Ruiny willi rodziny Britannia

Wielki teren, na którym można było zobaczyć wiele ogrodów i dużo budynków. Z tego zostały tylko ruiny i zieleni tam już nie ma. Wszystko zostało zniszczone. Widać ślady po paleniu, a także po burzeniu. Za domem jest mały cmentarz, a na nim są pochowani przodkowie rodziny, a także rodzice Alucarda.

------

Przyszedł tutaj rozglądając się do o koła. Te miejsce jest pełne wspomnień. Gdy bawił się z bratem i siostrą w ogrodach, jak rozmawiał z rodzicami o życiu i mówili mu co będzie robił w przyszłości. Pierwsze nauki używania magii. Tego wszystkiego się tutaj uczył. Przekroczył bramę, która była jeszcze w dobrym stanie i wszedł na ogród, a potem do środka budynku, który był w ruinach. Przeszedł przez niego i doszedł do tylnego wyjścia, gdzie był cmentarzyk. Poszedł na niego i spoglądał na groby swoich rodziców, brata i siostry.

Sinikar błąkał się po mieście cały czas mówiąc sobie że jednak jest tu życie. Gdy przyszedł pod dom rodziny Britannia wywołało to kilka wspomnień. - Budował to razem z innymi ludźmi... Te kilka tysięcy lat temu... Mrukną głośno sam do siebie. Chciał obejść do okoła resztki budynku. Plan wziął w łeb bo natkną się na człowieka. Po wyglądzie łatwo było zauważyć że to rycerz. - Pozwolisz rycerzu że przerwę ci te chwilę ciszy? Sinikar czekał aż rycerz się odwróci po czym ukłonił się. - Sinikar. Rzekł podnosząc głowę. - Możesz mi powiedzieć co tu się działo? Nie było mnie tu od dawna. Nie chciał go nie potrzebnie nastrajać tym że rozmawia z naprawdę starą osobą.

Patrzał tak na groby swoich rodziców, po czym usłyszał jakiś głos. Męski. Odwrócił się i zobaczył mężczyznę, który mu się ukłonił i zapytał co tutaj się stało. To co? On w ogóle z świata wyparował, że nie wie co tutaj się działo?
- Wojna. Dziesięć lat temu, zabili każdego. - powiedział spokojnym tonem, ręce trzymał ciągle pod peleryną. Nie wspomniał, że on jeden przeżył, po co się tym chwalić na lewo i prawo. Wolał to pozostawić dla siebie, bo to nie była dumna sprawa.

Sinikarem wstrząsło nie zmieszało to co powiedział rycerz. Wzdechnął wyraźnie. - Czyli jednak za dużo się tu zmieniło... Być może to cię zdziwi ale ja nie pochodzę z tego globu... A raczej z tego wymiaru. Kilka tysięcy lat temu gdy byłem tutaj to miasto było jedynym miastem... Wznosiłem wraz z innymi ludźmi pierwsze budowle... A teraz jestem całkiem zagubiony a chciałem tu już zamieszkać na stałe... Możesz mi opowiedzieć o tej wyspie? Co tutaj się znajduje? Bo ja można powiedzieć że pochodzę z innej epoki. Sinikar uśmiechną się. Prawie cały czas się uśmiechał. Ten pogodny uśmiech nawet w najgorszym momencie nie zmazywał się z jego twarzy.

No nie, teraz mu będzie bajki na dobranoc opowiadał. Kilka tysięcy lat temu. Dobre, dobre. Al nie był w nastroju na żarty dlatego zrobił minę jakby rozmawiał z debilem.
- Aha. - podsumował tylko to co powiedział nieznajomy. Nie chciał komentować tego tysięcznego żywota, bo nie chciał się kłócić. Lecz powiedział by że jest diabłem i chyba by padł.
- Są tutaj dwa królestwa. Królestwo Sanvante i Królestwo Ashilut. Jest też inne miasto, niedaleko tych pałaców. Te ruiny są niczyje. Zapomniano o nich po wojnie. Miasto nazywa się Laros. - powiedział bez drgnięcia.

" Niedowiarek." Pomyślał Sinikar. - Cóż dziękuje za pomoc. A łaskawy pan niedowiarek wskaże mi w którym kierunku mam iść by do takowych miejsc dotrzeć? I jeśli pan pozwoli... Mówiąc to zrzucił płaszcz ukazując swoje skrzydła i białą szatę oraz to... Że chodzi boso. - Ale ja w takim razie będę leciał. Dosłownie.

