Dom Razka i Perka

- Uścisk dłoni? Forma fizycznego kontaktu, będąca próbą sił i jednocześnie przyjaznym gestem. Niech będzie.
Uścisnął Ci dłoń.
- Wybacz, mało tu istot, z którymi można porozmawiać dłużej niż kilka chwil. Tak naprawdę poza mną jest tylko jedna. ... Mohawk? - zmrużył oczy. - Dziwaczne imie. Takie stworki jak ten rodzą się w momencie gdy ktoś łączy wymiar cienia z jakimś innym, z reguły żyją kilkadziesiąt sekund, a chwilę po powstaniu rozrastają się i stają się niebezpieczne. Potem wpadają w szał, a gdy szał się kończy kończą się i one. Malhazar często ich używa w dużej ilości. Nikt nie nazwał tych istot, a biorąc pod uwagę to że Twój wciąż żyje i nie próbuje Cię rozpłatać... Musi być jakimś wyjątkiem od reguły.
- Powtarzam Ci jeszcze raz. Nie wiem nic o horrorach. Przebywam na tym planie, gdyż magia jest tu bardzo silna, a ja już dawno temu zatraciłem się w zdobywaniu niebezpiecznej, zakazanej i niedostępnej większości magii.

- Kim jest ten Malhazar? - spytałem z ciekawością.
- Ja kiedyś się zatraciłem, ale w mordowaniu. Potrafiłem zabić za wszystko. Ale spotkałem na swojej drodze Demona. Pokazał mi że mordowanie nie ma sensu.
Zamilknąłem na chwilę, wsłuchując się w wszechobecną ciszę.
- Jak bardzo potężnym czarownikiem jesteś ?

- Demon, który pokazał Ci coś takiego? Dziwne, demony zwykle lubią mordować. Poza tym mordowanie bardzo często ma sens. Jak będziesz mieć okazję to przyprowadź do mnie tego demona, byłbym wdzięczny.
- Malhazar jest chyba jedyną poza mną i Tobą istotą na tym planie, która ma imie. Reszta istot, no poza jeszcze Mohawk'iem, to bezimienne cienie, mniej lub bardziej groźne.
Rozejrzał się, w Jego oczach zobaczyłeś coś, co powiedziało Ci, że ogarnia wzrokiem ogromny obszar.
- Jestem na tyle potężnym użytkownikiem magii, że przebywam na planie cienia od niemal stulecia, a ten plan wciąż nie jest w stanie pozostawić na mnie blizny.

- Długo, nawet bardzo. Zamilknąłem na chwilę. Po czym zacząłem mówić.
- Chciałbym cię prosić o pomoc. Widzisz, Owy demon, który pokazał mi, że bezsensowne mordowanie przechodniów jest bezsensowne. Dzięki niemu jeszcze żyję. Ale obawiam się, że został on przez owe horrory pojmany. Skoro władasz potężną magią, mógłbyś przekazać mi trochę twojej wiedzy, która pomoże pokonać mi owe kreatury. Chyba , że chciałbyś i byłbyś w stanie przejść do Mojego świata i pomóc mi. W zamian ja mogę pomóc Tobie, na pewno masz jakieś problemy, nawet w tak pozornie spokojnym miejscu jak to.

Ryze wyglądał jakby się zasmucił.
- Rozumiem, że to dla Ciebie ważne, ale niestety nie przyłączę się do walki, która nie ma ze mną nic wspólnego. Kiedyś interesowała mnie demonologia, ale to był jedynie słomiany zapał.
Ryze zaczął spacerować, dopiero teraz dostrzegłeś, że koło Niego lewituje księga z pożółkłymi stronami, której okładki jarzyły się niebiesko. Książka nie odstępowała go na krok. Miał kilka zwojów przy nodze ( i nie, nie ma tego wielkiego zwoju na plecach ), zdawał się nad czymś zastanawiać, może jednak chciał Ci pomóc.
- Czego właściwie oczekujesz od tego spotkania?

- Nie wiem. Może odpowiedzi lub rady. Może...- urwałem w pół myśli, by odpowiednio dobrać słowa. - Byłbyś w stanie pokazać mi czego jestem w stanie dokonać z tym planem? W końcu mogę między nimi skakać. Choć, sam był bym Ci wdzięczny za każdą informacje. Jest to dla mnie stare i jednocześnie nowe.

