zamek Dungeon

Pierwsze co cię wita w zamku to stare dębowe drzwi z złotymi insygniami w języku drowów znaczą one:"Ukryj się, słuchaj, obserwuj, ucz się... A kiedy nadejdzie ku temu czas, uderz prosto z cienia." Wntrze jest olbrzymie, przestonne oraz przytłączające. W wnękach na korytażach znajdją się rzeźby dawnych władców. Pochodnie świecące fioletowym płomieniem wydłużają cienie. Zamek Dungeon jest mroczny i przerażający podobnie jak większość bódowli w Darian.




Kenji dobrneła wkońcu do murów zamku.
Ostatni raz byłam tu jako skrytobójca, a nie jako księżniczka" pomyślała i weszła pewnym krokiem w szerokie korytaże zamku. Przemkneła między kolumnami spodziewając się obecności brata. Jednak nie było go w sali tronowej.
-Nie dość że wracam po wielu latach to jeszcze nie raczy mnie baran przywitać
Już ja mu pokarze, że nie wolno mnie denerwować dokończyła w myslach i usiadła na wielkim tronie przerzucając nogi przez oparcie na ręce

Podróż była męcząca i dosyć długo trwała więc nasz "Jaśnie Pan" nie był w humorze. No i na dodatek musiał wśliznąć się do zamku niezauważony. A to może być dosyć kłopotliwe. Stanął przed bramami zamku i z nałożonym kapturem na głowie wszedł do środka. Od razu dwaj strażnicy wyjęli broń aby zatrzymać zakapturzonego mężczyznę.
-Hej Ty zatrzymaj się i zdejmij kaptur!- Krzyknął jeden z strażników podkładając miecz pod gardło Ralavandera. Ten podniósł jedynie wzrok spoglądając na strażnika co spowodowało iż zaczął się trząść ze strachu i pomału cofać. Wypadła mu również z ręki broń która narobiła trochę hałasu. Drugi strażnik nie odważył się nawet podnieść broni na zakapturzonego. Krzyczał jedyne, że ktoś się wdarł do zamku i wołał królewską straż. Wybiegło kilku uzbrojonych we włócznie mężczyzn i kilku magów którzy mieli już rzucić w mrocznego elfa kulą ognia. Jednak nie zrobili tego, a jeden z nich odezwał się do Rala:
-Zatrzymaj się! I pokaż swoją twarz! - Krzyknął jeden z magów, a całe wojsko otoczyło władcę.
-Zejść mi z drogi inaczej każę wszystkich skrócić o głowy!- Wrzasnął jedynie Ralavander i wystarczyło to aby straż wiedziała z kim ma do czynienia. Wszyscy zeszli mu z drogi klękając przy tym na kolana. Gdy wszedł już do budynku zdjął kaptur i skierował się do swojej sali. Ujrzał jednak, że ktoś siedzi na nim, a właściwie to leży. Gdy podszedł trochę bliżej dostrzegł swoją siostrę.
-Nie za wygodnie Ci moja droga siostrzyczko?-Odezwał się i uśmiechnął się do niej.

-nie pogardziłabym miękkimi poduszkami, ale nie narzekam-odparła słodko, szczeżąc przy tym swoje lśniące zęby.Zeszła z tronu i podeszła do brata, po czym całkowicie bez żednych wstępów i ceregieli zdieliła go otwartą dłonią w twarz.
-To za to, że nie było cię gdzie powineneś-warkneła i chwyciła się za prawy bark, gdyż rana po Akali się otworzyła.
-A i chociaż poudawaj, że cieszy cie mój widok-Uśmiechneła się z przekąsem

