Małe bajorko

- cóż, można rzec, iż potrafię rozwiązać ludzi dobrych, od złych.. wyjątkowych, czy też trochę mniej. - powiedziała spokojnie. Nie chciała zdradzać tego, iż potrafi zauważyć aury, które towarzyszą każdej żywej istocie na tej ziemi, a dzięki temu może szybko stwierdzić, jaka ta osoba jest naprawdę. Nie odrywała wzroku od Wielkiego Kota, była naprawdę ogromnych rozmiarów, a jej futro było w znakomitym stanie. Siedziała sobie spokojnie na głazie, jakby nigdy nic, ale tak naprawdę wiele rzeczy działo się w jej głowie. Wiele emocji toczyło ze sobą walkę, czuła się, jakby wybuchł wulkan.
- Owszem, boję się. - stwierdziła spokojnie. Po co miałaby kłamać ? Strach, to nic złego.
- Możliwością jest, iż strach nie jest namalowany na mej twarzy, lata praktyki zrobiły jednak swoje. - zaśmiała się przyjaźnie, ale po chwili spoważniała.
- Ale w środku mojej głowy rozpętała się wojna. - dodała spokojnie. Czekała na jej reakcję.

- Widać ty też jesteś wyjątkową osobą.
Tygrysica podniosła się. Przemiana trwała zaledwie ułamek sekundy i Nunnaly po prostu siłą rzeczy nie mogła tego dostrzec. Po dosłownie sekundzie stała nad nią dziewczyna, odgarniająca sobie włosy do tyłu.
- Dokładnie, nic złego - potwierdziła stając prosto i opierając rękę na biodrze.
Loara panicznie bała się ciemności. Nie, nie była dzieckiem. Fobia to coś, na co nie miała wpływu. Bała się i już, kropka. Musiała się z tym oswoić.
- A więc musiałaś dużo przeżyć, skoro mówisz o latach praktyk.
Uśmiechnęła się zadziornie, skinęła dziwnie głową.
- No, to jak mówiłam, jestem Loara - podała jej rękę. - Teraz możemy się oficjalnie poznać.

Uśmiechnęła się delikatnie. Po ułamku sekundy przed nią nie stał już śnieżnobiały tygrys, aczkolwiek młoda dziewczyna. Lekko zdziwiona uniosła brew, ale po chwili zaśmiała się.
- Chyba każdy ma za sobą coś.. co najchętniej wymazałby z pamięci. - powiedziała spokojnie.
Ona również podała rękę.
- Nunnaly, miło Mi . - przedstawiła się, wstając wcześniej. To wszystko było zagadką, ale jeszcze nie czas, by poznać te tajemnice. Ona spokojnie mogła zobaczyć całą przeszłość Loary, dowiedzieć się wszystkiego, ale nie chciała.. po prostu nie chciała poruszać prywatnych spraw, każdy ma tajemnicę, którą chcę zataić przed światem, i to trzeba uszanować.

Chwyciła jej dłoń i potrząsnęła nią lekko. Chwilę potem puściła dłoń Nunnaly, a swoje ręce splotła za plecami.
- Hm, chyba masz rację

Ale jeśli się o tym nie rozpamiętuje, to z pewnością prędzej czy później się o tym zapomina - wzruszyła lekko ramionami.
Wybadała ręką, czy trawa jest sucha. Nie była. Była zwilżona rosą, ale pomimo tego Loara i tak usiadła na ziemi. Chwilę potem przyzwyczaiła się do wilgoci, nie było to dla niej problemem. Grunt to potrafić się przyswoić.
- Więc... skąd pochodzisz, Nunnaly?

Ponownie usiadła na kamieniu, przyjaźnie spoglądając na nowo poznaną koleżankę.
- Cóż.. Jestem Altarem. - rzekła spokojnie, nie ukrywając niczego. Wcale się tego nie wstydziła, po części można było rzec, iż była dumna. Uśmiechnęła się delikatnie.
- A ty, Laora-chan, skąd pochodzisz ? - dodała po chwili, czekając na odpowiedź z jej strony. Poprawiła ponownie kosmyk włosów, który powoli zaczął już ją irytować. Ciekawiła ją zaś reakcja po tym, jak się dowie, iż jest Altarem. Być może zniesmaczy się ? Kto wie.

