Małe bajorko

Jej śmiech skojarzył jej się z czymś.
- Ty kłamczucho! O.O - wybuchała nagle. - Nie jesteś tym, za co się podawałaś! Jesteś demonem w czystej postaci! >DD
Ale dziewczyna po chwili przestała się śmiać i zwiesiła głowę.
- Mhm, już po wszystkim? :> Ulga!
Zatrzymała się.

- AAAAAAAA! O_O !
Złapała się za głowę, nie wiedząc, co ma zrobić . Stała tak i panikowała!

(no to się wysiliłam )

Nagle zamrugała oczami... Miała dziwny wyraz twarzy, a wzrok pusty. Nagle do jej głowy zaczęły napływać zdarzenia, które działy się kiedy ona myślała (oO). - Cześć... - Odpowiedziała obojętnym tonem w sumie to... do nikogo. Dziewczyny, które wcześniej widziała były w innym miejscu ale nadal tu. Uśmiechnęła się widząc co wyprawiają (xd). Westchnęła cicho i wstała otrzepując się z kurzu. Podeszła do jednego z drzew i szybkim, energicznym ruchem weszła na nie. Znowu obserwowała dwie dziewczyny.

(to chyba oznaka, że trzeba wiać )

Nie mogła nic zrobić, bo zamiary Loary wyczytałaby z jej myśli! Jednak Loara była sprytna. Gdy zielonowłosa skoczyła i była w trakcie lotu, Terinei zrobiła unik, a Nunnaly nie mogła już zmienić trajektorii lotu!
- Innym razem się zemścisz! - zawołał do niej wesoło. - Do zobaczenia!
I uciekła.

[z/t]

Szedł sobie spokojnym krokiem, jak zwykle trzymajać lewą dłoń na rękojeści jednego ze swoich mieczy a prawa wzdłuż ciał. Nagle zauważył z daleka że nie jest tu sam. Zaczął się szybko rozglądając na boki i za siebie.
Ale fajnie Max chyba mi uwierzył.
Uśmiechnął się chytrze i ruszył kierunku dziewcząt

Szedł dalej. Zauważył że jedna z nieznajomych, o zielonych włosach go za uwarzyła.
- Witam. Mam nadziej ze wam nie przeszkadzam. Zauważał że jesteście same, więc uznał że przyda wam się towarzystwo
Powiedzaił miłym głosem

- Dobrze powiedziane
Powiedzaił krótko i spojrzał się kątem oka na drugą nieznajomą. Znowu spojrzał się na pierwszą z dziewcząt.
- Jestem Kyoji.
Powiedział pierwszy raz od dawna bez przeciągania. To był wpływa Maksymiliana na niego. Zaczął jej się dokładnie przyglądać

Spojrzała na dwójkę nieznajomych i zeskoczyła z drzewa, lądując lekko na nogach. - Witam... - Przywitała się a na jej twarzy pokazał się miły uśmiech. Uważnie zlustrowała wzrokiem dziewczynę i mężczyznę. Potem jak pies przekrzywiła łeb. - Jestem Yumi. - Lekko kiwnęła głową.

Znowu spojrzał się na drugą dziewczynę.
- Miło mi cie poznać
Powiedzaił z miłym uśmiechem. Przyglądał je się kątem oka

-Mi także miło Pana poznać. - Powiedziała spokojnym głosem. Rozejrzała się wokół siebie... Niby nic ciekawego w tym miejscu nie było, ale jednak Yumi nie chciała stąd odchodzić. Westchnęła cicho i jak to miała w zwyczaju usiadła w siadzie skrzyżnym. Kątem oka spojrzała na Kyoji'ego. - Jesli można... Skąd Pan pochodzi? - Zapytała. Musiała przyzwyczaić się do ludzi.

- Jestem podróżnikiem, więc nie mam stałego miejsca
Powiedzaił i dal się na nią patrzył. Chwili spojrzał się na dal nieznaną dziewczynie.
- Co tu robicie jeśli mogę wiedzieć ?
Zapytał się przyjacielskim głosem

Spojrzała na zielonowłosą dziewczynę wzrokiem pytającym. Prędzej ona mogła odpowiedzieć na to pytanie niż Yumi. Ale była chyba zamyślona, więc Yu postanowiła znowu się odezwać. - Ja jak na razie obserwowałam... Ale koleżanka miała ciekawsze zajęcia. - Powiedziała cały czas patrząc na dziewczynę.

