Warsztat kowala

Jest sobie taki piętrowy budynek tuż przy rynku - kuźnia Graya. Na dole trzyma sprzęt i pracuje, a na górze ma swoje skromne mieszkanko ;]. Większość czasu spędza właśnie w swojej pracowni.

------------------------
Wrócił do kuźni, wydobył woreczek ze smoczą łuską i rzucił na stół.
- Wreszcie - sapnął. - Tyle czasu tego szukałem...
Otworzył ciężką skrzynię szukając ogniw kolczugi.

Przechadzała się chodnikiem wzdłóż kamienic. Trzymała łapki w kieszeni, a głowę miała uniesioną nieco do góry. Patrzyła na niebo.

Wygrzebał jakąś starą zniszczoną kolczugę, którą następnie rzucił na blat w warsztacie. Wyciągnął wielki młot, zapalił ogień w kotle.
Z tego miejsca miał świetny widok na cały rynek, nie brakowało mu też klientów.
Wrzucił łuski do ognia, rozgrzał żelazo płytek kolczugi. W momencie, kiedy uniósł młot by zadać pierwsze uderzenie w rozżarzoną stal, zauważył jakieś niewinne dziewczę. Nie przerywał pracy.

(fajne coś w podpisie masz, komu to dasz? )

W pewnym momencie zatrzymała się, opuściła głowę.
- Jaka nuda -.- - mruknęła do siebie.
Przechyliła głowę w bok, by spojrzeć na pobliski rynek.

- Jak ci nudno to zapraszam do siebie, możesz mi pomóc przekłuć tamtą kolczugę - odezwał się do nieznajomej.
Uderzył mocno w żelazo aż iskry się posypały. Propozycja była oczywiście żartem, bo jeśli dziewczę miało tyle siły na ile wyglądało (a tak przecież nie musiało być) to prawdopodobnie miałaby problem z samym ciężarem młota.

Drgnęła gwałtownie, bo usłyszała głos. Obróciła się w każdą stronę, ale nikogo nie dostrzegła.
- Pokaż się, złoczyńco == - powiedziała donośnym głosem.
Przyjęła pozycję bojową .

- Jaki złoczyńco? - oburzył się na żarty. - Ja tu ciężko pracuję na swoje utrzymanie jestem uczciwą krzyżówką~
Odłożył młot, żeby poprawić mankiety koszuli przy łokciach, po czym wrócił do ciężkiej i głośnej pracy.

- Ciężko pracujesz.
Słuch miała wyczulony, jak to każdy kotek. Głos dochodził z góry kamienicy. Podniosła głowę do góry. Okno było otwarte.
- Jakby tam wleźć... - myślała głośno.

(kuźnia na piętrze? to jest warsztat z takim placykiem pod daszkiem, na którym można pracować, tuż przy drodze)

Podniósł małe kółko kolczugi i rzucił w dziewczynę. Kółko pacnęło ją delikatnie w ramię.
- Opuść głowę i spójrz na mnie

(o cholera, mieszkanie było na górze!! )

Poczuła, że dostała czymś w ramię. Miauknęła.
- Heee? - opuściła głowę, spojrzała w bok. -
Czyżby nie umyła uszu...?
- Yayey, jak to zrobiłeś?! To coś z akustyką, tak?

(ale przecież cały czas opisuję, że pracuje czyli na dole)

- Nie, podejrzewam, że po prostu się zamyśliłaś - odpowiedział spokojnie, po czym pieprznął młotem w łuskę, która rozszerzyła się jakby. Poleciały iskry. - Co to, pierwszy raz w mieście, że tak z głową w chmurach?
Dmuchnął w grzywkę, ale przykleiła mu się do spoconego czoła, musiał więc przetrzeć je ręką.

(no a mi się pokiełbasiło i myślałam, że pracuje na górze )

- Nadal nie jestem przyzwyczajona do miast - oświadczyła z lekkim uśmiechem na twarzy. - To w czym ci mogę pomóc? o.o
Zbliżyła się do jego warsztatu. Weszła pod daszek.