(Altar

)

- Och, jesteś Altar?

- zapytała dla pewności, jednak nie było to potrzebne, skoro nie czekała na jej odpowiedź. - Czyli nie stąd. Więc skąd przybywasz? Jak tu się dostałaś?
Nie rzadko spotykała takie osoby jak ona - bez przynależności do żadnego królestwa. Nie był to żaden powód do jej tępienia, królowa nie miała nic przeciwko osobom przybywającym do Avalonu.
- Hm, ja jestem z Ashilut - odparła. - Jednak wcześniej też byłam Altar, nie urodziłam się na wyspie. Jednak dostałam obywatelstwo i przy okazji pracę na zamku jak posłanniczka.
Uśmiechnęła się delikatnie.
- Ty byś nie chciała należeć do żadnego królestwa?

[ wee, jak zwykle coś przekręciłam *_* ]

- cóż, pochodzę z krain, które sama nie wiem, czy noszą nazwy. Dostałam się tu, ponieważ mój zmarły przyjaciel dawno temu zaproponował mi pracę jako Archeolog. Zgodziłam się, jednakże trzęsienie ziemi.. zabiło ich wszystkich. - rzekła, a w jej słowach przeplatany był smutek. Mimo iż nie przynależała do żadnego z królestw, czuła się wolna, może to na swój sposób kojące jej rany z przeszłości. Zastanowiła się chwilę nad pytaniem, jakie usłyszała z ust dziewczyny.
- Chciałabym.., ale nie wiem czy to jest możliwe. - westchnęła cicho, uśmiechając się niepewnie. Jej osoba była owiana spokojem i tajemnicami, ale mimo wszystko,, próbowała być miła dla innych.

Słuchała jej uważnie. Zrozumiała, że Nunnaly też wcześniej nie miała żadnego obywatelstwa, skoro nawet nie znała nazwy zamieszkiwanego terenu. Pewnie było to dla niej coś nowego, więc Loara pomyślała, że mogłaby jej to wyjaśnić. Albo chociaż powiedzieć, co zrobić, by takie obywatelstwo dostać.
- Jest to możliwe, jest - pokiwała głową. - Załatwiasz sobie audiencje z królową, a jak królowa nie ma czasu to z namiestnikiem i po kłopocie. Załatwiacie formalności, pytają się ciebie, dlaczego chcesz się przyłączyć do królestwa i tym podobne. Pytają do jakiego i tyle. Czasem nie dzieje się to od razu. Wiesz, muszą mieć pewność, że nie jesteś nikim,t o chciałby rozwalić królestwo od środka.
Oparła się w tłu o podłoże, obserwując ją.
- Bycie Altar też nie jest złe. Nie masz poczucia, ze "ktoś nad tobą stoi". Rozumiesz, prawda?

Słuchała jej uważnie, widać, iż ta dziewczyna jest dobrą osobą. Pomaga Nunnaly, chociaż prawie wcale jej nie zna. Uśmiechnęła się delikatnie.
- Czasem po prostu czuję się jak wyrzutek. - zaśmiała się, próbując rozładować napięcie, ale po chwili spoważniała i przypatrywała się jej.
- Czyli jest możliwość, żebym przyłączyła się do jakiegoś królestwa ? - nie mogła uwierzyć własnym uszom, jej cierpienia mogą dobiec końca, nie musi być już poniżana i uważana przez innych ludzi jako ' coś gorszego '.
- Tak, na samym początku można tak stwierdzić. Ale jeśli zagłębimy się w szczegóły, wiele osób które nie należą do żadnego królestwa muszą codziennie walczyć z poniżeniem, nienawiścią, przemocą a także samotnością. - odpowiedziała jej , mając nadzieję, iż zrozumie punkt widzenia Nunnaly.

- Jest, nie musisz się martwić Wink

- mrugnęła do niej. - Wyrzutek?
Poczekała, aż rozwinie myśl. Przecież nie było sensu przerywać jej w połowie zdania, a pewnie zaraz wyjaśniłabym pięknie wszystko. Tak więc Loara wytężyła słuch i analizowała uważnie jej słowa.
- Tak to wygląda? - mruknęła. - No tak. Nie należysz do królestwa - nikt się tobą nie przejmuje. Bo po co, skoro nie jesteś "jedną z nas"? Takie rozumowanie to jacyś idoci tylko mają.

