Mini wodospad

Tak, jak Irenei nie chciała spuszczać wzroku z Graya. Jej ostre błękitne oczy dosłownie przeszywały go na wylot. Dosłowność dosłownością, rzecz jasna ;].
- I jeszcze nie myślisz...? Jeeeejuuu... leń z ciebie, okropny!
"To tak, jak ze mnie o_o"
- A jak ktoś będzie miał do ciebie ważną sprawę i tam cie nie zastanie, to co?

- Wybacz mi ten pierwszy urlop w mojej karierze. Myślenie chwilowo sprawia mi ból .
Pociągnął nosem mierząc smoka obojętnym spojrzeniem, po czym siadł sobie na kamieniu.
- Na rynku mnóstwo jest innych kowali, konkurencja kwitnie. Nie jestem jedyny.

- czaję...
Podskoczyła przy Irenei i poklepała ją po pysku. Całkowicie niezadowolona smoczyca odwróciła się, pacnęła ogonem Graya i wzleciała w powietrze.
- Jeju, nie lubicie się :< jak paca ogonem, to znaczy, że kogoś naprawdę mocno nie lubi...
- Postrasz ich! Szantaż czy coś! *___*

Złapał smoczy ogon i trzepnął nim o drzewo.
- Powiedz jej, że ja też jej BARDZO nie lubię, a nie okazuję się z tym aż tak ==.
Zaklął szpetnie pod nosem.
- Co? Nie, teraz odpoczywam. Nie przeszkadza mi, że inni kowale zarabiają, bo mi też źle się nie wiedzie.

- Ale zabrałeś jej łuski, jest zła . - zaśmiała się. - Oj tam, nie zwracaj na nią uwagi, jest smoczycą i ma humory.
Kiedy Irenei była w górze zaskrzeczała głośno i machneła kilka razy ogonem. Aż ptaki wzleciały spłoszone w powietrze!
- Ooo, tolerancyjny - powiedziała lekko rozbawionym tonem. - Masz stałych klientów?

- Mam stałych klientów i wielu przygodnych. Grunt, że dochód stały. Świat chyba jest w stanie wybaczyć mi kilka dni wolnego? Rany...
Obrócił się i obnażył kły, patrząc na smoka.
- Spadaj durna jaszczurko!

- Jasne! Przecież sobie żartuje .
Przeciągnęła się i ziewnęła szeroko.
- Nie traktuj jej tak . Smok, jeśli znajdzie sobie wroga, to potrafi dojść z nim do porozumienia, wiesz? Normalnie wystarczy, że urwiesz jej jeszcze kilka łusek . Ale nie mam do ciebie pretensji, bo na to pozwoliłam. Jakoś nie bardzo jej to pasowało... ale nie była na mnie zła. Może ona tak się zachowuję, bo jest w ciąży! Chcesz małe smoczątko?

(silikon śmierdzi)

- Jedyny smok jaki mnie interesuje, to w postaci łuskowej kolczugi. Smoczęta wsadź do worka i utop, zanim zniszczą komuś życie. Albo zabij jak tylko stwardnieje im łuska i przynieś do mnie.
Obrócił się przodem do niej. Nie, nie był w szampańskim nastroju.

- O.O i w dodatku sadysta! Małe smoczątka hoduje się nie tylko dla skóry, ale i też dla armii! Wiesz, że wystarczy garstka smoczych jeźdźców, żeby wybić całą armię nieprzyjaciela?
podparła dłońmi boki, patrząc na niego z wysoko uniesionymi rękoma.

- Nie, nie wiedziałem i niezmiennie nie interesuje mnie to.
Przetarł twarz dłońmi i odgarnął włosy do tyłu.
- Przepraszam. Nie jestem w najlepszym nastroju. Dziwnie się czuję.

- No to teraz wiesz xP.
- Dziwnie się czujesz, w sensie, że co? Głowa cię boli, tak? Weź coś, jakieś proszki o_o.
Wzruszyła ramionami.

Pokręcił głową, usiadł pod drzewem.
- Żebym to ja umiał powiedzieć, co mi dolega . Ale to nieważne, jestem na urlopie, odpoczywam.
Pociągnął nosem.

- Źle się czujesz, okej, rozumiem .
Wsadziła jedna łapke do kieszeni i wyciągnęła stosik mlecznych cukierków, które wprost uwielbiała. Jej oczy miały barwę podobna do nich.
- Wanna?