- Mhm. Czuli znowu się spóźnił na dobrą zabawę.
Uśmiechał się nagle łobuzerski do Yumi.
- A co za obserwowałaś ? Jeśli można wiedzieć ?
Powiedzaił i znowu się na nią spojrzał

-Co zaobserwowałam? - Powtórzyła głośno pytanie. - Trudno powiedzieć, żeby były to jakieś ścisłe i ważne obserwacje. - Zaczęła. - Może nawet obserwacja to złe słowo, bardziej podziwianie tego co nas otacza. - No i Yumi znowu swoje. Zachwycanie się przyrodą i naturą. To znaczy racja... Od czasu do czasu spoglądała na osoby ją otaczające. W sumie nie odpowiedziała dokładnie na zadane pytanie ale częściowo. - A Pana co tu sprowadza? O ile można oczywiście spytać. - Dodała szybko.

- Aha. Mnie ? Mnie nuda i chęć zabawy oraz ukrywam się przed bratem.
Powiedział dale uśmiechając się łobuzersko. Odwrócił się teraz w jej stronę aby lepiej ją wodzić.
- Natura to bardzo ładny cel obserwowania. Jest tak naturalna i miła.
Rzekł i spojrzał się je prosto w oczy tak jak by chciał zobaczyć je dusze.

-Przed bratem? - Zapytała zdziwiona. Ale przecież nie będzie wnikać... Sądziła, że nie wypada. - No to ciekawie. - Powiedziała żartobliwie i jednocześnie sarkastycznie. Kolejny promienny usmiech wszedł na jej twarz. - Masz zupełną rację... - Nie wiedziała co więcej dodać i znowu spojrzała na swojego rozmówcę. Ona teraz także mogła spojrzeć w jego brązowe oczy.

Przyblirzył się trochę do niej. Uśmiechnął się miło.
- Ktoś ci już mówił że masz ładne oczy ?
Nie powiedział tego by ja poderwać, lecz by stwierdzić prawdę. Kyoji stał prawi przy niej dalej patrząc się je w oczy. Uśmiechał się teraz do nie przyjaźnienie.
- Obrazisz się ja zapytam się ciebie o coś ? Kim jesteś ?
Powiedzaił to tajemniczo i spojrzał się teraz na jej twarz

Słysząc słowa Kyoji'ego zamrugała szybko oczami i lekko się zarumieniła. Zadko słyszała jakiekolwiek i od kogokolwiek komplementy. - Dziękuję... - Powiedziała nieśmiało na chwilę spuszczając wzrok w dół. Potem kolejne spojrzenie na chłopaka. - Kim jestem? - Zastanowiła się w jakim sensie ujął te pytanie. Może mu odpowiedzieć mówiąc jakiej jest rasy albo kim jest, ale chyba chodziło o rasę. - Jeśli chodzi o mój... rodzaj. - Mówiła powoli. - Jestem z rasy Kokoro. - Powiedziała patrząc niby na niego, niby za.

- Tak o twoją rasę. Kokoro ?
Powtórzył zdziwiony za nią. Pierwszy raz słyszał o takiej rasie.
- Ładna nazwa. Ja jestem Vizardem. Istotą przeklętą wyrokiem śmierci za.....
Tu się zatrzymał. Za bardzo się zagalopował.
- Opowiem ci kiedy indziej o tym jak się znowu spotkam.
Powiedzaił miłym głosem
Co ja robię. Przeklęty Max przez niego stał się nie ostrożny, ale może powinienem zaufać innym a nie ukrywa się
Pomyśl i spojrzał się gdzie w bok.

"Vizard?" Uważnie słuchała słów Kyoji'ego i od czasu do czasu kiwała głową, na znak że rozumie i słucha. - Dobrze... - Powiedziała już pewniejszym i radosnym głosem. - Kokoro jest to bardziej rodzaj ludzi... Nie wiem czy można nas nazwać rasą. Ale tak o sobie mówimy. - Co prawda mówiła w liczbie mnogiej, bo jest więcej przedstawicieli jej "gatunku". Do jej głowy doszła myśl o tym, że chłopak pierwszy raz słyszał o Kokoro. Na jej twarzy pokazał się uśmiech z jakby nutką cwaniactwa. Nic dziwnego... Mało znana rasa.

