Plaża

Z jego nosa zaczęła lecieć krew, a także z jego ust. Wypluł ją na ziemie i spojrzał w dół.
- Trzeba było się jakoś wyrwać. - powiedział z lekkim uśmiechem, kaszląc. Użył za dużo energii do tej techniki i stracił więcej krwi. Momentalnie zakręciło mu się w głowie i upadł na ziemię. Ciągle był przytomny, ponieważ był twardy. Jeszcze nie doznał takich obrażeń wewnętrznych.

-Głuptas..
Szepnęła i pokręciła głową z dezaprobatą.Jednak widząc,że chłopak upada podniosła się błyskawicznie z miejsce i w ostatniej chwili go złapała.Na jej twarzy gościł leki uśmiech kiedy kładła go delikatnie na piasku.Następnie przekręciła go na bok by mógł swobodnie wypluwać krew.
-I po co Ci to było?
Jęknęła wciąż go podtrzymując i ze zmartwioną miną pochylając się nad nim.Faktycznie był twardy.

- Nic się nie stało. - powiedział z lekkim uśmiechem w pół przytomny. Nie był w najlepszej formie. Ta technika go bardzo osłabiła ponieważ zapomniał, że nie ma dwudziestu kilogramowej peleryny na sobie i miecza. Bardzo mu się kręci w głowie.

-Ja widzę coś innego.
Mruknęła cichu patrząc na niego.Zastanawiała się co robić.Że tez nie miał takiej regeneracji jak ona!Eh...
-No już idziemy do szpitala!Możesz sam iść?
Spytała,a mówiąc zaczęła podnosić się z miejsca,domyślała się,że chłopak może robić problemy,ale miał nadzieję,że sobie odpuści.Ona bynajmniej nie odpuści.

Gdy usłyszał słowo "szpital', oderwał się od dziewczyny i momentalnie był dwa metry przed nią.
- Już się czuje doskonale! Możemy dalej walczyć. - powiedział prostując się. To była nie prawda. Wszystko go potwornie bolało. Próbował się skupić i powoli mu to wychodziło. Miał nadzieje, że zaraz mu przejdzie, ponieważ nienawidzi szpitali. To jest jedyna rzecz jaka go przerażała.

-Nie mogłeś mi tego darować..?
Mruknęła pod nosem i nie zwracając uwagi na jego zapewnienia ponownie wysunęła w jego stronę wyprostowaną dłoń,a na jej twarzy pojawił się lekki grymas.Nie przejmując się tym jednak nakazała cierniom spętać chłopaka,by ten nie uciekł.Ją również kosztowało to trochę wysiłku i wywołało ponowne krwawienie na lewym ramieniu,ale opłaciło się.Alucard został spętany i nie mógł uciec!Dziewczyna ruszyła w jego kierunku z chytrym uśmieszkiem.

- Nie! Nie! Nie! Nie! Tylko nie szpital. - wydzierał się i wiercił. Strach przed tym budynkiem dodał mu więcej sił. Pewnie jeszcze trochę i odzyska moc. Na pewno by jej teraz użył, żeby się wydostać.
- Nigdzie nie idę! - ciągle krzyczał i wiercił się. To był jego słaby punkt.

Amadea zaśmiała się cicho podchodząc do niego i wciąż skrępowanego przerzucając go przez ramię.
-Taki duży chłopak,a boi się szpitali...Kto by pomyślał?
Spytała ironicznie sama do siebie.Kiedy już ułożyła chłopaka na swoim ramieniu głową w dół ruszyła w kierunku miasta.Na jej twarzy gościł złośliwy uśmieszek.Wiedziała,że chłopak odzyskuje siły i nie miała zamiaru taszczyć go do szpitala,a jedynie postraszyć żeby odrobinę zmobilizować jego organizm do regeneracji.
[zt]

Genesis przyjechał na plażę jeziora wraz z Crystal, zsiadł z Sephirotha i odszedł kawałek.
- To jak zaczynamy.- powiedział odwracając się do dziewczyny.- Chyba, że się chcesz wycofać?
Genesis stał nie wyciągając jeszcze swojej szpady z pochwy i cierpliwie czekając na pierwszy atak.