Gdy zobaczył skrzydła nie ruszył się z miejsca. Już nie jedno dzisiaj zobaczył. Coraz więcej tutaj takich jest. Zrobił tylko trochę większe oczy.
- Tam. - wskazał głową w lewą stronę, po czym spoglądał na skrzydła osobnika. Kim on jest do cholery.

- Dziękuje jeszcze raz. A i tak poza tym bo nie spytałem... Jak się zwiesz? Sinikar zebrał swój płaszcz i podszedł do jednej ze ścian ruiny. Przejechał po niej dłonią próbując się wsłuchać w to co mówi. Widzieć to co ona. Po jego dłoni pozostała linia lodu. Dokładnie takiego wyglądu i długości jak ten gest który wykonał. Ujrzał te wojnę o której mówił rycerz. Ogień,śmierć,zniszczenie... Sinikar odtrząsnął głową to co widział i cofną się do tyłu. " Ten świat... Co tu się działo jak mnie nie było?" Pytał sam siebie w myślach jednak nie dziwiąc się nie otrzymał odpowiedzi.

- Alucard vi Britannia. - powiedział spokojnie, ciągle śledził wzrokiem faceta. Co on teraz ścianę maca. Boże, do tego że ma skrzydła to ściany starego budynku maca. Ten świat jeszcze bardziej schodzi na psy.

- Britannia... Coś mi to mówi. Mrukną sam do siebie Sinikar. - Nie chce cię straszyć ale ściany mają uszy... I oczy. Wystarczy szczypta zrozumienia i wyjawią ci wszystkie sekrety. A już pamiętam. Ten budynek... To była willa rodziny Britannia. Cóż przed tą wojną był naprawdę piękny... Eh co też wy ludzie zrobicie by zdobyć władzę... Nawet do wymordowania i spalenia całego miasta. Cóż chyba zatem ruszam na zwiedzanie tego ... Wymiaru. Sinikar ruszył w kierunku wskazanym przez rycerza... Pozostawiał po sobie ślady... A raczej ziemia po której stąpał zamarzała ale mniejsza o szczegóły.
[z/t]

Wrócił do swojego świata. Poszedł do grobów rodziców i uklęk. Pomodlił się przez chwilę, po czym ruszył z powrotem do budynku, chodząc trochę po nim. Każde pomieszczenie napawa go wspomnieniami o których chce zapomnieć. Nie chce na nowo przeżywać tego bólu. Wyszedł z posiadłości i poszedł w siną dal

[zt]

Genesis przyjechał do ruin rodziny vi Britannia, gdzie zginęło jego wujostwo i kuzyni. Zsiadł z konia i podszedł do grobu, klękając i kładąc na nim kwiaty. Przysięgam, że będę chronił królową i odnajdę tego co to uczynił. W jego głowie zaczęły pałętać się wspomnienia z dzieciństwa, jak tutaj przyjeżdżał i bawił się z kuzynami.

A co robiła tu Krystal? Poszła na dalsze zwiedzanie miasta, a ruiny zawsze ją kreciły. Może dlatego, e lubiła śmierć i zniszczenie. Miała to chyba wpisane w naturę. Zauwazyła tutaj jednak kogoś kto składał kwiaty. Zmarszczyła brwi i nieco mniej pewnie podeszła do tego kogoś. - Przeszkadzam?

Kiedy usłyszał głos wstał powoli i odwrócił się do kobiety.
- Nie. Nie przeszkadzasz.- odparł nieznajomej.- A ty co tu robisz?- zapytał się ciekawskim głosem.
Chłopak był trochę onieśmielony jej czerwonymi włosami i lawowymi oczami.

Usmiechnęła się nieco swobodniej niż przed chwilą. Z tyłu nie sadziła, że ten męzczyzna ma taka... aparycję. - Chyba śmierć i zniszczenie. - powiedziała rozglądając się w okół. Zaraz jednak wróciła spojrzeniem do mężczyzny. - Mam na imię Crystal. - przywitała się.

- Jestem Genesis.- również wyjawił swoje imię.- Śmierć i zniszczenie? Masz jakiś wykrywacz do tego?- zapytał się poważnie, ponieważ w tym miejscu nie było mu do śmiechu, w końcu to jego rodzina była.

Skineła głową. - Cięko to wytłumaczyć, ale takie miejsca przyprawiają mnie o takie dziwne uczucie. Nie tyle co radość, ale... nie wiem, nie potrafie tego wytłumaczyć. - dotknęła lekko starych kamieni.