Spoglądała na Laorę, analizując sytuację.
- Tak, i takich idiotów zaczyna być coraz więcej. Gnębią nas, nawet nie znają. Patrzą się z góry.. czasem zdarza się.., że i zabijają. - dodała po chwili, zagłębiona w potoku myśli. Mówiła szczerą prawdę, prawdę, jaką widziała na własne oczy przez te 18 lat. Ludzie zawsze byli wrogo nastawieni do niej, ale z biegiem czasu uodporniła się na ból psychiczny, zadawany jej codziennie.
- Niestety, tak wiodą życie ludzie, którzy postanowili nie przyłączać się do nikogo, są uważani przez nie których za 'zdrajców', chociaż nic złego nie zrobiliśmy. - westchnęła cicho. To wszystko sprawiało jej ból, ale musiała o tym komuś powiedzieć.
- Na szczęście są jeszcze ludzie o dobrych sercach. - mruknęła w jej stronę. Oczywiście chodziło tu o Loarę. Uśmiechnęła się.

- Zabijają? - powtórzyła po niej. - Nakabluję królowej, to zobaczą -.-
Słońce wędrowało coraz wyżej, budząc dzikie zwierzęta do życia. Wokół nich cykało mnóstwo świerszczy dając do zrozumienia innym, że słońce powoli wstaje.
- No tak, zawsze jest dobro i zło. To nieodłączną część naszego życia - westchnęła. - Ale bez zła życie byłoby po prostu nudne.
Padła na plecy, rozkładając ręce na wznak. Zapatrzyła się w chmury.

Zaśmiała się cicho. Spojrzała w niebo, był wschód słońca, a to zjawisko, które chyba nigdy nie znudzi się Nunnaly.
- Harmonia życia musi zostać zachowana. - westchnęła spokojnie, przenosząc wzrok na pobliskie drzewo. Po chwili z krzewów wyleciał wróbel, który jakby nigdy nic usiadł Nunnaly na ramieniu. Uśmiechnęła się.
- Szukasz mamy ? - zapytała do wróbelka, głaszcząc Go po główce. Cały czas rozmyślała o tym, czy dołączyć do jakiegoś królestwa, czy po prostu zostawić tą sprawę tak, jak jest. Z jednej strony miałaby ochronę, poprawiłyby się jej warunki życiowe, ale z drugiej strony dotychczas nie narzekała na warunki, i może poczuć się wolna, bo przecież gdyby dołączyła do jakiegoś królestwa, wtem musiałaby się słuchać ludzi, którzy byliby nad nią. Miała istny mętlik w głowie, wiedziała więc, iż tej decyzji nie rozwiąże zbyt pochopnie, ponieważ na wybór potrzeba czasu. Jej rozmyślania przerwał ptaszek, który zaczął skubać jej włosy.
- No i co robisz ? - skarciła Go, ale po chwili uśmiechnęła się i pogłaskała.
- nie wolno tak. - dodała po chwili.

Gdy wspomniała o harmonii przypomniała sobie Ke'Ladriel i jej chory tok rozumowania. Ona chroniła każde zwierzę, ale nie myślała o tym, że aby drapieżnik mógł przetrwać, musiał polować na roślinożerców. Na tym polegała harmonia. Bo gdyby drapieżnicy nie polowaliby na roślinożerców, roślinność szybko by wyginęła, a co za tym idzie - reszta istot żyjących.
- Potrafisz rozmawiać ze zwierzętami? - obserwowała dokładnie Nunnaly i pulchnego wróbelka. - Czy tak po prostu do niego gadasz?