Ryze zatrzymał się.
- Plan cieni i plan eteryczny są moim domem od dawna. Dwa nieprzyjazne środowiska. Zrozumienie planu cienia jest w rzeczywistości bardzo proste... Wystarczy rozejrzeć się dookoła i znaleźć najciemniejszy punkt, potem wystarczy iść w tym kierunku. Wtedy spotkasz na swojej drodze wszystko co najniebezpieczniejsze, najmroczniejsze i najprawdziwsze. Najprawdopodobniej zginiesz, o ile nie uciekniesz z tego planu w porę, lub jeśli nie wykażesz się zrozumieniem tego środowiska.
Przez dłuższą chwilę zastanawiał się co dodać.
- To chyba najlepsza rada, jaką mogę Ci dać.

- Jedyne istoty tutaj to Ty, Ja, ten cały Malchazar i cienie - powiedziałem do niego gdy skończył. - No i Mohawk. Rozejrzałem się dookoła. Gdy moje oczy uchwyciły najciemniejszy punkt. Wyjąłem miecze. - Jesteś związany pragnieniem magii. Ja nie jestem związany niczym. Moje szaleństwo pozwala mi dokonywać nie możliwego. Wyjdź stąd i pokaż innym swoją potęgę. Lecz wiem że tego nie zrobisz, boisz się odcięcia od tutejszej magii. Bo nie wiesz skąd tak na prawdę pochodzi magia. Ruszyłem w tamtą stronę, powolnym krokiem. Miecze błyszczały delikatnym fioletowym płomieniem. - Oni żywią się strachem przed nimi. Gdy nie boisz się, jesteś w stanie dotrzeć dalej niż ten czarny punkt sięga.

Krok po kroku zbliżałem się do czarnego punktu. Siekając wszystko co stanie mi na drodze.

- Mylisz się, wymieniłeś jedyne istoty posiadające imię, których jestem świadom. Nie jestem niczym związany, jestem tu z własnej woli, badam plan, który nie ma granic, rozciąga się pomiędzy planami multiwersum. W związku z tym odcięcie od magii mi nie grozi, ja zwyczajnie badam magię w sposób, na jaki nikt dotąd nie wpadł.
Szybko odpowiedział na Twoją prowokację. Ukłucie żalu, Ryze najprawdopodobniej uporałby się z horrorami w kilka chwil, przydałby się.
- A ten czarny punkt nigdzie nie sięga, Peri. Ten czarny punkt to jedynie kierunek, w którym jest najwięcej niebezpieczeństwa. - dodał gdy byłeś poza zasięgiem Jego głosu.

Kroczyłeś pewnie przez cienie. Odkryłeś szybko, że to jak stawiasz kroki ma spore znaczenie. Jeden krok przenosił Cię do przodu o około dziesięć metrów. Nawet ułożenie stopy i sposób stawiania stopy na ziemi miało spory wpływ na kierunek w którym się poruszałeś. Ryze bardzo szybko zniknął gdzieś w cieniach.

Wkroczyłeś w "las" planu cieni. Drzewa były tu cienkie jak Twoje nadgarstki, gałęzie był grubości wykałaczek, a liście były cieńsze od kartki papieru. Ciężko było się poruszać po tym terenie, poruszałeś się tiptopami. Wyczułeś niebezpieczeństwo w tym lesie, nie byłeś jednak pewien z czym, lub z kim zaraz się zmierzysz..

Miecze były w gotowości do sparowania ataku, lub rozcięcia w pół kogoś lub czegoś. Kroczyłem lekko, niewielkimi krokami, a przede wszystkim - bokiem.
- Mohawk, przydaj się i zacznij węszyć, lub coś.

Poczułeś jak Twoje nogi oplatają cienie. Dosłownie. Macki zrobione z czystej szarości/ciemności oplotły Ci nogi. Przed Tobą kilka drzew zostało nagle ściętych. W życiu nie widziałeś tak ogromnego tygrysa. Wyglądał ... pierwotnie. Jego pysk zaczynał się dobre 2 metry nad ziemią. Podszedł do Ciebie bezszelestnie, miał chyba zamiar Cię zjeść, gdy oberwał w bok i zmienił obiekt zainteresowania.

