Ścieżka pomiędzy drzewami

Można pospacerować sobie po parku, bez obawy zgubienia się. Gdy się wsłuchamy, usłyszymy piękny śpiew ptaków. Każdy wtedy z wrażenia przystaje

No cóż pora pozwiedzać miasto. Sinikar zaczął od [ w jego mniemaniu] najlepszego miejsca. Od parku. Spacerował ścieżką słuchając śpiewu ptaków. Był zupełnie odłączony od świata. Nic [no nie do końca nic] go z tego nie wyrwie. W końcu przystaną by po chwili usiąść na trawie wpatrując się w park oświetlony promykami słońca. Po chwili jednak ruszył dalej... Znowu w las. i znowu się zgubił.
[z/t]

Choć raz dotarł nie gubiąc się. Dotarł do parku o którym mówił mieszczan. "Nie znoszę tego." Pomyślał... Przyszła mu na myśl tylko jedna rzecz która by pomogła mu odnaleźć pierścień... Zaklęcie to potwornie wyczerpuje maga ale musi spróbować. Znalazł odpowiednie miejsce piasku przy wejściu. Narysował palcem tarczę zegara z godzinami i jego wskazówki . Uklękł przed tym i wyjął miecz. Uniósł miecz w górę i zaczął mówić. - Daj mi moc władania nad czasem... Pozwól mi cofnąć czas... Pozwól mi cofnąć czas. Pozwól mi spojrzeć w przeszłość. De la inde chronos! Przy ostatnim zdaniu wbił ostrze miecza prosto w środek tarczy zegara z piasku. Wskazówki zaczęły się obracać do tyłu a wokół Sinikara zaczęły migać postacie ludzi którzy tu byli wcześniej. Wyszukiwał wzrokiem królowej z pierścieniem na palcu. Gdy ją znalazł wyrwał miecz z piasku, zatrzymując cofanie się czasu w tym miejscu. Teraz może widzieć to co się działo tutaj. Może iść za królową aż do momentu kiedy zgubi pierścień.

[Nie szukajcie przetłumaczenia z łaciny. Zmyśliłem całe ostatnie zdanie poza chronos oznaczające czas. Teraz czas na odpis mg .]

(Dobra, to ja może zacznę, żebyś się nie nudził, a Rash zacznie kiedy będzie mogła)

Zaklęcie zadziałało, a jak. Sinikar był dobrym magiem. Problem w tym... że nie do końca prawidłowo. Zaklęcie było zaklęciem wyczerpującym, więc i trudnym.
Kiedy Sinikar ujrzał królową i podbiegł do niej, by śledzić los jej pierścienia... zza drzewa pojawiła się druga postać królowej. Na ławce siedziała trzecia.
Która była prawdziwa? Nie wiadomo. Chociaż wygląda na to, że wszystkie są prawdziwe, ale każda była w innym czasie.

" O rety." Pomyślał zdziwiony Sinikar. Zaklęcie się udało ale sfery czasowe nałożyły się na siebie. Musi coś szybko zrobić. "Mam!" Pomyślał Sinikar. Ten element zaklęcia jest bardzo skomplikowany i jeśli coś źle pójdzie to straci przytomność na kilka godzin razem z zaklęciem. Ale musi to zrobić. Skupił się na pierścieniu u jednej z królowych. Zaczął kreślić w powietrzu jakieś litery. Po kilku chwilach kreślenia i skupienia się na pierścieniu klasną w dłonie. Wszystkie 3 pierścienie trzech królowych zaczęły błyszczeć jaskrawym szafirowym światłem prześwitującym przez wszystko. Gdyby jeden z nich spadł światło leżało by na poziomie ziemi i nie poruszało się. Teraz wystarczy tylko śledzić wszystkie 3 pierścienie i wypatrywać zmian.

" No i takie są skutki zabawy z czasem..." Pomyślał ironicznie Sinikar patrząc z rozłożonymi rękoma na to co się dzieje. Najgorsze jest to że spostrzeżono go. " Oho wpadnie do mnie później paradoks czasu... Eh szykuje się niezła pogadanka z nim." Pomyślał Sinikar przypominając sobie ostatnie spotkanie z paradoksem... Nie należało do miłych. - Królowa zgubi w tym parku pierścień. Przyszedłem po niego by go oddać za kilka dni... Byłem już raz w pałacu królewskim i spotkacie mnie tam ponownie. Mówiąc to powoli szedł w kierunku nieprzytomnej królowej. Nie by zabrać pierścień lecz by jej pomóc... " Paradoks mi da mocno w kość."

