Mooglo - kraina Taurenów

Obudziłyście się obie. Lekko zdezorientowane. Szum morza i dźwięki mew można było usłyszeć przez uchylone okno. Na stole leżał list, oraz talerz z ciasteczkami. Na wyczucie można było by powiedzieć że jest około południa.

Loara: Jesteś lekko zdezorientowana, cierpisz na zespół dnia drugiego, do odwołania.
Kyla: Króliczki i tulipany znikły. Zaczął cie gonić wielki, Mały Głód. Kątem oka dostrzegłaś leżące na stole ciasteczka. Wyglądały apetycznie, bardzo apetycznie.

Podniosła się powoli z ziemi. Odgarnęła grzywkę do tyłu i, siadając po turecku, rozejrzała się po pomieszczeniu.
- Ych, miałam jakiś dziwny sen...
Wzrokiem natrafiła na Kylę. To chyba jednak nie był sen. Podniosła się nieco skołowana, utkwiła wzrok w liście leżącym na stole. Wzięła go do rąk i obejrzała dokładnie.
- Nie czyta się cudzych listów - upomniała samą siebie.

Obudziła się w pełnie sił. Czuła się wypoczęta i wyspana. Ostatnia chwila, którą pamiętała to wciąganie jakiegoś zioła. Potem - pustka. Wielka pustka. Rozejrzała się nie wiedząc dokładnie co tutaj robi. Pierwszą rzeczą, którą zobaczyła był stolik, na którym były ciasteczka. Od razu poczuła się głodna. Wstała i wzięła jedno ciastko do ręki. Potem rozejrzała się ponownie. Zauważyła Loarę. Usłyszała, że coś mówi, ale nie dosłyszała co. Spojrzała na ręce dziewczyny. Był w nich jakiś list. Sądziła, że to do Loary, więc nie poruszyła jego tematu.
- Wiesz może, dlaczego tu jesteśmy? - zapytała z uśmiechem. Nie wiedziała czemu, ale była w bardzo dobrym humorze. Wszystko wydawało jej się śmieszne i dobre. Dziecko lasu... - pomyślała i uśmiechnęła się ponownie.

Loara: List był zaadresowany do Ciebie i Kyli. Otworzyłaś. Treść była bardzo zwięzła.

Znajdźcie Spanda Kraczącą Sowę. On pomoże Wam uniknąć gniewu Matki.

Przepraszam, Suszu.

Kyla: Wyjątkowo smaczne ciasteczka. Zaraz wzięłaś drugie. Potem trzecie. W wyniku tego, zjadłaś cały talerz nim się obejrzałaś.

- Wystarczająco długo, by zaczęło mi się tu nie podobać - mruknęła, trącając jej rękę. - Daj już spokój tym ciastkom.
Dziwne, list był zaadresowany do niej i tej dziwnej dziewczyny. W takim razie otworzyła go bez krępacji. Treść była zwięzła.
- Suszu każe znaleźć Spandę Kraczącą Sowę. Co oni za przydomki mają...
Westchnęła.
- Musimy go szybko znaleźć.
"Tym szybciej się stąd wyniosę"

Po słowach dziewczyny spojrzała na pusty talerz. Uśmiechnęła się, ale nic nie powiedziała.
- Też mi się tu nie podoba. - powiedziała połykając ostatnie kęsy.
Spojrzała na list. Spanda Kraczącą Sowę? O co chodzi?
- Szkoda, że nie napisał, gdzie można ją znaleźć. - zmarszczyła czoło zastanawiając się gdzie to Stworzenie może być.

Postanowiłyście wyjść z chatki. Na horyzoncie było widać szalejącą burze. Na samej wyspie było dość ciepło (czyt. jakieś 20 stopni powyżej zera). Delikatny wiatr wiejący od strony morza był spokojny. W oddali dostrzegałyście płaskowyżem których stały totemy.
Po chwili usłyszałyście dziwny dźwięk
- RWLGRLGRLGRLGRL!! - po czym dostrzegłyście stworzenie z ryciny, które dużym toporem (można by rzecz, halabardą) walczy z małym, oślizgłym rybo podobnym stworzeniem.
Szybkim cięciem rozpołowiło niewielkie stworzenie. Po czym wróciło do łowienia ryb. Wyraźnie nie dostrzegł waszej obecności.