- To ciekawe. My vizardzie też jesteśmy specjalni. Jesteśmy bogami śmierci, którzy stracili swoje moce i posieli noce, demoniczne.
Powiedzaił je krótko o swoje rasie bo nie chciał zdradzić teraz wszystkiego. Równinie się cwaniacko uśmiechnął a zarazem tajemniczo.
- Wiesz jesteś jedyną osobą, którą tak szybko polubiłem.
Powiedzaił miłym głosem chcąc jej udowodnić je to jest wyróżnienie

-Naprawdę? - Zapytała z lekką nutką tajemnicy. "Moce demoniczne... No ciekawie." Stwierdziła w myślach. Ale jakoś nie miała zamiaru się dopytywać. Wiedziała, że kiedyś się dowie. Znowu rozejrzała się dookoła i zauważyła dużą, rozłożystą gruszę. - Jesteś głodny? - Zapytała.

Ja muszę spadać ;/ Ale będę później Paa !

- Trochę, a co ?
Zapytał się ciekawy. Spojrzał się teraz tam gdzie dziewczyna i chyba się domyślał o co je chodziło.
Przyglądał jej się z miłym uśmiechem. Naprawdę ją polubił. Był pierwsza osobą z która bał sie mówić o sobie.


(Ok. narka)

Spojrzał się na drugą dziewczynę gdy ta się odezwała.
- Ale ja mam szczęście trafiłem na dwie przedstawicielki tej samej rasy.
Powiedzaił miłym głosem

Spojrzała na dziewczynę, która dopiero teraz się odezwała. - Mi także miło poznać... - Uśmiechnęła się przyjaźnie. - Yumi. - Przedstawiła się krótko, jakby dziewczyna wcześniej nie słyszała. Było jej miło, że miała tu kogoś podobnego (jak jej się zdawało) do siebie. Szybko podbiegła do gruszy, zerwała trzy gruszki i podała je każdemu. - Smacznego. - Powiedziała i ugryzła swój owoc.

- Jestem Kyoji
Przedstawi je się jeszcze raz, bo nie był pewien czy on słyszał je za pierwszy razem. Spojrzał się na Yumi i wziął od niej jedzenie.
- Nawzajem
Po chwili i on zaczął jeść

Po chwili gdy skończyła jeść owoc ostrożnie położyła go na ziemi. Cóż... nigdzie nie widziała śmietników (przynajmniej nie zauważała) a to naturalne. I nie zanieczyści niczego w ten sposób. Potem uśmiechnęła się do wszystkich przyjaźnie mrużąc oczy. Nawet nie wiedziała co powiedzieć.

- Bardzo dobry ten owoc
Powiedzaił i zaczął go kończyć. Po chwili zrobił podobnie jak Yumi, odłożył ogryzek na ziemi i spojrzał się przyjaźnie na resztę. Nie wiedział co ma teraz zrobić i powiedzieć. Pierwszy raz mu się zdarzyło nie niemieć pomysłów co robić na takiej przestrzeni i z towarzystwem dwóch dziewczyn. Położył się teraz na ziemi i patrzył się w niebo, rozmyślając nad tym co teraz robić.


(Ładny i fajny avek Yumi )

Yumi tak stała i stała, kołysząc się na nogach raz w przód, raz w tył. Wystawiała twarz do radosnego w jej mniemaniu słońca, które "oblewało" ją promieniami. Po iluś minutach nic nie robienia trochę zaczęło jej się nudzić. Podeszła do leżącego Kyoji'ego i spojrzała na niego z góry (xd). - To co robimy? - Potem jej wzrok przeszedł na dziewczynę, a kąciki jej ust lekko unosiły się tworząc uśmiech. Towarzystwo dobrze na nią wpływało.

