Warsztat kowala

- Obiecałem, że zrobię go w dwa dni, prawda?
Zajrzał na półkę i wyciągnął właściwy pakunek.
- Proszę bardzo. Runa jest jeszcze świeża, radziłbym poczekać jeden czy dwa dni, aż zupełnie scali się z metalem.

Avven przyglądała się broni, którą wykonał dla April. Uśmiechnęła się szerzej.
- Nie chce się wtrącać, ale czy i mnie mógłbyś zrobić? - zapytała Avv. Wyciągnęła z kieszeni garść złotych monet, pozostawiając kilka na życie.
- Co mógłbyś mi zrobić za tę sumę? - jej oczy migotały zachęcająco. Zależało jej na czymś lepszym niż zwykły, mały sztylet.

Sięgnął po fartuch i zawiesił go sobie na szyi. Rzucił okiem na złoto.
- To zależy jaki rodzaj przedmiotu panienkę interesuje - odezwał się. - Narzędzie, broń, pancerz?

Odwinęła miecz, i przyglądała mu się z podziwem.
-Piękny. Dziękuję. Naprawdę znasz się na rzeczy.-położyła mu na stoliku sakiewkę z resztą należności.
-Czyli muszę odczekać ok dwóch dni, aby móc go używać...-przyjrzała się runie-co ona oznacza?

Avven odpowiedziała od razu:
- Miecz. Ale nie znam się na tym by powiedzieć jaki. - potem zamyśliła się, przyglądając się broni jaką wykonał dla April, która zapytała o coś kowala. Nie wyglądał na zwykłe żelastwo. Miał w sobie coś magicznego.

- Nie lepiej od innych płatnerzy. Ale dziękuję za dobre słowa - wyszczerzył wesoło kiełki.
Wziął od niej miecz i podrzucił lekko, po czym zwinnie złapał, okręcił zatrzymał rękojeść przy ramieniu April. Ostrze zastygło nieruchomo.
- Runa brzmi "Varasia", czyli "Niosący światło". Tak już jakoś jest, że demoni są identyfikowani z mrokiem.
Oddał jej miecz.
- Zatem oferuję broń ze szczerego srebra, wyprofilowany i dobrze wyważony, również lekki i bardzo aerodynamiczny. Jakieś szczególne życzenia? Bo starczy jeszcze na jakieś dodatki.

Avv zastanowiła się. Srebro idealnie jej pasowało. Uwielbiała je. Jednak nie była pewna co do dodatków.
- Lubię ozdoby. - oświadczyła po kilku chwilach. - wzory, symbole... może jest coś co pomogłoby mi zawsze znaleźć drogę bo często się gubię. Zawsze mogę jeszcze troszkę dołożyć pieniędzy. - spojrzała kowalowi prosto w oczy, chcą by wiedział, że nie ma zamiaru go oszukać. Za bardzo jej zależało by miała coś ukraść czy podstępem zdobyć. W tym wypadku wolała być fair. Uśmiechnęła się lekko, po czym spuściła wzrok na miecz April.

Zesztywniała kiedy ostrze zastygło tuż nad jej ramieniem. Wzięła od niego miecz. Oglądnęła dokładnie i czegoś jej w nim brakowało...
-Tak, wszystko ok, ale gdzie są inicjały?-zapytała.
-I kto Cię uczył władania mieczem? to było imponujące-uśmiechnęła się. Po czym spojrzała na Avven, która przyglądała się broni.
-A Ty jakiej rasy jesteś? jeśli można spytać...

Okręcił zwinnie miecz i pokazał jej inicjały wyrzeźbione zawijastą czcionką.
- Sam się nauczyłem.
- W takim razie proponuję, by panienka dała sobie troszkę czasu na obmyślenie ozdób, bądź też pozostawienie ich mojemu wyczuciu estetyki - powiedział głośno, obróciwszy się znów ku nowej klientce. Także spojrzał jej w oczy. - Celem pracy kowala jest zadowolenie klienta. Takie motto rynkowe.

- Zrób jak uważasz. Masz w tym doświadczenie, więc na pewno będę zadowolona. - odpowiedziała kowalowi, po czym zwróciła się do April:
- Rasa? - w głowie szukała jakiejś wymówki, gdyż nie chciała powiedzieć prawdy. Z prostego powodu - bała się. Jednak nie okazała zakłopotania i z uśmiechem odpowiedziała:
- Jestem nietypowym osobnikiem. - stwierdziła, że lepiej jest powiedzieć prawdę jak pozna kogoś bliżej. Miała już dosyć rozczarowań.
- A ty?