I znowu na sam widok jedzenia lekko go zemdliło.
- Podziękuję...
- Nie masz tam żadnych obowiązków, czy czegoś? Myślałem, że w armii jesteś?
Obserwował ją spod wpół przymkniętych powiek.

Zmarszczyła lekko brwi i schowała cukierki.
- Hmm... może to ci pomoże.
Wyjęła z torebki przy pasie papierową paczuszkę, z której wydobywał się okropny zapach. Z torebki wychodziły dziwne korzonki, które... no, sobie żyły o_o.
- Zjedz parę, naprawdę pomaga. To korzenie drzewa jutrzenki, przywiozłam je ze swojego kraju . Są całkiem słodkie, ale ich smród powala!
Zaśmiała się.
- Ooo, nie. Nie jest żołnierzem, tylko kimś w rodzaju... najemnika. Armia wzywa mnie wtedy, kiedy naprawdę jestem potrzebna ;]. Irenei nie jest takim zwykłym wojennym smokiem, poza tym Elandzi nigdy nie... idą do wojska .
Słowa jej zabrakło.

Zerknął na owe korzonki.
- To żyje. Dziękuję, że tak o mnie dbasz, ale różne przypadkowe osoby dawały mi już różne specyfiki, a ze mną i tak jest już dużo lepiej.
Skrzyżował ręce, a po kilku chwilach podniósł się.
- Chyba czas wracać do domu. Trzymaj się, Eleney.
Oddalił się.

[z/t]

(sory, ale sam czuję się jak powyżej )

- Spoko. - schowała korzonki do torebki przypiętej na pasie. - Powrotu do zdrowia życzę . Narazie!
Pomachała za nim na pożegnanie, a potem gwizdnęła głośno. Po chwili czekania Irenei zleciała na ziemię, majestatycznie trzepocząc jeszcze skrzydłami. Potem ułożyła je przy bokach.
- Dobra, zimno mi się zrobiło, miałaś rację... v.v
Wskoczyła na nią i obie odleciały.

(dłuuuga przerwa za mną, więc proszę się nie czepiać do treści tego posta, bo będzie wpier... ;*)

Każde stworzenie przebywające w pobliżu mini wodospadu, mogło właśnie podziwiać widok zachodzącego słońca i poczuć na karku czy też pancerzyku chitynowym przyjemny lekki wiaterek. Z owych luksusów natury postanowiła skorzystać pewna Upadła Anielica, która tego wieczora widocznie postanowiła się zrelaksować po ciężkim dniu pracy. Po wykonaniu kilku efektownych piruetów w powietrzu, Rashell (znana powszechnie jako Rash) wylądowała na jednym z kamieni przy spadającym wodospadzie.

-Co za żywot....- westchnęła dziewczyna, odrzucając do tyłu swoje długie włosię- Nie sądziłam, że odbudowa Laros całkowicie pochłonie moją energię. Nawet nie ma czasu na zbicie komuś tyłka czy podniesienie kwalifikacji...Poza tym ten kretyn vi Britannia mnie wystawił, po prostu gdzieś sobie zwiał...

Urocza Rashell zorientowała się, że mówi do siebie, więc z wyrzutem spojrzała na jakiegoś wróbla, który siedział sobie spokojnie na gałęzi pobliskiej brzozy, wydał z siebie wymowne "ćwir, ćwir", aż wreszcie odleciał w cholerę.

-Nawet ptactwo jest przeciwko mnie- burknęła Rasia i pacnęła sobie tyłkiem na kamieniu.

Wielu ludzi zastanawiało się gdzie podziewa się Al. Przez cały ten czas, był poza granicami krainy. Chodzi po górach północy, był w innych krajach, u innych ludów. Tylko po co? Kilka miesięcy przed wyruszeniem, doszły go słuchy o grupie spiskowców w Gwardii, dlatego też, bez słowa, rozpoczął swoje śledztwo.
Uznał że czas wracać do ojczyzny, po załatwionych sprawach. W podróży dostawał coraz to gorsze wieści, lub też plotki. Nie wiedział w co wierzyć. Laros zniszczone przez Horrory, tron przejął ktoś inny, nawet nie wie kto. Tyle się wydarzyło od jego wyprawy, że trudno to wszystko przełknąć. Miał tylko nadzieje, że wszystkiego dowie się po powrocie.
Trochę wstyd, ponieważ musiał wracać w samurajskiej zbroi, beż żadnych symbolów gwardii. Przegrał płachtę w pokera, ale za to zdobył cenne informacje. Najbliżej do miasta było przez las, a także wodospad. Szedł powoli, trzymając ręce przy sobie i spoglądając przed siebie. Jak doszedł już do wodospadu, od razu na kamieniu zauważył znajomą mu postać. Znał tą minę oburzenia, a także niechęci. Oparł się o drzewo ramieniem i skrzyżował ręce na piersi, wpatrując się w Rash.

