Ścieżka pomiędzy drzewami

Kyoji chodził już dłuższy czas, więc postanowił już stąd iść i znaleźć sobie inne miejsce. Po chwili wracał już przy okazji patrząc się w gwieździste niebo.

[zt]

Sinikar i Sethy pojawili się na jednej ze ścieżek w parku. - To miejsce chyba będzie w porządku prawda? Spytał lekko się uśmiechając. - To od czego zaczynamy? Spytał siadając na trawie i patrząc się wyczekującym wzrokiem na Seth. Ciekawiło go czy chociaż wie czego chce się uczyć bo określenie "magia lodu" jest szerokie.

Tak z moim lądowaniem nie było dobrze. Kiedy poczułam grunt zachwiałam się na nogoach i ledwo co nie padałam na ziemie, jednak szybko odzyskałam równowagę. Rozejrzałam się po miesjcu by pózniej zwrócić wzrok na Sinikara.
-Nom, może być.
Odpowiedziałam po cztm szybko dodałam.
-Myślałam o technikach magi z uzyciem broni. Kiedyś czytałam że coś takiego jest możliwe a do tego broń zwiększa magiczną moc ataku czy coś takiego.
Odpowiedziałam patrząc na niego wyczekując jego ospowiedzi

- Jakiś przykład? Spytał podnosząc się. Wyjął swój miecz i machnął nim kilka razy a ten zapłoną szafirowym płomieniem. - Płomień mrozu. Ten płomień jest zimny i zamraża zazwyczaj przeciwnika to też pasuje do magii lodu. Można też to wykorzystać w inny sposób. Mówiąc to machnął po raz kolejny ostrzem w dal a z miecza wydobyła się fala mroźnej energii która dosłownie zamroziła spory kawałek parku. - Czy jednak coś innego?

-Ciekawe. Jednka ja mam coś innego jeśli chodzi o rodzaj broni.
Powiedziałam i po chwiwli trzymałam w prawej dłoni swoją kosę. Po chiwli przytulałam do siebie ową kose. Mogło to wyglądac dziwacznie ale dzięki tej kosie zginęło juz tyle duszków i nie tylko Xd Umiałam ją doprowadzić do stanu takiego że była maretialna, odczuwalna i widzialna dla każdego.
-No i jak może być?
Zapytałąm pokazując mu swoja broń.

- Broń jak broń. Każda inna i każdą można używać magii. Tak więc czego cię uczyć mam poza tym że to ma być magia lodu? Spróbuj jakoś nakreślić to zaklęcie. Powiedział a w między czasie zastanawiał się jak ją tego nauczyć. Chyba po prostu jak każdemu. Za pomocą wyobraźni.

-No nie wiem jakiegokolwiek ataku. Może być to co pokazałeś niedawno
Powiedziałam opierajac się na swojej broni i przyglądajac się jak i przysłuchując Sinikarowi. Jęsli chodzi o uczenie Seth była pilna i zdolną uczennicą.

Właśnie się przechadzał gdzieś poza miastem, nie wiedząc nawet po co ani gdzie jest. Wtem poczuł zapach krwi. Nie ludzkie, jedna na pewno należała do Anioła, jeśli się nie mylił to Upadłego, a druga... już czuł ten zapach, ale nie potrafił dokładnie określić czyj on jest. Usłyszał głosy, musieli być gdzieś blisko, maksymalnie kilometr od niego. Wskoczył na drzewo, a potem zaczął skakać z jednego na drugi w kierunku głosów. Może jakiś łatwy posiłek... Gdy się do nich zbliżył na tyle, by ich zobaczyć, stwierdził, że z jedzenia nici. Musiałby z nimi walczyć, a nie chce mu się. Po za tym instynkt mu podpowiadał, że Anioł jest silny. Postanowił więc się przynajmniej przywitać. Przysłuchał się chwilę ich rozmowie, po czym zeskoczył na dół lodując cicho jak piórko tuż obok dziewczyny, która trzymała kosę.
-Magia lodu, co? Szkoda, że ja nie mam predyspozycji magicznych...
Spojrzał niecnie na Anioła i się do niego uśmiechnął. Chyba już go kiedyś spotkał, ale nie był pewien.