(Murlok! )

Wyszły z chatki. Miała tego serdecznie dość. Nie obchodził ją żaden gniew Matki Natury. Nie zrobiła niczego złego!
Było ciepło. Były na jakiejś cholernej wyspie, ale na jakiej to już nie widziała. Myślała tylko o tym, by się stąd wydostać.
Drgnęła, widząc dość drastyczną scenę.
- Biedne stworzenie... - mruknęła obojętnie pod nosem. - Hej! Dzień dobry!
Zawołała do rybaka.

Wyszły z chatki. Nie wiedziała dokąd zmierza, ale wiedziała, że musi iść w danym kierunku. Jej oczom ukazała się niezbyt miła scena. Kiedy Loara odezwała się i przerwała ciszę, Kyla aż podskoczyła. To stworzenie nie wyglądało przyjaźnie, dlatego w ogóle się nie odezwała. Szepnęła tylko do Loary:
- Uważaj. - i skinęła w jego stronę głową.

Tauren niechętnie odwrócił głowę w twoją stronę. Popatrzał się chwilę, po czym wrócił do łowienia ryb. Po niedługiej chwili wyłowił sporą rybę, którą wrzucił do kosza, który stał obok niego. Założył go na plecy, po czym wstał. Ruszył spokojnym krokiem w waszą stronę.
Był już jakieś dwa metry od was. Wzniósł trójpalczastą dłoń,
- Ish ne alo por'ah - opuścił dłoń. - Jestem Tero, tutejszy rybak. Suszu poprosił mnie, bym się wami zaopiekował gdy Tu dotrzecie. Pozwólcie.
Byłyście zaszokowane tym, jak dobrze włada waszym językiem. Ruszyłyście za nim w okolicę chatki. Był tam ułożony stos na ognisko. Tero postawił kosz obok, po czym z jego ręki wystrzelił płomień, wprost w drzewo, które zaraz zamieniło się ognisko.
- Mam nadzieję iż lubicie ryby, na Brzegu to główne pożywnie. No i Mur'gule i Murloki, ale są niesmaczne. Nadział na patyk ryby, które zaczęły powoli piec się nad ogniem.
- Na przyszłość pamiętaj aby witać się z Taurenami, tak jak ja Was pozdrowiłem. - zwrócił się do Loary.

- Ish ne alo por'ah. - odpowiedziała natychmiast. Jej mistrz opowiadał jej kiedyś o Taurenach. Mówił żeby zapamiętała sobie ich powitanie. Powiedział, że to ważne, ale nie dlaczego. W jej głowie kłębiło się wiele pytań. Gdzie jest Suszu? Skąd wiedział, że tu trafią? Kim był Spanda Kracząca Sowa? I wreszcie - Co może zrobić im Matka Natura, za zabicie jednego z Jej Dzieci?
Przez chwilę zastanawiała się nad tym wszystkim, ale po chwili odezwała się:
- Przepraszamy za najście. - wzięła od niego jedną rybę. - Nie chcemy sprawiać Ci kłopotu, ale czy wiesz może kim jest Spanda Kracząca Sowa? Suszu powiedział, że mamy go lub ją znaleźć. - popatrzyła się w płomienie ognia. Nie wiedziała co o tym wszystkim myśleć.

//Zapominamy o istenieniu Loarki.. Buuu
- Spand, jak już. - powiedział ruszając rybami. - Jest to druid, jeden z tych którzy praktykują sztukę dzikości.
Tero zdjął rybę, błyskawicznie ją wypatroszył, po czym podał Ci duży kawał mięsa, który dla Taurena był raczej małą przekąską.
- Ognioskoczek, rzadka ryba. Cecha - pikantne mięso, czerwono łuski na grzbiecie, żółte na reszcie ciała. Tero mówił tak jakby sam do siebie. Dziwiło Cię to.
- Tak, jestem samotnikiem. Wolę żyć na Brzegu niż w tłoku Płaskowyża Grzmotu lub Góry Kamiennego Kopyta. - przerwał na chwilę, w twojej głowie zaczęła się powoli rodzić myśl, czym i gdzie leżą podane miejsca. - Płaskowyż w Głebi, na południowy wschód, trudno przeoczyć. Kopyto na zachód. Na Płaskowyżu mieszka wódz, wojownicy oraz szamani, oraz Wysoka Rada. W Kopycie mieszkają wszyscy mniej znaczący, oraz przybysze.

- Czyli Spand mieszka na Płaskowyżu Grzmotu, tak? - zapytała słysząc informacje o miastach. Była bardzo zdziwiona, kiedy zaczął jej to wszystko opowiadać. Nie zadała żadnego pytania. Nic. A On... Jakby czytał mi w myślach! - przebiegł jej przez głowę taki pomysł.

