Fea VercNuitha

Imię i nazwisko:
Fea VercNuitha, znaczy to tyle co Dusza Szalejąca Niespodziewanie.

Wiek:
Skończyła lat 36, więc dopiero zaczęła swą podróż po świecie.

Rasa:
Entai - człekopodobni, którzy swoją magiczną moc czerpią z istot demonicznych. Niepisany certyfikat zobowiązuje do oddania po śmierci swego ciała Demonom oraz do znoszenia własnego, indywidualnego piętna. Rasę tą charakteryzują również wyczulone zmysły (prócz wzroku, który jest zmysłem bardzo słabo rozwiniętym, wręcz znikomym). (karta Morigan z opisem rasy)

Pochodzenie:
Urodzona i wychowana w zakonie położonym gdzieś przy górskim szczycie.

Profesja/ranga:
kapłanka Demona Nocy

Wygląd:
Gdyby trzeba było opisać jej wygląd w jednym słowie, użyłabym określenia "niewinny". Bo niby czego oczekiwać można od szczupłej, średniowysokiej dziewuszki, której skóra została jakby pozbawiona barwnika. Tęczówki w kolorze wyblakłego błękitu, włosy biało-szare, sine usta i bardzo blada cera. A żeby tego było mało, zaopatrzona została w kocie atrybuty których wstydzi się i obawia. Najczęściej więc podróżuje w płaszczu do ziemi i w kapturze zaciągniętym prawie na oczy, tak aby przechodni (nieważne jak cudaczni) nie zauważyli jej napiętnowania.

Broń:
Jakiś niewielki srebrny sztylecik.
Wiedza zdobyta w zakonie, oraz magia opierająca się głównie na władzy nad umysłem, psychika. Oszukuje zmysły dzięki mirażom, przechwytuje "głośno wypowiedziane" myśli, przesyła obrazy, dźwięki, odczucia...

Charakter:
Jednym słowem opisać się nie da, więc użyję dwóch. "Niezrównoważona psychicznie". Z zakonu wyniosła cechy takie jak; powściągliwość, opanowanie, lojalność, zdyscyplinowanie, skromność... Jednak Fea ma więcej niż jedno oblicze. Spotęgowana natura kobiety, kota, demona, zmienna niczym fazy księżyca. W jednej krótkiej chwili potrafi wybuchnąć w szale złości, przyłożyć sztylet do gardła za rozdeptanie ślimaka, rozpłakać się w dowód skruchy. Nikt nie rozgryzł jeszcze kiedy następuje owy "skok osobowościowy" i czym jest on wywoływany. Nauczyciele w klasztorze przypuszczali, że może to być spowodowane nadwrażliwością psychiczną zbliżoną prawdopodobnie do jakiejś choroby. Z wiekiem jednak "niebezpieczne" objawy zaczęły pojawiać się coraz rzadziej na rzecz rozwijania się talentów magicznych...
P.S.
Mimo kocich cech, Fea panicznie boi się myszy.

Znaki szczególne:
Piętno Demona, które w przypadku Fei objawia się w posiadaniu kocich uszu i ogona oraz wydłużonych kotowatych źrenic.

Wierzchowiec // kompan:
Niestety jeszcze brak.

Krótka historia:
Bez konkretnego ojca, bez znanej matki. Wychowywana w klasztorze wraz z kilkoma rówieśnikami, którzy tak jak ona obdarzeni byli talentem magicznym, pozbawieni prawdziwej rodziny. Od najmłodszych lat wpajana była im miłość do nauki, chęć zdobywania wiedzy, poskramiania magii Demonów i samodoskonalenie... Nie warto opisywać zajęć bibliotecznych, konkursów fechtunku czy wspólnych medytacji bowiem dni w zakonie przepełnione były mrokiem i nieznośnymi schematami, które od czasu do czasu Fea niweczyła swoimi zaburzeniami psychicznymi.
To właśnie podczas nauki, w wieku dwudziestu paru lat Fea wybrała sobie swego opiekuna, Demona Nocy któremu oddawała cześć i uwielbienie. Tajemniczy władca, który nie miał zbyt wielu wyznawców, lecz który budził w niej szczerą fascynację. To właśnie jego tajemnice postanowiła zgłębiać i zakres jego panowania odkrywać...
Niecały rok temu Fea przekroczyła bramy swego "domu", opuściła góry i ruszyła w znany jedynie z książek świat. Pierwsze kilka tygodni spędziła ona w pobliskich puszczach, błąkając się i przyzwyczajając do... wszystkiego. Całkowita swoboda i samotność, gdzie zwykła wiewiórka wydawała się niebezpiecznym, przerażającym potworem. Przyzwyczaić trzeba było oczy do tego, że zmienia się natężenie światła i że nie należy spoglądać prosto w słońce. Wszystkimi pozostałymi zmysłami odczuwała, że las wcale nie jest cichy, on wręcz tętnił życiem.
Ciekawość świata i "ludzi" o których tak wiele czytała stawała się coraz silniejsza. Opuściła w końcu lasy otaczające góry na rzecz wiosek i miasteczek, które nieprzyjaźnie witały właścicieli "demonicznych dusz". Był to dopiero początek jej 15letniej podróży, którą postanowiła oficjalnie rozpocząć w królestwach Avalonu. Miała nadzieję, że znajdzie tam miasto, które przygarnie ją, ugości, da możliwość spokojnego życia i dalszego pogłębiania wiedzy i talentów magicznych. W końcu... Tyle pięknych rzeczy czytała o tym miejscu...

Cóż, opis rasy nieznacznie się różni, ale w końcu to jest to samo, więc nie będę na to zważała.

Pochodzenie masz źle wypełnione. Nie wiem, do jakiej grupy cię przygarnąć - Altar czy podróżnik? Chyba podróżnik, ale czekam na odpowiedź Wink

Opis rasy wypełniłam, żeby bez skakania po kartach można było ogarnąć kim jest Fea.

No i zgadza się. Pochodzenie moje jest nietutejsze więc prosiłabym podróżnika. ;-)

Pozdrawiam Wielce Szanowną Administrację ! ;>

Ojej, dziękuję! Kel też ci dziękuje, chociaż ona nie przyznaje się do tego, że jest adminem

Akceptuję. Miłej gry!