Harmonia polega na tym, iż nawet dobro ma w sobie zło, a zło ma w sobie dobro.
- Owszem, potrafię rozmawiać ze zwierzętami. - powiedziała spokojnie, głaskając wróbelka. Szepnęła mu coś, a po chwili wróbelek poszybował i usiadł na ramieniu Loary.
- Chyba Cię polubił. - zaśmiała się, wyczekując reakcji ze strony dziewczyny. Kochała zwierzęta, ale nie chciała ingerować w ich życie, to matka natura opiekuje się nimi i tak powinno zostać. Spokojnie westchnęła , a po chwili na jej twarzy namalował się delikatny, aczkolwiek subtelny uśmiech.
- lubisz zwierzęta ? - zapytała przyjaznym tonem.

Wystawiła lekko palec, a wróbelek przeszedł jej z ramienia na palec. Uśmiechnęła się lekko.
- Hm, to niespotykana umiejętność - zauważyła. - Czym więc jesteś?
"Czym" nie miało być rzeczą obraźliwą. Miało to podkreśli, że Loarze chodzi o rasę. gdyby zapytała "kim", wtedy Nunnaly mogłaby odpowiedzieć, że archeologiem, a o to nie chodziło Loarze.
Przyglądała się uważnie ptakowi, zastanawiając się chwilkę. Nunnaly nie czekała długo na odpowiedź.
- Jestem drapieżcą, zjadam inne zwierzęta na śniadanie - odparła. - I to nie jest tak, że ja lubię, czy nie. Są mi po prostu obojętne, choć wiem, że w moim życiu są dość ważne. Nie potrafię się sprecyzować.
Zerknęła na nią.

- Um, Moja rasa nosi nazwę Kokoro. - powiedziała nadzwyczaj spokojnie, uśmiechając się delikatnie. Cały czas obserwowała Loarę.
- Rozumiem, wiem o co Ci chodzi. - dodała po chwili, zamyślając się na moment. 'Zabij, albo zostaniesz zabity' to jedna z zasad, jakie panują w przyrodzie. Wiedziała o czym myśli Loara, więc chciała jej też wytłumaczyć czym jest rasa Kokoro.
- Moja rasa posiada bardzo ciekawe, ale czasem i denerwujące zdolności. Potrafimy czytać w myślach, rozmawiać ze zwierzętami, nawet za pomocą dotknięcia mogę zobaczyć twoją przyszłość, czy przeszłość. Chociaż ja nie lubię zagłębiać się w czyjś umysł, oczywiście chodzi tutaj o przeszłość, sądzę, że każdy ma jakieś tajemnice, a to jest sprawa prywatna. - wyjaśniła spokojnie, mając nadzieję, iż ją zrozumie. Odgarnęła kosmyk włosów, po czym spoważniała.
- A ty czym jesteś ? - dodała po chwili, wyczekując odpowiedzi.

Nagle przyłożyła ręce do głowy i zaczęła nią kręcić.
- Nie, nie, nie przeczytasz moich myśli >< - zaczęła nucić pod nosem, próbując zagłuszyć własne myśli

.
Nie lubiła, gdy ktoś zagłębiał się w jej myśli lub próbował poznać przeszłość. Niektóre rzeczy lepiej zostawić w tyle i starać się, by nie ujrzały światła dziennego.
- Mam nadzieję, że tego nie zrobiłaś~ == - dalej nuciła pod nosem.

Uśmiechnęła się zawadiacko.
- Gdy skupiam się na jednej osobie, potrafię oddzielić myśli, tak więc raczej nic nie zdziałasz tym, iż myślisz o wszystkim . - rzekła spokojnie, spoglądając przyjaźnie na Loarę.
- Nie masz potrzeby, by się martwić. Nie zaglądam do cudzych wspomnień, nie jestem wścibska. - dodała po chwili, przymykając oczy i biorąc głęboki oddech. To było zabawne, w pewnym momencie po prostu przestała czytać w myślach, nie chciała, by Loara czuła się ' obserwowana '.
- No, już nie słyszę twoich myśli, szczęśliwa ? - zapytała, uśmiechając się.

Gdy usłyszała, że Nunnaly przestała, zabrała ręce z głowy i ucichła.
- Szczęśliwa - przytaknęła. - I starałam się myśleć o niczym, a nie o wszystkim

- zachichotała.
Czytanie w myślach było przydatną umiejętnością. Mogło się poznać plany wroga albo dowiedzieć się, kto co o tobie myśli. Uśmiechnęła się na samą myśl o takiej umiejętności. Chociaż... czasem wolałaby nie znać czyichś myśli.
- A więc jestem Terinei - zaczęła odpowiadać na jej poprzednie pytania. - To istoty posiadając zarówno postać ludzką jak i zwierzęcą. Tyle. W postaci zwierzęcej potrafimy przesyłać komuś swoje myśli, ale nie działa to w obie strony.

