Brzeg

Akurat robiła sobie mały obchód z Irenei, taki o. Niby to był spacer, ale smoczyca bacznie obserwowała otoczenie, z cichym niepokojem w lśniącym purpurowych ślepiach.
Eleney szła powoli obok niej, trzymając dłoń na szyi swojej ulubienicy i gładząc ją co jakiś czas.

Azezl stał dalej na środku wypalonej trawy wpatrując się w niebo, wyczuł zbliżające się istoty lecz nie zwrócił na nie zbytniej uwagi, nie były to ani demony ani anioły więc nie za bardzo się interesował się któż to idzie.

Irenei nagle stanęła i warknęła groźno.
- Hej, hej... - Eleney pogłaskała ją po grzbiecie, żeby jakoś uspokoić. - Co się stało?
Podniosła jedną brew, wypatrując żywej duszy.
- Aj... - syknęła, kiedy zobaczyła mężczyznę. - Nie lubisz ich, co? nie przejmuj się, idziemy dalej.
Smoczyca ryknęła cicho, z niechęcią do danej osoby. Jej ciężkie łapy stawiały na ziemi wyraźne znaki, Eleny stąpała po cichu. Nuciła ładną melodię, podskakując co jakiś czas.

-Ten gad chyba ma coś do mnie.
Powiedział nie patrząc się na nie i oparł rękę o swój rapier który był i tak tylko po to by ludzie myśleli że chodzi bez broni.
-Taka rzadkość spotkać te bestie żywe w towarzystwie ludzi lub nieludzi.
Mówił zimnym głosem i po chwili obrócił głowę w ich stronę a białe włosy mu zafalowały.

Irenei zasyczała na niego i nastroszyła łuski na ogonie. Stanęły jak małe igły gotowe oderwać się i ugodzić przeciwnika. Ale to była tylko forma smoczego ostrzeżenia.
- Irenei? - poklepała smoka po szyi. - A, nie, ona tak do każdego upadłego .
Tak, poznała to po tym, że kolor jej smoczego ciała pociemniał.
- Tia, smoczych jeźdźców coraz rzadziej można spotkać, racja. A was? - spytała się z nieukrywaną ciekawością.

-Zbyt wielu już nas niema ale jestem jednym z pierwszych.
Powiedział i obrócił się całkowicie do dziewczyny i jej smoczycy.
-Nazywam się Azezl i jak to zauważyłaś jestem Upadłym ale czym się różnimy od zwykłych aniołów ? Tym że wybieramy sami swój los a nie ślepo kroczymy ścieżką fałszywych bogów?
Powiedział spokojnym głosem patrząc to na jedną to na drugą istot.

Irenei uderzyła ogonem o ziemię i usiadła na niej, zamiatając kolczastym wykończeniem glebę.
- Hmm... - uśmiechnęła się. - Fałszywych bogów? Zabawne, bo kiedyś musiałeś być tym aniołem, co?
Nie uśmiechała się z ironią, tylko zwyczajnie, jakby wesoło.
- To ile ty masz lat? o.O
Podrapała się po nosie, ciągle trzymając drugą dłoń na łuskach Irenei.

-Byłem jednym z nich ale nie jestem, lat koło trzystu lat w tym sto pięćdziesiąt jako upadły.
Powiedział zastanawiając się chwile przy liczbach, wyglądał na 20 oprócz białych włosów.
-A wiec kim ty jesteś ?

Patrzyła na niego dokładnie obserwując jego ruchy. Nie robił prawie żadnych... był nienaturalnie spokojny. Irenei trochę się uspokoiła. Jej łuski znów położyły się równo na ogonie.
- To... dużo, ale wyglądasz na mnie.
Spojrzała po sobie.
- Ja? - spytała samą siebie. - Jetem Elandem. Pewnie nie znasz za bardzo mojej rasy.

-Długo wieczność i częste pakty ze smokami znam wiele ras i ich umiejętności.
Powiedział będąc dalej spokojnym i uśmiechał się lekko do dziewczyny i poprawił czerwony płaszcz.
-Gdy żyjesz tyle co ja znasz większość tajemnic świata.