Sinikar zamierzał już tłumaczyć Seth jak wyczarować ten płomień gdy ujrzał a zarazem też usłyszał jak jakiś chłopak ląduje obok Seth. - Nie masz predyspozycji magicznych? A to źle. Za to ja mam predyspozycje by takie zaskakujące istoty jak ty zamienić w bryłę lodu... Ale że to terytorium neutralne a ja mam dziś dobry humor to zacznę od przedstawienia się. Powiedział i lekko skłonił głową na znak powitania. - Sinikar. A teraz ty się przedstaw. Bo cóż... Nie ładnie jest rozmawiać z istotą nie znając jej imienia prawda?

-Ej ludzie spokojnie...
Powiedziałam widząc zamieszanie drobne i ich humorki które nie wyglądały na spokojne. Nie lubiałam gdyż ktos mi coś przerywał mi w czymś ważnym. A teraz chce się uczyć
-Jestem Sethy
RZuciałam przybyszowi i znów zwróciłam sie do Sinikara
-To jak z tym?
Zapytałam i odeszłam kawałek na bok gdzie zaczęłam kręcić młynki moją kosą.

Nie otrzymując odpowiedzi od nieznajomego lekko się zirytował ale po chwili już się uspokoił. - A więc zacznijmy od tworzenia fali lodu. Magia to przede wszystkim wyobraźnia i uczucia. Wycisz się i wsłuchaj w głos swojej broni. Każda broń ma swoją duszę. Twoja też. Wsłuchaj się w jej głos po czym wyobraź sobie jak ona płonie tym szafirowym płomieniem. Ważne jest byś nie wyobraziła sobie jakiejś wielkiej mocy bo inaczej to nie zadziała. Wsłuchaj się w broń i użyj wyobraźni. By jednak to coś dało musisz sięgnąć w głąb swojego serca i wyciągnąć z niego uczucia które wzmocnią twoją energie. Tyle wskazówek teraz reszta należy do ciebie.

Z wyobraźnią Seth nie było źle w końcu nie czytała by tyle książek bo by nie były dla niej aż tak bardzo ciekawe. Co do uczuć to moga byc problemy bo nie za barzdo się nimi dzieliłam i je okiazywałam. Większośc z nich 'chowam' w sobie. Co do duszy broni nie musiałam wyczówac w końcu to tak ją zdobyłam, inaczej nie miałabym jej przy sobie.
-No ok spróbuje
Skupiłam się na mocy i kosie jednka op dosc długim oczekiwaniu rezultat był całkiem inny. Zamiast użyć jakichkolwiek mocy magii lodu, przeniosłam się w wymiar astralny ale juz po chiwli sie zreflektowałam i wróciłam do Sinikara,
-Wybacz.
Przeprosiłam za swa pomyłke.

- Dalej. Próbuj jeszcze raz. Nie od razu Rzym zbudowano prawda? Próbuj. Trening czyni mistrza. Skup się i wyzwól uczucia. Zrobisz to raz i już zawsze będziesz wiedzieć jak to robić. Dalej próbuj. W taki właśnie sposób dopingował i motywował Seth by próbowała dalej... Sam pamiętał jak się uczył zaklęć. Taa... Pamiętał jak to kilka razy pod rząd spalał las,osuszał jeziora,zasypywał jaskinie i dużo jeszcze było. Ale w końcu ćwiczył aż do perfekcji.

-Rzym a co to?
Zapytałam nie wiedząc o co chodzi, nie słyszałam nigdy takiej nazwy jednka syzbko powróciłam to ćwiczeń. Najgorszym problemem było wyzwolenie uczuć czy jakoś tak, w końcu jedynymi uczuciami było raczej te gorsze rzezcy. Co prawda miałam w zanadrzu coś lepszego i wlaśnie na tych się opierałam. Dlatego póki co skutki moich ćwiczen póki co były trudne. Sethy nigdy nie miała doczynienia z magią która wydobywałaby się z jej serca.