- Nicość jest wszystkim. - dodała. W rezultacie zdolność czytania w myślach pomagała jej, mogła przewidzieć następny ruch, dzięki czemu w rzeczywistości zawsze była o krok do przodu. Z tego co usłyszała, mogła wywnioskować, iż Terinei są to osoby, które poskromiły zwierzę siedzące w sobie. To interesujące, tacy ludzie muszą mieć naprawdę posiadać siłę woli.
- Możecie kontrolować przemiany kiedy chcecie ? - zapytała spokojnie, a w jej głowie nasuwały się kolejne pytania. Ona jednak postanowiła poczekać na odpowiedź, ale mimo wszystko nie mogła się oprzeć jednemu.
- Czy ludzie należący do twojej rasy, mogą zamieniać się na przykład w wilka, inny w niedźwiedzia itd ? - dodała, uśmiechając się i tym samym wyczekując odpowiedzi.

- Oczywiście. Chociaż... jak się nie nauczyła panować nad tym w dzieciństwie, to w późniejszym wieku przemiana może zajść... niespodziewanie. W momencie, w którym najmniej tego chcemy. Na przykład... w tłumie ludzi. A ludzie nas nienawidzą.
Uśmiechnęła się lekko. Chętnie odpowiadała na jej pytania.
- Tak. Każdy może się zamienić tylko w jedno zwierzę. Jak już zauważyłaś, w moim przypadku to tygrys.

- Czyli od najmłodszych lat staracie się opanować tą przemianę. - wywnioskowała. To bardzo interesujące, móc zmienić się w zwierzę kiedy tylko się chce. To bardzo pomocne i w walce, ale także w przemieszczaniu się. Uśmiechnęła się.
- Rozumiem, jedno dowolne zwierze. - powtórzyła po cichu, a po chwili zaśmiała się. Każdy jest wyjątkowy, może zmienić się w jedno zwierze, ale ma to też swoje wady.
- Cóż, ludzie boją się osób, których nie rozumieją. - westchnęła.

- Tak

Nie jest to łatwe, ale większości za nas się to udaje.
Usiadła po turecku, krzyżując ręce na klatce piersiowej. Loara kiedyś cały czas była tygrysem... nie potrafiła się zmienić. Jednak po jakimś czasie doszła do tego, lecz w ludzkiej formie była nieco... nieufna i strachliwa. Wszystko jednak bardzo szybko się zmieniło, tak jak inne rzeczy w jej życiu.
- Ludzie boją się nas, bo w postaci ludzkiej niczym nie różnimy się od nich - dokończyła. - Boją się, że "ktoś z nas" mógłby ukryć się pomiędzy nimi. Jesteśmy częstym celem ludzi.

Spojrzała na nią. Zamyśliła się na moment, próbowała dobrać odpowiednie słowa do tej sytuacji.
- To jest normalne. Ale w dzisiejszych czasach akceptacja innych jest bardzo ważna. - westchnęła cicho. Nie ważne jak bardzo byłoby się upartym i nie czułym na opinię innych. Można walczyć, ale można także improwizować. To, co wybierze się, to już tylko i wyłącznie nasza decyzja. Jednakże nie można wiecznie uciekać od problemów, lub ukrywać się.
- Boją się też, bo macie coś, czego nie mają oni . - dokończyła spokojnie, uśmiechając się delikatnie.

- Taaak - przytaknęła. - Boją się nieznanego. Oni by chcieli, żeby wszyscy byli tacy sami.
Gapiła się przez długi czas w niebo z rękami rozłożonymi na wznak. Słońce pięło się ku górze, osuszając wilgotną trawę. Ptaki swoim śpiewem dawały znak innym zwierzęta, że pora wstawać.
- A przecież to, że każdy z nas jest inny jest czymś cudownym - westchnęła i podniosła się do siadu.
Gdzieś w okolicy bajora zaczęły rechotać żaby.