- O wielki ból w sercu.- dopowiedział i odwrócił się w jej stronę.- Czy spotkaliśmy się wcześniej?- zapytał się dziewczyny dodając po chwili.- Bo wydaje mi się, że gdzieś cię wcześniej widziałem. A zresztą nieważne.
Genesis patrzył się teraz cały czas na nią i próbował sobie przypomnieć czy ją wcześniej gdzieś widział.

- Byc może chociaż to jest bardziej przyjemne ni ból. - wzruszyła lekko ramionami. Przygldała mu się uważnie. - Nie mam pojęcia. - zmarszczyła brwi. Może go kojarzyła, ale zupełnie nie wiedziała skd by mogła go znać.

Chłopak nic sobie nie przypomniał, aby ją kiedyś spotkał.
- Wiesz może kto spowodował ten kataklizm?- zapytał się jej spoglądając na ruiny.- Od lat poszukuje sprawce tego czynu i chcę go sprowadzić przed obliczę sprawiedliwości. Takie osoby muszą ponosić kary za swoje występki.- mówił z zamkniętymi oczami, a kiedy skończył otworzył je i spojrzał się na Crystal.

Zasmiała się cicho. - Nie jestem z tych co za dotknięciem wiedzą co się stało. - powiedziała opierając sie o murek. - Byłeś związany z ludźmi którzy tutaj mieszkali? - zapytała z zainteresowaniem. Lubiła jak najwicej wiedziec o swoich znajomych. Nawet tych nowych.

Przyjechał przed posiadłość swoim białym koniu. Musiał przestudiować stare papiery, a w tym miejscu nie były bezpieczne, ale rodzinna zadbała o to, żeby upoważnieni nie wiedzieli jak tekstu odczytać. Trzeba użyć mocy Britannia, żeby go odczytać. Wszedł do budynku, gdzie pokierował się do piwnicy, gdzie była biblioteka. Wziął do ręki stare książki i zaczął studiować w spokoju używając do tego pioruna.

- Tak, byłem z nimi związany.- powiedział odwracając się w stronę grobu.- To było moje wujostwo, a także kuzyni.
Chłopak nie odwracał się na razie do dziewczyny próbując zahamować swoje emocje, ponieważ przy silnych emocjach tracił często kontrolę na sobą i swoim żywiołem.

Skinęła głowa. - W takim razie chociaz po czesci cie rozumiem. - jej spojrzenie padło na chłopaka który przyjechał tu na koniu. Zaraz jednak ponownie spojrzała na Genesisa. Jako nie intereoswało ją to co tamten robił.

- Heh. Słyszę, że ktoś nie opuścił całkiem tego starego domu.- powiedział kiedy usłyszał kopyta konia.- I chyba domyślam się kto to jest.
Genesis odwrócił się, ale tylko zauważył końcówkę ubrania osoby, która wchodziła do domu.

- Kto to taki? - zapytała z zaciekawieniem. Patrzyła przez chwile tam gdzie zniknął tamten chłopak. Wróciła szybko jednak spojrzeniem do tego z którym rozmawiała. Póki co bardziej ją interesował.

W piwnicy było bardzo ciemno więc, musiał wytworzyć sobie małe pioruny, które dały trochę światłości. Nie za dużo było tutaj dokumentów o mocy elektrokinetycznej. Prawie nic się nie dowiedział, lecz była bardzo ważna rzecz. Jak wytworzysz strumień energii gdziekolwiek, to znaczy, że w sobie też go wytworzyłeś. Trzeba w tedy uważać, żeby nie mieć styczności z wodą, bo może się obrócić to przeciw tobie.

- Wydaje mi się, że to ostatni ocalały z rodziny vi Britannia.- odparł Crystal.- Ale mogę się mylić, może to byc jakaś inna osoba, która znalazła sobie tutaj potulne miejsce do spania.
Oczywiście nie mógł stwierdzić na sto procent, że to był Alucard bo widział tylko kawałek stroju.

Uniosła brwi. - Skoro się znacie to czemu on tu nie podszedł? Nie lubicie się? - dziwne, ale zaczeła totalnie swobodnie rozmawiać z Genesisem. Tak jakby znali się nieco dłużej niż te kilkanaście minut czy prawie godzinę.

Odpalił sobie ziele z fajki, przy czym mógł swobodnie pomyśleć. Czytał z dokumentu do dokumentu. Wszystkie stare spiski ocalały, po tych wszystkich latach. Wszystko zabierze w bezpieczne miejsce. Do swojej głowy. Przeczyta wszystko, a potem spali cały dom. Trzeba zapomnieć o przeszłości i zając się tym co ważne.