"Cóż... Zobaczymy czy go nie zabije." Pomyślał ironicznie co do sytuacji Sinikar. Gdy Seth puścił w niego ognistą kulą ten obrócił się i złapał [tak jakby] kulę w dłoń. - Ładne rzeczy potrafisz... Ale to za mało. Mówiąc to z dłoni w której trzymał kulę ognia wypływało białe powietrze które zamroziło ową kulę płomieni. Przy ostatnim zwrocie rzucił pod nogi demonowi ową zamrożoną kulę. Sinikar spojrzał na demona pełnym przenikliwości i skupienia spojrzeniem. W tem demon złożył dłonie do modlitwy i padł na kolana patrząc w niebo. Dłonie zespoliły mu się lodem a nogi przymarzły do podłoża. - Wybaczam ci twoje grzechy demonie. Jakem archanioł. A teraz pomódl się o wybaczenie do nieba. Kto wie być może go dostąpisz. Powiedział Sinikar odwracając się i idąc do nieprzytomnej królowej. Nie by jej coś zrobić lecz by ją ocucić. W końcu po coś mu dar leczenia jest prawda?

- Ty nie rozumiesz... Stwierdził z zawodem Sinikar. Widząc jak oficer przeistaczał się w wilkołaka zaczął przygotowywać pułapkę. Zakreślił na piasku gruby wzór koła. Gdy wilkołak był dalej w połowie drogi to Sinikara ten uderzył pięścią we wzór i wokół wilkołaka powstał okrąg lodu o grubości kilku metrów. Lód był przezroczysty by wilkołak widział i uwierzył. Nie czekając długo Sinikar podbiegł do królowej i przyklękł przy niej. Złapał obiema swoimi dłońmi dłoń królowej. Z jego ciała wypłynęła niebieska energia przetaczając się przez dłonie i lecząc wszelkie dolegliwości królowej. Sinikar puścił jej dłoń i wrócił do poszukiwań zgubionego pierścienia. Światło nadal powinno się wydobywać z pierścieni.

Sinikar spojrzał jeszcze raz na królową. - To nie twoja wina królowo... Jeszcze mnie spotkasz. Powiedział i pobiegł w kierunku owego nieruchomego światła. "Ciekawe jakie będą tego konsekwencje." Pomyślał Sinikar biegnąc do owego światła.

[No raczej nie cofnie już tego. Może by zdążył rzucić czar amnezji gdyby królowe były nie daleko od siebie.]
Sinikar podniósł pierścień. "Tyle zachodu dla małego pierścienia... Czy było warto? Ciekawe co też pokaże czas." Mówiąc to powoli wrócił na miejsce skąd cofną się w czasie. Wbił znów w środek tarczy zegara [która cały czas tam była] miecz i tym razem przyspieszył czas. Po chwili wrócił do momentu w którym zaczął. " A teraz do królowej." Pomyślał i ruszył. [z/t do pałacu]

Spacerowała sobie powoli, idąc po wydeptanej ścieżce. Widać od lat ludzie nią spacerowali, gdyż w tym miejscu trawa już nie rosła. Spacerowali i spacerować będą dalej.
Loara obracała w dłoni tani naszyjnik, który udało jej się zdobyć w loterii fantowej na wczorajszym festynie. Pieniędzy przy sobie nie miała, ale znalazła na bruku kilka drobnych monet, które pewnie zgubił podpity balowicz.

Tym razem nie miała żadnego zlecenia. Dlatego poszła sobie poszukać jakiejś innej rozrywki. Bar, pub, pijacy. Cokolwiek byle by zaczęło się coś dziać. Takim zrządzeniem losu trafiła do starego parku. Rozgladała się zaciekawiona poprawiając miecz na plecach. Nieco ja uwierał. Wpadła na jakąś dziewczynę. Zaskoczona spojrzała na nią. - Em... Przepraszam? - bardziej zapytała niż powiedziała. W końcu nie wiedziała czy to jej wina czy nie. Poza tym potrzebowała jasnego dowodu swojej winy aby szczerze przeprosić.