Gdy zdzieliła go z ręki ten jedynie odwrócił wzrok i uśmiechnął się.
-Dlaczego mnie bijesz siostrzyczko? Przecież sama stwierdziłaś, że tym tronom przydały by się jakieś poduszki. Powiedzmy, że rozbolała mnie dupa i musiałem rozprostować kości. Na szczęście przelatywałem nad domem twojego znajomego. No wiesz tego czarnowłosego... Lirena? Cóż powiem, że nie był w najlepszym stanie zanim go wyleczyłem.- Uśmiechnął się jeszcze szerzej i spojrzał na ranę Kenji.
-A to co za pamiątka?- Powiedział Ralavander i skierował się w stronę tronu i usiadł na nim, a raczej się rozłożył podtrzymując głowę na prawej ręce.
-Więc opowiedz co tam Ci się przytrafiło na powierzchni.- nie zrobiła na nim rana siostry. Znając ją wyliże się z tego, no i też w zamku są królewscy medycy którzy mogą się zająć Kenji.
Po chwili do sali tronowej wparowało kilku starych ludzi którzy mieli niezadowolone miny. Była to starszyzna podziemnego miasta i najwyżsi urzędnicy którzy jak zwykle truli mu cztery litery i jęczeli nad uchem. Podchodząc bliżej ukłonili się i Kenji i Ralavanderowi.
-Witaj księżniczko jak miło Cię widzieć w domu.- Powiedział jeden z starych zrzędów jak to ich nazywał władca mrocznych elfów. Mówiąc to próbował zakryć niezadowoloną minę pod sztucznym uśmiechem. Pozostali stali nic nie odzywając się. Ten który przemówił był to najwyższy urzędnik i zarówno główny doradca Rala. Zwany Ademiliusem. Z tego co Ci wiadomo to strasznie fałszywy człowiek..., a raczej drown. Jednak Ralavander nic nie zrobił sobie z tego iż ten przybył. Krótko mówiąc olał mężczyznę i skupił się na twojej osobie.

-Widzisz? On przynajmiej udaje że się cieszy.- powiedział uśmiechając się z przekąsem. Podobnie ja starszy brat nielubiła tych tak zwanych doradców. Spiorunowała ich wzrokiem mówiącym mniej więcej "WON GNIDY".
-Tak nazywa sie Liren i jest moim przełożonym sklerotyku... a co do pamiątki...-zaczeła przedłużąć głoski prez co można było odnieść wrażenie, iz mówi się z dzieckie.
- Powiecmy, że pokłóciłam się z takim karłem.- podeszła do niego i usiadła poturecku co genialnie wyglądało kiedy była w czerwonej sukience.
-Ja tu w innej sprawie..Ralavander co wiesz o Horrorach?

Mroczny elf odgonił starych zrzędów pokazując im żeby sobie poszli bo i tak nie będzie ich teraz słuchał. Miał o wiele ciekawszą osobę w swoim gabinecie. Zamyślił się trochę. Horrory? Nie wiedział o nich zbytnio wiele. Ale może księgi będą wiedziały coś o nich?!
-Niestety muszę Cię zmartwić moja droga siostro, ponieważ nie posiadam zbytniej wiedzy o tych... stworzeniach, stworach... o tym czymś. Jedynie co wiem to to iż żywią się bólem i cierpieniem istot które zabijają. Najczęściej robią to bardzo powoli i bardzo boleśnie aby mieć z tego jak największą przyjemność.- Powiedział to co wiedział i zamyślił się jeszcze raz.
-Może w księgach piszą coś więcej na temat tech horrorów?- Podrapał się za długim uchem i wstał z tronu. Skierował swoje kroki gdzieś w bok w stronę kamiennych drzwi które prowadziły do wielkiej biblioteki.
-Mam nadzieję, że nie trzeba wysyłać Ci zaproszenia?- Powiedział Ralavander idąc cały czas przed siebie. Uśmiechnął się mając nadzieję, że siostrzyczka pójdzie za nim. Podszedł do drzwi i otwierając je wybył z sali tronowej.
z/t

tyle to ja sama zaobserwowałam skwitowała w myslach i ruszyła za bratem.




z/t