Arigatou
Szukałam czegoś i w końcu znalazłam.
A Twój nie powiem, że gorszy

- Nie wiem. Ja bym coś porobił, lecz nie wiem co. Liczyłem, że wy coś wymyślicie. Jestem podatny na propozycje nawet ja będę głupie i bez czelne, ale to zawsze coś
Powiedzaił nudzonym głosem. Do głowy przychodziło mu od groma pomysłów, ale dotyczących Yumi i tego, aby byli sami. Nie chciał się odzywać, gdyż już nie jedno krotnie dostał od losu za samotne rozmowy z dziewczynami i za młodzieńczą ciekawość dotyczącą dziewczyńskiego ciał . Wiedział że nie ważne co powie to tylko przez chwile da coś ciekawego a potem znowu zapnie nuda. Teraz do głowy Kyojiego wpadł najgłupszy z pomysłów, aby poderwać Yumi i zobaczyć co będzie dalej się działo. Yumi nawet był w guście Kyojie, lecz nie znał jeszcze je charakteru i tego co umiał. Spojrzał się na nią z miłym uśmiechem.

-Hmm... - Yumi zaczęła się zastanawiać co można robić. Nie była w dobra w wymyślaniu zajęć. Najczęściej siedziała i... co robiła? W sumie nic. Izolowała się od ludzi, wsłuchiwała się w naturę, gadała ze swoją kotką (oO). Ale no teraz odnalazła swój własny język, którym porozumiewa się z ludźmi. - Ja nie wiem! - Powiedziała nieco wyższym tonem i zniechęcona położyła się na trawie jakieś pół metra od Kyoji'ego. (Dobrze napisałam? ; o)

- Może ty i ja się przejdziemy ?
Zapytał się miłym głosem. Wiedział że jak powie nie to trudno a jak tak to coś po drodze wymyśli.

Spojrzała na chłopaka wzrokiem z jakby lekkim błyskiem zdziwienia. Co sobie teraz myślała? Jej nastawienie było całkowicie pozytywne. - Możemy się przejść. - Powiedziała spokojnym głosem, a zdanie zakończyła lekko widocznym uśmiechem. Z leżenia przeszła w siad i podniosła się. Po krótkiej chwili stała już na nogach czekając aż Kyoji wstanie.

Wstał po chwili i spojrzał się na dziewczynę.
- Może na brzeg. Jest tam ładnie i będzie nam się luźniej gadało
Powiedzaił z przyjaznym uśmiechem i czekał na jej decyzje

-Jestem za. - Powiedziała nadal tym samym spokojnym głosem. - Ale Ty prowadzisz! - Krzyknęła w miarę cicho ale radośnie. Spojrzała na nadal nieznajomą dziewczynę. - No to czas powiedzieć sobie Cześć. - Oznajmiła na pożegnanie i lekko jej pomachała. A teraz czekała aż Kyoji ruszy, w którąś stronę . xd

- Dobranoc i życzę miłej nocy
Przegnał się za nieznajomą dziewczyną i ruszył na brzeg.

[zt]

Jeszcze raz kiwnęła głową zielonowłosej dziewczynie i grzecznie poszła za Kyojim. Jeszcze raz rzuciła okiem na otoczenie i była ciekawa gdzie dokładnie dojdzie.

z.t

Morigan przystanęła nad bajorkiem opierając się o poprzeczkę. Chwilę wpatrywała się w przejrzystą wodę stawu. Akurat jedna z rybek pojawiła się tuż przy tafli wody skuszona liściem, który przed chwilą spadł łagodnie na powierzchnię. Panna Camont westchnęła, wróciła by do gór, do klasztoru. Doskonale wiedziała, że nikt jej na to nie pozwoli. Przeciągnęła się, ziewając.

Aki przechadzał się parkiem bez celu. Udał się w nieznanym mu kierunku, po pewnym czasie poczuł wilgotne powietrze. Kilka kroków dalej w zasięgu jego wzroku pojawiło się niewielkie bajorko. Zauważył również jakąś osobę w jego pobliżu, która wpatrywała się w lustro wody. Podszedł i usiadł jakieś kilka metrów od nieznajomej. Położył się, ręce włożył za głowę. Spoglądał na postać kobiety będącej tuż obok.