Usmiechnęła się szerzej. - Nie wycofuje się tak łatwo. Nawet na to nie licz. - odparła spokojnie wyciągając sztylety z cholewek butów. Przyjrzała im się z uwaga a potem błyskawicznie rzuciła się do ataku. Z natury była niecierpliwa, a jeżeli chodzi o walkę ta niecierpliwość rosła razem z adrenaliną i podnieceniem.

Szedł zmęczony i ranny w dłoń. Na pisku można był zobaczyć klopie krwi kierujące się stronę pomostu. Gdy był już na pomoście wsadził dłoń do wody i syknął z bólu. Czuł pieczenie, lecz po chwili znikło. Wyjął dłoń, aby ja zobaczyć po czym znowu ją zanurzył w wodzie. Po jakiś 10 minutach wyjął ponownie. Zaczął szukać czegoś z czego mógł zrobić opatrunek. W końcu coś czystego znalazł i obwiązał tym sobie dłoń. Porządnie zawiązał i ruszył w stronę z której przyszedł.


[zt]

Po krótkim spacerze dotarli nad jezioro.

- Musze przyznać, że z tym odbiciem księżyca miałaś racje. - przyznał

- Gdzie się rozłożymy? Mieliśmy w planach glebnięcie w celach odpoczynkowych o ile pamięć mnie nie myli. - powiedział gdy podeszli do samego brzegu jeziora

Uśmiechnęła się szeroko, gdy zobaczyła zachwycające niebo i jego odbicie w czarnym jeziorze. Okręciła się w miejscu, rozejrzała.
- Tutaj! - wskazała biały piasek, który iskrzył się od księżycowego światła. Chwilę potem już tam leżała.

- Pilnuj, żebym nie zasnęła - zaśmiała się.

Usiadł obok Niej.

- Masz zamiar usnąć? - zapytał z lekkim niedowierzaniem.

Faktycznie, księżyc wraz ze swoim odbiciem w jeziorze były widokiem bardzo inspirującym. Odruchowo przywołał Blaze, zagrał cichą i spokojną nutę, która podkreśliła sytuacje.

- Niieee, zamiaru nie mam. Ale zamierzam poleżeć z zamkniętymi oczami, pooddychać chłodnym świeżym powietrzem. Ale jeśli będziesz mi grał kołysanki, to naprawdę usnę!

Wyciągnęła się na piasku z rozkoszą. Od ziemi biło zimno, ale płaszcz był zadowalającą osłoną.

- Czy demony sypiają?

- Kołysanki? Nie miałem takiego zamiaru... - zmienił ton muzyki, by nie usypiała, lecz pozostał przy spokojnym klimacie

- Co to za pytanie, oczywiście że sypiam! - zaśmiał się - W większości aspektów jesteśmy jak wy, ludzie. Pomijając odrobinę wyższe atrybuty fizyczne, ciepło ciała, magiczne zdolności, skrzydła, no i miejsce zamieszkania... - Przeniósł na Nią wzrok, ciężko było go od Niej oderwać - Według wielu kobiety-demony czyli sukkuby przewyższają urodą wszystkie inne przedstawicielki płci przeciwnej... Może mi się już przejadły.

Uchyliła jedną powiekę i zerknęła na niego sennie.

- Durne legendy, jesteś zupełnie inny, niż mówią. Nie mam pojęcia, kto powymyślał te bujdy! Ale o urodzie sukkubów nawet ja słyszałam. Nigdy nie widziałam żadnej z nich, więc nie wiem...
Złożyła ręce pod głową, robiąc sobie zaimprowizowaną poduszkę.

- Plotki i legendy mają swoją podstawę... Widzisz, najczęściej ma się kontakt z pomniejszymi demonami, które kierują się dość niskimi pobudkami, są młode i szukają zabawy... mają specyficzne znaczenie słowa "zabawa". - odczekał chwilę żeby zebrać myśli - Stąd właśnie przeświadczenie że demony to mściwe, bezrozumne piekielne pomioty szukające rzezi. - wzruszył ramionami.