- Takie stare miasto... Nie będę się rozwodził nad jego historią. Powiedział i splótł ramiona na klatce piersiowej. - Taka wskazówka. Uczucia nie muszą być dobre. Jeśli nie możesz wyciągnąć z serca dobrych uczuć spróbuj złe. Ze złymi magia działa nieco słabiej ale musisz jakoś rozpocząć prawda? Pokaże ci jak to ma działać. Powiedział wyjął swój miecz którym wycelował gdzieś w dal. Przez chwilę wyglądało jakby został sparaliżowany ale potem z czubka ostrza wystrzeliła fala energii która zamieniła kawałek krajobrazu przed nimi w zamarzniętą okolice. - Coś takiego. Próbuj.

-No cóż dobre i tyle.
Powiedziałam wracając do treningu. Skupiłam całą swoją uwagę moc itp itd na technice którą miałam wykonać. Machnęłam nieco swoją kosą i coś wyszło. Nie było to nic wielkiego jednak już było widac że i ja stworzyłam jakiś lód jednak nic nie zamarzło przez moją magie. No cóż porównania do Sini`ego nie miałam.

- Na początek całkiem nieźle. Próbuj dalej,aż do skutku. Nikt nie powiedział że magia jest prosta prawda? A to i tak jeden z prostszych sposobów. Nauka z książek jest najtrudniejsza. Aż wzdrygło Sinikara z obrzydzeniem na samą myśl nauki z książek. Miał z tym cholernie złe wspomnienia. Taka nauka było potwornie trudna,męcząca a i nie wiele dawała. Ten sposób jest najłatwiejszy i daje chyba najlepsze efekty.

-Dlaczego niby z ksiązek nauka jest trudniejsza?
Zapytałam nie rozumiejąc co w tym trudnego. Miałam juz doczynienia z nauką i tym i tym sposobem i jakos radziłam sobie w obydwóch. W ogólnie nie bbyło rożnycy w skutkach techniki nauczonej tak czy tak. Być moze spowodowane tym że często czytałam i zrozumienie książek nie sprawiało mi żadnych problemów.
Znów spróbowałam i znów coś wyszło. Z każdym razem moc zaklęcia czy tam czaru lub jka to ując zdawała się rosnąć.

- To tylko moja osobista opinia na ten temat. Ja wolę się uczyć w ten sposób a nie znoszę z książek. Ale ty możesz inaczej się uczyć. Gdy skończył swój wywód obserwował działania Sethy. "Idzie jej coraz lepiej." Pomyślał widząc jak z każdym razem moc wzrasta. - Jeszcze kilka razy i będzie dobrze. Powiedział uśmiechając się Sinikar na widok "wyników" swojej "uczennicy".

-MI to obojętne.
Odpowiedziałam nie przerywajac treningów. Z czasem zaczełam wykorzystywac też zdolności zdobyte podczas treningów mocy własnej co dodawalo też lepszych efektów. PO jakimś czasie stanęłam i spojrzałam na Sinikara. Momentalnie się uśmiechnęłam wracając znów do treningu
[zw dłuższe- basen ]

- A mi nie. Mrukną siadając na trawie i nadal obserwując trening Seth. Z każdym użyciem mocy owa moc stawała się coraz to lepsza ale ten obraz powoli robił się dla niego nudny. Już prawie przysypiał na siedząco patrząc jak Seth po raz enty używa tej samej zdolności. Gdy Seth na niego spojrzała ten... Spał. Oj przysnęło mu się.

Klaran przemilczał ich przedstawianie. Wiedział, że czasem nie potrzeba się przedstawiać, a czasem nawet nie wolno. Ale to teraz jest nieważne. Zaczął im się przyglądać i słuchać. Gdy usłyszał coś o uczuciach, mało nie wybuchnął śmiechem. Żeby się czegoś nauczyć trzeba wyzwolić uczucia? Hah! Dobre sobie. Ale stwierdził, że nie będzie się odzywał, może zadziała. I faktycznie, po chwili prób z kosy Sethy coś się... "wyłoniło" ale było na tyle małe, że nic nie spowodowało. Byli zabawni. A zwłaszcza gadka tego Sinikara.
-Po co ci to jest, dziecko? Szykujesz się na jakąś wojnę?
Nie patrzył na dziewczynę, tylko na kosę. Była bardzo ładna, ale Klaran zdecydowanie wolał Katany.