- gdyby wszyscy mięli takie samo zdanie, świat byłby nudny. - westchnęła. Swój wzrok przeniosła na konary drzew, które ozdobione były pięknymi liśćmi. Uśmiechnęła się delikatnie na krótką chwilę. Zamyśliła się. Gdy żaby zaczęły dawać o sobie znać, spojrzała przelotnie w tamtą stronę. Strugi światła zaczęły przebijać się przez liście, a istoty mieszkające tu, zaczęły budzić się do życia.
- To piękne miejsce. - rzekła, zauroczona otaczającą ją przyrodą. Po paru minutach zamyślenia, przeniosła wzrok na Loarę.
- Kurczę, będę musiała nie długo porozmawiać albo z Królową, albo z namiestnikiem, trochę boję się tej rozmowy. - zaśmiała się, ukrywając zakłopotanie.

- Na Avalonie jest wiele pięknych miejsc - dodała chwilę po niej.
Splotła dłonie na karku i tak siedziała. Obserwowała przyrodę dookoła siebie, ale też i co jakiś czas zerkała na Nunnaly.
- Nie martw się, królowa to naprawdę miała osoba. A z tego co wiem, namiestnik jest chyba... chwilowo zajęty. Nie widzę go w ogóle, ale z królową będziesz mogła porozmawiać jak tylko znajdzie trochę czasu.
Dziewczynę pewnie zdziwiło to, że Loara tyle wie, więc postanowiła jej to szybko wyjaśnić.
- Wiesz, pracuję na zamku wiec wiem - dodała po chwili.

Uśmiechnęła się. Tak, na Avalonie jest wiele pięknych miejsc, które zapierają dech w piersiach. Patrzyła na dziewczynę spokojnie.
- Rozumiem. - odpowiedziała. Zaśmiała się, dobrze wiedziała, że pracuje w zamku, zdążyła się dowiedzieć, gdy wcześniej mówiła, iż jest Królewską posłanniczką. Westchnęła cicho. Musiała jeszcze pomyśleć nad tym, że jeśli by chciała przyłączyć się do jakiegoś królestwa, to do którego.
- sądzę, że raczej dam radę, tak czy inaczej, dziękuję. - kiwnęła lekko głową w geście podziękowania.

- Nie ma sprawy - odparła.
Wstała chwiejnie i otrzepała ręce, bo gdy opierała się nimi o podłoże to ubrudziła je sobie trochę od ziemi. Swe kroki skierowała do najbliższych krzaków. Nie były to zwykłe krzaki, o nie. Rosły tam maliny x3.
Zerwała sobie parę i zaczęła wsuwać.
- Hm? A ile masz lat, jeśli mogę zapytać? Wyglądasz dość młodo.

Zaśmiała się. Maliny ? - Tutaj ?. Poprawiła kosmyk włosów, wtem usłyszała pytanie. Spojrzała na Loarę.
- 18 lat. - mruknęła w jej stronę bez żadnego entuzjazmu. Zaczęła się rozglądać, czy nie ma tu kogoś jeszcze, ale nie było nikogo, chociażby nikogo, kto by wyglądał na człowieka.
- a ty, ile masz lat ? - zapytała się po chwili namysłu, uśmiechając przy tym subtelnie i delikatnie. Jej spojrzenie było skierowane wprost na dziewczynę.

- Tak? To tak jak ja - odparła z uśmiechem.
Dalej zajadała się malinami, bo była trochę głodna, a w polu widzenia nie miała żadnej zwierzyny łownej~
- Mmm, uwielbiam maliny - szepnęła cicho pod nosem. - Ciekawe, czy gdzieś tu jest porzeczka albo coś w tym stylu *__*.
Słońce było już wyyyysoooko na niebie.

- naprawdę ? - uśmiechnęła się sympatycznie. W pewnym momencie wskazała palcem, na drzewo, które miało czerwone, małe, drobne owoce.
- Tam masz porzeczkę. - odparła jej, uśmiechając się. Tak, dowiedziała się o tym od pobliskiej wiewiórki, która kicała wśród konarów drzew. Spoglądała z zaciekawieniem na Loarę. Nunnaly nie była głodna, ani zmęczona, takie poranki jak te relaksowały ją i dodawały otuchy, czuła się jak u siebie.
- Brzuszek łakomczuszek . - zażartowała, śmiejąc się.

