Wnętrze biblioteki

Biblioteka, w której znajduje się masa książek z całej krainy Avalonu. Wchodząc przez główne drzwi dostajemy się do okrągłego i wysokiego holu, który jest oświetlony przez duże okna. Na ścianach ustawione są wysokie zapełnione regały. Po środku stoi biurko pracownika (Obecnie:Sethy Caliro). Po lewo ciągnie się równolegle ułożony sznur rządów z regałami. Pomiędzy nimi ustawione są ławki dla czytelników. Po prawo jest tak samo, jednak ta cześć jest zamknięta za kratami i nie tylko. Jest to cześć zakazana dla zwykłych czytelników. Można tu się dostać tylko gdy się ma wysokie stanowisko, a dla niższych rangą za zgodą królowej.
Jednak jest jeszcze coś. To tajemne wejście w okrągłym holu do specjalnego pomieszczenia. O tym przejściu wie tylko królowa, Strażnicy Sekretu oraz pracownica biblioteki.

----------------------------------------------------------------------------------------

Przybył tutaj na swoim białym koniu, o imieniu Lothar. Przez pałac przejechał bez problemów, bo go tutaj znają. Wszedł do biblioteki, żeby zażyć trochę magicznej wiedzy, musi się dowiedzieć jak kontrolować swoje umiejętności i zużywać minimum swojej mocy. Na szczęście w bibliotece nikogo nie było, więc mógł się przedostać do ksiąg zakazanych. Możliwe, że tam jest coś zawarte o jego rodzinie, ponieważ na tych terenach byli znani. Od wieków strzegli rodziny królewskiej. Zamek otworzył przy pomocy wytrychów. Nie miał żadnych problemów. Zamknął za sobą drzwi do tego pomieszczenia i zacząć szukać odpowiedniej książki.

Przybyłam pod wejście swojego miejsca pracy. Szybko wydobyłam z kieszeni swych spodni klucze. Już chciałam włożyć klucze w dziurkę gdy zauważyłam że zamek był ruszany. Nie mogło mi umknąć to że ktoś próbował się tu dostać, a może nawet udało eis temu komuś. otworzyłam drzwi i weszłam do środka. Wzięłam jakiś parasol z pojemnika które stało niedaleko i ruszyłam przed siebie. Od razu skierowałam się do działu ksiąg zakazanych. Coś mi mówiło że nikt normalny nie włamałby się tu do części otwartej - do niej łatwo można dostać zgodę na dostęp.

Przefiltrował już z tuzin książek i dopiero teraz znalazł ciekawy tekst.
"Kartka z dziennika rodziny vi Britannia

I doszli do nas. Wojna zalała całą krainę i doszła do naszego skromnego miasta. Jedynym naszym ratunkiem były mury domu i magia. Silna magia otaczała cały dom, a tajemnice tej magii znają tylko członkowie rodziny. Jakieś dziwne stwory dobijały się do bramy. Słychać było bębny i walenie włóczni o ziemie. Z okien, było widać palonce się miasto. Armia nie dojdzie na czas. Wszyscy wiedzą co ich czeka. Trzeba ratować najmłodszych. Alucard, najmłodszy i jedyny syn głowy rodziny musiał przeżyć.

Reszta tekstu została urwana."
Zdziwił się, że jest coś tutaj o nim, ale nic nie ma o opanowaniu tej techniki. Od razu słyszał, że ktoś tutaj jest, a na stole była masa książek. Zamknął po cichu tą ostatnią i schował się za regałem.

-Kto tu jest??
Wiedziałam że to denne pytanie i że nie usłyszę odpowiedzi ale cóż musiałam zrobić. Zastanawiałam się czy warto użyć swych technik - ale bałam się tego. Mimo to właśnie dlatego tutaj pracuję. Przecież nie jestem tu tylko aby to przeczytać ale i by chronić te informacje zawarte w księgach. Znalazłam miejsce gdzie książki leżały na stoliku. Stwierdziłam że później się nimi zajmę. jak na razie skierowałam się w kierunku gdzie mógłby schowany intruz.