"Nie no jak on moze spać"
Pomyślałam po czym robnęłam już dośc silnym atakiem w Sinikara. Chciałam go tym mroxnym sposobem obudzić. Kiedy nieznajomy się odezwał spojrzałam na niego przerywajac trening..
-Do kogo to "dziecko" było niby?
Jakoś nie widziałam tutaj żadnych dzieci.

Klaran spojrzał na nią jak na wariatkę.
-No oczywiście do ciebie. Kto tu inny jeszcze cokolwiek ćwiczy?
Olał Sinikara, niech śpi, jej próba wybudzenia była niepotrzebna. Chociaż, jak spał, był łatwym pożywieniem. Wystarczyło tylko wbić kły w jakąś tętnicę i wypić całą jego krew, do ostatniej kropli. Ale Upadli mają gorszą krew od zwykłych Aniołów. Zepsutą. Tylko... to ciągle jest krew... Pragnienie zaczynało mu się wymykać z pod kontroli, więc szybko skupił wzrok na dziewczynie. Oczy miał już jaskrawo czerwone. Musi się uspokoić, inaczej będzie nieprzyjemnie. Niedawno zresztą jadł, nie powinien tak szybko odczuwać pragnienia.

-Niby tylko ja ćwicze jednak ja dzieckiem nie jestem
Odpowiedziałam oburzona jegło slowami. Znów nie ćwiczyłam patrzyłam na nieznajomego. Był młody i raczej w tym wieku co ja ale nie żeby określać mnie dzieckiem. Nie ruzmiełam dlaczego tak mnie określił dlatego stałam ze swoją kosą w dłoni. Pryzjrzałam się mu. Był jakiś dziwny.

Podszedł do niej trochę bliżej, tak, że dzieliło ich może pół metra.
-Uwierz, dla mnie nim jesteś.
Uśmiechnął się szyderczo. Bawiła go jej poza, jakby była gotowa do walki, ale nie chciała walczyć.
-Powiedz mi właściwie... Czym ty jesteś? Czułem już kiedyś taki zapach, ale nie potrafię określić do jakiej istoty on należał. Jest naprawdę bardzo kuszący.
Powiedział obnażając kły w uśmiechu. Po może dwóch sekundach mina mu spoważniała.
-Ale spokojnie, niedawno jadłem. Nie posłużysz mi dzisiaj za posiłek. Chcę tylko wiedzieć czym jesteś.
Podszedł jeszcze bliżej, przyglądając się jej oczom. Wcześniej nie zwrócił na to uwagi, ale teraz nie czuł od niej praktycznie wcale ciepła. Miała strasznie niską temperaturę. Zmrużył oczy. Czyli nie była żywa. Więc dlaczego tak pachniał mu zapach jej krwi? Musiał to przestudiować, ale najpierw dowiedzieć się czym jest.

-hnmm
Mruknęłam niezbyt miło. Może co prawda miałam 4 lata ale to równało się prawie że 18-stu normalnym latom, przeciętnym rasom. Kiedy zadałm pytanie dotyczące mojej rasy uśmiechnęłam się rad tego że nie wiedziałam nic o mojej rasie. Postanowiłam powiedziec tyle ile pytał. Mnie osobiście jakoś nie ciekawaiła jego rasa. Spokojnie wyczówałam jego energie i duszę (o ile jakąs miał haha) która emanowała czymś znajomym. Znałam wiele ras i jego juz 'przykleiłam' do jednej z nich.
-Jestem Heliv`em, potocznie nazywanym też Kosiarzem.
Odpowiedziałam.