Rashell przez długi czas nie zorientowała się, że ktoś jej towarzyszy. Skupiona ciągle na sprawach, a raczej problemach Avalonu, straciła spokój ducha, sama już nie wiedziała, co jest najlepsze dla Królowej, dla Gwardii, dla niej samej. Resztki swojej pogodnej osobowości zdołała jeszcze wyratować dzięki licznym rozmowom ze staruszkiem z laroskiego baru, który na szczęście zdołał przeżyć zniszczenie miasta. Dziewczyna wzięła głęboki oddech i zaczęła szykować się do powrotu do siedziby Gwardii, gdy nagle ujrzała długowłosego mężczyznę w dziwnym, nieznanym jej odzieniu. Rashell rozpostarła na wszelki wypadek skrzydła, aby być gotową do ataku igiełkami, ale nie zrobiła gwałtowniejszego ruchu.

-Z kim mam przyjemność?- spytała nieufnie. Za chwilę poczuła, że trochę kręci jej się w głowie. Naprawdę była mocno zmęczona. Miała nadzieję, że tym razem jednak obędzie się bez walki.

Jego dziwny ubiór w tych stronach był naprawdę nieznany. Był w wielu miejscach, poznał wiele różnych kultur. Tak naprawdę jego zbroja jest z rzadkiego materiału. Bardzo twarda, odporna na średnie, a nawet silniejsze zaklęcia magiczne, do tego jest lekka. Można się swobodnie poruszać.
Gdy zauważył, że Ras ustawia się, nawet nie drgnął. Najwyraźniej go nie poznała. Pewnie sam by się nie poznał, po tych długich włosach. Jakoś zawsze brakowało mu czasu na obcięcie ich.
- Nie dziwie się że mnie nie pamiętasz. - powiedział dalej się opierając i spoglądając na nią spod, kilku włoskom, które są na jego twarzy.
Czyżby trochę się postarzał? Czyżby zmężniał? To i to. Zawsze zbiera doświadczenie potrzebne mu do prowadzenia Gwardii. Najważniejszej władzy w całym królestwie. Zobaczył połowę stworów świata. Nawet smok się napatoczył, ale o tym kiedy indziej.
- Nie masz się czego bać, nie wróciłem walczyć. - dodał po chwili stając prosto i trzymając ręce przy ciele.

Anielica przeznaczyła kilka minut na dokładne oględziny mężczyzny. Widziała w swoim ludzkim i anielskim życiu wiele osobistości, ale z taką maskaradą jeszcze nie miała do czynienia. Na dodatek ów przystojniak sugerował jej, że się znają. Dobre sobie. Rashell na samą myśl bardzo ironicznie się uśmiechnęła.

-Wiesz co, takich cwaniaków jak Ty, to miałam w zeszłym tygodniu może z pięciu. Jeżeli masz choć odrobinę godności, to maszeruj w swoje strony i nie zawracaj mi gitary, bo ani nie załatwię Ci darmowego towaru, ani Cię z nikim ważnym nie zapoznam, ani nie umówię się z Tobą na randkę- wyliczyła spokojnie dziewczyna, ale za chwilę się zawiesiła, bo po opóźnionej analizie głos mężczyzny wydał jej się faktycznie trochę znajomy -...no chyba że chodzi o coś innego. W takim razie do rzeczy kawalerze.

Słysząc głos Rash, wiedział że wrócił na stare "śmieci". Była taka jak zawsze. Głośna, upierdliwa, nachalna i wkurzająca. Nigdy się nie spodziewał, że tego mu właśnie zabraknie. Zawsze chciał Rash poznać "od nowa". Co przez to rozumie? Sprawdzić jak traktuje nowo poznane osoby. No i teraz się przekonał. Tak samo jak z znajomymi. Nic nowego, ale nie zmieni jej charakteru, nawet gdyby chciał.
- Jak zawsze, taka sama. - powiedział śmieją się. Prawą ręką zgarnął włosy z twarzy i pokazał jej się bardziej. Może teraz go rozpozna. Trochę głupio by było mówić kim się jest, w końcu kiedyś dobrze się znali.
- Nie potrzebuje randki, chciałbym tylko wiedzieć co się stało z Laros. - dodał po chwili, znowu krzyżując ręce na piersiach, następnie oparł się o pień drzewa, które było duże i szerokie. Praktycznie w tym lesie, są tylko takie drzewa. Czasami można zaleźć na mniejsze, ale pewnie je ktoś zasadził, kilka lub kilkanaście lat wcześniej.

