Sypialnia Ralavandera

Jak każda królewska komnata przeznaczona jako sypialnia jest dosyć przestronna. w pomieszczeniu znajduje się ogromne łoże z baldachimem oraz lekko przezroczystymi czerwonymi zasłonami. Oprócz łoża jest także szafa wbudowana w ścianie, kilka ogromnych luster, barek z trunkami. Przeważają w nim alkohole i jakieś słodycze. Jest tam także stoliczek i dwa krzesła. Obok sypialni za drewnianymi i zdobionymi drzwiami znajduje się wanna. Która jest dosyć przestronna jak na jedną osobę. Po co jest taka duża... Nie pytajcie bo dobrze wiecie po co...

Ralavander przechodząc tak od pomieszczenia do pomieszczenia dotarł wreszcie do swojej sypialni. Wchodząc z kobietą którą niósł na rękach. A jednak był tak dobry i nie zostawił jej tam lub nie oddał na pożarcie. Podszedł z nią do swojego łoża i położył ją na nim i przykrywając sam usiadł na jednym z krzeseł i zaczął coś rozmyślać. O czym? O wszystkim co powiedziała itd...

Dziewczyna otworzyła oczy. Ujrzała obcy pokój i łoże, na którym leżała.
" gdzie ja jestem? A może umarłam?"
Obok niej siedział Ralavander na krześle.
- Chyba jednak nie umarłam - szepnęła.
Głowa ją bolała od tamtejszych zdarzeń. Amariel pierwszy raz się znalazła w sytuacji gdzie nie wie co robić.
" Uciekać? Kiedyś na pewno bym to zrobiła ale skoro Elf mnie tu przyniósł to na pewno nie żeby mi zrobić krzywdę...mam nadzieję..."

Ralavander cały czas przyglądał się kobiecie i gdy otworzyła oczy to rozłożył się na krześle i rozciągnął.
-A więc już nie śpisz?-Wstał z krzesła i podszedł do barku z alkoholem i wyciągnął z niej dwie szklanki i jakiś wiski i nalał do szklanek z kostkami lodów. Alkohol zostawił na wierzchu i wziął jedynie dwie napełnione szklanki i podszedł do kobiety. Stanął przy łożu i wystawił do niej rękę z napojem.
-Napijesz się?- Zapytał się Ralavander i sam zaczął pić. Cóż jeżeli ma gości to już o nich dba i nie pozwoli aby umarli z pragnienia i z głodu.
-Czy może wolisz coś zjeść?- Powiedział szybko i spojrzał gdzieś przez okno.

Spojrzała nieufnie na alkohol. Skoro mężczyzna się napił to raczej nie był zatruty.
Wzięła duży łyk i się lekko skrzywiła.
- Mmm nawet dobry - uśmiechnęła się.
- Wiesz... chyba bym coś zjadła jeśliby nie był to dla ciebie kłopot - zaśmiała się wesoło.
Jak miło było tak odpocząć. Zawsze musiała spać na dworze i czuwać, by nikt jej nie zabił podczas snu.
Spojrzała na Ralavandera. Nigdy nikomu nie ufała tylko elfom, z którymi kiedyś mieszkała. Zawsze chciała mieć przyjaciela, kogoś z kim mogłaby szczerze porozmawiać. Tak długo była samotna.

Spojrzał na nią gdy piła alkohol. Trochę niepewnie to robiła ale cóż się dziwić.
-Jak jesteś głodna to mogę kazać nakryć do stołu. W sumie sam już zgłodniałem.- Wypił do końca, a szklankę odłożył na stoliku. Następnie podszedł do jakiejś z szaf i otwierając ją zaczął coś szperać. Wyciągnął z niej jakieś ubrania i wskazał na łazienkę.
-Jeżeli pozwolisz to ja pójdę się przebrać. Proszę rozgość się.-Powiedział Ralavander i uśmiechnął się do kobiety po czym skierował swoje kroki do łazienki zamykając za sobą drzwi i zaczął się przebierać.

Amariel przyglądała się pokojowi.
" A jak zrobi mi krzywdę? W końcu jest mrocznym elfem... ale by to już dawno zrobił. A może chce mnie przechytrzyć? ee tam.. w razie czego mam łuk.. właśnie gdzie on jest?"
Jej broń leżała oparta o ścianę. Założyła go na plecy. Czuła niepokój. Ktoś się zbliżał.
- Ralavander! szybciej trzeba uciekać! - krzyczała zdesperowana.
Spojrzała przez okno. Widać było zbliżający się cień. Przyszedł po niego, a możę też i po nią. Muszą uciekać. I to szybko..

Wyszedł z łazienki i spojrzał na kobietę. Cóż Ona mówi?! Rozejrzał się po pokoju i nikogo nie było. Podszedł do niej zapinając ostatnie guziki od koszuli.
-O co chodzi? Nikogo tutaj nie ma. A tamte kroki, które słyszysz to na pewno służba już szykuje posiłek.- Powiedział Ral i spojrzał na nią i na jej łuk. Lepiej aby go nie trzymała bo jeszcze przez przypadek zrobi komuś krzywdę. Wziął swój miecz który schował do pochwy i przypiął go do pasa. Następnie wyciągnął do dziewczyny otwartą dłoń chcąc jej pomóc zejść z łóżka.

Amariel pociągnęła mężczyznę na dwór i schowała za krzaki dając mu znak, by zrobił to samo.
- Musimy uciekać. Znasz jakieś zaklęcie czy coś, by nikt naz nie widział? chociaż przez chwilę. Gdy wyjdziemy z pustyni do dżungli schowamy sie w drzewach, a potem wszystko ci wyjaśnię.
Amariel czekałą z nadzieją na pozytywną odpowiedź mężczyzny.