- Skąd to wiesz? Ooo ;< - zrobiła smutną minę i spojrzała na smoczycę w poszukiwaniu pocieszenia. - Ircia, on nas zna
Oczywiście nie popłakała się, po prostu udawała. Otarła niby-łezkę.
- Fakt faktem . Też trochę poznałam z podróży po świecie. I jakoś żaden napotkany mi anioł nie narzekał na swój żywot. Czemu więc się zbuntowałeś?
Zamrugała z powracającym na twarz uśmiechem.

-Bo na górze nie jest tak jak każdy myśli i Syn ognia nie będzie się kłaniał synowi ziemi.
Powiedział patrząc na dziewczynę.
-Historię tę znają anioły, demony jaki i upadli lecz stworzenia ziemi nie muszą.
Nigdy nie był przekonany do ludzi i im podobnym rasą chodź nie uważał ich za niższych od siebie.

- Synowie ziemi także nie będą oddawali hołdu synom ognia. Nim ogień znajdzie swe powołanie, ziemia dawno wyda swój plon.
Zmarszczyła nosek i podniosła rękę, puszczając Irenei. Ta wstała i potrząsnęła łbem, patrząc spod rogów na Azezla.
- Nie muszą, ale smoki nie są z ziemi . - uśmiechnęła się jeszcze szerzej.

-Może i tak.
Powiedział a jego skrzydła pojawiły się we wnękach płaszczu i ukazały się na światło dzienne.
-Do zobaczenia.
Powiedział i uniósł się nad ziemię odlatując <z.t>

- Papa! - pomachała za nim energicznie i westchnęła. - Upadły... ech, zawsze jakiegoś spotkamy na swojej drodze, co?
Znów poklepała Irenei po grzbiecie i obie ruszyły do przodu.
- Ale ten był akurat nawet miły .
Ireni pomrukiwała z niechęcią w czasie drogi.

[zt]

Przybył w te zacne miejsce i odetchnął pełną piersią.
- Gorąco! v.v'
Odnalazł jakiś cień i poległ tam. W taki upał nie dało się wysiedzieć w warsztacie przy piecach i rozżarzonej stali. Poddał się więc i uciekł do natury.

Zeskoczyła z drzewa na płaski głaz, uginając nogi w kolanach.
- Woda, moje błogosławieństwo ;]
Schyliła się nad potokiem, aby zaczerpnąć wody w dłonie złożone w łódeczkę. Przysunęła je do ust, przechyliła i już piła. Zimna strużka wody spłynęła jej po szyi.

- Woda błogosławieństwem? ._.
Podniósł się do siadu, dostrzegł jakąś kobietę nad wodą.
- Nimfa

- He?
Woda, która została w jej dłoniach, trafiłą z powrotem do strumienia. Odwróciła głowę, by namierzyć osobę, która do niej przemówiła.
- Chochlik? o_o - zrobiła zdziwioną minę, oczywiście wygłupiając się. - Jakiś takie wyrośnięty...

Potarł się po odsłoniętych obojczykach, nieco ogłupiały.
- Chochlik...? x.x
Dopiero po chwili poniuchał trochę, wyczuł woń dziewczyny.
- A nie, nie nimfa. Demon. Yooo

- A nie, to nie chochlik :3 Pachnie zbyt znajomo.
Lubiła przedrzeźniać, taka jej natura. Klapnęła na głazie, odwracają się w jego stronę. Z krzyżówką mogło być ciekawie.
- To coś miłego, gdy ktoś myli cię z nimfą x3 Poooodejdź~

Chciała, żeby do niej podszedł. Ale ona była bardzo blisko wody... wzdrygnął się.
Wstał i podszedł trochę, ale nie do końca.
- Nie mogę powiedzieć, żeby ogromną radością dla mnie było pomylenie mnie z chochlikiem . Jestem Gray.

Odchyliła się nieco do tyłu.
- Wiesz, to przez to rażące słońce C; Nic praktycznie nie widziałam i gdybym dobrze nie znała zapachu twojej rasy, to wciąż był myślała, że jesteś chochlikiem.
Zamoczyła ręce w wodzie, starając się robić to tak, żeby nie widział.
- A co ty tak w słońcu się chowasz? Nie lubisz słońca?