Szedłem spokojnym, rytmicznym krokiem przez park, podrzucając w dłoni ognistą kulkę. Obojętnym i nieco znudzonym wzrokiem rozglądałem się dookoła, szukając ewentualnego towarzystwa. Jakiś kmiotek do rozmowy zawsze się przyda.
Usiadłem na ławce, tuż koło stawu. Było już dość ciemno, gwiazdy i księżyc elegancko odbijały się na tafli wody. Po prostu cudny obrazek.
Kulka ognia leniwie lewitowała sobie kilka centymetrów nad moją dłonią.

Usłyszał jakieś kroki zbliżającej się osoby. Spojrzał w tamtym kierunku i zobaczył postać ubraną w płaszcz z naciągniętym na głowę kapturem. W ręku można powiedzieć bawił się czymś w rodzaju ognia przyjmującego kulisty kształt. Chwilkę spoglądał na przybysza, który usiadł na ławce w dość niewielkiej odległości od niego. Podniósł się, aby na wpół leżąc mógł lepiej poobserwować tę dwójkę tutaj przebywającą.
Następnie znów wrócił do pozycji leżącej, ponownie zakładając ręce za głowę. Przymknął oczy, gdyż poczuł, że jest dosyć śpiący. Może się chwileczkę prześpię....

Kątem oka spostrzegłem ruch nieopodal. Zmierzyłem osobnika wzrokiem. Wyglądał dość... osobliwie, aczkolwiek nie sprawiał wrażenia groźnego psychopaty.
A czemu by się odrobinę nie zabawić kosztem tego Bogu ducha winnego typa? Dawno niczego nie zniszczyłem, nie spaliłem, nikogo nie poraniłem ani nie zmieniłem w zgrabną kupkę spalonych tkanek.
Ogień znad mojej dłoni zniknął, a rękaw nieznajomego ni z tego ni z owego zajął się ogniem. Ten jednak się nie rozprzestrzeniał, a przynajmniej robił to w naprawdę powolnym tempie.

Leżąc, w pewnej chwili Aki poczuł ciepło w bliskiej odległości. Obudził się. Wziął rękę spod głowy i spojrzał na nią. Rękaw na przedramieniu palił się. Na początku nie bardzo kojarzył co się dzieje z powodu tego, iż przed chwilką się obudził. Jednak, gdy dotarło do niego, co się dzieję szybko podniósł się, z przerażeniem rozglądał się dookoła. Nie wiedział, co ma zrobić z powodu paniki. Odetchnął i szybko podbiegł do jeziorka. Włożył rękę do wody, aby zgasić "mini pożar". Zorientował się, kto był przyczyną tego niewinnego żartu. Oczywiście był to nieznajomy, który jak widać było wcześniej ma zdolność władania ogniem. Zachciało ci się zabaw - zaśmiał się pod nosem. Pod ławką, na której siedział zakapturzony osobnik, pojawił się cień przyjmujący kształt ostrza. Naciął on drewniane elementy, tak by ławka złamała się pod ciężarem siedzącej osoby. W tym momencie zaśmiał się głośno.
- I masz za swoje.

Z jakiegoś nieznanego mi powodu, nagle znalazłem się na ziemi. Postanowiłem uznać to za przypadek, wszakże ławka może się złamać. Gówniana robota, czy coś w ten deseń.
- Bardzo zabawne, kmiotku...- mruknąłem, wstając i otrzepując ubranie ze wszystkiego, co miało czelność się przyczepić.
W tym też momencie, cała koszula tamtego typa zaczęła się palić. Jednak jakkolwiek groźnie by to nie wyglądało, nie chciałem spalić nieznajomego żywcem. Co najwyżej nieco go poparzyć, ale nie zmienić w śmierdzące spalenizną zwłoki.
Zapowiadał się ciekawy wieczorek...

Śmiał się dalej z powodu upadku nieznajomego. Chwilę po tym przed oczyma pojawił mu się błysk, a cała bluzka zaczęła płonąć. I znów to samo.... Wskoczył do wody, aby zapobiec niechcianym skutkom. Wyszedł z wody. Z ust wypłynął mu strumyk wody.
- Bleeee.....
Tatuaż na lewym ramieniu Akiego zaczął jarzyć się na czerwono. Spod stóp "podpalacza" wyłonił się cień, który zawiązał się na jego kostce i przewrócił go.
- Niech ci się odechce ze mną pogrywać - mówił przerywając co chwila kolejne słowa śmiechem.