Nie miał za dużych szans się schować, lecz niepotrzebnie. Wyszedł powoli za regału i spojrzał z lekkim uśmiechem na dziewczynę. Podniósł delikatnie ręce na wysokość swojej głowy. Na plecach miał królewski miecz, który wystawał poza głowę.
- Masz mnie. - dodał jeszcze i stał spokojnie, ciągle w tej samej pozycji.

-Hmm...
Zadziwiłam się widząc jak zza regału wyszedł jeden z królewskich wojowników(?). Stałam na przeciw niemu z wyciągniętą parasolką w jego stronę. Dopiero gdy się spostrzegłam o dziwności tej sytuacji spuściłam dłoń z parasolką w dół.
-Czy możesz mi wyjaśnić co tutaj robisz? I czy to Ty się tutaj włamałeś?
Zapytałam wprost. Na razie nie czyniłam żadnych ruchów w jego stronę mając nadzieję że osobnik nie ucieknie bądź nic mi nie zrobi. W końcu widzę jego twarz i później może to być przeciw niemu.

- Tak, to ja się tutaj włamałem. - Po co miałby kłamać? Musi znać prawdę, która jest zamknięta w tej sali. Obawiał się lepszej ochrony. Mogli by postawić tutaj chodziarz dwóch żołnierzy. Wszystkie królewskie sekrety są na wyciągnięciu ręki, to może być problem.

-A dlaczego to zrobiłeś? Powinieneś wiedzieć że wkradanie się nie jest odpowiednim zachowaniem, a wstęp do zakazanego działo tylko za pozwoleniem królowej.
Odpowiedziałam zastanawiając się co mnie podkusiło by wyjść z biblioteki i zostawić ją bez jakiejkolwiek ochrony. No tak przecież królowa mi zaufała, myślała że z moimi zdolnościami nikt się nie włamie ale mnie przecież tutaj nie było.

- Szukam odpowiedzi i porady, a tutaj jest odpowiedz. - powiedział spokojnie nie ruszając się na krok. Bardziej go interesowało jego moc, niż śmierć rodziny. Nie chce być mścicielem, więc nie musi znać prawdy. Gdyby wiedział kto to zrobił, pewnie by ich zabił na miejscu, a jako dowódca gwardii nie mógł tak po prostu zabijać.

Jego zachowanie bardziej wkurzało niż normalnego przestępce. Był szczery, widziałam to, ale nie wiedziałam co z nim zrobić. Czy ukarać go sama, czy może nawet zaprowadzić przed królową?
-Powinieneś zostać ukarany. Jak się nazywasz i jaka jest Twoja ranga?
Zapytałam ostrym tonem chcąc już zapamiętać jego dane i zdecydować co z nim zrobić.

- Dowódca Królewskiej Gwardii, Alucard vi Britannia. - powiedział spokojnie ciągle się nie ruszając. Jeżeli dziewczyna czytała książki gdzie było coś o królowej, albo o rodzinie królewskiej, zaraz obok musiało padać nazwisko rodziny Britannia. Od wieków strzegą rodziny królewskiej. W nowych książkach jest o wybiciu rodziny vi Britannia i tylko jednym ocalałym.

-Ojejku
Stwierdziłam krotko że aż ze zdziwienia przysiadłam sobie pod regałem. Chwilkę się zastanawiałam i szepnęłam do siebie jak to miałam w zwyczaju
-Jedyny ocalały....
Oczywiście znałam to nazwisko, co lepiej znałam historię jego rodziny i tragiczną przeszłość. Oczywiście wszystko znałam z książek, były w nich przecież cenne fakty.
-Skoro jesteś tak wysoko postawiony dlaczego mimo wszystko nie przyszedłeś tu z nakazem? Sądzę że królowa nie miała nic by przeciwko aby Ci go dać.
O tak byłam bardzo przekonana do zasad. Wszystko dlatego że kiedyś złamałam jedną co zaowocowało tym że teraz zajmuję się książkami.

