Kryjówka Leocadio.

Kryjówka Leocadio to nic specjalnego. Przychodzą tu tylko osoby mające jakiś interes do załatwienia. Jest to zwyczajny dom z lekko przybrudzonymi oknami i parapetami. Każdy przechodzień może sobie pomyśleć, że mieszka tu jakiś bardzo ubogi człowiek. Jednakże w środku wygląda zupełnie inaczej. Bogate wnętrza, obrazy zdobione pozłacanymi ramami. Wszystko to, co świadczy o bardzo dobrze prosperującym człowieku biznesu. Jednakże jest jedna rzecz, która wyróżnia się spośród bogatego wystroju domu Leocadio. Jest to mały kominek. Wciskając odpowiednią kombinację przycisków na płytach kominka, otwiera się ukryte przejście do zbrojowni tego dzielnego mężczyzny.

Leocadio wrócił do domu po kolejnym wykonanym zleceniu. Natychmiast skierował swe kroki ku kominkowi, po czym wcisnął odpowiednią kombinację przycisków. Wkroczył do swojej zbrojowni. Kiedy dotarł do głównego pomieszczenia, wyciągnął zza paska sztylet i położył go na stole, a następnie zdjął resztę ekwipunku. Spojrzał na swój płaszcz. Był przecięty w dwóch miejscach. "Musiało się to stać, kiedy ten jego cały pomocnik zaatakował mnie tym swoim mieczykiem. Mój płaszcz traci właściwości obronne. Czas chyba zrobić sobie porządny pancerz... i kilka modyfikacji genetycznych.."- pomyślał Leocadio, udając się w kierunku wyjścia, po czym zamknął za sobą ukryte przejście.

Przyjechał na koniu, po czym przywiązał go do słupa. Wszedł powoli do góry po schodach. Zapukał trzy razy do drzwi i poczekał na niego, aż otworzy drzwi. Sytuacja o jakiej słyszał była poważna, dlatego z tego jego pośpiech.

Usłyszał trzykrotne pukanie do drzwi. Wstał z fotela i skierował swoje kroki w kierunku drzwi. Kiedy już do nich dotarł, zasunął na nich łańcuch, po czym je otworzył i nie pokazując swojej twarzy powiedział:
- Cel, miejsce, godzina. Cenę uzgodnimy później.

Gdy usłyszał jakiś głos za drzwi wiedział od razu, że to Leo.
- Alucard vi Britannia, za drzwiami, teraz, cena nie gra roli. - powiedział spokojnie. Był ciekawy, jego reakcji, ponieważ złożył zlecenie na samego siebie. Może być ciekawie.

Usłyszawszy to zamknął drzwi. Pobiegł do kominka, wcisnął odpowiednią kombinację przycisków. Szybko założył ekwipunek i wybiegł przez drugie wyjście. Wcisnął przycisk na murze domu i zamknął ukryte przejście. Zaczął wspinać się na dach swojej kryjówki. Rozejrzał się dookoła. Zobaczył swój cel. Mimo wszystko nazwisko celu, wydawało mu się dziwnie znajome. Przeskoczył na dach sąsiedniego budynku i powoli opuścił się na dół. Było już dość późno, więc nie było już nikogo na ulicy. Powoli podchodził do celu. Z jego lewej rękawiczki wyłoniło się małe ostrze z Veridium. Jednak imię celu wciąż nie dawało mu spokoju. "Alucard... skądś znam to imię, ale nie, skup się na zadaniu". Był już gotów zadać śmiertelny coś lecz jego ręka zatrzymała się w połowie wykonywania ataku.
- Alucard vi Britannia? Ten Alucard?!- powiedział.
Natychmiast schował swoje ostrze.
- Al, chłopie, gdzieś Ty się podziewał?- wykrzyczał z radością.

Zaczął się śmiać, jak usłyszał szybkie zamknięcie się drzwi. Nie minęła minuta, a on był już za nim. Przyszedł w dobre miejsce. Odwrócił się tylko wolno.
- Leo. Mam dla ciebie robotę. - powiedział spokojnie, miał nadzieje, że przyjmie jego propozycje.

Kiedy usłyszał słowo "robota", jego oczy od razu się zaświeciły.
- Robotę powiadasz? Dla Ciebie stary przyjacielu, zrobię to bezpłatnie. - powiedział, lekko się uśmiechając. - No więc co to za zlecenie?

- Najpierw chodzi o to, że będziesz pracował legalnie. Zostaje przeniesiony do gwardii królewskiej, jako Kapitan Skrytobójców. Będziesz musiał wyszkolić swoich ludzi, w tym czym się zajmujecie. A druga sprawa jest taka, że ludzi ludzie znikają ze obu królestw. Nie wiemy kto za tym stoi, albo co. Musisz się dowiedzieć. Potem zobaczymy co potem. - powiedział spokojnie ciągle na niego spoglądając.

Legalnie? - zapytał ze zdziwieniem i jednocześnie zaciekawieniem. - Dajesz mi szansę na odkupienie przyjacielu. I tak, słyszałem o tych tajemniczych zniknięciach. Szczerze mówiąc, wpadłem już na pewien trop. Ale wracając, skoro mam być w Gwardii... potrzebuję lepszego wyposażenia. Więc tu mam pytanie, czy wybierzesz się ze mną do ruin tego starego miasta? - zapytał. - Jest tam idealny materiał na ekwipunek.

- Dobra. Możemy iść. - powiedział spokojnie. Był gotowy na jakaś wyprawę. W końcu trzeba było załatwić mu jakiś sprzęt. W takich łachach nie może się tam pojawić, bo go wszyscy wyśmieją i by nie uznali go za kapitana.

Dobrze więc, wyruszajmy. - powiedział spokojnie, po czym dosiadł swojego czarnego konia i razem z Al'em odjechał w kierunku ruin miasta.

[obaj zt]

Wróciwszy po uprzedniej wizycie u kowala, ponownie otworzył zbrojownię, zostawił tam swój ekwipunek, wyszedł i zamknął za sobą przejście. Następnie usiadł w fotelu i zabrał się za czytanie jakiejś lektury.