- Owszem, mam swoje za skórą, ale wyrosłem już z tych prymitywnych rzeczy. - położył się koło Niej na plecach, ułożył gitarę kluczem w dół, by nie przeszkadzała w rozmowie. Mimo że się na tym nie skupiał, wciąż brzdąkał spokojną, choć nie senną () melodię. - Sukkuby są bardzo urodziwe, przyznaje. W sumie to bez większego problemu mogłabyś uchodzić za jednego. - puścił Jej oczko

- Pomniejsze demony... młode, które szukają zabawy. Ty też byłeś kiedyś młody, prawda? W sumie to trochę straszne.
Nie śmiała się już tak, tylko cicho chichotała pod nosem. Patrzyła w niebo.

- Doprawdy? Przed chwilą powiedziałeś, że sukkuby ci się przejadły. Całe szczęście, że mi do demona daleko~

- Szczerze to nie pamiętam nic z mojego dzieciństwa, ledwo przywołuje chwile, gdy jeszcze kierowały mną uczucia niższego rzędu. Wnioskując po tym co pamiętam, to wcześniej musiało być jeszcze gorzej... Cóż, plany piekielne nie bez powodu są piekielne. - wzruszył ramionami z beztroskim uśmiechem

- Mówiąc że mogłabyś uchodzić za jednego miałem na myśli Twoją urodę... W sukkubach *przejadło*, o ile o przejedzeniu w ich przypadku można wogóle mówić, to to że ich sposób myślenia i przeżywania uczuć jest zgoła inny od np Twojego. Sukkuby jeśli już coś robią to tylko po to żeby kogoś sobie podporządkować, uskutecznić jakąś intrygę... Niewiele w tym szczerości i prawdy.

Przekręciła się na brzuch, uginając nogi w kolanach. Głowę położyła na rękach, by móc patrzeć na towarzysza.
- Tutaj możesz mieć rację. Nigdy nie chciałam nikim rządzić, podoba mi się życie w równym społeczeństwie. Nie przeszkadza mi też to, że nie jestem jednostką wybitnie odróżniającą się od innych.
Uśmiechnęła się. Ładnie grał. Jeśli słowo "ładnie" w ogóle pasowało do TAKIEJ muzyki...

- No widzisz. Mądrość i chęć przeżywania uczuć wyższego rzędu przychodzi z wiekiem, mi przyszła dopiero po kilku stuleciach - zaśmiał się głośno - Tak czy inaczej wyobraź sobie moje rozczarowanie gdy hmm... *interakcje* z sukkubami z którymi miałem mniej lub bardziej zawiłe stosunki, okazały się być strasznie płytkie i niesadysfakcjonujące... - przeniósł wzrok na gwiazdy

Po chwili potrząsnął głową - No, ale była jedna taka, która nie przypominała nikogo ze swojego rodzaju. Może i była wścibska, męcząco irytująca i wogóle.... ale utrzymywała znajomość ze mną tylko dlatego że mnie lubiła. - przeniósł wzrok na Shilę - nazywała się Tali, to o Niej wspomniałem wcześniej mówiąc o mojej "rodzinie".

Wysłuchała go uważnie.
- Przykro mi - szepnęła. - Mówiłeś, że nie żyje. To przykre... nie mieć nikogo. Byłabym bardzo smutną osobą, gdybym nie miała swoich rodziców i brata.
Podniosła się do siadu, bo troszkę zmarzła. W tej pozycji jednak było jej dobrze. Podkuliła nogi, otoczyła je rękami.

- Niedługo świta...

- Niestety, będzie mi Jej brakować... Choć to dziwne, bo dzień po tym spotkałem osobę, która wyglądała zupełnie jak Tali, jak była dużo młodsza...

- Zimno Ci? Moge zrobić małe ognisko, lub cokolwiek... Ja tego nie odczuwam, ale pojawia się rosa, a to oznacza że jest cholernie zimno. - spojrzał na Nią zatroskany, oczekiwał odpowiedzi.