Szedł zagapiony w niebo i tak głęboko pogrążony w myślach, że musiał - po prostu musiał - wreszcie się potknąć i wyrżnąć. Ku jego zbawieniu obok stało drzewo, o które zdążył się podeprzeć i uratować swój honor, bo oto dostrzegł dwie panienki.
- Jak pijany psiamać
Stanął prosto, otrzepał dłonie.

(pola profilu wypełnij )

Powtórka z wczoraj. Ktoś na nią ZNÓW wpadł. Lecz tym razem nastąpił pewien postęp - nie upadła. Problem w tym, że upuściła naszyjnik.
- Wrr... == - mruknęła. - Trudno, i tak to był tani bubel.
"Choć pamiątka "
Obróciła się w stronę dziewczyny, lustrując ją spojrzeniem.
- W czymś pomóc?
Zaraz po zadaniu pytania, usłyszała jakiś szelest. Wzrokiem natrafiła na Graya.
- Uuu, heeeej~! - zawołała do niego.

Pokręciła głową. - Nie byłam pewna czy warto przepraszać, ale chyba nie warto. - odparła uśmiechając się uroczo. Spojrzała na chłopaka który wyrżnął się prawie o drzewo. Uniosła zdziwiona brwi. Nie żeby miała coś przeciwko ale to było co najmniej dziwne. Chyba powinna się spytać czy wszystko okej. - Żyjesz tam? - zapytała w miare miło. Tego jej uczył rybak. Zawsze bądź miła dla ludzi, nie będą mieli o co cie podejrzewać i w ogóle.

Pełen entuzjazmu okrzyk utwierdził go w przekonaniu, że to Loara. Odepchnął się od drzewa.
- Żyję, żyję - potwierdził. - Nagłe odlatywanie myślami to moja największa wada...
Podszedł do nich bliżej. Jednak z pań nie znał, więc za stosowne uznał się przedstawić.
- Gray Anlive, miło mi.

Słysząc jej słowa, zmarszczyła lekko brwi.
- Uważasz, że jestem niewarta przeprosin? - zapytała nie złośliwie, ale nie można było wyczuć w tym czegoś miłego. - Przez ciebie coś upuściłam.
Schyliła się lekko, by wypatrzeć zguby. Wzrok miała sokoli, no, ale cóż...
- A co tam... - mruknęła.

- Uważam że nie warto przepraszać, jezeli to nie była tylko moja wina. - oparła ze spokojem. O coś takiego przecież się nie wścieknie. To wszystko ją bardziej bawiło niż drazniło. Spojrzała na chłopaka i uścisneła jego rękę. - Crystal Myilo. - odparła uśmiechając się tym razem troche milej.

Dostrzegł między nimi pewne spięcie.
- Przeszkadzam? Przypadkowo przechodziłe...
Rozejrzał się. Nie znał tego miejsca. Wniosek z tego taki, że powinien więcej myśleć o tym, gdzie idzie, kiedy idzie.

- A moja była? To ty, jaśnie pani, pojawiłaś się znikąd i na mnie wpadłaś. Ale przecież nie będę się kłócić o taką błahostkę
Złapała automatycznie Graya za rękaw.
- Nie przeszkadzasz - nacisnęła na to słowo, widocznie nie chcąc, by zostawił ją tu samą z tą dziwną osobą. - Wręcz przeciwnie.
Uśmiechnęła się kątem ust.

- Ty za to nie usunęłaś się. - odpowiedziała wzruszając ramionami. Nie miała ochoty na taka głupią dyskusję. Bo w sumie nie było o czym dyskutować. - Nie, nie przeszkadzasz. Zostań, będzie ciekawiej. - powiedziała opierając się o jakieś drzewo czy co tam było.

- Ahaa... ok.
Odetchnął głęboko świeżym powietrzem, delektując się brakiem dymu z kowalskich kominów i zapachu płynnych metali. W tej rozmowie jednak nie do końca wiedział, co miałby powiedzieć.