Cóż... Ten silny atak Seth mógł się wydawać silny na zwykłego przeciwnika ale gdy Sinikar obcuje z magią od kilkuset lat? Wątpliwe by coś to na niego podziałało. Aczkolwiek w końcu się ocknął bo zaczęło mu się robić zimno. Przeciągnął się leniwie po czym zobaczył że jest nieco... "Zmrożony". - Czyżbym coś przegapił? Spytał rozglądając się nieprzytomnym spojrzeniem po okolicy. W końcu otrząsnął się ze stanu otępienia i od razu rzucił podejrzliwe spojrzenie na wampira. Tak wie kto to jest ale zdziwiło go że nie zaatakował. Sinikar myślał że już się nie ocknie a tu taka niespodzianka. - Ja myślałem że już się nie ocknę. Mruknął sam do siebie przy okazji wstając i otrzepując się z resztek lodu. - Mała informacja dla ciebie ssaczu. Jeśli spróbujesz chociaż zaatakować mnie lub Seth skończysz jako kupa dymiących szczątków. Czy my się rozumiemy?

-Tak ominęło Cię budzenie przeze mnie. Choć właściwieo to na Tobie to zrobiłam.
Powiedziałam śmiejąc się i spojrzałam na pozamrażany krajobraz. Trochę juz tu ćwicze a do tego jeszcze wcześniej Sini pokazał mi jak użytkować magii.
-Mógłbyś coś odmrozić trochę bym się "pożywiła"
Zapytałam Sinikara. Już byłam nieco zmęczona a wykorzystanie swych zdolności naturalnych sie przyda by się ozywić bardziej.
-Spokojnie Sini nic się nikomu nie stanie.
Powiedziałam słysząc jego słowa, mimo to w dłoni wciąz miałam kose.

- Tia... Myślałem że mnie ominęła jakaś bitwa albo coś. Powiedział znów się przeciągając leniwie. - Spanie na siedząco jest strasznie nie wygodne. Stwierdził jak prawie każda kość w ciele mu wystrzeliła z trzaskiem. - Czy mógłbym? Hm... Udawał że się zamyślił. Po chwili jednak nawet nie patrząc na to co robi wykonał kilka gestów dłonią a lód można powiedzieć że eksplodował i zmienił się w wodę. Wszystkie rośliny odzyskały kolory i "świeżość". - No nie wiem. Nie jestem pewien czy ten... W każdym razie czy on nie zamierza wbić mi w szyję swoich kłów. Zdarzyło mi się czuć kilka razy to uczucie i mówię ci to NIE jest przyjemne. Specjalnie akcentował słowo nie by Seth zrozumiała że to nie należy do przyjemnych uczuć.

-Dziękuję.
Powiedziałam a po chiwli juz czułam energię jednego z drzew, które stało się suche.
-Ale to jest miłe.
Wzięłam wdech czujac świeże powietrze i energię z drzewa.
-I nie martw się, mi na pewno nic się nie stanie
Zażartowałam sobie majac w głowie wyobrażenie sytuacji jakby ten wampir miałby nas zaatakować.

- Tak... Wiele razy słyszałem te odzywki "mi nic nie będzie"... Wiesz jak dużej ilości osób mówiącym to coś się jednak stało? Naliczyłem że dziewięć na dziesięc osób to mówiących. Powiedział i przy okazji dał króciutki wykład. Nie interesowała go obecność wampira dopóki ten coś nie powie lub czegoś nie zrobi. - Tak więc... Na czym skończyliśmy? Coś jeszcze mieliśmy zrobić? Wiesz ja często zapominam to co mi mówiono lub co miałem zrobić przed snem. Powiedział znów nieco żartobliwie. No cóż często to mu się wydarzało. Teraz też zapomniał co miał robić.

-Zacznijmy od tego, Aniołku, że nie jestem wampirem. Coś takiego jak wampiry nie istnieje. Nie życzę sobie, żebyś w ten sposób się do mnie odzywał. A jeśli chodzi o atakowanie was, zrobiłbym to zanim do was zawitałem, tak, byście nie wiedzieli co się stało.
Wyraźnie działał Klaranowi na nerwy. Uważał się za nie wiadomo kogo. Na słowa o wbijaniu zębów w szyję uśmiechnął się złośliwie.
-Zaufaj mi, również miałem przyjemność się wami pożywiać, nie macie najlepszej krwi. Chociaż ciebie chętnie bym pozbawił kilku kropel krwi, dla samej satysfakcji.
Wyszczerzył się w uśmiechu znowu prezentując kły. Po ostatnich słowach uśmiech się podtrzymał.
-Anioł Sklerotyk... Hehehe...