-Ja? Więc ja też jestem nietypowym stworzeniem...jeśli będziesz chciała pogadać będę w małym zagajniku, przy wodospadzie. Na ziemi niczyjej -odpowiedziała dziewczynie. Przypadła jej do gustu, w końcu poznała do tej pory samych mężczyzn. Po chwili zwróciła się do Graya.
-Jeszcze raz dziękuję i żegnam was oboje.

[z/t]

- Polecam się na przyszłość. Bywaj.
Nałożył fartuch roboczy z wyraźnymi śladami użytkowania, podciągnął rękawy.
- Więc tak, ma to być miecz. Srebrny, domyślam się, że lekki. Zadający rany szparowe czy raczej ma szarpać rany?
Oparł się o kowadło, próbując ułożyć sobie w głowie względny wygląd broni.

Uśmiechnęła się do wychodzącej dziewczyny, po czym odpowiedziała na pytanie kowala:
- Lepiej by zadawał rany szparowe. Ile na niego będę musiała czekać?

- Szparowe, czyli gładki, ok.
Dobra, miał już wizję szablonową. Wypuścił powietrze z rąk.
- Do jutra powinienem się wyrobić. Tak jak w przypadku panienki wcześniej, potrzebuję dwóch dni. czy to zadowalający czas?
Sięgnął po kartkę papieru, naszkicował model, nabazgrolił szybko dane pismem w dziwnym alfabecie.
- Mogę prosić panienki imię?

- Avven. - przedstawiła się z uśmiechem. - Dwa dni? Idealnie! A pieniądze zostawić teraz czy jak już miecz będzie gotowy? - zapytała, przyglądając się kątem oka rysunkowi.

- Zapłatę w całości przyjmuję po wykonaniu pracy, ale zaliczki mile widziane. Najlepiej 10%
Podpisał kartkę imieniem panienki, po czym położył kartkę na kowadle, gdzie czekało już kilka zamówień.

Idąc (a raczej podskakując) przez miasto, Kaá dotarła do warsztatu kowala. Widać było od razu, co się tutaj dzieje, więc weszła do środka.
Kolejny morcon. pomyślała, obserwując kowala. Zatrzepotała rzęsami jak skrzydłami motyl.
- Witaj. - powiedziała z uroczym uśmiechem. - Zwą mnie Kaá.

Znajoma woń dobiegła go na chwilę przed tym, jak ciemnowłosa dziewczyna stanęła w drzwiach. Od razu rozpoznał swoją rodaczkę, co było pewną rzadkością. Dlatego się ucieszył.
- Witam, Gray - powiedział z uśmiechem.

Uśmiechnęła się. Rozejrzała się, a potem zatrzymała wzrok na Gray'u.
- Cóż, ale do rzeczy. - spoważniała, wyciągając swój sztylet. Obróciła go w dłoniach, podrzuciła lekko i położyła. Chwilę myślała w milczeniu.
- Chcę go trochę... podrasować. - uśmiechnęła się figlarnie.

Dużo miał ostatnio klientów. Dobrze. Dużo klientów = dużo kasy!
Wziął sztylet do ręki, obejrzał go uważnie.
- Imponujący - mruknął. - Jakieś szczególne podrasowanie ma panienka na myśli?

Wzruszyła ramionami.
- Chciałabym lekko go zwęzić, i przy końcu zrobić małe wgłębienia. Poza tym - jakieś ciekawe wzory, runy... Cóż, jestem tylko kobietą. - uśmiechnęła się. To, że była kobietą każdy zainteresowany zauważał od razu... Nie jej wina więc, że lubi błyskotki.

Avven uśmiechnęła się delikatnie, po czym wtrąciła:
- Będę za dwa dni po zamówienie. - po tych słowach kiwnęła głową na pożegnanie i wyszła, kierując się na zagajnik, o którym wspominała April.

[z/t]

- Oczywiście, zapraszam i żegnam - rzekł za Avven.
Obrócił sztylet w dłoni, zastanowił się, jak wykonać życzenie klientki.
- To nie powinien być problem, proste szczegóły - powiedział. - Na kiedy panienka sobie życzy?

