Sangue Mentale

Imię:

Sangue

Nazwisko:

Mentale

Wiek:

15 lat

*Rasa:

Terinei

Pochodzenie:

Ashilut

Profesja/ranga:

Opiekunka zwierząt // Łapacz snów

Wygląd:

Szczupła dziewczyna mierząca coś około 170 cm. Na pierwszy rzut oka wydaje się krucha, jednak dbanie o własne ciało w niedalekiej przeszłości przyniosło zamierzony efekt. Blada skóra, z pozoru unikająca słońca - często porównywana do koloru kości słoniowej. Delikatnie zadarty do góry nos, małe zaróżowione usta, policzki subtelnie przyozdobione rumieńcem. Wyżej już tylko duże, fioletowe, niekiedy granatowe oczy przysłaniane długim wachlarzem ciemnych rzęs. Niełatwo przeoczyć jasne, sięgające prawie do pasa, proste włosy koloru blond. Do ubioru zaliczać można w miarę wygodne sukienki, niekiedy zmieniane na luźne, długie koszule i coś przypominającego wyglądem leginsy.

Broń:

Jej niezawodną bronią jest zwinność i spryt, którym na prawdę wiele zawdzięcza. Nigdy nie była przekonana do rozwiązywania problemów siłą, dlatego też uważała, że umiejętność posługiwania się bronią nie będzie jej potrzebna. Jednak... czy jest sens kłócenia się ze starszym, upartym bratem? Gdyby nie on nie nauczyła by się jak można skutecznie użyć miecza czy sztyletu, który zawsze ma przy sobie.

Charakter:

Dziewczyna charakter ma zmienny... Niekiedy może być miła i sympatyczna, innego dnia oschła i wredna. Szczerze mówiąc zależne jest to od jej humoru. Jednak zawsze stara się być uprzejma i pomocna. Dla przyjaciół czy osób zaufanych zawsze pełna radosnej energii, którą może się dzielić. Jednak jeśli nie ma o kimś dobrego zdania - nie pokaże się od tej dobrej strony... Na wspomnienia o przeszłości, a raczej pojedynczych jej aspektach od razu staje się niepewna i nieufna, w jednej chwili potrafi zamknąć się w sobie, aby odczuwany ból schować jeszcze głębiej w podświadomość.

Znaki szczególne:

Znakiem szczególnym mogą być jej nienaturalnie fioletowe oczy... Nie pomijając umiejętności zmieniania się w krótkowłosą, lekko wychudzoną, śnieżnobiałą kotkę.

Krótka historia:

Sangue nie pamięta swoich rodziców... Od samych prawie początku wychowywała się sama razem ze starszym bratem. Można by powiedzieć, że ich życie czy historia była w miarę normalna. Od czasu do czasu gdzieś chodzili, zwiedzali czy podróżowali. Zawsze byli dla siebie wsparciem, ona wiedziała, że może mu powierzyć największe tajemnice i marzenia, a on zostawi je tylko dla siebie. Dlatego też wielkim szokiem dla niej było gdy musieli się rozstać. Gdy jej brat stwierdził, że nie mogą ciągle trzymać się razem, a muszą także sami o siebie zadbać... I nagle, bez żadnego pożegnania odszedł nawet nie dając jej szans na jakiekolwiek słowa. Pomimo smutku, bólu i małego mętliku w głowie wiedziała, że musi pokazać, że da sobie radę. I tak zrobiła... Zaciskając pięści odwróciła się w drugą stronę i poszła przed siebie. Teraz żyje normalnie starając się wiele udowadniać sobie jak i innym.

Przyjmuję cię w poczet naszych użytkowników~
Akcept i miłej gry.