- Po co mam nachodzić jeszcze królową swoimi problemami. - powiedział spokojnie nie odrywając od niej oka. Jednak znała to nazwisko. No nie dziwi się, tyle pokoleń ochraniali królową, więc sława też im doszła, lecz nie o to im chodziło. Zawsze najważniejszy był cel, do którego dążył każdy członek Britannia.

Wstałam machinalnie i powiedziałam uniesionym głosem
- A poza że taka jest zasada. Zawsze myślałam że gwardziści przywiązują do tego uwagę.
Powiedziałam po czym wzięłam z podłogi parasolkę.
-Byłabym łaskaw gdyby następnym razem ukazał się Pan z nakazem a teraz proszę wyjść z tego działu. A teraz proszę mi wybaczyć muszę odłożyć to co pan powyciągał.
I ruszyłam najpierw odłożyć parasolkę gdyż wiedziałam że się nie przydał. Bardzo zdenerwował mnie ten osobnik. Myślał że jak już ma wysokie stanowisko to może robić sobie co chce. Mylił się. Wzięłam kilka książek ze stolika i zaczęłam krążyć pomiędzy regałami w dziale zakazanym.

- Ja to posprzątam. - nie dowiedział się tego czego oczekiwał. Największy zbór był tutaj, więc nie znajdzie odpowiedzi na swoje pytanie. Jak kontrolować dobrze swoje umiejętności. Było tylko pięciu ludzi, którzy posiadali tę zdolność co on.
Wziął kilka książek i włożył je tam gdzie powinny być. Między czasie wzrokiem przelatywał przez tytuły. Może coś przeoczył. Jednak mylił się. Nie chciał być kimś kto ma władzę i ją nagina. On taki nie jest. Nawet gdyby był zwykłym chłopem, to i tak by się tam włamał po odpowiedzi.

Zastanowiłam się chwilkę patrząc na tytuły książek których brał.
-Właściwie to czego szukałeś
Zapytałam wkładając po kolei odpowiednio książki nie było ich już za wiele.

- O magi żywiołu elektryczności. - powiedział spokojnie dalej wkładając książki do półek. Tylko że ta moc jest bardzo żadna, do tego prawie nie możliwa do zdobycia, dlatego tak Britannia dbali o tajemnice mocy.

-Hmm elektryczność
Odłożyłam ostatnią książkę po czym zastanowiłam się chwilkę.
-Czytałam kiedyś opowiadanie w którym był bohater który umiał posługiwać się taką mocą. Co prawda był to poboczny bohater a książka to tylko zwykła powieść. Choć nie powiem fabuła była na prawdę wciągająca. Jeśli sobie Pan życzy mogę ją pokazać.
Nie wiedziałam co mnie do tego pchnęło. Przecież jeszcze niedawno ten o to tutaj wkradł się do MOJEJ biblioteki. No co prawda nie do końca mojej ale tak tu już się czuję.

- Aha, lecz mam prośbę. Nie mów do mnie Pan, trochę staro się wtedy czuje. Al, albo Alucard może być. - powiedział z lekkim uśmiechem, co u niego jest rzadkością. Wcześniej nawet nie myślał o tym. Ta dziewczyna na niego tak wpływa, że się uśmiecha.

-Jestem Sethy.
Przedstawiłam się i tez lekko uśmiechnęłam. Wyszłam z zakazanego działu po czym zaczęłam szukać książki dobrze ją pamiętałam, jej tytuł nosił "Krańce świata".
-Proszę bardzo. Nawet jeśli nic potrzebnego tam nie znajdziesz, książka jest ciekawa.
Powiedziałam wręczając książkę Al`owi

Gdy dziewczyna się przedstawiła, chwycił ją za rękę i pocałował. Maniery trzeba mieć. Gdy wręczyła mu książkę od razu otworzył.
- Dziękuje. - powiedział z lekkim uśmiechem. Może coś było w niej przydatnego.