- Nie będę ci schodzić z drogi - warknęła.
Fajnie. Loara bez niczego znała jej imię. Greyowi nie musiała się przedstawiać, bo się znali, a jej na pewno nie będzie. Przynajmniej ta sytuacja była korzystna.
Loara wiedziała więcej o swojej "rozmówczyni" niż ona o Loarze!
- Grey, czy czujesz się w naszym towarzystwie skrępowany? - zapytała, by nie milczał.

Wzruszyła ramionami rozbawiona. - Więc bede na ciebie wpadała. - powiedziała rozbawiona. Może i znała jej imię, ale zapewne to ona była bieglejsza jeżeli chodzi o walki. Zresztą nie ważne. Dla niej ta dziewczyna była jak jedna z wielu na drodze zycia... Ale to poetycko brzmi. - Już skończyłyśmy, więc spokojnie. - powiedziała nie mogąc powstrzymać śmiechu.

Zmarszczył delikatnie brwi.
- Nie, skądże, dyskutujcie dalej, ja sobie postoję i pomyślę o czymś mało istotnym.
Opuścił lekko powieki, zerknął na Crystal. Następnie uwolnił rękaw z uścisku Loary.
- Nie przejmujcie się mną

Zwężyła oczy w wąskie szparki.
- Tak, zamyślisz się, nie zorientujesz się nawet kiedy zrobisz się śpiący i zaśniesz, padając na ziemię - przepowiedziała jego bliską przyszłość. - Nie pozwolę na to, bo zmarnujesz sobie czas dumając nie wiadomo o czym, a przecież możesz wykorzystać ten czas na...
Zamyśliła się, zerkając z lekką złośliwością na Crystal.
- Poznanie nowej uroczej panienki. Kto wie, może odmieni twoje życie ;]
Uśmiechnęła się zadziornie.

Wywróciła oczami słyszac słowa dziewczyny. - Ale kultury to ty nie masz za wiele. Wypadałoby się przedstawić. - uśmiechnęła się bardzo uroczo. Przeniosła po chwili wzrok z nich na niebo. - A odmieniłabym. Ale po co się pchać jezeli cie nie chcą? - zapytała rozbawiona bardziej do siebie niż do nich.

- Mi urocze panienki niepotrzebne Rawrze - rzekł. - Mam swój młot i swoje kowadło, które dają mi kasę i zajęcie dla zabicia nudy a to mi do szczęścia wystarcza.
Wsunął dłonie do kieszeni.

- Nie przedstawiam się osobie, która nie chce mnie znać.
Spojrzała na Gray, robiąc zdziwioną minę. Przechyliła głowę na bok. Tak poza tym, nie wiedziała, że "ksywkę" Rawr można odmieniać .
- Mam na imię... - ale przerwała. Nie będzie jej go zdradzać. - Już ty wiesz.
Przewróciła wzrokiem po parku. Słyszała śpiew ptaków... x3
- No co ty? Nie czujesz żadnego pożądania do płci przeciwnej?
Przecież... młot i kowadło go nie zaspokoją .

- Nie to nie. - są sposoby aby dowiedzieć się jej imienia. Oczywiście gdyby to było jakieś niezbędne. Ale raczej nie jest. Uda jej się obyć bez imienia małej pyskatej dziewczyny. Uniosła brew słysząc słowa chłopaka. - Nięchetnie to przyznaje ale Bezimienna ma racje. Młot i kowadło raczej cie nie zaspokoją, chyba że to jakaś nowa perwersja. - powiedziała rozbawiona.

- Zapewniam, że jestem stuprocentowo zdrowym facetem, również pod tym względem ale to nie znaczy, że chcę sobie od razu znaleźć dziewczynę. A czy to dobrze, czy to źle, to już każdy może mieć inne zdanie.
Zerknął na Loarę. Kłóciły się o jej imię, więc umyślnie także go nie zdradził, by nie wkopać się w jakieś gówno.

Zachichotała razem z Crystal. Zatrzymała na niej wzrok, a potem fuknęła cicho i odwróciła głowę.
- Tak czy inaczej, nasz Gray pewnie poczuje się w końcu facetem i zrobi coś ze swoją samotnością~ - uśmiechnęła się zaczepnie. - Prawda, jasnooki?
Zrobiła kilka kroków w tył, a potem odwróciła się na pięcie.
- Ja już pójdę - oznajmiła, ruszając przed siebie. - Ciaoo!
I już po chwili zeszła im z widoku.