(spoko błąd sprostowany, więc jest ok ;])

- Zaproponowałem, żebyś mi pomogła, żebyś się tak nie nudziła . Nie ma tu dla ciebie zbyt wiele pracy, ale możesz podawać mi tamte ogniwa, to pójdzie mi szybciej.
Wskazał starą kolczugę.

- Teee? Ok!
Podskoczyła do kolczugi (nie orientuje się w tych nazwach ). Popatrzyła na ogniwa.
- A co ty robisz? - zapytała z ciekawością w głosie.
Przechyliła głowę na bok.

- Pancerz ze smoczej łuski, który potem opchnę za TAKIE PIENIĄDZE!! BUAHAHAH! Ekhm... - odkaszlnął, wracając do normalnego tonu. - No zbroje robię, broń, narzędzia... ^
Uśmiechnął się uroczo, choć uroczość mogła psuć sadza na twarzy.

-
Materialista, aha...
- Za TAKIE DUŻE pieniądze? - puściła mu oko.
Kiedy tylko dał znać, podawała mu kolejne ogniwa.
- Kowal!

- Potrzebowałaś, żebym powiedział ci, co dokładnie czynię, by wywnioskować, że jestem kowalem? Gratuluję spostrzegawczości, ale tak, jestem kowalem. Takim uczciwym~
Uśmiechał się i od czasu do czasu brał od niej kolejne ogniwa.
- Pracuję też na zamówienie. Robię naprawdę dobre miecze i sztylety.

- Wiesz, możesz być też zgniatarką śmieci. Ajć, gomene, zgniatarem śmieci Albo zgnieciarzem - zaplątała się. - Nieważne!
- Mmm, może kiedyś skorzystam z twych usług :3
Fajne miał włosy.

- Zostańmy przy kowalu ;>
Nagle wokół poszarzało trochę, chmury przesłoniły niebo. Wciąż było ciepło, ale można było wyczuć brak rozgrzewającego działania promieni słonecznych.
- Wieczorem pewnie będzie burza - zapowiedział. - Zbliża się od kilku dni. A właśnie, kowal Gray jestem pracuję tu od kilku lat, ale nigdy wcześniej nie miałem okazji cię widzieć.

- Jak wolisz
Faktycznie, zbierało się na burzę. Zaczął wiać wiatr, niezbyt mocno. A już od jakiegoś czasu było duszno i parno. Zrobiło się dziwnie ciemnawo.
Zamrugała.
- Tak, tak, burza, burza - potwierdziła.
Loara wciąż jeszcze bała się ciemności. Już nie tak bardzo, ale z fobii to chyba nie dało się wyleczyć.
- Me imię brzmi Loara Miło mi.

- Mnie także miło. Uścisnąłbym dłoń, ale sama rozumiesz. To dość niegrzeczne.
Pokazał ufajdane ręce. W następnej chwili odstawił młot, oparł go o kowadło.
- Czas kończyć na dzisiaj. Robi się późno, sąsiedzi mogą się buntować.
Wytarł ręce o fartuch.
- Lubisz burze?

Miał fartuszek

- Jasne, nie ma sprawy x3
Oparła ręce na biodrach, spoglądając na niebo zza daszku.
- Nie lubię moknąć - powiedziała normalnie.

Spojrzał na zachmurzone niebo.
- No to chyba będziesz miała problem . Bo zanosi się na taki porządny deszcz.
W czasie kiedy ona sobie patrzyła na chmurki, on wszedł do środka, zdjął fartuch, umył ręce i twarz, zwilżył włosy. Kiedy wyszedł, wyglądał jak zupełnie inny człowiek. Odgarnął do tyłu włosy.

- Będę musiała się zaszyć w jakimś lokalu - myślała na głos. Znowu.
Zniknął na chwilę we wnętrzu, a ona nawet nie wróciła na to uwagi. Wyczuła go tylko, kiedy wrócił. Spojrzała na niego przez ramię.
- Ooo, jak się umyjesz to wyglądasz na ludzką istotę ;3

Zaśmiał się pod nosem cicho i chrypliwie.
- Nie obrażaj mnie na pewno nie jestem aż tak brzydki. Urodę to ja akurat po ojcu mam.
Wskazał jej jakieś krzesełko, żeby sobie usiadła, sam natomiast usadził swój zacny tyłek na skrzyni.