[już jestem ^']
Gdy poczułam delikatny pocałunek na dłoni od razu się zarumieniłam na policzkach. Jakoś nie byłam przyzwyczajona do takich zachowań.
-Nie ma za co. tylko proszę ją oczywiście zwrócić w całości.
Powiedziałam już spokojnym tonem.

Szybko czytał, bo zawsze tak miał. Nic ciekawego w niej nie było, lecz jedna sprawa go zaciekawiła. Wytworzenie kilkuset piorunów z palców. Pozwala to zaoszczędzić energie i zabić więcej przeciwników, niż wytworzenie jednego dużego pioruna. Mógł to wykorzystać to swojego treningu.

Zadziwiła mnie jego szybkość czytania. Nie sądziłam że jest ktoś bardziej nieoczytany ode mnie.
-Spokojnie, spokojnie nie musisz się spieszyć tak z czytaniem.
Powiedziałam unosząc otwarte dłonie na wysokość klatki.

Nie umiał wolniej, a czas zawsze go gonił. Nie mógł spędzić połowy życia z książkami, dlatego czytał, gdy tego potrzebował.
- Zainteresowała mnie jedna technika. Dla mnie wykonalna, tylko nie będę tego tutaj pokazywał. - powiedział zamykając książkę i spoglądając na nią. Była bardzo ładna, co chyba sprawiało automatyczny uśmiech na jego twarzy.

-Jesteś jednym z tych którzy umieją korzystać nad elektrycznością, i prawdopodobnie nawet ostatnim.
Stwierdziłam nagle zastanawiając się chwilkę nad nim i jego historią. Wiem że nie powinnam ale już taka jestem że jak coś wyczytam to porównuję do znanych mi faktów i nie tylko.
-I tak to jest definitywnie zły pomysł by korzystać tutaj z Twoich mocy
Już na samo to jak wyobraził sobie gdy on używa elektryczności a książki się palą lekko się wzdrygnęłam. Mimo to odwzajemniłam lekko uśmiech.

- Jestem zdziwiony, że ktoś wie o mnie tak dużo. - powiedział odkładając książkę na miejsce. Jego serce zaczynało szybciej bić, co od razu wyczuł. Nie wiedział dlaczego. Jakoś inaczej się poczuł. Usiadł na krześle i starał się skupić na jakiejś rzeczy.

-Ja po prostu czytam wiele książek.
Odpowiedziałam szczerze ze spokojem w glosie. Nie zwracając większej uwagi na gościa podeszłam do drzwi i lekko je uchyliłam. Schyliłam się lekko i przyjrzałam się zamkowi
-Trzeba by go wymienić skoro tak łatwo tu można się włamać
Szepnęłam znów do siebie i wyprostowałam się zastanawiając jaki zamek pasowałby tutaj idealnie

Gdy dziewczyna odeszła i się pochyliła, jak to facet, wzrok poleciał niżej, lecz szybko spojrzał się na okno i podszedł w jego kierunku. Serce jeszcze szybciej zaczęło mu bić, a do tego zrobił się trochę czerwony na twarzy, dlatego nie odrywał wzroku od okna.
- Tak... tak...- powiedział zawstydzony.

-Hmm? Czy coś się stało??
Zapytałam widząc jego po czerwienioną twarz i odwróconą w stronę okna. Byłam raczej spostrzegawczą osobą i nie wiele umykało przed mymi oczyma.
-A może masz ochotę na coś do picia?
Co prawda użytkownikom biblioteki nie można było pić i jeść tutaj niczego. jednakże ja tutaj miałam swoje biurko i miejsce, i jako że spędzałam tutaj wiele swojego czasu miałam zawsze coś do picia i przegryzienia.