-No już dobrze chłopcy, nie kłoćcie się po zakłocacie mój trening.
Odpowiedziałam spokojnym acz przekonujacym głosem. Nie było mi na reke ich niezbyt miłe rozmowy.
-No a ja jestem tą jednka na dzięscieć której nic się nie staje.
POwiedziałam żartobliwie
-I jak już mówiłam jesteśmy podczas mojego treningu którego chyba nie mam ochoty na dziś kontynuować, a wszystko przez was.
Mruknęłam niezadowolona kładąc jedną rękę na talię, gdyż drugą cały czas trzymałam kose.

Sinikar wzruszył ramionami i uśmiechnął się. - Czy ja cię nazywałem wampirem? Powiedziałem ssaczu. A raczej nie zaprzeczysz że pijesz krew prawda? Tak więc takie określenie pasuje do ciebie. A jeśli tak bardzo wierzysz w swoje siły to atakuj mnie teraz. A ja ci pokaże jak to jest gdy się oberwie błyskawicą albo kulą ognia. Cóż Sinikar był pewny siebie bo znał swoje zdolności. A poza tym że ten ssacz posiada siłę,prędkość i zwinność to raczej mu nie dorówna w walce. - Ja też dla samej satysfakcji bym upuścił z ciebie nieco krwi byś zobaczył co jesz. Gdy Seth się wtrąciła do ich "rozmowy" Sinikar wzruszył po raz kolejny ramionami. - Nie zauważyłem byśmy coś zakłucali. A być może i nawet ci pokażę jak miotać błyskawicą w ssacza. Ła a czemu przez nas? Cośmy ci zrobili? My tylko kulturalnie wymieniamy poglądy na temat naszych ras. Ta kulturalnie... Dobre określenie czyż nie?

Klaran właśnie zdał sobie sprawę, że dał się sprowokować. Prychnął.
-Jesteś tylko nędznym wyrzutkiem, który nie potrafił utrzymać przy sobie tytuły Anioła. Twoja magia jest na mnie słaba. Nie ważne jak potężny jesteś. Nie zdążysz mnie nawet nią zaatakować. A jeśli tak bardzo szukasz guza, przejdź się w rynek jakiegoś miasta i ogłoś to wszem i wobec, na pewno znajdzie się kretyn, któremu się będzie na tyle nudziło by z tobą walczyć.
Odwrócił się do Seth.
-Skoro już więcej ćwiczyć nie będziesz, może mi coś powiesz o swojej rasie. Słyszałem tylko tyle, że jesteście nieumarłymi i odbieracie życie z natury. Tu spojrzał na rośliny wokół niej.

Nie lubiłam takiego prostackiego zachowania, i ludzi którzy uważają siłę za najlepsze rozwiązania choć sama się do tego właśnie chciałam zastosować. Podeszłam do Sinikara i wycelowałam z pięści w jego twarz próbując go uderzyć.
-Zachowuj się przy damie
Co prawda nie byłam jakąs tam wspaniałą damą czy kimś wielkim tylko zwykła dziewczyną ale coś powiedzieć trzeba było.
-Coż więcej mam powiedzieć o sobie?
Zapytałam Kalarana

Rashell właśnie zrobiła sobie przerwę w treningu łuczniczym. Wskoczyła na jakieś drzewo i stamtąd obserwowała okolicę. W oczy rzuciło jej się troje przedstawicieli różnych ras. Zrobiła chwilowy " nietoperzowy zwis" z drzewa i przyjrzała się bardziej jednemu z nich- Sinikarowi.

-Toż to ten awanturnik- mruknęła do siebie zaciekawiona, rozpoznając owego osobnika- Ma inną aurę...Upadł idiota. Ciekawe, kiedy to się stało? Przywitam się z nim.

W jej ręku nagle pojawił się łuk. Dziewczyna, wciąż będąc w pozycji nietoperzowej, napięła cięciwę i wystrzeliła jedną ze zwykłych strzał. Jeżeli trafiła, to strzałka wbiła się Siniemu w jego śnieżnobiałe kudły.