- No przecież mówię, że ładnie ci, jak jesteś czysty, nieusmolony ;< - udała smutek. - Wiesz, że to taki komplement z mej strony?
Wyszczerzyła kiełki i przyklęknęła na jakimś wygodnym krześle.
- I tak sobie kowalisz w domu? o.o Fajnie mieć pracę na miejscu.

- Aaaa, wybacz, jakoś nie lubię, kiedy jestem porównywany z istotą ludzką ;].
Splótł palce na karku, żeby się przeciągnąć. Strzeliło głośno kilka kości.
- Eh, nie te lata... tak, tak, na miejscu. Przyznaję, całkiem przyjemne, ale czasem drażni mnie zapach dymu i topionego żelaza, kiedy śpię .

- Doprawdy? A do kogo mogłabym cię porównać? Albo... dopasować?
Aha, czyli mogła już porzucić plany wprowadzenia się do przystojnego zgniatara śmieci
Usłyszała, jak pierwsze krople deszczu rozbijają się o drogę.

- Hm, dobre pytanie. W sumie to wsio ryba
Popatrzył na ciemne kropki na chodniku, których stopniowo zaczęło przybywać, coraz szybciej i szybciej.
- W mordę. No to jesteś tu udupiona. Ze mną. Przykro mi ;< to się może trwale odbić na twoim systemie wartości.

- Jak dla mnie, to nie Muszę wiedzieć z jakim typem obecnie się spoufalam.
Wzdrygnęła się. Już czuła na swojej skórze, bądź też futrze, mokre krople v.v'
- Meow... .___. - posmutniała nagle. - Masz kominek...?

- Kowale są z natury dobrzy jak aniołki i potulni jak baranki. Nie to, co szewcy, szewcy to zło.
Jego mina nie uległa najmniejszej zmianie przez ciągnące się długo kilka sekund. A to dlatego, że myślał. Nie przepadał za zapraszaniem gości na górę.
- Taaaa - powiedział nagle, wskazując wielkie palenisko obstawione kamiennymi urządzeniami do rozgrzewania stali. - Powinno wystarczyć.

- Aaaa, więc "klnąc jak szewc" nie wzięło się z kosmosu - uśmiechnęła się. - Dobrzy jak aniołki i potulni jak baranki x3 - powtórzyła po nim, nieco zachwycona .
Od razu podskoczyła do paleniska. Rozsiadła się tak blisko, że aż policzki jej poczerwieniały.
- Yay, zaraz zapomnę o deszczu i burzy~

Pchnął krzesełko w jej stronę, żeby sobie klapnęła i nie zafajdała sobie kiecki na brudnej podłodze. Sam nie ruszył się ze swojej skrzyni. Jemu było ciepło .
Szykował się dłuuugi wieczór...
- Głodna?

Wystawiła łapki, żeby je ogrzać. Wtem przysunął jej krzesło. Miły był x3 Zasiadła na nim.
- - wszyscy ostatnio pytali się jej, czy jest głodna! - Wiesz, niespecjalnie, ale nie pogardziłabym czymś do schrupania.
"Krwiste mięso, mięso!".
Zdołała opanować opanować swoje myśli .

Nie, nie starał się być miły. Ale jak inaczej mógłby zagadać do swojego gościa?
- To się sprecyzuj, nie znam twojego gustu.
Wstał i stanął przy schodach, żeby pójść na górę po coś do jedzenia.

Uśmiechnęła się szerzej.
- Zjem wszystko, co mi przyniesiesz :3 Jestem wszystkożerna, wiesz? Taki potwór ze mnie.
Ukradkiem spojrzała na to, co dzieje się na zewnątrz.
- A taka ładna wiosna się zapowiadała...

- Oooo. To lepsza ode mnie jesteś. Ja na przykład nie lubię brokułów x/
Wbiegł po schodach przeskakując po dwa stopnie, znalazł coś zdatnego do spożycia i zlazł z tym na dół. Rzucił jej bułki faszerowane pieczonym mięsem.
- Smacznego.
Porwał jedną bułkę i wsadził sobie do ust.

