrzyła w tańczące płomienie i odpłyneła (dostała zawiechy). Trwała w takim bezruchu dobre 20 minut może dłużej. Wkońcu się otrząsneła.
-Co umiesz?

- Bardzo prawdopodobne. Za to wygląd obie po swojej matce.-powiedziała z uśmiechem. Po chwili ona również odpłynęła. Zastanawiała się co się dzieje w królestwie, czy jej nie potrzebują i tak dalej. Z zamyślenia wyrwał ją głos Kenji.
- Co umiem? Hmm, prawie perfekcyjnie posługuje się czarną magią i magią ognia. Ale większość mojej energii zapieczętowałam w berle.-to mówiąc wzięła berło do rąk.-Dobrze posługuję się mieczem, a właściwie mieczami. Głównie Sędzią. I jestem niezła w truciznach.-powiedziała z uśmiechem.- A Ty?-spojrzała na nią i odłożyła berło.

-Skrytobójstwo, trucizny, magia wiatru, posługuje się 2 mieczani, strzelam z automatycznej kuszy nigdy nie pudłuje, skradam się, poluje, włamuje, kradne, zbieram informacje, groże, zastraszam, śpiewam, kłuce się z Richardem i Arty'm, walcze kijem i sztyletami, robie leki i używam prostych zaklęć oraz egzystuje.-skożczyła swuj wywód. założyła ręce pod glowę i spojżała w niebo zasnute gwiazdami.

-Całkiem nieźle, Kenji. Zapomniałam jeszcze wspomnieć, że kocham dowodzić i mam doświadczenie wojenne jak nikt inny.- powiedziała z uśmiechem i po chwili poszła w jej ślady również kładąc się i spoglądając w gwiazdy.-A kto to ten Arty i Richard, co? - spytała rozbawiona i szturchnęła ją w bok.-Chętnie ich poznam.-zaśmiała się i spojrzała w gwiazdy.

-Chyba raczej go. Artemis weeks, najlepszy medyk na świecie. A Richard do duch czarnoksiężnika, który żyje w Arty'm. Mają całkowicie odmienne charaktery.Drow bojący się krwi i maniak mordu.- uśmiechneła się mimowolnie.
-Obaj na swój własny indywidualny i pomylony sposób są uroczy

-To raczej..niespotykane.-powiedziała zaskoczona.-Ale całkiem zabawne.-dodała po chwili. Aretmis Weeks, no tak teraz pamiętam.-pomyślała.Nie znali się za dobrze, ale widzieli się z raz czy dwa.-Ciekawe połączenie. A Artemis to naprawdę wspaniały medyk, wiele o nim słyszałam.-powiedziała z uśmiechem, a jej ton był ciepły i rozbawiony.No, no teraz to na pewno muszę ich poznać.-żartowała w myślach.

Uśmiechneła się i odwróciła głowe w jej strone.
-co robią księżniczki?-zapytała bardziej żeby coś powiedzieć niż z ciekawości. Całą jej głowe zaprzatało jak znaleść Ikariota,gość zawsze umiał się najlepiej maskować i ukrywać, była ciekawa kim jest teraz.

uśmiechnęła się pod nosem słysząc pytanie i odwróciła głowę w stronę Kenji.
-Myślę, że nie jestem odpowiednią osobą do udzielenia odpowiedzi na to pytanie. W końcu nie każda księżniczka spędza okres dojrzewania na planowaniu zemsty, wojnach i naukach magii i zabijania. Ale myślę, że taka porządna księżniczka prowadzi strasznie nudne życie. Musi chodzić na różne spotkania, bankiety, turnieje, rozkochiwać w sobie poddanych, a co gorsza spędzać czas z narzeczonym którego wcale nie kocha!-prychnęła. Ci wszyscy Lordowie byli po prostu straszni, a każdy ubiegał się o jej rękę tylko po to żeby mieć koronę!

Wstała na równe nogi
Już to widze. Bankiet z okazji powrotu.I rozmowa Richarda z jakimś lordziem voldziem:
"To jest księżniczka Kenji. Tak to ta co teoretycznie niezyje. Ta co chciała zabić swojego starszego brata. To ta która zabiła własnego ojca. I tak zabije cię jak poprosisz jej siostre o ręke. Więc odpóść."-przy tym zaczeła naśladować głos Richarda i jego zachowanie co wyszło jej niesamowicie komiczne

Sophia zaniosła się głośnym śmiech oglądając przedstawienie Kenji. To było przezabawne, dziewczyna dawno się tak nie śmiała, nie dziwne skoro większość dzieciństwa spędziła na planowaniu zemsty i tym podobnych.
- Z tego co mówisz to zabawny ten Richard. I nie bój się Ty też byś miała zaraz setki propozycji.-powiedziała wciąż się śmiejąc. Już sobie wyobrażała jak jednej z lordów prosi Kenji o rękę biedny facet.

