Powierzchnia

Wyglądem to przypomina stare, zniszczone miasto. Różni ludzie mają różne skojarzenia.

Sinikar przyszedł tutaj bo być może to jedyne miejsce gdzie będzie mógł spokojnie pomyśleć. Kuśtykając podszedł do jakiegoś bloku skalnego i usiadł na nim. Wiele pytań krążyło mu po umyśle. Stał się bezwzględnym zabójcom. Nawet dla swoich braci którzy upadli... Chciał nie dawno zabić upadłą anielice... I przy okazji w szale rycerza królewskiego. Nie mógł na siebie patrzeć... Stał się nie mal jak te demony które zabijał. Zastanawiał się czy ma odejść? A może rozpocząć tu życie, zapominając o starych wrogościach? Ale gdzie też może się przydać archanioł znający magię jak własną kieszeń? Pewnie i tak nikt mu nie uwierzy w to że jest tak potężnym arcymagiem. Siedział i myślał. Nie wiedział co czynić. Co robić dalej.

Szedł wolnym krokiem rozglądając się naokoło. Ciekawe dlaczego to miejsce tak wygląda pomyślał. Nie wiedział co za bardzo zrobić gdyż ma kilka dni wolnego i nie musi pełnić służby. Przysiadł na jednym z kamieni kładąc hełm obok. Nieopodal zauważył pewną osobę. Dzieliło ich jakieś 70m.
- Kolejny podróżnik.
Patrzył głęboko w niebo jakby czegoś szukał. Niebo było piękne, bezchmurne a wiatr wiał delikatnie. Wyją miecz i zaczął go wycierać...nie z powodu iż był lekko zakurzony ale z wyraźnego znudzenia. Może nie powinienem opuszczać mojej ojczyzny, sam już nie wiem. Przyjrzał się ostrzu miecza. Całe lśniło, szybkim ruchem włożył go do pochwy (bez skojarzeń ;] ). Począł patrzeć w dal rozmyślając ogólnie nad sensem swojego przybycia do Avalonu.

Sinikar nie zauważył paladyna. Był zbyt zajęty myśleniem. Musi odpokutować to wszystko co zrobił. Płaszcz spadł mu ze skrzydeł które rozłożyły się na całą długość. Znów popadł w zamyślenie. Musi jakoś odpokutować... Naprawić to wszystko co zrobił... Ale jak? Jak może to zrobić? Te pytania krążyły mu po głowie a cała ziemia wokół niego wyglądała jak lodowisko. Po chwili słychać było trzask i kamień rozpadł się od osłabienia lodem. Sinikar wzdechnął i nadal myślał. Po kilku chwilach jednak ruszył dalej. Myślał. Ciągle myślał nad tym co dalej.
[z/t]

Ni z tego, ni z owego, pojawiła się tutaj niebieska postać.
Tak, to byłem ja. Właśnie wracałem ze świata duchów. Ot, taka mała wycieczka połączona z polowaniem na duchy.
Wróciłem do ludzkiej postaci i rozejrzałem się dookoła. W oddali zauważyłem jakąś osobę, najpewniej mężczyznę. Z powodu dystansu nie mogłem dokładniej go opisać.
Powolnym krokiem zacząłem spacerować pomiędzy ruinami.

Zauważył osobę i to dość daleko od siebie. Na pierwszy rzut oka wydawała się normalną ale twarz była dziwnie blada Może ma maskę, nie wiem nie widzę. Vardilius patrzył dalej w dal tak jakby było tam coś co mogło go zainteresować. Wiatr zaczął wiać mocniej. Paladyn wstał i począł chodzić po "alejach" zniszczonego miasta. Było dosyć chłodno więc założył hełm ale nie zasłaniał twarzy. Nudy, nudy, nudy... pomyślał. Nagle z ruiny rozległo się chrząkanie. Szybko chwycił za rękojeść miecza...okazało się, że to był dzik który szybko wybiegł. Chyba jednak muszę odpocząć od tej służby. Westchną i ruszył dalej.