Rashell była wyraźnie niezadowolona przebiegiem akcji. Toczyła z tym facetem już dosyć długą pogawędkę, a ten wciąż nie miał zamiaru jej się przedstawić. Rysy twarzy mężczyzny i ton głosu może wydawał jej się znajomy, jednakże Rash nie należała do osób o dobrej pamięci. Wzruszyła tylko ramionami i rzekła:

-Udowodnij w jakiś sposób rzekomy fakt, że się znamy.

Na pytanie o Laros, tylko zakręciła oczami.

-Sam widzisz, co się stało. Totalna masakra, katastrofa, chaos, ciemnota i malaria. A to wszystko za sprawą tych pieprzonych Horrorów. Jakiś szatan musiał ich na nas nasłać. Zawsze wiedziałam, że te demony to jakieś szemrane plagi! Jak chcesz się przydać, to łap za szczotę i wio.

Wiedział, że Rash może go na pierwszy rzut oka nie pamiętać, ale żeby tak? Cóż, on nie miał zamiaru się przedstawiać, ani udowadniać kim jest. Po prostu to byłoby zbędne. Mogłaby się chodziarz raz wysilić i przypomnieć.
Gdy powiedziała o Horrorach, złapał się za brodę i masował. Swój wzrok skierował pod nogi Anielicy i rozmyślał o tych stworzeniach.
- Myślałem że Horrory nie ruszają się z gór. Bardziej polują na pojedyncze cele. - powiedział, dalej posiadając zamyślony wzrok. Nie wiedział, że aż tak źle się tutaj dzieje. Żeby stwory zaatakowały i zniszczyły miasto? Niewiarygodne.
Nurtowała go też inna rzecz. Co się stało z królową, dokładnie nie wie.
- Co się stało z królową? - zapytał się po chwili namysłu i spojrzał na dziewczynę. na pewno wiedziała co się stało, a jak nie, to będzie się musiał udać od razu do królestwa. Tylko najpierw, zdobędzie swojego konia, potem pojedzie. Ma dość chodzenia. Sama podróż piechotą zajęła mu 5 dni, z głupich Gór Północy. Na górach musiał przejść jeszcze sporo drogi, żeby dojść na miejsce.

(wrednyś ;P)

Co za burak. Nie moja wina, że go nie pamiętam. Były sobie lata człowiecze, to i pamięć była lepsza. Albo i nie.- zirytowała się w myślach Rasia, po czym kontynuowała głośno:

-Daj takiemu palec, a całą rękę weźmie- prychnęła- Czy ja Tobie, albinosie wyglądam na informację? Jedna królowa zrezygnowała z tronu, to pojawiła się druga. Ot, nowość. Jak się rozwodzisz, to też szukasz kolejnej niuni, żeby gospodarowała Ci w królestwie, czyż nie?

Nagle nad jej glówką zaświeciła lampka. Młodzieniec może jednak jej się na coś przydać.

-A skąd to waść wie o Horrorach? Może miał styczność, hę? W razie czego pomógłby, bo tu niewielu sprawnych wojowników po ostatnich przejściach.

Że królowa zrezygnowała z korony? Nie ma takiego czegoś jak rezygnacja z tego tytułu. Bycie królem, królową jest w żyłach, a już na pewno w królewskiej rodzinie. Coś się musiało wydarzyć, że nawet Rash nie wie co się dzieje, albo wie, a nie chce powiedzieć. Też tak może być.
Czy on wie o Horrorach? Tyle ile powinien. Zna większość stworów zamieszkujące te ziemie, a także poza krainą. Wie, z którymi może się dogadać, a które trzeba zabić.
- Wie wiele o różnych stworzeniach. - powiedział krzyżując ręce na piersiach, po czym oparł się znowu o drzewo, spoglądając na dziewczynę.
- W czym mam ci pomóc? Na razie nie mam zajęcia, to mogę coś porobić. - dodał po chwili. Najpierw zajmie się bezpieczeństwem Laros, potem pójdzie do niby "nowej królowej", żeby z nią pogadać. Widzi tylko dwa scenariusze. Jeden z nich na pewno się wydarzy, po wkroczeniu na zamek.