Tylko nie mów tego przy nim-nastawiła palce przez co wszystkie kości jej szczeliły
Uwież mi ja bym bardzo szybko pozbyła się adoratorów. Zresztą już jest ktos kto usilnie próbuje roztopić moje serce.- całkowicie mimowolnie dotkneła ust.

-Zapamiętam, żeby przy nim o tym nie wspominać.-zaśmiała się i usiadła na piasku. Nie wątpiła w to, że Kenji poradziła by sobie z adoratorami błyskawicznie w końcu ona sama nadam zatrzymała wolność, a z charakteru były podobne, ale zastanawiał ją ten chłopak i to czemu dziewczyna dotykała swoich ust? Czyżby się całowali?-A co to za śmiałek?-spytała z uśmiechem gestem głowy wskazując na jej palce spoczywające na ustach.

-Kto? Jace? Arogancki, myśli że jest bogowie wiedzą jaki, irytujący, dureń.
Zapomniałaś dodać że jest niesamowity, cudowny, uroczy, szrmański i że się zadużyłeś odezwał jej się głos w głowie, który na siłe próbowała zdusić. Zaczeła spowrotem gryźć paznokcie.

-I ci się spodobał.-dodała rozbawiona. Co jak co, ale potrafiła rozgryźć gdy ktoś się komuś spodobał, no a szczególnie skoro to była jej siostra. Fakt nie znała jej przez wiele lat, ale tak czy inaczej potrafiła to wyczuć. Uśmiechnęła się lekko.
-I nie obgryzaj paznokci. To źle wygląda.-upomniała ją wciąż rozbawiona i ledwo powstrzymując się od śmiechu.

Schowała ręce za plecy
-Wcale mi się nie podoba-powiedziała stanowczo piorunując ją prz tym wzrokiem.
Jak wogule możesz tak myśleć? Nic ide zaciągnąć języka. Spotkamy się na placu centralnym w Ashilut. A jakktoś będzie cię zaczepiać powiec że czekasz na "tą czarną wścieklizne" będą wiedzieli o co chodzi i postaraj się nikogo nie zabić-po tych słowach odeszła




z/t

-Jasne,a ja nie nazywam się Sophia Saehara.-zaśmiała się. Słysząc, że wybiera się żeby kogoś przycisnąć kiwnęła głową.
-To, że jestem młodsza nie znaczy, że masz mi mówić co robię. I nie martw się postaram się nikogo nie zabić.-mruknęła niezadowolona, że ktoś mówił co ma robić. Nie robił tego nawet Felidae, ich starszy brat bo wiedział, że tego nie cierpi. Kiedy Kenji odeszła drow'ka wstała i otrzepała się z piasku by następnie wziąć berło i ruszyć w stronę placu centralnego Ashilut.
[zt]

Na pustkowie zmierzał Ralavander lecący na swoim drakoliczu. Widząc jak ktoś leci za nim na ognistym koniu kazał kościanemu smokowi wylądować na czarnym piachu. Drakolicz wysłuchał pana i bez żadnego problemu wylądował na ziemi.
Ta czarna energia jest mi tak bardzo znana czyżby to była Sophia? Pomyślał Ralavander czując energię swojej siostry. Smok od razu schował skrzydła i przygotował się do walki. Ral popatrzył na smoka i powiedział za pomocą telepatii
-Nie będziemy przecież walczyć z moją siostrą to by było niesprawiedliwe. Po czym się uśmiechnął do smoka i zszedł z niego. Stanął tak aby zasłonić swoje bronie i aby kaptur całkowicie przysłonił jego twarz.
-No przyśpiesz siostrzyczko muszę wrócić do zamku zanim zauważą, że uciekłem i naraziłem państwo na utratę władcy. A nie mam ochoty słuchać godzin paplania jakiś dziadów.

Dziewczyna wylądował na ziemi zaledwie kawałek od brata, była wykończona ponieważ nie była przyzwyczajona do korzystania z aż tak wielkich pokładów energii. Resztę dystansu przebiegła zostawiając za sobą ogniste ślady kopyt. Kiedy dotarła do brata zeszła z konia i odesłała go, a sama zachwiała się na nogach i gdyby nie berło pewnie by się przewróciła.
- Ral, przepraszam, że tak na Ciebie naskoczyłam, ale zaskoczyłeś mnie swoim pojawieniem. Dopiero znalazłam Kenji, a tu pojawiasz się Ty dosłownie znikąd i zostawiasz królestwo same.- powiedziała, a mimo zmęczenia jej głos był łagodny i spokojny jak zawsze. Uśmiechnęła się brata.-Wiesz mamy podobny charakter, ale z wyglądu jest prawie jak Twoja kopia.- powiedziała wciąż ciężko opierając się na berle, by odzyskać siły musiała zapieczętować całą swoją moc.