- Nie. To nie to.- oparł ciekawskiej dziewczynie.- Nie pamięta mnie.
Chłopak więcej nie powiedział, ale zaczął znowu patrzeć się na Crystal i przypominał sobie pewną młodą dziewczynę, w której się podkochiwał w latach dziecięcych.

Uśmiechnęła sie lekko. - To mu o sobie przypomnij. Chyba zależy ci na rodzinie z tego co widziałam. - powiedziała opierając sie wygodniej o ruiny. Nie wiedziała czemu, ale ten chłopak przypominał jej jakiś płomień. Taki który się pali, ale przygasa jakby.

- Już próbowałem i nic.- odparł spokojnym głosem.- Tak zależy mi na rodzinie, ale on był, jest i będzie uparty jak nie wiem co.- dodał głośniejszym głosem.- Teraz to najbardziej zależy mi aby stać się Królewskim Gwardzistą i chronić królową. To jest mój główny cel.

Spiski wszystkie podzielił na gruby. Ogień, woda, wiatr, ziemia i elektryczność. W elektryczności uzbierało się najmniej, a w ogniu najwięcej. Prawie każdy z członków rodziny dysponował ogniem. Gdyby mógł wywołać w sobie jeszcze ogień, był by ciekaw co by się stało. Kontrola dwóch żywiołów by była bardzo trudna.

Uśmiechneła się pod nosem szerzej. - Wiesz co, mamy podobne marzenia. Chciałam pracować dla królowej. - powiedziała swobodnie. Póki co z tego niewiele wychodziło, ale co tam. Nadal wierzyła, ze kiedyś bdzie dla niej zabijać.

- Może i mogłabyś dla niej pracować, ale nie zabijać.- odparł i dodał.- Nie wiesz, że królowa nie chce rozlewu krwi tylko pokoju. Mam zamiar niedługo wybrać się do pałacu królowej i prosić ją o audiencję, chociaż to raczej jest niemożliwe aby mnie przyjęła, ale zawsze trzeba spróbować.

Gdy już udało mu się wszystko poukładać wywołał iskrę nad papierami, które się od razu zapaliły. Potem pułki i meble, aż cała piwnica była w płomieniach. Bez żadnego pośpiechu wyszedł z niej i wsiadł na konia, spoglądając na posiadłość, która szybko była w płomieniach.

Skrzywiła się lekko. - Skąd...? Na jakiej podstawie oceniasz, że chce zabijać dla niej? - zapytała patrząc na niego uwaznie. Zmarszczyła brwi widząc jak co się niedaleko pali. Szturchnęła go nieco. - Czemu tam się coś pali? - zapytała niepewnie.

- Bo sama...- chłopak nie zdążył odpowiedzieć kiedy zobaczył płomienie.- Co do?
Genesis nie tracąc czasu pobiegł w stronę domu. Kiedy dotarł przed budynek ten był już w płomieniach.
- Pentacolo fuoco! Assorbimento di fiamma!- krzyknął wyciągając ręce do przodu, a wokół domu wytworzył się rysunek, który wchłonął w siebie cały ogień.- Co on wyprawia? Co chciał tym osiągnąć?- kiedy ognia już nie było chłopak upadł na kolana za zmęczenia ponieważ utrzymywanie pentaklu ognia jest trudną sprawą.- Przynajmniej tym razem nie udało się komuś spalić domu i nas przy okazji.

Ogień, zniknął? Ale jak? Nie wiedział co się dzieje i jakim cudem ogień zniknął. Al, nie wiedział, że ktokolwiek jest w domu. Nikogo nie widział, bo stał przed domem. Za dużo ma wspólnego z tym miejscem i trzeba je zniszczyć. To jest jego największa słabość. Stał ciągle na swoim koniu i planując jak to zrobić.

Genesis wstał po chwili i pobiegł przed dom, kiedy tam dobiegł zauważył chłopaka na białym koniu.
- Alucard! To ty?- powiedział stojąc naprzeciw chłopaka.- Co ty wyrabiasz? Dlaczego chciałeś zniszczyć swój dom?
W Genesisie aż zaczęło się gotować i zaroiło się od pytań, ale najpierw chciał usłyszeć odpowiedzi.