- Może miała siostrę?
Uśmiechnęła się łagodnie i wstała. Najbardziej zimno jej było w łydki, których nie zasłaniał płaszcz koleżanki, a które osłaniała tylko trochę peleryna.
- Tak, zimno, ale raczej powinnam wracać do domu i ogrzać się pod pierzyną, a nie przy ognisku - popatrzyła na niego. - To było najprzyjemniejsze porwanie, jakie mnie spotkało, hihi.
Pokazała kiełki.

- Wątpie, Tali była prawie tak starym demonem jak ja...

- No cóż, rozumiem. - odłożył gitarę na piasek, po czym sam wstał. - Pozwolisz się odprowadzić?

Słysząc o najprzyjemniejszym porwaniu zaśmiał się - No widzisz, a z początku myślałaś że to zwykły gwałt! Polecam sie na przyszłość.

- Jeśli chcesz, to pewnie, że możesz. Przyjemnie się z tobą spaceruje, źle cię z początku oceniłam.
Ruszyła niespiesznym krokiem wzdłuż brzegu, kierując się ku miastu. Widać stąd było światła latarni nad lasem.
- Chyba, że wolisz podrzucić mnie lotniczo~

- Nie winie Cię za to, jestem demonem, nie powinno mi się ufać! - zaśmiał się - A tak serio to pierwsze wrażenie może być mylne. - ruszył razem z Nią

- Nie przepadam za używaniem skrzydeł... Jeśli jednak nalegasz... - rzucił Jej pytające spojrzenie

- Porwał mnie półnagi mężczyzna, któremu podniesienie mnie sprawiło tyle problemu, co mnie wykonanie piruetu. Tak, przestraszyłam się, że chcesz mnie zgwałcić.
Znowu szła tyłem.

- Nie nalegam. Wedle uznania ^

- No jestem odrobinę silniejszy niż wskazywałby na to mój wygląd, ale to nie powód by uznawać mnie za gwałciciela!

- Wolałbym spacer.. Często chodzisz tak tyłem? - zapytał kryjąc uśmiech, dzięki temu sposobowi chodzenia mógł bez problemu cały czas widzieć Jej oczy - nie ukrywam że to miłe, ale jest ku temu jakiś szczególny powód?

- Ale mnie porwałeś. To mi wystarczyło.

Uśmiechnęła się, splotła dłonie za plecami.
- Lubię patrzeć na osobę, z którą rozmawiam. Możemy się przejść, i tak będzie przyjemnie.

- Łatwo kogoś zaszufladkować, co? - pokazał Jej język

- Dzięki. Może być i taki sposób, milej się patrzy na Ciebie od przodu, niż od boku. Uważaj tylko żeby się nie potknąć!

- Oh tak, oczywiście. Gdybyś ty był młodą dziewczyną porwaną przez nieznajomego faceta, to na pewno byś się cieszył, chichotał wesoło i machał nogami!
Zaczęła robić do niego głupie miny. Między innymi wystawiła język, naciągnęła palcami policzki i zrobiła zeza.

- Jestem zwinna i szybka, więc możliwość, że się potknę jest nieduża. Ale oczywiście istnieje - śmiała się.

- Ja zwykle się staram cieszyć, co by mnie nie spotkało. Optymizm pozwala przeżyć kolejne stulecie - wystawił Jej język, po czym również zrobił serię głupich min, a co!

- No już nie bądź taka pewna siebie, bo sie potkniesz ale o swoje wielkie ego! - zaśmiał się, powiedział to dusząc w sobie śmiech.

- No widzisz, jakim to jesteś cholernym szczęściarzem, gdziekolwiek nie spojrzysz! To takie frustrująco niesprawiedliwe!
Okręciła się jak zwykle, a po chwili szła już normalnie z dłońmi splecionymi za plecami.

- Zanim potknę się o swoje ego, niemożliwe żebym nie zabiła się o twoje - mówiła, cały czas się śmiejąc.