Widząc ledwo stojącą siostrę na nogach, która bez berła przewróciła by się. Podszedł do niej spokojnym krokiem i zdjął przy okazji swój kaptur z głowy.
-Wybacz mi nie wiedziałem, że taka podróż będzie aż tak męcząca.
Podszedł do siostry, podniósł spokojnie rękę i przesunął jej grzywkę z oczów. W tym samym momencie kiedy ją dotknął poczuła jak przepływała przez nią moc brata i jej zmęczenie odeszło w niepamięć.
-A co do tego, że na mnie naskoczyłaś to całkowicie cię rozumiem. Jeżeli dopiero co znalazłaś swoją przyrodnią siostrę, a już każą ci wracać do państwa. Prawdopodobnie sam bym tak zareagował. Uśmiechnął się do siostry i lekko uścisnął.
-Co do królestwa to ja bym się nie martwił, nawet nie zauważą, że mnie nie było przez te kilka godzin. A jeżeli coś się stało to osobiście się tym zajmę. A osoba, która spowodowała zamieszanie srogo tego pożałuje iż zepsuła mi mój odpoczynek.

Uśmiechnęła się na słowa brata i podniosła się jak zawsze dumna i elegancka nawet mino zmęczenia.
- Też nie wiedziałam, ale trzeba przyznać, że nie jestem stworzona do czarnej magii, strasznie mnie wykańcza.- powiedziała, a pod dotykiem dłoni brata znikło całe jej zmęczenie, uśmiechnęła się lekko. Zawsze zazdrościła mu, że ma tak wiele mocy i wcale go nie męczy, ale jak sama zauważyła widocznie nie byłą stworzona do czarnej magii, dużo lepiej radziła sobie z magią ognia.
- Ral nie wydaje Ci się, że ostatnio robisz się za surowy?- spytała, ostatnio bardzo niepokoiło ją zachowanie brata, jakby zatracał w sobie dobro na rzecz większej mocy. Nie podobało jej się to. Czuła się teraz dużo lepiej mimo to na jej twarzy malował się niepokój i swego rodzaju zmęczenie nie miało ono jednak nic wspólnego ze zmęczeniem fizycznym. Bała się o Rala,a ten strach ją wykańczał powoli i od środka.

Uśmiechnął się trochę zdezorientowany tym co siostra przed chwilą mu powiedziała.
-Nieee... Na pewno tylko Ci się wydaje. Ta podróż nawet jak dla mnie była trochę męcząca więc to dlatego gadam takie głupoty. Spojrzał na smoka, a ten wstał i podszedł powoli. -Może kiedyś przyjedziecie do mnie i tam będziemy mogli se na spokojnie porozmawiać. Bo tutaj to straszliwie mnie czas goni, a nie mam ochoty słuchać tej paplaniny staruchów. Podszedł jeszcze szybko do siostry przytulił ją i wszedł na Drakolicza nakładając kaptur na głowę.
-O mnie droga siostro nie musisz się martwić. Ze mną jest jak na razie wszystko dobrze. Lepiej by było gdybyś się teraz o siostrę martwiła. Chociaż ona też już umie o samą siebie zadbać. Smok wstał i pomału rozłożył skrzydła.
-To do zobaczenia siostro. Na do widzenia powiedział kilka słów i machnął w jej stronę coś czarując. Z ziemi obok niej wyszły dwa szkielety którzy byli ubrani jak jacyś szlachcice z dworu króla, a nie opodal z ziemi wyjechało sześć czarnych koni również ustrojone po szlachecku. Na samym końcu z ziemi zaczęła wychodzić czarna zdobiona karoca. Była na tyle duża, że zdołała by pomieścić sześć osób. Czarne konie stanęły na przodzie karocy i dwa szkielety którzy powoli zaczęli się przemieniać w zwyczajnych ludzi podczepiali konie do samej karocy. Po jakiś 5 minutach wszystko było już gotowe.
-No teraz będziesz podróżowała jak na księżniczkę przystało. Uśmiechnął się na pożegnanie i odleciał na swoim kościstym smoku.

[z/t] Ale zakończenie
( A z karotom rób se co chcesz jest twoja... Aby ją odesłać wystarczy powiedzieć dwóm szlachcicom żeby odeszli. )

- Pam pam pam - nuciłem pod nosem, idąc w nieznanym Mi kierunku.

Słońce trochę waliło po oczach, ale nie przeszkadzało w wędrówce. Podobało mi się to. Nie odczuwałem głodu, nie odczuwałem pragnienia. Szedłem przed siebie pewnym krokiem.

[Gear]