Rashell zdziwiła nadmierna ciekawość wędrowca. Wiele osób po zasięgnięciu jakichkolwiek informacji na temat Laros, wolało trzymać się z daleka od tego miejsca. Jasnowłosy natomiast koniecznie chciał się na coś przydać. Rashell zamyśliła się na chwilę.

-Nie spodziewaj się, że od razu podam Ci harmonogram zadań. Panuje tu obecnie taki chaos, że sama ledwo co ogarniam. Ale skoro już chcesz być wybawicielem uciśnionych to zajdź do odnowionego baru w Laros. Być może staruszek załatwi dla Ciebie jakieś zlecenie. Jak się sprawisz, być może będziesz mógł znaleźć miejsce w armii. Powodzenia bądź co bądź. Jeszcze coś do mnie masz?

Czyli naprawdę dziewczyna go nie pamiętała. Ah... ta jej pamięć.
- Armii powiadasz. - powiedział, bardziej do siebie niż do niej. To było ciekawe. Jak królowa oddała, lub ktoś ją zmienił w byciu na tronie, po co Gwardia Królewska, gdy prawdziwa rodzina królewska nie jest już przy tronie? Będzie musiał udać się na zamek i zobaczyć co tak naprawdę się stało. Coś mu się wydaje, że w tych okolicach za długo nie zabawi. Będzie musiał wyprowadzić się poza granice, ale nic nie wiadomo.
- Jestem Alucard vi Britannia, po co mam się starać o bycie w Armii, gdy już jestem jej dowódcą. - dodał z uśmiechem, spoglądając na nią. Ciekaw był jak zareaguje. Czy mu nie uwierzy? Czy też rzuci się na niego z mieczem, po tym jak odszedł. Wszystkiego mógł się spodziewać.
- Będę musiał udać się do pałacu królewskiego, muszę wiedzieć co się stało z Królową. W końcu jest, albo był Królewskim Rycerzem.

-Armii powiadam- Rashell zmarszczyła brwi, bo już była na skraju załamania nerwowego. Niech się tylko dowie, kim jest ten dupek, to mu...

Alucard vi Britannia

-TY KRETYNIE! - reakcja jak najbardziej naturalna, jeśli chodzi o Anielicę. Oczywiście musiała skorzystać z okazji i w ułamku sekundy znaleźć się przy nim, żeby go tłuc pięściami po klacie- Zostawiłeś nas w takiej chwili! Dupku! Łobuzie! Belzebubie! Ja tu rozpaczam, bo już nie daję rady, a Ty sobie wakacje urządzasz!

Przestała go tłuc, zrobiła arcychłodną minę i równie arcychłodnym tonem stwierdziła:

-Gardzę Tobą.

Pacnęła go nieco mocniej w klatę, tak by mógł sobie wylądować w tym małym wodospadzie i sobie pomoknąć.

Jak najbardziej spodziewana przez niego reakcja. Musiała się wykrzyczeć na niego. W końcu zniknął bez śladu taki kawał czasu. Lecz miał co do tego swoje powody.
Gdy zaczęła go bić po klatce, nie reagował, tylko lekko się uśmiechnął. Słysząc obelgi z jej ust, tłumaczy to sobie inaczej.
- Ciebie też miło widzieć. - powiedział spokojnie, nie dalej nie reagując. Już wiedział, że jest w domu.
- Nie gniewaj się. - dodał po chwili ciągle trzymając na twarzy uśmiech. Chciał jej dać się wyżyć. Złapał ją delikatnie za ramie. Nie lubił jej chłodnego spojrzenia. Wyglądała jakby całe życie z niej wyleciało. Po chwili dostał o drobinę mocniej, co spowodowało zachwianie równowagi, przez co wpadł do wodospadu. Nie było problemu, umiał pływać, dlatego utrzymywał się na wodzie. Może tam będzie bezpieczniej.

To prawda, musiała się wyżyć- taki miała charakter. Ale z drugiej strony, skoro Al już wrócił, to może wreszcie sprawy związane z Królestwem przestaną się tak niemiłosierne dłużyć. Do pewnych rzeczy tego formatu mimo wszystko potrzebny był facet.

-No dobra, już dobra...10,9,8...- odliczała Rash, po czym zorientowała się, że vi Britannia zniknął jej z pola widzenia- Oj...Tego jeszcze brakuje, żeby się utopił!

Skorzystała z tego, że akurat na plecach miała zmaterializowane skrzydła i zleciała w dół wodospadu, po czym wyciągnęła mokrego osobnika płci męskiej na ląd. Ustała naprzeciw niego.