- Z chęcią... się czegoś napije. - powiedział ciągle zawstydzony, ciągle wpatrzony w okno. Chce poczekać, aż jego twarz dojdzie do siebie. Co go podkusiło sam tego nie wiedział. Taki odruch. Miał nadzieje, że szybko to przejdzie.

[wow doszliśmy do drugiej strony haha]

Na chwilkę zniknęłam gdzieś za regałami, by po jakimś czasie wrócić z dwoma szklankami oraz czymś do picia (nie będę precyzować chcesz to sam to zrób). Przyniosłam także paluszki w czekoladzie. Położyłam wszystko na stoliku przy którym siedziała Al, po czym sama się przysiadłam.
-Co tam widzisz ciekawego?
Zapytałam zwracając twarz w stronę okna i też się przyglądając tam.

Już nie był czerwony na twarzy więc spojrzał na nią.
- A nic, tak sobie oglądam. - powiedział z uśmiechem popijając napój, który dziewczyna przyniosła. Nie był za bardzo głody dla tego nie tknął paluszków w czekoladzie. Nie lubi czekolady, źle na niego wpływa gdy chce potrenować.

Szybko wypiłam swój napój, po takiej przygodzie jak dziś mi się zdarzyła zawsze miałam na coś ochotę do jedzenia. O tak w przeszłości dużo jadłam ale jakoś mi to nigdy nie szkodziło.
-Hmm no to może pójdziemy gdzieś indziej?
Zaproponowałam po jakimś czasie. W końcu bibliotekę można zamknąć i tym razem przydzielić ochroniarzy.

- A gdzie byś chciała pójść? - zapytał się, ponieważ nie wiedział na co ma ochotę dziewczyna. Mu to było obojętnie, bo znał te tereny jak własną kieszeń. Miał to w sobie, że od zawsze lubił zwiedzać świat.

- Gdziekolwiek. Oby nie było tam roślinności.
Odpowiedziałam od razu. No tak w tym miejscu nie było żadnych kwiatów. Zabroniłam tutaj wnosić jakiekolwiek, bo niby po co? I tak szybko by obumarły. Co prawda czasem widok takiej roślinności nawet mi się podobał ale to zależało od tego czym było dane żyjątko.

- Mam pewien pomysł, pojedziemy w moje ulubione miejsce. - powiedział spokojnie, dopijając napój i wyszedł razem z dziewczyną przed bibliotekę, gdzie czekał na nich Lothar. Duży biały koń, ładnie ubrany w szaty z herbem dowódcy gwardii królewskiej. Pomógł dziewczynie wejść na konia i razem pojechali nad jezioro.

[zt oboje]

Tak zostawiłam ochronę przy drzwiach wcześniej je zamykając i znikłam z chłopakiem.

[zt]

Przyszłam pod drzwi swojej biblioteki i przywitałam sie z ochraniarzami miłym usmeichem wytłumaczyłam też że jakby przyszedł tu taki specyficzny 'zwierzak' to żeby go wpóścili. Ja sama weszłam i zaczełam krążyć pomiędzy regałami szukajac jednej książki o której ostatnio myślałam.

Doczłapał się w końcu do pałacu, choć przemierzanie terenów innych niż leśnych nie powodowało u niego radości. Prześliznął się obok ochroniarza i wreszcie znalazł się w bibliotece. Co miał tu robić skoro książki go wcale nie interesowały? Wypatrzył sobie jeden z regałów i jednym potężnym skokiem znalazł się na jego szczycie. Podobnie jak kamień na plaży, teraz regał posłużył jako wieżyczka obserwacyjna i legowisko w jednym. Wzrokiem oczywiście odszukał szybko dziewczynę.

Usłysząłam jak ktoś wchodził. Rozejrzałam się w ręku miałam już dwie jakies grubę ksiązki.
-Och to Ty.
Powiedziałam patrzać na niego.
-Wiem że ksiązki nie sa dla wszystkich ciekawe, jednka muszę się nimi zajmować. To moja praca.
Powiedziałam podkreślając słowo praca. Tym razem nie byłam w pełni szczera. Usiadłam przy jednym stoliku i zaczełam czytać. Były to książki o różnych rasach.