Spojrzała w miejsce wskazane przez dziewczynę, a w tym miejscu znajdowały się drzewka porzeczkowe.
- Mniam *___*
Przeskoczyła do krzewów z porzeczką, zajadając teraz tam
- Gdybym nie jadła, prawdopodobnie zginęłabym Razz

- wytłumaczyła się. - A łakomczuchem nie jestem. Nie, nie :3

Gość

Yumi szła powolnie świeżo zieloną trawą. Szła oglądając się wokół siebie i spostrzegła w oddali dwie. rozmawiające ze sobą dziewczyny. Uśmiechnęła się w sumie sama do siebie. Ile ona tu osób spotykała... Co prawda nie poznawała ich, ale powoli oswajała się z "tłumem". Będąc już jakieś 4 metry od dziewcząt usiadła w siadzie skrzyżnym.

Zaśmiała się do Loary.
- ty naprawdę lubisz te porzeczki. - westchnęła z uśmiechem. Kątem oka spostrzegła zbliżającą się z oddali osobę. Była to młoda dziewczyna, usiadła parę metrów od nich. Nunnaly spojrzała w jej stronę, delikatnie uśmiechając się.
- Cześć. - rzekła do niej przyjaźnie.

- Bardziej lubię krwiste mięso, ale cóż poradzić ;3
Wrzuciła sobie do buzi kilka porzeczek na raz. Delektowała się nimi, było to dla niej niebo w gębie x3
Spojrzała za siebie, by zobaczyć z kim Nunnaly się przywitała. Była to dziewczyna, której grzywka zakrywała prawą stronę twarzy. Włosy miała półdługie, kruczoczarnego koloru. Wyglądała na osobę skrytą, ale miłą. Przynajmniej Loara odniosła takie wrażenie.
Przyglądała się jej z zaciekawieniem.

Westchnęła cicho, a ponieważ nieznajoma nie odpowiadała, bo chyba najprawdopodobniej się zamyśliła, odpuściła sobie. Wstała, rozciągając się. Nic jej się nie chciało, była leniem, ale co na to poradzić, każdy ma swoje wady. Podeszła do Loary, zrywając jedną porzeczkę.
- Smacznego. - uśmiechnęła się, po czym skosztowała. Była bardzo dobra, słodziutka. Zerknęła na Loarę.
- Co za dużo, to nie zdrowo. - rzekła do niej, karcącym tonem, ale zaraz zaśmiała się. xd

- Dzięki.
Cały czas patrzyła na dziewczynę z kruczoczarnymi włosami. Jednak gdy Nunnaly przyłączyła się do Loary, też przestała przejmować się dziewczyną.
- No wiesz co? Razz

Porzeczkami nie można się tak szybko najeść! - odparła oburzona. - Chcę ci po prostu oszczędzić widoku rozszarpywanego mięsa ;3
Wypatrzyła krzak z czarnymi porzeczkami.
- Ooo!

- no dziękuję ;3 . - zaśmiała się uroczo, po czym zaczęła wcinać porzeczki. Smakowały jej, były dobre. Spojrzała na Loarę, która ujrzała krzak czarnych porzeczek. Masakra. xd
- najadłam się ! - mruknęła w pewnej chwili, po czym położyła się na trawie. Westchnęła cicho i zamknęła oczy, zamyślając się.

- Już? Ja jeszcze nie!
Wspięła się na jakieś drzewo i usiadła w poprzek na grubej gałęzi. Zerwała.... gruszkę. Tak, to była grusza!
- Łap! ;o - rzuciła w jej stronę gruszką.
Chwilę potem zerwała jedną sobie i zaczęła ją jeść siedząc na drzewie.