-Tak właściwie to dobrze, że wróciłeś, martwiłam się- nie zważając na jego stan estetyczny, przytuliła się z całej siły do niego :3- Co nie zmienia oczywiście faktu, że jesteś beznadziejnym dupkiem

Oderwała się i wyszczerzyła szeroko.

-Zaraz wyślę list do Królowej z informacją o Twoim powrocie. Dam jej znać, że zawitasz w jej progach, bo zamierzasz to uczynić, prawda?

Zmiany nastrojów u kobiet jest jedną rzeczą, którą przerażają Ala. W jednej chwili, są wkurzone tak, że mogłyby ciebie zabić, a w drugiej, ratują ciebie i się przytulają. Taki już jest ten świat. Gdy znalazł się na lądzie.
Na jego twarzy zagościł dziwny wyraz twarzy. Usta zrobiły mu się całkiem proste, a oczy lekko przymrużone. Trochę dziwna sytuacja.
Jak się do niego przytuliła, powoli objął ją za plecami i uśmiechnął się.
- Często słyszę że jestem dupkiem, przywykłem. - dodał po chwili. Tak to prawda, musiał dowiedzieć się co się dzieje w Królestwie. Najlepszą informacją jest sama Królowa. Spodziewa się kilka reakcji na temat jego powrotu. Ciekaw był jak "nowa królowa" to odbierze.
- Tak, wyślij. - powiedział spoglądając na wodę i kucając przy niej. No... miał już długie włosy, a jakoś nie chce mu się ich ścinać.

Tak jak Al przyzwyczaił się do rozkrzyczanej i rozchwianej emocjonalnie Rashell, tak Rash przywykła do kamiennej twarzy Alucarda. Mimowolnie odetchnęła z ulgą, ale za chwilę ponownie poczuła, że kręci jej się w głowie.

-Wiesz co...Muszę odpocząć...Stanowczo za dużo wrażeń, jak na jeden dzień- wymamrotała Rashell, rozcierając sobie dłonią czoło- Pozwolisz, że już teraz uczynię tą ostatnią formalną powinność, a potem udam się...-ziewnęła dyskretnie-...w kimanko. Ach i nie przyglądaj się tak tej wodzie, bo jeszcze jakaś nimfa wodna rzuci na Ciebie urok i co wtedy by było?

Na odchodne rzuciła jeszcze:

-Dobrze Ci w tych włosach Cy'a.

Wzbiła się w powietrze i odleciała z uśmiechem na twarzy.

Al nie miał kamiennego spojrzenia. Po prostu, tak już wyglądał. Spoglądał się ciągle w wodę.
- Nie ma sprawy, zobaczymy się później. - powiedział, dotykając wody dwoma palcami. Co on przez ten czas będzie robił? Pewnie trenował. Gdy ma się nudzić, to medytuje, albo własnie trenuje. Spojrzał na nią gdy dopowiedziała o nimfach.
- Byłabyś zazdrosna, nie? - dodał z uśmiechem, ironicznym tonem. Kto by był zazdrosny o niego? Większość go nie lubi, a już na pewno ci, którzy przekręcili się na drugi świat.
- To do zobaczenia. - powiedział, spoglądając jak odlatuje, po czym ruszył wolnym krokiem w stronę Laros, może coś tam ciekawego znajdzie.

Przyszedł lekko znudzony. Nie był tutaj od dłuższego czasu, więc postanowił się rozejrzeć. Wszak wiele się nie zmieniło, jest może trochę bardziej zielono. Usiadł na pobliskim głazie przy wodospadzie i spojrzał w niebo. Co chwilę jakaś chmurka przysłaniała słońce, ale i tak było w miarę jasno i ciepło. A raczej było ciepło, ponieważ od razu, w chwili, kiedy Bass się tutaj pojawił zrobiło się wręcz mroźno dookoła niego. Spód głazu na którym siedział zaczął przymarzać a sam Bass znalazł sobie fascynujące zajęcie - rzucanie kamyczków do wody. Chciał po prostu posiedzieć i po odpoczywać po ostatniej robocie.

Na horyzoncie jaśniała jakaś postać. Powoli widać było co to za osobistość.
Pragnęła chwili integracji naturą, i najlepszym miejscem był na to ten właśnie mały wodospadzik.
Po pewnym czasie zauważyła tam siedzącego Bassa.
Podeszła do miejsca gdzie się znajdował.
-Cóż za piękny dzień na podziwianie widoczków - spojrzała w górę, gdzie przygrzewało słonko, zmrużyła oczy.
Kopnęła jakiś mały kamyczek.
Na jakiś czas zapadła cisza i słyszała cichutkie tykanie swojego zegara.