W dalszym ciągu łaziłem po okolicy, praktycznie zapominając o obecności uzbrojonego typa. No bo po co będę się nim przejmował, chyba nie rzuci się na mnie z mieczem, nie? Chociaż... rożni psychole po świecie łażą.
I w tym właśnie momencie, rozmyślania przerwało mi nagłe zetknięcie z owym typem. Tak nagle toto wyskoczyło zza rogu... Mało na mnie nie wpadł.
Zmierzyłem go wzrokiem.
- Mógłbyś się tak cicho nie skradać?

-Wcale się nie skradałem
Spojrzałem na niego. Nie wyglądał na człowieka lub coś podobnego. Maska nadawała mu groźny wygląd. "Mógłbyś się tak cicho nie skradać?" Za kogo on mnie ma... Ominąłem go idąc dalej w swoją stronę i spoglądając w niebo. Zaczęło się ściemniać. No jeszcze trochę i będę musiał zmiatać, perspektywa powrotu w ciemnościach nie jest za miła. Przyśpieszył kroku skręcając w alejkę.

No i takie było przeznaczenie tej maski- dodawać aurę tajemniczości pomieszanej z nutką grozy. A praca ze zmarłymi ma właśnie taki klimacik.
Dobra, wróćmy do świata.
Skradał się czy nie- nieważne. Ważne że poszedł sobie gdzieśtam.
- Zaczyna się robić ciemno...- mruknąłem do siebie, patrząc w niebo. Ale nie zamierzałem wracać do miasta. Miejsca takie jak to najciekawiej prezentują się po zmroku...
Usiadłem na jakimś większym kamieniu.

Sinikar wyszedł z portalu. Kilka metrów nad ziemią i w dodatku nie tam gdzie chciał - Cholera. Wymsknęło mu się i uderzył z hukiem o ulicę. - To bolało. Mrukną sam do siebie podnosząc się. Rozejrzał się wokół. Obok siebie zauważył siedzącego na kamieniu... Eee. Człowieka chyba. Ale maska nie pozwala na identyfikację. - Nie przestraszyłem cię? Spytał z lekkim uśmiechem Sinikar.

Nagle o bruk rąbnął jakiś facet. Parsknąłem śmiechem.
Nie ma to jak odpowiednie wejście...- pomyślałem, patrząc na niego. Wyglądał na anioła, ale ręki bym sobie za to odciąć nie dał.
- Raczej nie.- odpowiedziałem na pytanie.

- Ciesze się. Dawno się nie teleportowałem... Cóż parę metrów niżej i bym nie spadł. Ty te maskę nosisz bo masz taką brzydką facjatę? Czy masz inny powód? A zresztą nie wnikam. Sinikar ukłonił się po czym podniósł głowę. - Sinikar. Archanioł. A ty coś mi powiesz o sobie? Czy sam mam się dowiedzieć? Nie czuł od niego demonizmu... Ale jednak czuł od niego coś dziwnego... Jakby już nie żył " kto to jest?" pomyślał Sinikar.

- Skoro nie wnikasz to się nie dowiesz.- odparłem. Wstałem z kamienia.
Archanioł. Więc dobrze myślałem o jego pochodzeniu.
- Cóż, chyba miło poznać. Jestem Raziel, Heliv.
A tam zaraz nie żył... Gdybym był martwy to płaszczyk by przez mnie przelatywał, a tu proszę, elegancko wisi.

- Heliv... Coś mi to mówi... A już wiem. Istoty potrafiące poruszać się na płaszczyznach dwóch światów. Normalnego i duchowego. Cholera pamiętałem to zaklęcie co wywoływało ten sam efekt. Muszę sprawdzić. Mówiąc to zaczął kreślić mieczem pół okrąg. W końcu wbił w środek pół okręgu miecz i znikną. " A jednak działa." Pomyślał Sinikar. Faktycznie widział wszystko na szaro. Ale widział też niebieskie dusze podróżujące z miejsca na miejsce. Błądzące po tym mieście. " To tak działa Raziel? " Spytał go ale przekazując pytanie w myślach.