- Co w ogóle w nich jest? - spytał po chwili, uważnie rozglądając się po całym pomieszczeniu - Nigdy nie miałem okazji mieć tego w łapach.
Rozłożył się wygodnie górze swojego regału i przez zmrużone oczy wpatrywał się w poczynania dziewczyny.
- Nie nudzi cię taka... praca?
Jakoś wątpił czy na dłuższą metę można wytrzymać tak praktycznie nic nie robiąc.

-W tych co mam sa rasy znane powszechnie.
Odpowiedziałam patrząc w spis. Jednka po chwili ruszyłam się i poszłam do biórka. Wzięłam drobne okulary które nałożyłam na nos i dalej przeglądałam.
-Może się wydawać nudne ale biblioteka ma swoje sekrety tak samo jak i ksiązki.
Opowiedziałam.

Przejrzałam książki które wyciągnęłam z półek. W jednej z nich znalazłąm ciekawy opis rasy do której mógłby należeć Asad. Rasa nosiała nazwę "Neko". Szybko przeczytałam na głos dotyczący niej opis:
-Neko - to kotołak, nie wilkołak, gdyż Neko posiada kocie cechy zawsze, niezależnie od pory dnia czy faz księżyca. Są różne stopnie "znekowacenia". Neko mogą mieć tylko koci ogon bądź uszy czy tylko wyczulone zmysły i kocie oczy. Jednak zdarzają się Neko bardziej podobne do kotów, czasem nawet Neko to kot, który umie się posługiwać ludzkim głosem, a wygląda jak prawdziwy, nieodbiegający od zwykłych kotów osobnik. Jednak 99% populacji tej rasy wygląda jak człowiek i ma tylko kocie przydatki: ogon, uszy, czasem też wąsy, i wiele cech kocich w zachowaniu. Neko zawsze szuka dla siebie pana, właściciela, który się nim zaopiekuje i będzie prowadzić przez życie. U Neko macierzyństwo nie jest silnie rozwinięte. Gdy dzieci są na tyle duże, by same chodzić, matka porzuca maleństwa i idzie w świat. Oczywiście to tylko plotka.
-Ciekawe
Podsumowałam i odniosłam na miejsce ksiązki. Wzięłam z półek zaś inne książki, z Działu Zakazanego. Spojrzałam na Asad`a który najwyraźniej przysnał. Zostawiłam kartkę choć nie wiedziałam czy on umie czytać "W holu" Ukradkiem umknęłam do okrągłego holu by nie obudzić Kotka i usiadłam przy biurku gdzie zaczęłam czytać księgi. Na nos jak zawsze założyłam okulary.

I gdy Sethy usiadła zdażyło się coś dziwnego jak na środek budynku. Zawiał gwałtowny wiatr... Dziwne prawda? Może nie gdy zobaczy co się zaraz stanie. Na mniej więcej środku okrągłego holu otworzył się portal z którego wyskoczył zdyszany Sinikar. Ale ale... Coś mu nie pozwoliło iść. Jakieś wielkie, zielone łapsko trzymało go za nogę. - Won mi stąd. Wystarczy ci tamta grota. Powiedział i szybkim ruchem wbił ostrze miecza w łapsko. Z portalu niósł się jakiś niewyraźny pisk a łapa schowała się do portalu który po chwili się zamkną. - Wredne... Mruknął i urwał zdanie gdy zobaczył Sethy tuż przed nim,za biurkiem. - Em... Możesz mi powiedzieć gdzie ja jestem? Spytał nieco zdziwiony tym że portal przeniósł go tutaj. Gdzie kolwiek "tutaj" było.