Mohawk.
Mohawk był teraz wielkości dorosłego byka, odnóża były całkowicie przekształcone w ostre narzędzia zbrodni. Wszystko wskazywało na to, że właśnie wbił oba przednie odnóża w bok tygrysa, gdy ten się wyrwał. Wokół odnóż, którymi zaatakował wiła się czarna mgiełka, materia którą Mohawk wyrwał tygrysowi.

- Kiciuś... wyszeptałem ironicznie, sam do siebie. Wsadziłem jeden z mieczy do pochwy. Wyjąłem nóż do rzucania. Wymierzyłem dokładnie w oko. Gdy sztylet leciał. Odciałem mieczem macki. Dwa duże kroki, tym razem już przodem. Po pierwszym wyjąłem miecz z powrotem. Po drugim przeturlałem się pod pyskiem tygrysa.Stanąłem na nogi. Wbiłem miecze między żebra tygrysa. I rzuciłem się malutkimi krokami w stronę tylnych kończyn. Stałem na równych nogach. Wbiłem miecze w ścięgna, po czym rozciąłem je.

Rzuciłeś sztyletem w tygrysa i obraz się zamazał przez ruch, do którego jeszcze nei przywykłeś. Wykonałeś oba kroki poprawnie, znalazłeś się tam gdzie chciałeś, jednak .. popełniłeś błąd. Gdy przeturlałeś się, znalazłeś się kilka metrów za tygrysem, uderzyłeś w drzewo. Zamroczyło Cię. Przekląłeś w duszy pieprzony wymiar cieni i to głupie nieintuicyjne przemieszczanie.

Swoją drogą ciekawe jak Mohawk i ten tygrys się przemieszczali, że wykonywali normalne kroki? Trzeba było spytać Ryze wcześniej.

Wstałeś z ziemi. W tym czasie tygrys i Mohawk byli zajęci walką ze sobą. Ich potyczka była spowita dymem... dymem cienia? dymiącym cieniem?! Nie byłeś pewien kto tak "krwawił".

- Witamy w świecie gdzie długości są opisywane czasem... - Postanowiłem wykorzystać to. Starałem się wskoczyć ma jego grzbiet. Wtopić weń miecze i zrobić duży krok. Szybkość powinna rozerwać tygrysa.
- [b]Trzymaj się Mohawk, wyjdziemy z tego.

Zamysł był świetny. Zmierzyłeś mniej więcej jak mocno powinieneś się wybić i faktycznie pofrunąłeś ... nad tygrysem. Spróbowałeś sięgnąć go w locie mieczami, ale byłeś za wysoko, wylądowałeś mniej więcej w tej samej odległości, ale od strony Mohawk'a.

Ten akurat dzielnie walczył, bardzo szybko reagował na próby ataku tygrysa. Zmiażdżyli już sporą liczbę drzew walcząc, tygrys próbował co chwilę atakować z innej strony, podczas gdy Mohawk szybko uderzał ostrym odnóżem w wystawioną kończynę tygrysa. W efekcie spychał go, skutecznie choć powoli zmuszał go do odwrotu.

Zobaczyłeś jednak że "cienisty dym" wydobywał się nie tylko z tygrysa, ale i Mohawka.

Podszedłem do tygrysa bokiem, stawiając małe kroki. Za cel ataku obrałem tylne kończyny. Postanowiłem poszatkować je zamaszystymi cięciami. Po czym zrobiłem mały krok w tył. Stojąc pod nim wystawiłem miecze do góry. Ugiąłem kolana i z całej siły podskoczyłem. Miałem nadzieje nie wylecieć zbyt wysoko.

Stosunkowo szybko obszedłeś tygrysa. Znalazłeś się obok jego prawego boku. Wykonałeś kilka cięć, które rozpruły cienistą materię tygrysa. Potem wykonałeś morderczy odskok do tyłu. Tygrys padł z nóg, znad jego cielska zobaczyłeś Mohawk'a, który wciąż uderzał w tygrysa.