- Trawę zjem bo zjem, ale nie przepadam za tym Wolę... pełnokrwiste rzeczy x3
Normalnie gdyby była tygrysem, to by jej ślinka z pyska poleciała!
Złapała zwinnie bułkę.
- O, ekstra! *___* - widać, spodobało jej się żarcie.
Nadgryzła ją.

- Trawę. Padam na twarz.
Obserwował, z jakim 'zaangażowaniem' pochłaniała bułki. Zbaraniał wprost.
- Jaka rasa? Jeśli wolno.

- Trawę w sensie, że warzywa
Uśmiechnęła się, odrywając kłami kawałek bułki.
- Taka intrygująca jestem? - zapytała z pełną buzią . Ale tylko pełną do połowy!

- Aaaa, a to się kwalifikuje . Warzywa dobra rzecz, ale pieczonego mięsa nie zastąpi żaden pomidor!
Przeżuwał kawałek bułki, patrząc na jej wesołą twarz. Czyżby powiedzenie "przez żołądek do serca" miało jednak sens? Ale on nie chciał jej serca, jak coś.
- No damy nie jedzą w takim tempie . Jak mi powiesz, to nawet odwdzięczę się tym samym.

- DOKŁADNIE! - chyba odnalazła bratnią duszę . - Ale pomidorów to ja i tak nie za bardzo lubię x.x.
Hm, kto wie? Może jednak zmieni zdanie? Takiego kociaka mieć w domu to miód, słód i coś tam jeszcze x3
Przeżuła, połknęła. Został jej jeszcze tylko kawałek ;<
- Terinei - chyba nic się nie stanie, jak mu to zdradzi?

Ooo. Naprawdę powiedziała . I co on ma teraz zrobić? Mógł mieć tylko nadzieję, że nie kojarzyła jego rasy.
- A ja Morconem - zrewanżował się. - Terinei... przyznam się bez bicia, że nie kojarzę.
Rzucił jej kolejną bułkę.

Złapała sprytnie bułkę. Jak ją rozpieszczali , ohohoho.
- Może to i dobrze, że się nie kojarzymy - puściła mu oko. - Jeszcze się okaże, że jesteśmy jakimiś diabelskim pomiotami
Rozerwała kłami kawałek bułki. To było... takie pyyyyszne!
- Chcesz wiedzieć, jaka jest moja prawdziwa natura?

Uff... diabelskimi pomiotami. Półkrwi chyba.

- Nie mam nic przeciwko przekonaniu się, ale nie chcę naciskać
On już się najadł. Jadł wcześniej, więc nie było problemu. Zaczęło się ściemniać, ale deszcz nie ustawał.

Kiedy była coraz bardziej najedzona, przestawała tak drapieżnie rozrywać tę bułkę. Mruczała przy tym, bo było jej dobrze.
- Mrrrr ;3 Ok.
Mogło to zabrzmieć dwuznacznie .

Nie, wcale nie był taki cudowny, że nie naciskał na nią. Po prostu ona w takim wypadku mogłaby zacząć pytać o niego, tego natomiast nie chciał . Zadowolił się zatem tylko nazwą jej postaci.
Był zmęczony.
"Głupi deszcz..."
- No ale może opowiesz mi, czym się zajmujesz? Ja jestem kowalem, jak już wiesz.

Zastanowiła się.
- Obecnie dużo przebywam w pałacu. Od jakiegoś czasu jestem posłanniczką - wyjaśniła. - Ale nie sądzę, bym długo zabawiła na takiej posadzie Trochę to nudne. I nawet zdziebko męczące.
Po zjedzeniu, przeciągnęła się jak najbardziej mogła.

- Aaaa, królewska służba. Ponoć nieźle płatna, ale ja nic o tym nie wiem, nie interesuje mnie to . Praca jednostkowa jest znacznie sympatyczniejsza .
Wskazał swoje ciężkie narzędzia i piec.

- Żadna służba! >< - oburzyła się. - Praca na usługach namiestnika!
Zlazła z krzesła. Patrząc na niego, przechyliła głowę na bok.
- Hm...
Usiadła na ziemi i wpatrywała się w niego zielonymi ślepiami. Chwilę później, jak duży, biały tygrys.
Machała ogonem po podłodze.