- Nie wiem co chciał osiągnąć. Dobrze sie czujesz? - zapytała widząc jego zmęczenie po rzucaniu tego zaklęcia. Po chwili mezczyzna jednak wstał i pobiegł za dom. Spojoknie poszła za nim. Zmarszczyła brwi widząc innego chłopaka. Sięgnęła po sztylety tak na wszelki wypadek, chociaż chętniej by mu rozerwała gardło. Oczywiście w ostateczności. Stała jednak na uboczu aby im nie przeszkadzać.

Spojrzał na Genesis'a, który do niego podbiegł. W środku bolało go, jak tutaj jest. Dla niego było to bardzo źle przeżycie.
- Ten dom ma w sobie tajemnice naszej magii, która przez tysiąc lat jest w tajemnicy. Nikt nie może się dowiedzieć, jak można jej używać, tylko prawdziwi członkowie naszej rodziny. Do tego, jedyną moją słabością jest ten dom, dlatego chce z nim skończyć. Odbuduję gdzie indziej drzewo vi Britannia. - powiedział spoglądając ciągle na dom.

- Masz szczęście, że pamiętałem gdzie są schowane papiery z tajnikami naszej magii.- powiedział i pstryknął palcami.- Kiedy ugasiłem dom, piwnica nadal się paliła i teraz już nie ma żadnego śladu po dokumentach o naszej magii.
Chłopak spojrzał na kuzyna na koniu i zamknął na chwile oczy i zaraz znów je otworzył.
- To jedź odbuduj gdzieś indziej drzewo vi Britannia, ale zostaw ten dom.- zamilknął na chwilę i dopowiedział.- Pamiętaj, że nie tylko ty masz mętlik w uczuciach w tym miejscu. Nawet jeśli zniszczyłbyś ten dom to i tak nie mógłbyś odciąć się od przeszłości na zawsze.

Przysłuchiwała się ich rozmowie, przy okazji zbierając informacje które mogły się jeszcze kiedyś przydać. Nie była pewna do czego, ale może jednak. Rozluxniła nieco uscisk na sztyletach, chociaż cały czas była w gotowości do walki. Dawno nie lała się krew...

- Słyszałem, że chcesz zostać gwardzistą. - powiedział spoglądając na niego. - Chciałbym zobaczyć, co potrafisz. - dodał jeszcze, schodząc z konia. Chciał przetestować go w walce. Ważne było czy umie się bić i też używać magii.

- Może tak może nie.- odparł spokojnie.- Ale to chyba już nie twój interes?
Patrzył jak Alucard schodził z konia i zastanawiał się co ma na myśli mówiąc, że chce go sprawdzić. Na razie nic nie robił, ale pozostawał w stanie najwyższej czujności i gotowości do walki.

W ostatniej chwili przypomniał sobie, że ma coś do załatwienia w zamku.
- To jest mój interes, ponieważ jestem dowódcą tej gwardii, ale mniejsza z tym, pisnę słówko królowej o tobie i być może ciebie przyjmie, a teraz muszę iść, zobaczymy się potem i mam nadzieje, że stoczymy rodzinną, honorową walkę. - powiedział nawet z lekkim uśmiechem wsiadając na konia i zaczynając na nim jechać, aż do pałacu.

[zt]

- Będę czekał na to.- odparł z uśmieszkiem.- Zobaczymy czy jestem dobry aby chociażby drasnąć dowódcę królewskiej gwardii.
Po tych słowach Alucard odjechał, a Genesis tylko patrzył jak biały koń i jego jeździec znikają.
- Możesz już schować swoje sztylety.- powiedział odwracając się do Crystal.- Widzę, że chyba trochę ci śpieszno aby rozlać czyjąś krew. Nieprawdaż Łowco Nagród.- chłopak otworzył oczy i patrzył na nią i przypomniał sobie skąd znał może nie jej wygląd ale imię.- Teraz pamiętam skąd twoje imię zdawało mi się znane. Parę dni temu usłyszałem je w knajpie, ktoś tam mówił, że Łowczyni Nagród o imieniu Crystal Myilo kręci się w okolicy.

Zaśmiała się wesoło. - Moja sława mnie wyprzedza. - powiedziała mało skromnie. - Ale tak, czekam na rozlew krwi od dłuższego czasu. Tylko ostatnio jakoś mniej zleceń. - powiedziała niezadowolona odkładając sztylety. Przyglądała mu się uważnie. - Czemu tak zalezy ci na dołączeniu do Gwardii? Tylko ze względu na rodzinę? - zapytała uśmiechając się typowo po swojemu. Nieco drapieżnie, ale też w miarę miło.