- Dokładnie. Taka mieszanka człowieka z duchem.
Przyglądałem się wykonywanym przez Anioła czynnościom. Na magii nie znałem się ani trochę, więc nie miałem pojęcia co to miało dać. Zrozumiałem dopiero, gdy Sinikar ni z tego, ni z owego zniknął.
Przeszedł do spektralnego... Ciekawe.- pomyślałem. Po chwili usłyszałem jego głos w swoich myślach.
Przyjąłem formę duchową i również przeniknąłem do świata zmarłych.
- Tak samo. Tylko my nie musimy znać się na magii.- powiedziałem mu, ale nie przez telepatię. Powód był prosty- nie potrafiłem :3

- Też fakt. Cholera w tej formie jesteś jeszcze brzydszy. Powiedział z lekkim uśmiechem na twarzy. - Czym taka osoba jak ty może się zajmować?. Sinikar zaczął się zastanawiać. "Pewnie morduje duchy od co. " Wpadła mu taka myśl do głowy ale wolał się upewnić. - Ja jeszcze do nie dawna zajmowałem się hm... Zmniejszaniem populacji demonów na płaszczyźnie różnorakich wymiarów. Na ten moment rzuciłem to zajęcie. " Zobaczymy na jak długo." Pomyślał czekając na odpowiedź Raziela. Fakt faktem że teraz wygląda jeszcze gorzej niż wcześniej.

- A czego się spodziewałeś po wpół umarłym typie? Zdechlaki zazwyczaj do pięknych nie należą.- zaśmiałem się.
Czym się może zajmować ktoś, kto może włazić do świata duchów? Cóż, kolega dobrze myśli.
- Pozbywam się natrętnych duchów. Profesja pożyteczna, lecz wymierająca. Ludzie zaczęli wątpić w istnienie duchów, uważają je za głupi wymysł takich ludzi jak ja...- mówiłem, powoli spacerując dookoła.
I właśnie za ten brak wiary nie przepadałem za ludźmi. Idioci pozbawiali mnie środków do życia...
- Masz jakieś problemy ze zmarłymi? Wal śmiało do mnie.

- Jak jakiś będzie natrętny dam ci znać. Sinikar gładząc się po podbródku próbował zebrać do kupy wydarzenia z ostatnich dni. - Ostatnio słyszę o ludziach same złe rzeczy. Podczas gdy to ich głównie broniłem w tych wymiarach przed demonami. Cóż nie są doskonali. My też nie. Mówiąc to przyklękł na jednym kolanie i dotknął ziemi wracając z powrotem do wymiaru materialnego. Po chwili podniósł się i usiadł na jakimś bloku "mam nadzieje że wytrzymalszy od poprzedniego". Pomyślał Sinikar z uśmiechem przypominając sobie jak skała się pod nim rozpadła od zimna.

- Trzeba było ich zostawić na pastwę tych bestyjek. Nauczyliby się szanować tych, którzy chcą pomóc.- powiedziałem, gdy jeszcze był w wymiarze spektralnym.
Sinikar wrócił do świata żywych, a ja dalej siedziałem z duchami. Utworzyłem ostrze z energii i rozwaliłem jakąś duszę, co spowodowało jasny rozbłysk w świecie materialnym. Dlaczego to zrobiłem? Bo ten trup od mniej-więcej 10 minut chciał skoczyć mi do gardła. A mógłby mi zrobić kuku nawet, gdybym opuścił świat duchów.
- W razie czego- polecam się. Jestem chyba jedynym zabójcą duchów na tej wyspie.- rozmawiać mogłem także pomiędzy światami :3

- Na pewno skorzystam... Kiedyś. A co do tego żeby ich zostawić na pastwę demonów... Nie potrafiłbym tego zrobić. Pamiętasz chyba że anioł ma prawdziwie anielską dobroć,wiarę,cierpliwość i mogę wymieniać i wymieniać. Nie potrafiłbym tego zrobić i tyle. No i w tym właśnie momencie coś go zaczęło dusić. Nie bardzo wiedział o co chodzi ale... Jego prawe ramię zaczęło dziwnie błyszczeć a on sam chwycił za gardło ducha który go dusił. - Słuchaj no... Nie wiem czemu mnie dusisz, kim jesteś ani co chcesz osiągnąć ale jak zrobisz to jeszcze raz to wyślę cię drogą expressową do piekła. Na mój koszt. Powiedział do ducha którego trzymał w uścisku i rzucił nim kawałek dalej. - Raziel. Takie pytanie. Czy jeśli duchy cię zobaczą w świecie spektralnym to od razu chcą cię zabić? Czy to raczej ich wybór?