Przed wejściem do warsztatu pojawiła się Rashell. Dotarcie do tego miejsca trochę zajęło jej czasu, gdyż Upadła nie chciała paradować po Laros ze skrzydłami. Wyglądała zatem jak normalna młoda kobieta...No może różnił ją od innych drobny szczegół- miała wyraźnie zniszczone i poplamione krwią ubranie, gdyż dopiero co ukończyła kolejne męczące szkolenie. Nie przejmowała się tym za bardzo. Bardziej martwił ją uszkodzony łuk, który do tej pory bardzo jej służył w walce.

Dziewczyna niechętnie pchnęła drzwi do warsztatu i od progu zaczęła się wydzierać, nie spuszczając oczu z połamanego łuku:

-HALO, HALO! JEST TU KTO?!

Zerknęła wreszcie na obecnych w warsztacie osobników.

-Ach, jest.

Zbliżyła się powoli do Gray'a i Kaa, badając uprzednio wzrokiem dziewczynę.

-Yyy...Kolejka?

Skierowała wzrok na Gray'a. Zrobiła niezmiernie zdziwioną minę i wydała z siebie tylko ciche "ojej" XD

Dał Kaá (jak to odmieniać?) trochę czasu do namysłu i zajął się kolejną klientką. Niezły ruch miał dzisiaj.
- W czym mogę pomóc? - zainteresował się.

Jakiś taki za młody. Ciekawe czy opłaca mu się ten interes...A zresztą, pewnie sępi jak wszyscy w jego branży- posiliła się tą myślą, a za chwilę uniosła swój stary, cudowny i połamany łuk w górę tak, żeby Gray go dobrze widział.

-Widzisz co to jest, Skarbeńku? Ano to nie jest byle pierdoła, która rozwali się przy pierwszym użyciu. To jest pierdoła, która przez wiele lat przeszywała na wylot dużą ilość bezmózgich idiotów.

W tej chwili z łuku odłamał się kolejny element, który upadł z trzaskiem na podłogę. Rash zignorowała to teatralnie.

-Niestety idiotów nie ubywa, a łuk się rozwalił. Reasumując, sprawa jest taka, że masz to naprawić.

Wyciągnęła rękę z łukiem w stronę kowala.

Otarł ręce o połatany fartuch i ostrożnie przyjął łuk z rąk Rashell, by go bardziej nie uszkodzić. Chociaż w sumie - bardziej się już chyba nie dało.
- No dobra. To zwykły łuk, czy ma raczej jakieś specjalne właściwości?
Poszedł z nim na bok i położył go na szerokim stole, uprzednio odsunąwszy narzędzia.
- Nie oszczędzałaś go.

-Łuk jak łuk, ale ten akurat był wyjątkowo mocny. Lepiej powiedz, czy masz jakieś strzały z bajerami...Z truciznami i paraliżujące są najlepsze, ale może wynaleźli coś ciekawszego?

Usiadła sobie wygodnie na jakimś siedzisku, czymkolwiek by nie było.

-Pewnie, że nie oszczędzałam. Zawsze jest coś do wybicia, a tak się składa, że nie mam w zwyczaju wymachiwać mieczykami i siekierkami. Chociaż swoją drogą, jeśli masz kawałek jakiegoś zbędnego tępego żelastwa do samoobrony, to możesz mi dać, bo co ja sama pocznę, błąkając się po tym przerażającym mieście w nocy?- rozpaczała, ale po chwili ładnie skierowała rozmowę do konkretnego flirtu XD- Chyba, że mnie odprowadzisz do karczmy, ew. sam się ze mną napijesz

Ocenił materiał, z którego wykonany został łuk, wymierzył go. Co prawda, o wiele lepiej znał się na uzbrojeniu typu białego, ale z łukami też nieraz miał do czynienia. Uśmiechnął się.
- Jeśli sobie panienka życzy, mogę wypożyczyć miecz albo jakiś sztylet na czas, dopóki nie naprawię łuku. Aczkolwiek opcja przechylenia kilku głębszych w zacnym towarzystwie wydaje mi się ciekawsza

Odszedł na bok, żeby wygrzebać narzędzie i materiały.
- Obecnie nie mam na składzie żadnych innych strzał poza zwykłymi, ale na zamówienie mogę wykonać. Trucizny, pigułki dymne, dodatkowe ostrza, kolce, rozszczepione ogniwo, oraz obręcz magiczna. Od cholery tego na dzisiejszym rynku.