- Ah, więc pod słońce wyglądam jak chochlik? Aż tak chudy jestem...?
Spojrzał w dół. No dobra - był chudy. Ale miał trochę mięśni!
- Wiesz, dziwi mnie takie pytanie z ust demona

(tam ma być "w cieniu się chowasz" . Nie chce mi się edytować)

- Posiadam również bujną wyobraźnię ;]
Postarała się wszystko zrobić spranie i szybko. Wstała, robiąc trzy kroki to przodu i strzepnęła mokre ręce na Morcona.
- Ja tam lubię i słoneczko i wodę x3

Kiedy poczuł na skórze krople zimnej wody, cofnął się odruchowo. Miał na sobie zwyczajny podkoszulek, więc woda dotknęła bezpośrednio jego skóry na ramionach. Wzdrygnął się.
- Słońce jest ok. Ale zimna woda odpada

- No to chodź, przyzwyczaimy Morconka ;<
Uśmiechnęła się uroczo i o dziwo wyciągnęła w jego stronę rękę.
- Już nie będę, obiecuję.

Cofnął się.
- Do czego, przepraszam, przyzwyczaimy? W topienie Morcona się nie bawię nie dam się zabić
W takiej odległości od wody czuł się bezpiecznie. A dziewczyna, choć była demonem, na pewno nie była silniejsza od niego, więc nie musiał czuć niepokoju, że zostanie wrzucony do wody.

- Ne chcę cię zabić, no co ty! Chcę ci... pomóc :3
Opuściła dłoń widząc, że się nie nabierze. Widać nie lubił igraszek demonic. Tak więc opadła na ziemię, siadając po turecku.
- Eeeaaa, ja jestem Belial! - zapomniała się przywitać i migiem to nadrobiła.

Też siadł po turecku tam, gdzie stał. Podparł się rękami z tyłu.
- Miło poznać Ale jestem trochę zdziwiony. Jesteś demonem, nie? Nie boisz się zimnej wody...?

- Miło, no czy ja wiem?
Chmury przesłoniły słońce. Na ziemię zaczęły docierać tylko niektóre promyki, ale tak się składa, że w miejscu gdzie siedzieli powstał cień.
- Nie to, że jej się boję. Po prostu dotykanie jej nie jest najprzyjemniejszym uczuciem, ale dzisiaj byłam wyjątkowo spragniona.

- A, no tak... temperatura demonów jest zbliżona do temperatury większości ras, prawda? Eh, my Morconi przejęliśmy tylko najgorsze cechy, jeszcze spotęgowane
Wskazał charakterystyczne wzorki na swoich ramionach. Demony też takie posiadały, ale ledwo widoczne, jego natomiast były ciemnobrązowe, prawie czarne. Normalnie nie do niezauważenia.
- Nom, miło.

- Niekoniecznie najgorsze. Zawdzięczacie nam siłę i inne demoniaste tego typu rzeczy, kochaniutki.
Puściła mu oczko.
- Poza tym, wasze wzorki są fajne >< To nie fair! Nasze są prawie niewidoczne i takie mało pociągające ;<

- Tak w ogóle, to dzięki tym wzorkom jesteście silni, a wcale tego po was nie widać. U nas te wzorki nie mają zapieczętowanej tak dużej siły. Nawet nie jestem w stanie określić, czy dałabym ci radę. No, chyba że byś się rozebrał.
"Wyskakuj z gatek! :3'

- Hm? A co w nich pociągającego? Trochę szlaczków na ciele
Wyszczerzył się złośliwie.
- Mam sporo znaczków ale nie sądzę bym był silniejszy od demoniej kobiety. Jestem raczej standardowym Morconem, a nie jakąś jednostką wybitną.

Doczołgała się do niego i zaraz zajrzała za jego kołnierz. Przesunęła palcem zimnej dłoni po szlaczku. Cóż, woda w strumieniu byłam lodowata, a do tego słońce zaszło i nie nagrzała się tak szybko.
- No nie wiem...
Mógł się wzdrygnąć ^.

I owszem, wzdrygnął się.
- Masz zimne dłonie... v.v
Poczuł na karku gęsią skórkę.
- Ej, nie wolno tak zaglądać pod ubranie, wiesz?

- Serio? Oj.
Posłusznie wyciągnęła rękę spod jego koszulki. Sprawdziła to! Demoni kaloryferek był :3
- Będziesz mój - oznajmiła. - Nie można? E tam, tak się mówi.