Kolejny błysk, tym razem koło Archanioła. Duszący go umarlak zniknął.
- Jeśli dusza jest zła, wyczuwa poziom energii duchowej. Gdy jest wystarczająco wysoki, rzuca się do ataku. A skoro masz na tyle mocy, żeby przejść do świata zmarłych, to się mu nie dziwię. Na jego miejscu sam chciałbym urwać ci łeb i zeżreć twoją duszę. To nie ich wybór, to instynkt.- wytłumaczyłem, dalej siedząc po "drugiej stronie". Nie zamierzałem wracać, bo ze świata żywych nic nie mógłbym zrobić tym niematerialnym natrętom.

- Ale nie każda dusza jest zła, to zależy od jej zachowania przed śmiercią.- dodałem po krótkiej chwili.

- Rozumiem. Odpowiedział Sinikar. "Czyli jeśli dusza była zła to rzuca się na każdą wystarczająco potężną istotę by posilić się na jej duszy? Ciekawe." Mówił sam do siebie nie wyrywając słów poza umysł. - A ty jakbyś miał problem z demonem to ja też jestem chętny do pomocy. Dodał po krótkiej chwili zamyślenia.

Już chyba żaden duch nie składał się do ataku, więc wróciłem do świata żywych oraz do ludzkiej postaci.
- Bez urazy, ale sam bym sobie poradził z demonem.- rzuciłem przez ramię do Anioła. Było już ciemno. Już chyba pora na powrót do miasta.
- Nie wiem jak ty, ale mi nie chce się tu już siedzieć. Do następnego.
I odszedłem.

[z/t]

- Oj tak. Do następnego spotkania. " Ciekawe czy on wie z jakimi ja walczę demonami na co dzień." Sinikar zaśmiał się. " Pewnie nie." Po czym wstał. "Muszę poćwiczyć tę teleportacje." Tym razem Sinikar znów przeklękł przyciskając dłoń do ziemi. Przed nim znów pojawił się portal. "Do trzech razy sztuka." Pomyślał Sinikar przechodząc przez portal.
[z/t]

Szedł powolnym krokiem patrząc przed siebie i tylko z rzadka rozglądając się na boki. Pod nosem mruczał przekleństwa.
-Merde! Po co ja tu właściwie przyszedłem?! I dlaczego do cholery jestem pieszo?!
Postanowił przystanąć na chwilę i porządnie się nad tym zastanowić.

Maya kierowała się z Sanvante nad morze Sheron. Po drodze jednak postanowiła odwiedzić parę miejsc jeśli wydadzą się jej ciekawe.Kiedy dotarła na "ziemie niczyje" było już dość ciemno. Postanowiła zatrzymać się na chwilę i odpocząć przed dalszą podróżą.Rozejrzawszy się dookoła, pomagając sobie swym wyostrzonym wzrokiem, udało jej się domyśleć, że znajduje się pośród ruin. "Czyżby to było jakieś stare miasto?" zastanawiała się Maya chwilę szukając jakiegoś w miarę bezpiecznie wyglądającego miejsca aby rozpalić ogień.

Niedługo potem ogień zapłonął.Zrobiło się znacznie jaśniej i można było zobaczyć co nieco wyraźnej. Przyjrzała się dokładniej ruinom i stwierdziła, że może rozpoznać jakąś wieżyczkę, i coś na kształt kilku większych domostw? Albo coś w tym stylu. Niedaleko było jednak coś jeszcze...Coś co zaintrygowało ją i postanowiła to zbadać jak tylko chwile odpocznie i coś zje. Nie wiedzieć jednak kiedy Maya zasnęła...

Kyoji szedł już długo i był nieco zmęczony więc postanowił odpocząć. Niestety przez panując już noc mało co widział. Nagle zauważył w oddali świtało, ognień, więc ruszył w tam tym kierunku. Po chwili był już blisko by dostrzec że leży tu młoda, śpiąca dziewczyna. Nie chciał jej budzić, ale miejsce gdzie jest ognisko to dobre miejsce na odpoczynek. Usiał przy ogniu odkładaj miecze obok siebie by było mu wygodniej. Spojrzał się kątem oka na dziewczynę. Ładnie i słodko wyglądał jak spała. Spojrzał się na ogień i zaczął się ogrzewać.