Po chwili, jaką widać zabrało tygrysowi ogarnięcie się, ryknął i zmniejszył się, zapadł w dym. Mohawk był równie skonsternowany tym manewrem co Ty. Na oślep próbował trafić zmniejszonego oponenta.

- Zostaw go Mohawk, pokonaliśmy go. Powiedziałem doń. Schowałem do pochwy lewy miecz. Podszedłem powoli, malutkimi krokami. Pogłaskałem go. Spojrzałem na jego ciało.
- Mocno cie poranił, co? Powiedziałem do niego.

Mohawk nie dawał za wygraną, wciąż próbował dziabnąć tygrysa, który nagle wyskoczył spomiędzy odnóż Mohawka. W Twoją stronę, w locie powiększył się z rozmiaru psa do rozmiaru niedźwiedzia. Uderzył w Ciebie przednimi łapami, przewrócił Cię na plecy. Zawył i ... uciekł między drzewa.

Wszystko piekielnie Cię bolało, nagłe zderzenie z ziemią zparło Ci dech. Po chwili jednak pod dłonią poczułeś dziwną fakturę skóry "głowy" Mohawka, który był już w swoim kocim rozmiarze.

- Mohawk, żyje czy umarłem? Powiedziałem drapiąc go lekko po głowie. Ból, który mu towarzyszył, powoli stawał się znośny. postawiłem się do pozycji siedzącej.
- Będę musiał wrócić do mojego świata, jeżeli chcesz, możesz iść ze mną.

Mohawk kiwnął głową na znak porozumienia.

Instynkt mówił Ci, że tygrys wciąż tu był. Sam również potrzebował zregenerować siły po tej potyczce, mieliście więc sytuację patową. Problem jednak polegał na tym, że żeby wrócić do świata rzeczywistego musiałbyś znaleźć się mniej więcej w miejscu, z którego rozpocząłeś wędrówkę po tym planie. Byłeś bardzo dobrze świadom tego gdzie to jest, ale było to stosunkowo daleko... Tygrys z pewnością niedługo odzyska siły.

- Daj mi jakiś znak gdy go zauważysz. Powiedziałem do Mohawka, stając na równe nogi. Jeden miecz wył skierowany przede mnie, drugi ostrzem za plecy. Starałem się dostrzeć tygrysa wzrokiem, a nie tak jak miałem w zwyczaju - słuchem.

Mohawk kiwnął głową na znak porozumienia.
Po tygrysie nie było ani śladu. Dziwne, nawet drzewa doprowadziły się do stanu, w jakim je zastałeś. Nic nie wskazywało na to że cokolwiek tu zaszło.

Cisza.
Brak ruchu, jakiegokolwiek. Nawet Mohawk zastygł w napięciu.

- Wskakuj na plecy, zmywamy się. - powiedziałem do Mohawka. Otworzyłem przejście do normalnego wymiaru. Ciekawość czy głupota? Tego nie wie nikt. Przeszedłem na drugą stronę.

Mohawk bardzo niechętnie wskoczył Ci na plecy.
Przekroczyliście granice i grunt usunął się wam spod nóg.

Malowniczy widok, jakim była ta część atmosfery, w której już widać chmury i jeszcze widać co jest pod nimi. Rafy koralowe, kilka bezludnych wysepek. Tak, właśnie nad tym się znaleźliście.

Musiałeś wyjść w cieniu wewnątrz chmury...

Spadacie.

- Ooooo......

Kur.....

.....waaaaaaa!!

Czekałem na odpowiedni moment bo jakoś wpaść w cień. I dać rady przeskoczyć do planu cienia. Miałem nadzieje, że nie będę spadać po zmianie planów.

Miałeś sporo szczęścia, udało Ci się zniknąć we własnym cieniu, a ból upadku (mniejszy niż powinieneś) odczułeś już na planie cienia.

W głowie Ci się nie mieściło że mogłeś wyjść w takim miejscu...
Aha, coś Cie bolało w ramionach i na bokach... Mohawk się "przyspawał"...

- Mohawk, dusisz... Powiedziałem wstając. Wyjąłem miecze na wypadek tygrysa. Zacząłem iść w stronę, gdzie ostatnio widziałem się z Ryzem. Cały czas czujny, na wypadek spotkania jakiegoś nieproszonego gościa. Widziałem, że usłyszy mnie z daleka.