-Panienka....To słowo aż dziwnie teraz brzmi. Przez kilka ostatnich dni słyszałam jedynie "Odsuń się Rash, kretynko, bo ci łeb odrąbię" A tak w ogóle, to Rashell jestem- przedstawiła się, zdobywając się na odrobinę kultury.

-Całkiem uroczo byśmy razem wyglądali na mieście- uśmiechnęła się szeroko- Ja rodem z rzeźni, Ty rodem...z warsztatu kowalskiego Jeszcze zarzucisz na głowę swój misterny kaptur i już możemy ganiać okoliczny margines społeczny

Po czym zerknęła na dziewczynę, która wciąż przebywała w pomieszczeniu.

-Szkoda tylko, że masz klientkę w długiej niedyspozycji...

- Gray - padła krótka odpowiedź. - Cóż, wspólny spacer marnotrawnych z głębszym toastem będzie musiał poczekać, aż będę miał mniejszy ruch w warsztacie Zbyt ciężko dzisiaj o pracę, żebym odprawiał klientów.

- Łuk powinien być gotowy na jutro. Nie ma tu żadnego uszkodzenia, którego nie dałoby się naprawić w prosty i szybki sposób.

-Taa, o pracę tak trudno, jak o dobrego kandydata na męża- stwierdziła, przy czym drugą część zdania powiedziała bardziej do siebie

Zerwała się z fotela i okręciła się wesoło wokół własnej osi.

-Tak? To bardzo się cieszę, bo dłużej bez tego cacka nie wytrwam. Dzięki za pomoc!

W mgnieniu oka znalazła się przy Gray'u i cmoknęła go w policzek.

-Uch, jakiś Ty gorący i to dosłownie! Powinieneś się przewietrzyć, bo jeszcze ducha wyzioniesz... Do jutra!- zawołała i wypadła z warsztatu jak wiatr.

- Bywaj panienko - pożegnał klientkę.
Jako, że Kaá wciąż milczała, wskazał jej miejsce siedzące i zajął się naprawą łuku.

Dobra. Prace nad ostatnimi zamówieniami zajęły mu prawie dwa dni ciągłej roboty. Wynik i tak był niezły, pewnie nie udałoby się to nikomu, kto nie wspomagałby się w swojej skromnej pracy magią a tak to i żelazo szybciej stygnie i takie tam.

Gray wyłożył się na nie za miękkim krześle i zajął się grawerowaniem przerobionego sztyletu. Reszta towarów czekała na odpowiednich półkach.

Wpadła do warsztatu kowalskiego z o wiele większą pewnością siebie i chęcią niż na początku. Rozejrzała się zaciekawiona i ujrzała swój cudowny łuk na półce. Zaraz potem sprowokowała Gray'a spojrzeniem i uśmiechnęła się szeroko.

Uniósł wzrok na Rashell, podniósł się z krzesła, odłożył sztylet.
- Już podaję, podaję.
Sięgnął po właściwą broń ze średniej wysokości półki i zwrócił się ku klientce.
- Pozwoliłem sobie dodać cięciwę innej klasy, bardziej elastyczną.

Wlepiła wzrok w nowe kowalskie dzieło. Cieszyło ją profesjonalne podejście Gray'a do pracy. Łuk był jej bardzo potrzebny, ponieważ Rashell cały czas miała styczność z walką.

-Tak, dziękuję. To był kawał dobrej roboty- powiedziała wreszcie dziwnie ciepłym (jak na nią) głosem. Chwilę później sięgnęła do kieszeni płaszcza po sakiewkę z pieniędzmi.

-A teraz przejdziemy do nieco mniej przyjemnej części rozmowy. Przynajmniej dla mnie. Ile się należy, czcigodny kowalu?

Nie zamierzała mu żałować, gdyż większa część pieniędzy i tak pochodziła ze skarbu Królewstwa, ale i miała nadzieję, że Gray nie będzie zbytnio "sępić"

- Taaa, ale pochwały przyjmuję raczej po wypróbowaniu broni nie jestem cudotwórcą, nie wykluczam, że blaszki mogą puścić. Jeśli tak, to zrobią to w ciągu jednego dnia, wtedy niech panienka przyjdzie i poprawię za darmo. Jeśli nie zepsują się po jednym dniu, to znaczy, że wszystko jest ok.