Stała przy jakiejś ścianie, obejmując się rękami. Miała zamknięte oczy i cała się trzęsła.
- Jestem głupia, głupia... - powtarzała sobie cichutko.
Miała nyktofobie i panicznie bała się ciemności. Postaci tygrysa to nie dotyczyło, ale nawet teraz nie myślała o zamianie. Miała skołatane nerwy.
Usłyszała niedaleko jakiś szelest. Może ktoś jej pomoże! Gdy otworzyła oczy, ujrzała ognisko i dwie ciemne postaci - jedna leżała, a drugą siedziała.
Szybko podbiegła do ogniska. Było jasno.
- P-przepraszam... - wyjąkała, ale po chwili rozpoznała Kyoji'ego. - Hej, mogę się przysiąść?

Nagle usłyszał znajomy głos więc się odwrócił.
- Ciii
Powiedzaił i pomachał do niej że może.
- Bądź cicho bo tak jak ty, ja też korzystam z sytuacji by się ogrzać. Pewnie jak się obudzi to, będzie się wypytać kim jesteśmy i czego chcemy.
Powiedzaił tak cicho, aby tylko ona go usłyszał i spojrzał się na nią a potem na śpiąca nieznajomą.

Skinęła głową na znak, że rozumie. Przykucnęła po drugiej ognia, żeby nie przeszkadzać dziewczynie. Wyciągnęła ręce przed siebie, żeby się trochę ogrzać, jednak palenisko stanowiło dla niej źródło światła. Grała na zwłokę i udawała, że siedzi tu właśnie po to, by ogrzać się w chłodną noc.
- A ty co się tak włóczysz po nocy? - szepnęła.

- Eeee..... Spacerowałem i tu przyszedłem
Mówiąc to schował ranną dłoń wewnątrz koszuli.
- A ty ? Nie powinnaś sam się tu kręcić w nocy. Jeszcze by cię ktoś tu napadł i......
Nagle zamilkł bo uświadomił sobie w jakie jest sytuacji. Był tu pierwszy i zam z dziewczyną. Ktoś jak by go zobaczył mógł pomyśleć że Kyoji uśpił ją dziewczynę a potem miał zamiar się z nią zabawić. Zamikł i spojrzał się w bok.
- Nie powiłaś się sam błąkać w postaci człowieka. Nie powinnaś
Powiedzaił cicho i dalej patrzył się w bok

- Och, na przykład ty?
Zaśmiała się cicho pod nosem, żeby nie obudzić dziewczyny. Loara była osobą walczącą, miała doświadczenie. Ale to miło z jego strony, że się o nią martwił.
- Wybacz, nie jestem taka strachliwa, żeby się ciebie bać
Spojrzała znacząco na dziewczynę.
- Ale może ona powinna?

Nic nie odpowiedział na jej zarzuty.
- Czemu uważasz że ja bym cię nie napad ? Chyba że byś chciał bo tak mówisz.
Również się cicho zaśmiał.
- Poza tym nie jesteś w moim typie, a co do niej....... To nie ładnie jest kogoś obgadywać nawet jak śpi.
Powiedzaił miłym i cichym głosem.

- Nie powiedziałam, że chcę. Podałam ciebie na przykład i oznajmiłam, że dam sobie z tobą radę
Chrząknęła cicho, a na jej twarzy pojawił się zadziorny uśmiech.
- Skąd wiesz, że nie jestem w twoim typie jak mnie nie znasz? - zapytała podejrzliwie. - No, chyba, że mnie śledzisz, ale ku temu musiałby być jakiś powód.
Objęła się rękami, bo jak trzymała je przy ogniu, to był jej za gorąco.
- Nie obgadujemy jej. Po prostu mówię, że jest bezbronna i stanowi teraz łatwy cel.

Nagle ze snu wybudziły ja jakieś szepty.Zerwała się gwałtownie a dzięki swej zwinności szybko wyjęła sztylet i stanęła w pozycji obronnej.Patrzyła na dwoje obcych siedzących przy ognisku.
-Kim jesteście? I czego tu chcecie? - spytała lekko wystraszona.Serce waliło jej jak młot, ale starała się nie dać tego po sobie poznać.Patrzyła podejrzliwie to na chłopaka, to na dziewczynę.