- Wiem o tobie trzy rzeczy Ryze. Jesteś potężnym magiem, masz olbrzymią wiedze oraz znasz tajmenice tego planu. Widzisz, chciałbym cię prosić, byś wyjaśnij mi dogłębnie, jak najłatwiej poruszać się po tym planie. Oraz odpowiedział na dwa pytania. A mianowicie. Czy mogę z niego czerpać jakąś moc magiczną i czy będę mógł jej używać do własnych celów?

Nie wiesz dokładnie ile czasu zajęło Ci dotarcie do Ryze, wiesz jednak że dotarłeś do Niego bezbłędnie, a ten wydawał się na Ciebie czekać.
- Witam ponownie. Niewygody planu cieni okazały się zbyt duże?
Wysłuchał Cię.
- Poruszanie się po cieniu wymaga koncentracji, zrozumienia niebezpieczeństw i fizyki tego planu. Inaczej wciąż będziesz jednym krokiem pokonywać odległość kilku metrów. Żyjąc w cieniu musisz być jak cień i myśleć jak cień. To nie jest coś co można wytłumaczyć słowami.
- Moc magiczną czerpiesz przez cały okres przebywania tutaj, Peri. Myślisz że oddychasz powietrzem? Już teraz używasz energii cienia do własnych celów. Sam niedługo wpadniesz na sposoby wykorzystania cieni po swojemu...

- Cień zawsze podąża za czymś. - powiedziałem gdy skończył. W umyśle zasiało się ziarno chaosu.
- To nie ma logiki, gdy idę samotnie nie mam za kim iść, wtedy mogę podążać tylko za moim celem, który nie zostawia cienia. Umysł na siłę doszukiwał się logiki. Chciał zrozumieć, mimo że nie dawał rady.
- Naucz mnie, pragnę wiedzieć wszystko o tym planie. Jak go nagiąć do mojej woli. Chciałbym, byś był moim mistrzem...
Po raz pierwszy poczuł, coś co było mu obce. Poprosił o pomoc...

- Cień jest przywiązany do czegoś, jest wszędzie. Dla znakomitego ogółu jest tylko nieznaczącym brakiem doświetlenia.
Księga przelewitowała przed Niego, otworzył ją i coś gdzieś dopisał.
- Wszystko zostawia cień.. Wszystko rzuca jakiś cień. To trochę jak z przyczynowością. Nawet z pozoru losowe spotkania, czy przypadki mają swoją przyczynę i skutek... który najczęściej jest przyczyną czegoś innego.

- Czyli można powiedzieć, że przyczyną naszego spotkania, jest Ciekawość ? - powiedziałem, po czym usiadłem na Ziemi, przed czym schowałem miecze.
- Mógłbyś nauczyć mnie jakieś prostej magii ? Która może przydać się w walce ?

- Magii cienia nie da się nauczyć. Choćbym dał Ci moją księgę i pokazał to co sam wiem o tym planie, to i tak nic Ci to nie da. Sam musisz wyrwać z cienia to, czego od niego chcesz.

- Przyczyną naszego spotkania jest to, że przeszedłeś na plan cienia w pobliżu miejsca, które właśnie badałem... i badam nadal. Skutkiem natomiast jest nasza krótka znajomość.

- Dziękuje, to już czegoś mnie nauczyło.

Skupienie. Które go po prostu wyłączyło. Chciałem przenieść się do miejsca, które było dość daleko, jak na odległości planu żyjących.

Powoli zacząłem wstawać, wydzierając z cienia energię, do otwarcia "portalu".

Przypominałem sobie wygląd miejsca, które było moim "domem". Wygląd ogrodu, korytarzy pokoju, szklanej szafki. Tam chciałem się znaleźć.

Otworzyłem portal.

Wszedłem w niego powoli, z Mohawkiem na plecach.

- Powodzenia...
Głos Ryze zniknął, gdy wyszedłeś z cienia w swoim pokoju.

Dziwne, jedyną oznaką tego przez co przechodziła willa były poprzerwacane rzeczy na półkach i na biurku.

//pisz w imprezie.