Złapała jedną ręką.
- Dziękuję, ale ja chyba tego nie zmieszczę do mojego brzusia . - westchnęła cicho, po czym skosztowała. Pycha ! Wzięła następny kęs.
- Wyborne ! - rzekła w jej stronę, uśmiechając się. Zajadała się gruszą, zaś kątem oka na chwilę spojrzała na kruczowłosą dziewczynę. Wyglądała tajemniczo. Po chwili zaś wzrok przeniosła na Loarę.
- Czuję się.. wolna. - dodała po chwili namysłu. Ten komentarz pochodził prosto z jej serca. Czuła się jak u siebie w domu, niesamowite uczucie.

- Ale jednak zmieściłaś ;3
Loara oparła się wygodnie o konar drzewa. Wygodnie jej było. Była przyzwyczajona do takiego stanu rzeczy, bo często spędzała czas na powietrzu. Nie miała mieszkania - właśnie tak spędzała noce. Oczywiście musiała być czujna, bo nie wiadomo jacy ludzie kręcą się po okolicy.
- Wolna? Ja zawsze czuję się wolna - odparła. - A mimo tego należę jednak do królestwa

. Dla mnie to nie problem.
Zajadała się gruszką.

- mhm. - mruknęła w jej stronę. Westchnęła cicho, Zamknęła oczy i zamyśliła się na moment. Była najedzona, teraz zaś jej organizm zapragnął spać, nie mogła sobie na to pozwolić, chociażby nie tu.
- Każdy widzi wolność inaczej. - dodała po chwili, otwierając jedno oko i spoglądając na Loarę. Był piękny, pogodny ranek, idealny na drzemkę. Ponownie zamknęła oko, ziewając, jakoż tym razem przykryła usta dłonią.

Zeskoczyła bezszelestnie z drzewa, lądując na jednym kolanie. Napotkała wzrokiem jakąś małą żabkę. Uśmiechnęła się zadziornie.
"Mwahahaha >D" - zachichotała wrednie w myślach mając nadzieję, że Nunnaly nie czytała właśnie w jej myślach

. Zerknęła na nią ukradkiem. Leżała sobie i najwidoczniej odpływała, więc nie było się czego bać.
Wzięła żabkę do rąk i podeszła do niej po cichu. Umiejscowiła jej ową żabkę na klatce piersiowej. Jak otworzy oczy to będzie miała niespodziankę >D.
Obserwowała ją.

Wzdychała sobie, marzyła. Nagle poczuła jakiś nacisk na klatce piersiowej. Otworzyła oczy, a przed nią wielka żaba ! Toż to.. aaa ! XD . Wywiało ją na 7 m w tył. Wyczytała z myśli Loary, iż taki był jej sprytny plan, o nie ! XD. Wstała powoli, otrzepując się.
- osz ty. xd - warknęła w jej stronę. Uśmiechnęła się tajemniczo, widać było, iż coś knuje.

-

Wyszczerzyła się szeroko, chichocąc głośno. Jej reakcja była zabawna, Loara śmiała się jak nigdy!
- Myślałam, ze lubisz zwierzęta Razz

- wytkała jej złośliwie język. - Zbliżenia z natura pierwszego stopnia

Cofnęła się na bezpieczną odległość widząc tajemniczy uśmiech Nunnaly.

- lubię, ale zamyśliłam się ! - zaśmiała się, udając niewiniątko. Knuła bardzo przebiegły plan. Zaczęła powoli iść w jej stronę, jakby nigdy nic. Uśmiechnęła się miło, poprawiając kosmyk włosów. Westchnęła cicho, wiatr rozwiał jej włosy. A co, jakby to teraz Nunnaly zrobiła jej psikusa ? - kusząca propozycja .

- Tak, tak, pewnie kłamałaś z tym, że lubisz zwierzęta

- zaczęła się droczyć. - Jak mogłaś wystraszyć się małej żabki? ;<
Nunnaly szła w jej stronę, a Loara się cofała w wyniku czego dzielił je ciągle ten sam dystans.
- Nie uśmiechaj się tak. Przerażasz mnie ._.
Nie spuszczała jej ze wzroku.

Zaczęła jeszcze bardziej uśmiechać się tak, jak Loara nie chciała.
- mwahuahi x D - demoniczny śmiech. Spojrzała na nią tajemniczo. Po chwili westchnęła i usiadła.
- dobra.. wygrałaś. - powiedziała zrezygnowanym głosem i spuściła głowę w dół. Małe bajorko - Page 3 609166