[z/t]

Nawet nie obejrzała się kiedy dziewczyna odeszła. Tylko uśmiechnęła się pod nosem uroczo. - No i zostaliśmy sami - powiedziała swobodnie. Jakoś się nie przejmowała słowami dziewczyny. Poza tym sama tez nie szukała faceta. Co najwyżej tlyko po to aby się pobawić.

- Ja nie wiem, czy komentarze pośrednio dotykającego mojego życia seksualnego powinienem taktować poważnie
Oparł się o drzewo i pożegnał Rawra. Spojrzał znów na Crystal.
- No, jesteśmy. Możemy to spożytkować rozmową. Skąd jesteś?

Pokręciła głową. - Raczej nie. To twoja sprawa czy sypiasz z dziewczynami czy tam z młotem. - wzruszyła ramionami rozbawiona. Sama by przynajmniej nie traktowała powaznie tego co mówią na temat jej życia seksualnego. Chyba że ten ktoś by zaczał przeginać, to by nie było za ciekawie. - Spoza wyspy. A teraz w sumie nie naleze do żadnego z państwa. - odparła poprawiając włosy. - A ty?

- Hmmm, z dziewczynami . Ale jakoś nie przejmuję się, kiedy ktoś wypada mi z tekstami pod tytułem: "On to robi ze swoim młotem".
Klapnął sobie pod drzewkiem. Na trawie było wygodnie, a odpoczynkowi sprzyjało przeświecające przez gęste listowie słońce.
- Dokładnie tak samo. Jestem jednostką indywidualną, bez obywatelstwa. Ale mogę prowadzić własny biznes.

- I dobrze, że się nie przejmujesz. Nie ma sensu. - odparła siadając obok niego. Spojrzała w niebo przez liście drzew. Usmiechnęła się lekko. Lubiła czasem tak sobie posiedzieć. - Możesz? Mało jest takich przypadków żeby ktos obcy mógł prowadzić gdzieś interes.

- Taaaa, mogę. Królowa miała chyba właśnie dobry dzień - zaśmiał się cicho z lekką chrypą. Odkaszlnął. - W każdym razie nie musiałem nawet specjalnie dowodzić swojej wartości. Wystarczyło, że pokazałem jej kilka swoich dzieł i zgodziła się bym otworzył własną kuźnię.

Skinęła głową. - To dobrze. Przynajmniej masz stałą pracę i legalną. - powiedziała z uśmiechem na ustach. Dobrze było poznac kogoś nowego. I to jeszcze całkiem przystojnego.

- Ta, taki plus. Ale ogólnie życie tutaj nie jest złe. Jeśli zamieszasz się tu osiedlić to polecam
Zamilkł, bo nie bardzo wiedział, co mógłby więcej powiedzieć. Sam temat wydał mu się trochę sztuczny.

Pokręciła głową. - Póki co nie mam ochoty nigdzie osiadac na dłużej. Moze kiedys, ale póki co chce się dorobić troche kasy. - powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach. Nie wiedziałaby co jeszcze mogłaby powiedzieć.

- Nie głupie, nie głupie. Ale cóż, czas na mnie
Podniósł się, otrzepał tyłek.
- Muszę wracać do kuźni. Jeśli miałabyś kiedyś zamówienie na broń, albo coś do naprawienia, zapraszam serdecznie. Bywaj panienko.
Odszedł w swoją stronę.

[z/t]

Sama po chwili też poszła w swoją stronę. Zapamiętała też jego imię. Może się przydać.

[zt]

Szedł wolnym i spokojny, krokiem. Zaczął podziwiać krajobraz, który go otaczał. Pogoda wydawał się być odpowiednia to miejsca. Kiedy przeszedł spory kawałek drogi zatrzymał się i zaczął się dokładnie rozglądać. Miał dziwne przeczucie, które mówiło "opuść to miejsce jak najszybciej, bo to może się źle skończyć". Kyoji nie przejął się tym m przeczucie bo uznał to za głupotę i szedł dalej