Kamienista plaża

Sea spiorunowała wzrokiem Sethy:
- I tak nic by ci to nie powiedziało - odpowiedziała ostro, a po chwili zrozumiala swój błąd - Wybacz za moje zachowanie ale raczej nie mam zwyczaju rozpowiadania jakiej jestem rasy. Gdyby ktoś o nie najlepszych zamiarach dowiedział się kim jestem... Nie działoby się
dobrze - później ściszyszyla głos - Jednak tobie mogę chyba zaufać. Yersey - tylę, że mam do tego jeszcze specjalny dar... Życzeń

Później uśmiechneła się do Tagariji, która widać polubiła Sethy. Ciekawa była czy poradziłaby ona sobie w sytuacji, gdy gryfica była jeszcze w pełni dzika.
Poźniej spojrzała się na Alexa:
- Ty zawsze jesteś taki małomówny? - zapytała z sarkazmem

Wstałem i podszedłem do dziewczyn. Spojrzałem na Sethy
- Moja rasa? - przez chwilę była cisza, aż powiedziałem:
- Aasimar. - odpowiedziałem zwracając wzrok na Seę.
- Ja lubię spokój. Mało mówię, gdyż nie mam niczego więcej do powiedzenia. - powiedziałem do Sei i popatrzyłem na morze. Po chwili lekko wysunąłem swój miecz. Wyciągnąłem go i zacząłem ćwiczyć.

-Dar Życzeń? Czy mogę się dowiedzieć czegoś więcej na ten temat?
Zapytałam pochwyciwszy ciekawy temat, jednak przypomniałam sobie że zapomniałam o czymś ważnym.
-Ja osobiście jestem Heliv`em, który obecnie pracuje w dość nietypowym miejscu - bibliotece.
Dodałam i uśmiechnęłam się, po czym spojrzałam na chłopaka.
-Jak długo posługujesz się ta bronią?
Jak zawsze ciekawość kierowała mymi ustami. W międzyczasie wciąż głaskałam to wspaniałe zwierze, Gryice.

- Każdy jak się urodzi ma jedno życzenie które nas nic nie kosztuje jednak następne są bardziej męczące. Niektórzy, tak jak muj ojciec zarabiają na tym sporo pieniędzy, a inni są porywani... Dlatego wolę utrzymywać w tajemnicy swoje pochodzenie.

Artemis niezwracał na nikogo uwagi. Rozmowa z Richardem jak żadko pochłonęła go do reszty. Prawdopodobnie nawet by się niezorientował, że coś się wokół niego dzieje gdyby nie fakt iz Richard łaskawie go o tym poinformował.

Sea przypomniała sobie, że Artemis wciąż tu jest. Zwróciła się do niego:
- Już lepiej wam? - zapytała

Spojrzałam na nieznajomego którego nigdy wcześniej nie wiedziałam. Intrygowała mnie jego karnacja jak i kolor włosów które raczej nie są na co dzień spotykane. Jak dziwne była dla mnie ta kraina, gdzie co rusz widać było inne rasy. Dobrze było tutaj trafić choć nie zawsze było wszystko czego trzeba.
-Cześć.
Przywitałam się z nieznajomym.
-No cóż, być może kiedyś mi zaufasz na tyle by mi o tym opowiedzieć.
Rzekłam do Lady.

-Um..? A! Tak znaczy mnie już przeszło ale Richard chce cię zabić.-Uśmiechną się miło do dziewczyny.
-Witaj- Pokłonił się nieznajomej- Jestem Artemis, a współlokator mojego ciała zwie się Richard plus jakieś 20 minut wymieniania jego tytułów. Odpóścisz mi to prawda?

-Miło mi was poznać.
Powiedziałam, i uśmiechnęłam się do Artemisa wraz z Richardem którego jakoś nie widziałam. Jednak zrozumienie sytuacji w której się znajdowałam nie zajęło mi wiele czasu gdyż już wcześniej spotkałam się z czymś takim jak rozdwojenie jaźni. Choć teraz nie mogłam być do końca pewna czy to jest na pewno to.
-Jetem Sethy.

[gomene neta nie miałam i nie mogłam pisać, mam nadzieje że ktoś odpisze]

- Chyba będę się zbierać. Mam nadzieję, że jeszcze was kiedyś spotkam - wsiadła na gryfice i przebiegła wzrokiem po nowych znajomych.
Skineła na porzegnanie iznikneły im z pola widzenia.
[z/t]

-No nic będę się już zbierać
Powiedziałam i wstałam otrzepując się z piasku i innych zanieczyszczeń. Pomachałam reszcie z lekkim uśmiechem i wyszłam powolnym krokiem.

[zt]

Szedł wzdłuż plaży, powoli. Zbroja hałasowała niemiłosiernie. Wiatr rozwiewał mu włosy. Spoglądał na morze, jakby kogoś wypatrywał. Zanurzył się w wspomnieniach, bardzo mrocznych wspomnieniach. Schylił się po jeden z kamieni, i cisnął nim z całej siły.