- Po pierwsze ja cię nie sledze tylko ty mnie więc to coś musi znaczyć
Uśmiechnął się chyrze
- Po drugie jak byś była w moim typie to najpewniej już dawno byli byśmy z sobą. Czy taka odpowiedz ci wystarczy. Tygrysico ? A może ma mówić ci kotku
Uśmiechnął się i zaczął się śmiać. Po chwili spoważniał i spojrzał się na śpiąca dziewczynę.
- Masz racje. Była by łatwym celem. Proponuj tu posiedzieć i się ogrzać dopóki się nie obudzi
Powiedzaił z powagą. Nagle ich rozmowę przerwał owa nieznajoma dziewczyna.
- A nie mówiłem że będzie się wypytywać
Powiedzaił to tak jak by się tym nie przejął

- Ja? Śledzić? To nie w moim stylu. Twierdzisz, że bylibyśmy już razem, hm Zbyt często się nie widzimy, a tym bardziej nie znamy, więc nie ma o czym mówić.
Zauważyła, że dziewczyna się poruszyła, a chwile potem zerwała i przyjęła pozycję obronną.
- Whoooaa - Maya była gotowa do boju, co Loarę nieco zaintrygowało. - Spokojnie, jeśli chcesz, byśmy sobie poszli, to nie ma sprawy My tylko z twego ognia korzystamy.

Maya spojrzała podejrzliwie na nich jednak widząc, iż do tej pory nic jej się nie stało, a zapewne siedzieli tu już jakiś czas, postanowiła odpuścić.Schowała sztylet i usiadła.
-Nie, nie. Możecie zostać. Wybaczcie moje zachowanie ale...zaskoczyliście mnie - powiedziała i wyciągnęła dłonie do ognia aby trochę je ogrzać.Po chwili wzięła swoją torbę i wyciągnęła z niej butelkę z wodą.Była strasznie spragniona.
-Moze chcecie się napić? Albo coś zjeść - spytała.
-A soją drogą jestem Maya - przedstawiła się.

- Ja dziękuje. Nie dawno jadałem.
Odpowiedział i spojrzał się na płonie. Dalej ukrywał ranną dłoń pod koszulą.
- Mów mi jak chcesz. Moje imię i to kim jestem nie jest ważne.
Rzekł z powagą w głosie. Nagle zaczął miedz dziwne uczucie że ta dziewczyn jest kim więcej niż człowiekiem.

- O, dzięki - ucieszyła się, gdy ta powiedziała, że mogą zostać. - Pewnie, że zaskoczyliśmy cię. Też bym była w szoku, gdyby obudziły mnie jakieś szepty.
No, przynajmniej teraz, kiedy dziewczyna się obudziła mogli normalnie rozmawiać. I była całkiem miła.
- Loara - odparła, zerkając na Vizarda. - A ten tu gbur to Kyoji
Zachichotała wrednie, ale postanowiła szybko zmienić temat.
- Ja chętnie, masz może jabłko?

Maya skinęła głową i znów wzięła torbę.
-Miło mi poznać - powiedziała po czym dodała do chłopaka.
-A w takim razie co jest ważne? Może choć powiesz co cie tu sprowadza? - spytała odkładając torbę i podając jabłko Loarze. Zaciekawiło ją czemu Kyoji nie chciał się zwyczajnie w świecie przedstawić.
-A tak na marginesie to wiecie może co to za ruiny?

- Loara czy prosiłem cię abyś mnie przedstawiał ? Nie więc nie rób tego więcej.
Powiedzaił poważnym głosem z nutka złości.
- To jest dobre pytanie. Sam bym chciał wiedzieć. Ale jak już mówiłem to kim je jestem nie jest ważne.
Powiedzaił i zdrową rekom zabrał swoje miecze po czym wstał. Spojrzał się tylko na obie dziewczyny i ruszył w stronę z które przyszła Loara. Chciał być teraz sam aby pomyśleć. Nadal miał to dziwne uczucie.