Rzucił okiem na łuk.
- To było proste. 50 wystarczy.
Może trochę przesadził. Blaszki wykonał ze smoczej łuski, za którą zapłacił dwa tysiące.
- Polecam się.

-Dobra, dobra. Ale mimo szczerej sympatii do Twej osoby, mam nadzieję, że nie będę musiała często gościć w Twoim zakładzie- mrugnęła do niego przyjaźnie.

Zastanowiła się chwilę nad kwotą.

-A nie da się mniej? A zresztą dobra: i tak się na tym nie znam Masz, człowieku, wykarm rodzinę.

Wypłaciła należne i odebrała łuk. Od razu wycałowała swą szanowną broń, po czym skierowała wzrok na Gray'a.

-Muszę uciekać, bo mam robotę. Ale następnym razem widzimy się w barze. Trzymaj się.

Zakręciła się i wybiegła z zakładu.

- Bywaj panienko - pożegnał się.
Spojrzał na niebo.
- Dobra, czas odpocząć od pracy.
Wyszedł.

[z/t]

- Auuuaaaa v.v
Ręka go już bolała, ale miał jeszcze bardzo dużo pracy. Odstawił na bok młot, usiadł z boku, zaczął sobie rozsmarowywać ramię. W tle słyszał jakąś muzykę. To pewnie grajkowie stali na rynku.
- Nie będę robił magicznych mieczy - powiedział do siebie cicho po raz tysięczny. - Nie będę. Kurde, to nawet brzmi jak szajs.

Wychyliła się zza rogu.
- To chyba tutaj~ - mruknęła.
Zajrzała bezgłośnie do środka. Każdy najmniejszy szmer zagłuszali grajkowie.
"Mwahahaha~"
Tam, gdzie się znalazła było pusto.
Spojrzała na sufit.

Relaksował się w fotelu, przyniósł sobie wcześniej coś chłodnego do picia i wsłuchiwał się w deszcz na szybach. Zamknął oczy.
Ale jednak coś mu się nie zgadzało...
- Co do...

Wzięła do rąk właśnie jakiś miecz, który wyglądał na zwykłą katanę. Demony były bardzo silne, owszem, ale gdy wzięła tę "zwykłą" katanę do rąk, upuściła ją sobie na nogę i jęknęła. Nie spodziewała się, że takie dziadostwo będzie tak ciężkie ==.
- O.O
Jeśli Gray wszedł do pomieszczenia, z którego dochodził jęk, nie zastał tam nikogo.

Czułym słuchem wykrył jakiś jęk. Porwał się bezszelestnie z fotela i przeszedł do drugiego pomieszczenia, ale nikogo tam nie zastał. Rozejrzał się, zamknął wszystkie drzwi.
- Czuję twój zapach - odezwał się. - Demon. Wyłaź.

Wcześniej podźwignęła się na belce (proszę bez skojarzeń -.-) przy suficie i obecnie na niej siedziała. Kurde, przecież on był Morconem! Miał dobry węch, wyczuł ją.
"Nie uda się T.T"
Zsunęła się z belki i wskoczyła mu na barana!
- Heeeeeeeeeeej!

Usłyszał szmer i odwrócił się wystarczająco szybko, by dziewczyna zamiast na plecy wpadła mu w ramiona. Postawił ją od razu na podłodze.
- Co ty robisz? ==' ODPOCZYWAŁEM.

Gdy wpadła mu w ramiona, od razu objęła go za szyję.
- Hm? No wiesz co? ;> Tak bez przywitania od razu się czepiać? Niegościnnyś.
Uśmiechnęła się, szczerząc do niego kiełki.
- Obnażaj swój piękny bark~

Westchnął cicho. Mógł się domyślić, co ją tu sprowadzało.
- Jestem zmęczony. Naprawdę musisz teraz?
W sumie to jemu też kilka łyczków by nie zaszkodziło. A krew demonów była ciepła, przyjemnie ciepła.
- Najpierw naucz się pukać =='

- No wiesz, chciałam ci zrobić niespodziankę ;<
Zrobiła smutną minkę, taką naprawdę żałosną. Puściła jego szyję i przetarła twarz.
- Nie, nie muszę teraz ;3 Tylko tak o tym pomyślałam, skoro... już tu jestem...
Podeszła do jakiejś półki, na której leżało coś i nie wiedziała do czego owy przedmiot służy. Wyglądał na cenny.
- Uuu...~