Po upływie długiego czasu zagłębiania się w sztuce magii, Kath postanowiła znowu otworzyć się na świat. Wyszła więc z domu i poszła w miejsce, które najlepiej wspomina, nad morze "Sheron". Pamięta jak rok temu poznała tam bardzo miłą osobę o imieniu Maya. Wspomniała tamten czas i nostalgię przyjemnej pogawędki uciętej w pełni księżyca. Wychodząc z domu wezwała swojego towarzysza drogi... Przemierzając gościniec, dotarła do kamienistej plaży, gdzie poczuła przyjemny odpływ złych emocji...
Jak to miała w zwyczaju zapytała się samej siebie:

* Czy ten krajobraz nie wygląda znajomo, czy przez czas jaki spędziłam doskonaląc umiejętności, aż tak mało tu się zmieniło

Chodzą po plaży Wiedźma odpłynęła, czuła na swoim ciele każdą falę jaka zbliżała się do brzegu. Gdy nagle Jastrząb Ją zaalarmował, ostrzegł przed osoba do której się zbliżała. Czarnoksiężniczka ciekawa tej osoby podeszła na dość bliską odległość i zapytała przyjemnym acz podejrzliwym głosem.

- Witam mój chowaniec ostrzegł mnie przed Tobą, miał rację czy się mylił? -

Zaskoczyła go, był zagłębiony w swoich myślach i zapomniał o czujności. Nie może sobie więcej sobie na to pozwolić. kiedyś przez taką nieuwagę może stracić życie. Miała miły acz nieufny głos.
- To zależy... - Warknął spod swojej maski. Nie widziała chyba jego maski, więc pora ją zaprezentować. To zawsze robiło wrażenie. Odwrócił się powoli w jej stronę, i przyjrzał dokładnie przez szpary w masce.

Jego suchy głos był donośny i przenikliwy, Kath słysząc go zawahała się na chwilę. Poczuła szybsze bicie serca, przez chwilę nie wiedziała co ma robić. Ujrzała jego maskę, była czymś niezwykłym, lecz nie zaskoczyła jej tak jak Jego reakcja na pytanie. Widziała w swoim życiu rzeczy dziwniejsze i bardziej intrygujące. Zastanowiła się czy warto tu zostać, zadała w myślach pytanie do ptaka:

* Co o nim myślisz w tej chwili, mój Drogi?

Bez chwili zastanowienia zwierzak przytaknął i odparł:

* Zmieniłem zdanie, chyba nie jest człowiekiem, który może nam zrobić krzywdę, w razie problemu zawsze możemy użyć magii, przedstaw się zobaczymy jaka będzie jego reakcja.

Po Jego słowach Kath znowu przemówiła, starała się być tym razem uprzejmiejsza.

- Jestem Kathorusis Meanetis, ale możesz mi mówić Kath mogę poznac Twoje imię, będzie mi miło. -

Zmierzył kobietę wzrokiem, była niczego sobie. Oblizał usta pod maską. Oczywiście kobieta niczego nie mogła dostrzec. Przyjrzał się uważnie ptaszysku. Irytowało go. Chętnie nabił by tego ptaka na swój miecz i ukręciłby mu łebek. Ale nie wiadomo kim jest właścicielka tego chowańca. Na razie będzie spokojny.
- Mów mi Renske. - Burknął spod maski.

* Znowu klęska ten koleś nic nie gada, jak tu z takim dojść do porozumienia, skoro, nic nie chce powiedzieć. Mój Drogi, nie wiem co tu się dzieje, ale ten koleś jest dziwny, gdyby był normalny już dawno powiedziałby coś więcej, a tak to nie wiem co robić, może umówię się z nim na jutro mam przeczucie, że jutrzejszy dzień, będzie pełen przygód, a dziś już jestem zmęczona.

Pomyślała, a Estrificus natychmiast udzielił odpowiedzi:

* Skoro tak mówi moja Pani, ja nie będę się wtrącał.

Po czym Kath odezwała się do Renske, ostatni raz tego wieczoru:

- Drogi Renske muszę Cię dziś opuścić, jestem bardzo zmęczona proponuję spotkanie jutro w tym samym miejscu, co do godziny pewnie oboje trafimy w odpowiednią. -

Po czym poczekała chwilę na odpowiedź i poszła w stronę miasta.


Na razie, nie mam już weny do pisania, jutro pogadamy coś więcej

- Żegnaj więc Panno Kath. Wątpię byśmy się spotkali jeszcze w tym miejscu. Nie zamierzam tu przyjść jutro. - Burknął odwracając się na pięcie. Ruszył w stronę z której przyszedł. Kopiąc od czasu do czasu napotkane kamienie. Zbroja chrzęściła.


(Mi też jakoś dzisiaj słabo idzie pisanie.)