Po krótkiej chwili dostrzegł zbliżającą się do niego postać.
-O, hej Alva. - Uśmiechnął się w stronę przyjaciółki, zawsze miło im się rozmawiało. - Tak, rzeczywiście ładny dzionek, zawsze lubiłem tutaj przesiadywać. - W sumie prawda, Bass zawsze lubił przyrodę, a przebywanie w jej otoczeniu zawsze poprawiało mu humor.
-Co tam u Ciebie, coś ciekawego się ostatnio działo w pracy, a może u Noémie? - Zapytał z ciekawości, rozglądając się po okolicy. Kamień, na którym siedział od spodu całkowicie zamarzł, teraz zwisały z niego cieniutkie sopelki. Bass ułamał jeden i wrzucił go do jeziorka pod nim, do którego spływał wodospad.

-Trochę... przedawkowałyśmy czas. Jak zwykle z resztą - uśmiechnęła się cwanie.
Spojrzała na kamień.
-Chyba trochę mrozisz otoczenie. Zdajesz sobie sprawy ile bezbronnych żuków i much zabiłeś?
Spojrzała na niego z zaciekawieniem.
-A jak twoja praca? Dobrze się sprawujesz?
Pomyślała ile czasu poświęcił dla wyższego dobra.
Usiadła na trawie, przy strumyku.
Dotknęła tafli wody. Zawsze lubiła zatrzymywać czas tylko po to pobawić wodą. Tak fajnie wirowała. A jaka zabawa, gdy deszcz pada. Pacanie nieruchomych kropel było iście zabawne. Jej przyjaciółka się zawsze patrzyła dziwnym wzrokiem.
Przecież w każdym z nas jest trochę dziecka, prawda?

-Przedawkować czas? Hmm... no tak, tylko wy tak umiecie. - Zaśmiał się cicho pod nosem.
Spojrzał na kamień, po chwili na Alvę.
- Hmm... Tak, kochasz te muchy prawda? Ale gdybyś była tutaj rano, to pewnie przeklinałabyś to paskudztwo... Albo zatrzymała czas, w każdym razie wiem i tak, że nie przejmujesz się muchami, chciałaś po prostu zrobić mi wyrzuty. Dobrze wiesz, że to nie moja wina. - Spojrzał się na dziewczynę i z szyderczym uśmiechem podszedł do niej, po czym dotknął tafli wody, która natychmiastowo zamarzła.
- Teraz zrobiłem to umyślnie, zresztą Tobie na złość. - Zaśmiał się, bo wiedział, ze dziewczyna zaraz się zbulwersuje.
-A w pracy? Dobrze, ostatnio miałem tylko zlecenia szpiegowskie. Nawet nie wiesz, o czym ludzie mogą śnić! Masakra... - Wzdrygnął się na samą wzmiankę o tym. No cóż... taka praca.
-A właśnie, możesz się zapytać swojego szefa, czy nie ma dla mnie jakiejś dorywczej roboty, może akurat coś się znajdzie. - Uśmiechnął się, przypomniał sobie te parę misji, które razem wykonywali...

Spojrzała na zmrożoną taflę. Dotknęła lodowatej powierzchni.
-Dobrze, że woda jest ciepła, nie zmarnuje dużo czasu na roztapianie się - powiedziała z lekkim uśmiechem.
-Nasz szef ostatnio coś świruje. To znaczy... Lubi nam płatać figle. Dobrze, że jeszcze mnie nie dopadł. Chociaż jak znam żywota to pewnie i mnie dotnie jego jakże zabawny humor - chwilę się zastanowiła - Radziłabym nie pchać się na siłę, bo jeszcze ci na dom napadnie czy cuś.
Kopnęła kamyczek i zobaczyła jak rozbija się topniejąca tafla.
-Jak mu przejdzie to razem się wybierzemy na jakąś akcje. Trzeba wreszcie rozprostować ten zastały kościec i się poruszać. A nuż znów trafi nam się jakiś wariat, za którym trzeba będzie ganiać - zaśmiała się na myśl o ich celu, podstarzały pan z manią na zbieranie motyli i ciem. Alva w pewnym momencie bała się, że zaburzą czasoprzestrzeń jak będą tak zatrzymywać czas.
-Pamiętasz jak zabrałam mu siatkę a on się potem patrzał z taką zabawną miną?