- Mnie również - odparła.
Wgryzła się w jabłko. Zerknęła za Kyoji'm.
- Ruiny pewnie jakiegoś starego miasta - wzruszyła ramionami dając jej znak, że nie jest do końca pewna. - Nie przejmuj się nim.
Miała obojętną minę, co wskazywało, że się nim nie przejęła.
- Ach, twoje imię dużo jej zdradziło - rzuciła słowa na wiatr.

Maya spojrzała zdziwiona, ale zarazem nieco poirytowana, na chłopaka, który zachowywał się niemiło, żeby nie powiedzieć bezczelnie. Kiedy wstał popatrzyła na niego chwilę jak odchodził.
-Jasne. Znając jego imię wiem już o nim wszystko - dodała w odpowiedzi na to co powiedziała do niego Loara i zaczęła się śmiać.
-Dziwny jakiś - wzruszyła ramionami jednak jakoś nie specjalnie się przejęła, że od nich odszedł. Nie lubiła się narzucać komuś kto nie miał na to ochoty.
-Ciekawych masz znajomych.Nie ma co. - powiedziała puszczając oko do Loary.
-A ciebie w takim razie co tu sprowadza?Coś konkretnego? -zmieniła temat.

Co sobie Loara sobie myśli. Ja tu muszę się ukrywać, a ona od tak zdradza tak cenną informacje za darmo. Jak ja nie lubie tego. Mniejsza o nią bardzie ciekawi mnie to uczucie. Maya. Ciekawe imię. Musze się, więcej o nie dowiedzieć zanim ona się o mnie dowie.
Mówił sam do siebie w myślach schował miecze na swoich miejscach. Wrócił o nich, ale na taką odległość by wszystko słyszeć, a nie być z nimi.

Przytaknęła. Kyoji był dziwny. Zawsze się z nią przekomarzał i starał wmówić, że Loara go śledzi.
- Nieee, to nie jest mój znajomy. To przybłęda - spojrzała kątem na Kyoji'ego. Wiedziała, że podsłuchuje. - Jak się na siebie natkniemy, to potem nie może się ode mnie odczepić . Strzeż się go.
Zastanowiła się. Właściwie zasiedziała się i nawet nie zauważyła, kiedy się ściemniło...
- Wiesz, nikt tu się nie kręci i można spokojnie się przespać A że zobaczyłam ogień, to chciałam się ogrzać.

-Rozumiem. Ja z kolei zmierzam do morza jednak po drodze postanowiłam zobaczyć to i owo.Gdy się rozjaśni miałam zamiar rozejrzeć się po tych ruinach.Moze jest tu coś ciekawego... - powiedziała Maya patrząc katem oka na chłopaka.
Zauważyła też, że ogień trochę przygasa więc postanowiła wstała.
-Zaraz wracam.Poszukam jakiś paru gałęzi aby nam ogień nie zgasł.Jeszcze sporo nocy przed nami - powiedziała po czym udała się kawałek dalej na poszukiwania.

- Już ci mówiłem że nie ładnie jest kogoś obgadywać. Powiadasz że nie możesz się mnie pozbyć to ciekawe. Nie opowiadaj bzdur. Jak bym chciał jej zrobić krzywdę to już dawno bym, to zrobił.
Powiedział miłym choć z nutką nie zadowolenie w głosie.
- Loara wierz mi nie chce z tobą walczyć, ale moja osobowość musi zostać tajemniczą.
Mówiąc to wyciągał miecz. Wstał i poszedł do niej.

- Ach, nad morze? To faktycznie lepiej pójść rano, niż teraz, w nocy - zachichotała.
Ugryzła jabłko. Z jednej strony mogła jej pomóc, ale gdyby oddalił się od ognia... nie chciała tego. Nie chciała zdradzać, że ma...
- Kjodżi, żeby nie nazwać cię debilem, zdradziłam tylko twoje imię - zirytowała się. - Równie dobrze mogłabym cię przedstawić jako Marcel. Zmieniłoby to coś?
Przeżuła jabłko.

Po paru chwilach maya wróciła z niewielki stosikiem gałęzi w rekach.Zauważyła, ze Loara i Kyoji rozmawiając więc nie chciała im przerywać.Dorzuciła do ognia i usiadła ogrzewając się.