Sinikar machnął niedbale ręką na słowa Klarana ukazując że nie słucha jego obelg które za bardzo zgryźliwe nie były. - A ty bądź twoi rodzicie nie byli na tyle mądrzy by utrzymać swoje szyje przy sobie. Podsumował krótko. Gdy Seth chciała wymierzyć cios w twarz Sinikara ten odchylił głowę do tyłu a strzała Rashell przecięła włosy Seth. - Co do... Mruknął obracając się. Szybko dojrzał swoją starą znajomą Rashell. Postanowił odpowiedzieć piękny za nadobne. W jego dłoni pojawiła się błyskawica a ten wykonał gest jakby sie kłaniał a błyskawica z dłoni zaczęła lecieć z zawrotną prędkością w "wiszącą" anielice.

Poczułam że coś się zbliża dlatego odbiłam to coś swoją kosą, okazało się że to była strzała.
-Mam was dośc.
Powiedziałam niezadowolona i spojrzałam na gościa który przybył. Była to dziewczyna której wcześniej nie spotkałam, była w dośc dziwacznej pozycji.
-Może najpierw się przywitac ?
Zaproponowałam do przybyłej.

Już dość dobrze znała Sinikara, więc mogła spodziewać się szybkiej odezwy z jego strony. Błyskawica rąbnęła w drzewo, nieźle je przypalając. Rash leżała w bardzo wyluzowanej pozie kilka metrów od drzewa i ziewnęła.

-Nic nowego.

Zerknęła trochę znudzona na Sethy, ale za chwilę się ożywiła i wstała.

-Przywitać? Nie jestem taka wylewna...- spojrzała w niebo- ....w nocy, znajdując się na pierwszej lepszej ścieżce między przypalonymi i nieprzypalonymi drzewami. Ale możemy przejść się do baru, droga koleżanko. Przy okazji się ogrzejemy, bo widzę, że tu dosyć chłodnawe towarzystwo- zmierzyła wzrokiem obu panów.

Okręciła się tanecznie na pięcie i ruszyła w stronę baru.

(zt)

Po usłyszeniu słów Sina mało się w nim nie zagotowało. Nie daj się sprowokować, nie daj się sprowokować, on tylko czeka, aż rzucisz mu się do szyi. Ile ty masz lat, żeby tak się dać sprowokować. Ciągle sobie powtarzał w myślach. Odwrócił się do Seth.
-Seth, mam do ciebie parę pytań. Czy mogłabyś ich zostawić? Sin to Upadły, a nowo przybyła jest Aniołem, pewnie mają do pogadania.
Odszedł kawałek dalej, by po chwili się zatrzymać i poczekać na jakąś reakcję ze strony dziewczyny. Kątem oka sprawdzał zagrożenie od obu Aniołów. Na razie chyba nic mu nie groziło.

- A czego się spodziewałaś po mnie? Spytał Sinikar ale najwyraźniej Rash nie odpowiedziała mu bo już zniknęła gdzieś w oddali. - No tak... Jak zwykle nasza droga pani unika rozgłosu. Mruknął sam do siebie po czym odwrócił się do reszty. - Aniołem? Phi. Jest upadłym tak samo jak ja. No może trochę dłużej ode mnie. Powiedział i gestem dłoni pokazał że "trochę" jest od niego starsza jako upadły anioł. - Poza tym jak widzisz tamta pani poszła utopić swoje smutki i radości w barze. Stwierdził krótko po czym znów zaczął mierzyć wzrokiem postać Klarana. Czekał na coś? Pewnie na cud.

Zaciekawiła mnie propozycja dziweczyny. Jakioś nie chciałam sie użerać z chłoapkami dlatego decyzję szybko podjęłam.
-No cóż to pytania zadasz innym razem lub w barze.
Powiedziałam do chłopaka i spojrzałam na drugiego, Sinikara.
-Innym razem dokończymy trening. Bye
Pomachałam im i zrobiłam że kosa zniknęła. Ja po chwili wyszłam w stonę baru.