Roześmiał się na samą myśl o tym zramolałym staruchu, który myślał, że jak zje sto motyli to urosną mu skrzydła...
-Pamiętam, ale później przestraszył się Noémie... W każdym razie wyciągnęliśmy z niego to, co musieliśmy i mieliśmy z nim spokój. - Podszedł do głazu i przetarł jego powierzchnię, spoglądając na jego cień.
-Wiesz, tylko marzy mi się jakaś ambitniejsza misja, coś ekscytującego... - urwał na moment, po czym zniknął w cieniu i pojawił się za Alvą w jej własnym. - ...a tobie nie? - Zapytał, chociaż i tak znał odpowiedź. Ile czasu można uganiać się za przypadkowymi osobami i obserwować je z nadzieją, że wiedzą coś w danej sprawie?
Mimo iż Bass za zabójstwami nie przepadał, o których zresztą w ogóle dziewczynom wolał nie mówić, to teraz byłaby to ciekawsza odmiana...

-Haha, takie bardziej przeszpiegi jakiejś głębszej szychy. Moja szabelka już od dawna nie wychodziła z ukrycia - złapała za rękojeść.
W prawdzie ćwiczyła na jakichś palach, albo trenowała z Noémie jednak nie ma to jak prawdziwa walka.
-Krwawe walki o informacje. Mrr, to co tygryski lubią najbardziej - zaśmiała się.
Spojrzała na niebo. Chmury zasłoniły na chwilę słońce.
W wodzie znikły refleksy, stała się zwykła.
-No co za pogoda.

Spojrzał w niebo, słońce powoli znikało za horyzontem. Zaczęło robić się coraz chłodniej, poza tym, że i tak przez niego już było zimno.
-Wiesz, pogoda jak pogoda, chodź te chmury są coraz gęstsze, zaraz chyba będzie padać. - Bass lubił deszcz, wtedy powietrze było bardzo wilgotne, a on uwielbiał się bawić swoimi mocami, poza tym, przy okazji trenował.
-Tak tak, tygrysku. Zawsze można potrenować, moje sztylety już też rdzewieją... Musimy niedługo zorganizować sobie jakiś sparing. - Powiedział z uśmiechem na ustach.
-Będę się zbierał, muszę się przygotować na kolejny, nudny zwiad. Lece i pamiętaj, pozdrów ode mnie Noémie. Papa ! - Pomachał dziewczynie na do widzenia i rozpłynął się nagle w cieniu drzewa.

-Z pewnością to zrobię - pomachała mu na pożegnanie.
Jeszcze popatrzała na około.
"Chyba czas wracać do domu"
Spojrzała na zachmurzone niebo. Zanosiło się na deszcz, a Alva nie lubiła przemokniętych ubrań i włosów. Pośpiesznie ruszyła w kierunku miasta i tym samym własnego domu.
Nie ma Alvy w temacie!

Wysoka, zakapturzona postać wyszła nagle z cienia drzew i ruszyła przed siebie. Mężczyzna - bo tej płci był cień - prowadził za uzdę dużego rumaka. Na plecach nosił miecz, twarz skrywała mu czarna maska. Szedł swobodnie, powoli kierując się w stronę wodospadu. Gdy dotarł na miejsce zrzucił z siebie okrywający go szczelnie płaszcz. Chwilę później maska poszła jego drogą. Pod spodem miał czerwone ubranie. Magią spopielił warstwę liści leżących na płaskim głazie, następnie na nim usiadł. Ogień zapłonął przed nim, formując się na kształt ogniska. Nagle z wody wyskoczyła ryba i poziomo zawisła nad płomieniami, powoli obracając się wokół własnej osi. Ezra był pewny, że jest sam. Następnego dnia szybko się ubrał i odszedł w nieznaną stronę.
[z/t]

Derrica poprowadziła swoją klacz w stronę wodospadu. Tuż koło niej biegał czarny pies. Kiedy już byli na miejscu kobieta usiadła pod jednym z drzew, zamknęła oczy i zaczęła głaskać Blacka.

Wstała. Otrzepała ubranie i podeszła do konia. W między czasie obok miejsca, na którym przed chwilą siedziała, wstał czarny pies.
-Już wstałeś Black? To dobrze. Jedziemy.- Powiedziała i weszła na konia. Zaczęła się oddalać od wodospadu i chwilę potem zniknęła wśród drzew.