- Nie przypominam sobie, by mnie ktoś wystawiał na aukcji sorka, ale na sprzedać na własność się nie dam ;]
Uśmiechnął się lekko, pokazując kły.
- Aczkolwiek... niełatwo jest tu spotkać innego demonowatego. Co powiesz na... gryzienie?

- Nie, nie mów tak :< Nie będziesz mój na własność, ale będziesz mój. Bo ja cię chcę.
Wyszczerzyła kły, klasnęła w łapki i przytrzymała je na jego ramionach.
- Uuuuu!
I wpiła się kłami w jego bark. Chyba się zgodziła .

- A kto powiedział, że ja chcę cie... ?
Uchlała go. Czyli się zgodziła yay~!
Czekał aż skończy. Upływ krwi mu nie przeszkadzał, jego krew regenerowała się o wiele za szybko, by mógł poczuć jej ubytek.

Jej nie chodziło o samą krew, bo nie była wampirem, ale o samo ugryzienie. Odczepiła się od niego, ale przyłożyła palec do jego ust, co miało oznaczać tyle, co "jeszcze nie skończyłam". Zadała ugryzienie z drugiej strony, chwilę possała i był wolny.
- Chcesz, chcesz.

- A chcę. Ugryźć
Zacisnął palce na jej ramionach i wbił kły w jej bark. On z kolei wyssał tylko dwa-trzy łyki, dla samego smaku, po czym wysunął kły i wgryzł się ponownie. Wystarczyło.
- Nooo, to ja rozumiem

Spojrzała na niego przenikliwymi niebieskimi oczyma.
- I tak będziesz mój To moje postanowienie.
Nawet nie drgnęła przy jego ugryzieniach. Przecież nie robił tego specjalnie mocno, prawda? Tylko dla smaku.

Zlizał sobie krew z kącika warg, usiadł znowu jak wcześniej.
- Ej, dużo jest demonów Morconów mniej, ale razem z innymi demonowatymi to więcej niż demonów. Poszukaj sobie jakiegoś przystojnego amanta

Siedząc po turecku, skrzyżowała ręce na piersiach.
- Ale ja chce ciebie!
Jak ona coś postanowi, to tak musi być!
- Pieprzę innych demonowatych.

- No trudno, w takim razie nic ci nie poradzę
Zaśmiał się cicho. Zabawna była.
- Ale za to, jakbyś potrzebowała broni, czy coś, to zapraszam do siebie! - oczywiście reklama musiała być.

- Nie musisz nic radzić.
Zachichotała cicho, naprawdę demonicznie. Każdy inny mógłby się zląc ^.
Oparła jedną rękę na jego ramieniu, pochylając się nad nim. Drugą wyciągnęła w bok, a jej łapce zmaterializował się duży miecz z siedmioma ostrzami.
- Mam już taką jedną, małą.
Gdy spojrzał kątem oka w bok, by przyjrzeć się mieczu... który oczywiście miał tylko wywołać zainteresowanie i napięcie... skradła mu całusa w policzek i szybko się odsunęła!
- To pan kowalem jest? x3 - miecz się zdematerializował, Gray nawet nie zdążył go dokładnie obejrzeć.

Siedem ostrzy. Nigdy wcześniej nie widział takiej broni. Ale natchnęło go na kilka nowych szablonów...
- Ej, najpierw musisz poszukać klucza do mego serca ;] - zaśmiał się. - Taaak, kowalem. Niezła fucha, dużo klientów ;].

Może Gray nie miał o tym pojęcia, ale gdyby zobaczyła kogoś z takim mieczem, to straciłby życie .
- Lepiej postaraj się, żeby szybko takowy znalazła, bo inaczej wyrwę ci to serce - zachichotała niewinnie. - Dużo, powiadasz... a gdzie masz swój warsztat...? Żebym wiedziała, gdzie przyjść, jeśli będę czegoś potrzebować ;]

Ej, nie zgapiał! Po prostu wyobraził sobie kilka kombinacji!

- W Laros, tuż przy rynku. Nie sposób nie zauważyć ;].
Jakoś się nie przestraszył.
- To wtedy będę martwy i już mnie nie będzie.