- Tak, mam tą umiejętność. Wynik wieloletniego szamańskiego treningu - chwila ciszy - Tak, uczyłem Susza kilku rzeczy. Kiedyś uratował mi życie. Ten dług honoru jestem w stanie tylko spłacić krwią.
Ryba którą jadłaś była bardzo smaczna, mimo tego iż mięso było bardzo ostre w smaku, można było wyczuć również lekko kwaśną nutę.
- Schyl się - powiedział, mimowolnie schyliłaś się, po ułamku sekundy z dłoni Tera wystrzeliły trzy błyskawice. - Mówiłem wam, że wasze tereny łowieckie kończą się tam, gdzie widać moją chatę!
- Zamilcz wygnańcze! Klan Wietrznej Grzywy za niedługo dojdzie do władzy i zabi... - głos z oddali urwał się w wyniku dużej kuli lawy, którą Tero posłał w jego stronę
- Irytują mnie te sługusy Boraka - zwrócił się do Ciebie. - Młodzi, którzy myślą że przewrócą świat do góry nogami, jedynym ich atutem jest to, że mają po swojej stronie Crainie'ego - dość potężnego druida - oraz Kopytka - łowcę, który zabił Bhan'ragasha

- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Gdzie mieszka Spand (czy jak to się pisze)? - nie wiedziała czy to dobrze, czy źle, że Tauren czyta jej myśli. Z jednej strony nie musiała mówić Mu wszystkiego o tym jak zabiła Druida. Już zapewne o tym wiedział. Ale wiedział także o jej sekretach. O Mirze, Mistrzu Mirraku i różnych podobnych sprawach.
Kiedy nakazał jej się schylić od razu to zrobiła. Wolała z nim nie polemizować. Nie wiedziała czemu, ale ufała mu. Może był to efekt jego czarów?
Gdy z jego ręki wystrzeliła lawa przerażona odwróciła się. Chciała zobaczyć co Tero zrobił temu chłopakowi. Zobaczyła jak młodzieńcy uciekają. W pierwszej chwili chciała za nimi pobiec, ale pomyślała, że gdyby Tero tego chciał przywołał by ich tu magią.
- Kim jest Bhan'ragasha i Borak? - zadała kolejne pytanie mając nadzieję, że tym razem jej odpowie.

// na tej wyspie mieszkają głównie Taureni, więc nie wiem czy to byli młodzieńcy

- Spand mieszka na płaskowyżu. powiedział krótko.
- Nie musisz się obawiać, wiem co myślisz teraz, nie mogę sięgnąć w głąb twojego umysłu. Tero wstał, otrzepał się z piasku po czym skinął łbem , byś poszła za nim. Po jakichś dwudziestu minutach marszu, doszliście do jaskini. w promieniu jakich dwudzistu metrów od wejścia, porozrzucane były kości. Po chwili Tero rzekł, jakby sam do siebie.
- Oto leże Bhan'ragasha. W języku Taurenów, oznacza to "Zęby dłuższe niż uszy". Tero odwrócił się w twoją stronę, podniósł cię jedną ręką, po czym usadowił na barku.
- Trzymaj się mocno. Taureni znani są z dwóch rzeczy - miłości do Matki Natury oraz siły fizycznej.

Po chwili wystrzelił jak z procy w stronę chaty. Był szybki co najmniej jak najszybsze tygrysy świata. Lecz dla Ciebie liczyło się tylko jedno - nie spaść. Gdy zobaczyłaś dwóch Taurenów pod chatą, oni uciekli bardzo szybko. Gdy byliście pod chatą - stała w płomieniach. Po chwili zobaczyłaś niesamowity widok. Tero postawił cię daleko od chaty. On sam rozpędził się, i przebił się jak taran przez palącą się chatę, wynosząc kufer.
- Nadszedł dzień, w którym powróci stary porządek. Mówił Tero, gdy otworzył kufer,i ubrał swoją kolczugę, wzmocnioną szamańską magią. Po chwili z kufra wyjął dwa, bardzo duże topory. Z pewnością dla Ciebie służyły by one za broń dwuręczną. Zaś Tero wyjął ze skrzyni również coś mniejszych rozmiarów, owiniętego w jakąś szmatę.
- Potraktuj to jako prezent.

//napisz do mnie na GG w sprawie przedmiotu