Słysząc dizwny hałas i czujac ten wiatr Sethy wstała przy biurku przewracając krzesło na które dopiero co miała usiąść. Kilka razy zamrugała oczyma patrząc na całą sytuacje poprzez swoje okulary.
-Co tu sie dzieje?
Zapytałam na głos choć oczywiście nie uzyskałam odpowiedzi, gdyż osoba która ty wtargnęła w dośc osobisty sposób właśnie biła sie z czymś czego nie było widać. Gdy z portalu pojawił się znajomy jej osobnik wyszła zza biurka i stanęła przed nim.
-Witam Pana Sinikara. Jest Pan w Pałacowej Bibliotece Sanwante i raczej nie powinien być tutaj pan.
Oodpowiedziałam spokojnie przyglądajac się jemu.

- Co tu się dzieje? Powtórzył po niej kręcąc stopą która zaczęła chrupać kośćmi. - Trenuje teleportacje podczas walki. Te łapsko które widziałaś należało do przerośniętej jaszczurki. Cóż... Miałem wylądował w Ashilut, najwyraźniej muszę potrenować. Powiedział zastanawiając się za błędem który popełnił... Gdy usłyszał stwierdzenie Seth uśmiechnął się. - Dlaczego mam stąd iść? Biblioteka nie jest do użytku publicznego? Spytał szukając na ścianach jakiejś takiej informacji. - Ja nigdzie nie widzę zakazu.

-Nauka teleportacji
Mruknęłam z dezaprobatą. Jakoś nie zadowalało mnie że ktoś tutaj od tak sobie trafia do mnie i jeszcze marudzi jak każe mu się wyjść.
-Rezczywiście musisz poćwiczyć to.
Powiedziawszy to zastanwiłam sie nad jego słowami a reacz nad tym jak mu przekazać że biblioteka nie do końca jest dla każdego.
-No a więc jesteśmy w pałacu Sanvante i nie sądzę by królowa była zadowolona gdyby każdy tu się pałetał. Więc prawdopodobnie nie każdy może tu przebywać.
Odpowiedziałam i wrćiłam za biurko gdzie poprawiłam krzesło i zaczełam czytać księgę. Reszte odłożyłam na bok.

- Nawet członek Ashilut nie może tu przybywać? Spytał lekko zasmucony... Ale po chwili uśmiech wrócił na jego twarz. - Jeśli moje towarzystwo jest tak szkodliwe to musisz mnie wyrzucić siłą. Powiedział uśmiechając się po czym podszedł do Seth i nachylił się nad tą samą książką co ona czyta pod takim kątem ze zderzyli się czubkami głowy. - Co tam czytasz? Spytał próbując zrozumieć co jest tam napisane. Ale do góry nogami litery były nie do odczytania. - Akurat tego że tu królowa przyjdzie się nie obawiam. Mogę zrobić tak. Powiedział i pstrykną palcami pojawiając się tuż obok Seth. - Mogę tak. Powiedział i pstrykną drugi raz i znikną. Seth czuła na swoim barku jak ktoś się opiera. Sinikar jako niewidoczny byt patrzył na to co czyta Seth.

-Nie jestem tego pewna
Powiedziałam nie podnosząc oczu z nad ksiegi. Nie przejęłam się jego smutkiem w głosie.
-I nie mam zamiaru Cię wyrzucać tylko nie wiem czy jest to zgodne z pracą.
Odpowiedziałam znów próbując skupić się na tym co czytam. Zaklęcia które tu opisywali wcale nie były łatwe. Kiedy poczułam że Sini stukł sie ze mną
-Co Ty wyprawiasz?
Podniosłam wzrok na niego poprawiając okulary.
-Czytam księgi z zaklęciami i prosiłabym abyś Ty tego nie robił. Nie wiem czy mógłbyś.
Odpowiedziałam ocierając czoło i kładąc zakładkę na stronie gdzie czytam. Zamknęłam księgę.
-Gdzie jesteś?
Rozglądałam się za sobą czując ciężar jego ramienia.