[zt]

Eh, gadaj z babami... Cóż było zrobić? Nie chciał już więcej patrzeć na Sinikara, więc ruszył za Seth. Kilka metrów dalej zatrzymał się i odwrócił.
-Klaran Van'Khulev, zapamiętaj to nazwisko.
Odwrócił się i zniknął.
[zt]

- Oj wiesz ja mam sklerozę. Rzucił za odchodzącym Klaranem po czym uśmiechnął się. "Ciekawy dzień, nie ma co." Pomyślał po czym skrzydła pojawiły się na plecach a Sinikar wzbił się w niebo. Po chwili go nie było w okolicach.
[z/t]

Szedł wolnym krokiem po ścieżce. Jego oczy wprost płonęły szmaragdową zielenią. Tworzył...
- Znam drogi wiodące do zła.. Nie, nie pasuje. Znam drogi wiodące do dna, o to pasuje - Wyjął kartkę, i ołówkiem zapisywał to co mu wychodziło.
- Nie zamierzam cię truć, wywarami ze słów... Nie, wywary nie pasują. - Zamyślił się. W czy, ten goblin sprzedawał te trucizny...-pigułki! Powiedział głośniej i pisał, mówiąc na głos.
- nie potrafię uchronić od smutku,
moralności mi brak
pogubiłem się sam
chciałbym tylko
nadzieję ocalić od zła,

Zaniemogły ze strachu
zagoniły się w szaleństwie
myśli złożone
marzenia bezsenne
lekko pozacierały się
granice między dobrem a złem
w każdą stronę
rozbiegły się znaki jak psy

W kolejnej odsłonie
skurwiłem się znojnie lecz
dzieki tobie nie wszystko skończone ja
widzę ostrość na nieskończoności to
nieskończoność nabiera ostrości

Znam
drogi wiodące do dna
mosty rzucone na wiatr
światło walczące o blask
kształty bez formy i żal

Znam
drogi wiodące do dna
mosty rzucone na wiatr
światło walczące o blask
kształty bez formy i

Znam
drogi wiodące do dna
mosty rzucone na wiatr
światło walczące o blask
kształty bez formy i

tym pomiędzy wszystkim to ja
powinienem wybrać lecz jak
każdy dzień daje znak
że zatrzymał się czas
draży myśli to
wściekłość i wrzask
ona zbiera we snach
ona pyta mnie w locie i
powstrzymuje czyny by
zaplątani w niebo słów
nie wypełniliśmy się
nie wypełniliśmy się dniem.

Jego oczy mogły by rozświetlać ulicę, sam wyjął lutnie, ułożył melodię i zaczął grać.

(A teraz wyobraźcie sobie to z akompaniamentem lutni)

Postanowił zapuścić się w nieznane...
[z/t]

Panował tu spokoju i cisza. Kyoji szedł wolnym krokiem trzymajać zdrowa dłoń w kieszeni a opatrzoną wzdłuż ciał. Nagle zaczął więc przyjemnie chłodny wiaterek co świadczył o zbliżającej się burzy. Zatrzymał się i spojrzał się w niebo. Rzeczywiste było na nim parę chmur burzowych. Uśmiechnął się sam do siebie i ruszył dalej.

Szedł tak długo, że nie zauważył nawet że się ściemniło. Zaczął się rozglądać po okolicy. Był tu już kiedyś ale nie poświecił temu miejscu aż tyle czasu co dziś. Kyoji choć lubił podróżować uznał, że na dziś ma już tego miejsca dosyć i ruszył drogą dalej. Po chwili już go tu nie było.


[zt]

Yumi szła sobie spokojnie ścieżką, co jakiś czas spoglądała, na duże drzewa pomiędzy, którymi szła. Lubiła przyrodę. Tak szła i szła i w sumie sama nie wiedziała gdzie. Można by powiedzieć, że zwiedzała. Było tu spokojnie, cicho, dobre miejsce do przemyśleń. Tyle, że ona nie miała czego przemyśleć. W końcu z braku pomysłów usiadła na środku ścieżki w siadzie skrzyżnym i oparła się na rękach, które "powędrowały" do tyłu.