- Nie jestem wcale cholernym szczęściarzem... Jedyne co mnie spotkało w życiu i co można by nazwać szczęściem to siła, jaką ma Blaze. Tylko dzięki niej wciąż żyję, stare demony są na celowniku wielu pomniejszych... Lub raczej wszystkich. - odpowiedział beztrosko mimo ciężkiego tematu

- Ja Ci dam moje ego ty cholero jedna! - krzyknął rozbawiony, po czym złapał Ją w pasie i podniósł na jednej ręce nad głowe - Odszczekaj co powiedziałaś! - powiedział śmiejąc się

- Ojej, to ty uważaj. Skoro wszyscy chcą cię zabić to łlAAAAA!!
Została podniesiona wysoko, i bała się, że zleci! Starała się nie wiercić, tylko machała rękami, by ją postawił.

- Nie, nie odszczekam! Nie będę kłamać! - krzyczała przez łzy śmiechu. - Nie namawiaj mnie do złego!

- Nie namawiaj mnie do złego?! Chyba zapomniałaś do kogo wrzeszczysz! - odkrzyknął dusząc się ze śmiechu

Przerzucił sobie Shile z jednej ręki do drugiej jakby nic nie ważyła. - Opór jest bezskuteczny, lepiej się poddaj... - odwrócił Ją tak by mieć Jej twarz przed sobą i rzucił wyzywające spojrzenie

- Gdybyś był zły, to byś mnie zgwałcił, no nie?!
Została przerzucona. Było to dla niej absolutnie zadziwiające, że mógł ją tak bez trudu uradzić. Wiedziała, że nie była ciężka, ale żeby aż tak?!

Zasłoniła twarz łapkami.
- Nie-e~
Pokazała mu język.

- No i mnie namówiłaś... - odpowiedział pełnym sadysfakcji głosem, po czym podrzucił Shile do góry, sam kucnął i wywołał swoje skrzydła, wybił się w powietrze i złapał rudzielca nim ta zatrzymała się w powietrzu.

- To nie będzie tak miły lot jak poprzedni, oj nie!! - krzyknął rozbawiony, trzymał dziewczynę pod sobą, lecąc równolegle do ziemi. Lot był o wiele szybszy od poprzedniego, no i był dosłownie tuż nad ziemią, Thane wyleciał nad jezioro, leciał tak nisko że Shila mogłaby go dotknąć wyciągając tylko rękę.

- Co? Zaraz... co ty zamierzasz zrobić? Thane...? THANE?!
Krzyknęła głośno, kiedy wyrzucił ją w powietrze, cały czas zasłaniała sobie oczy. Potem poczuła tylko, jak ją złapał i szybowali już nad ziemią.
- Nie pędź tak, chcesz mnie za...?
Zamilkła, kiedy znaleźli się nad wodą. Widziała swoje odbicie na delikatnych wodnych zmarszczkach, które przewijały się przed jej oczami. Wyciągnęła rękę i dotknęła twarzy swojego odbicia.

- Co, zapomniałaś języka w gardle? - powiedział, po czym zaśmiał się z wyrazu Jej twarzy, który widział w lustrze wodnym.

Nachylił się odrobinę i szepnął Jej do ucha - To jak się miewa sprawa mojego ego, co?

Wpatrywała się w swoją twarz w odbiciu, potem przeniosła wzrok na jego, blisko jej głowy.
- Dobra, już milczę...
Woda była zimna, kiedy Shilah zanudziła w niej dłoń, przeszły ją dreszcze.

Gdy poczuł że dziewczyna drży przyciągnął Ją bliżej siebie.

- Znowu Ci zimno... Aż dziwne że nie jesteś chora, jak ciagle chodzisz w niemal pełnym negliżu. - zaśmiał się cicho, po czym rzucił jeszcze jedno przeciągłe spojrzenie w Jej oczy i nie czekając na odpowiedź spytał - Gotowa?

Uderzenie serca po tym mocno uderzył skrzydłami w wodę, dzięki czemu doświadczyli mocnego przeciążenia i wystrzelili jak pocisk prosto w górę, obracając się wokół własnej osi. Po wzbiciu na kilkadziesiąt metrów wykonał nagły skręt i po trajektorii przypominającej korkociąg lecieli w dół przyspieszani kolejnymi uderzeniami skrzydeł. - Trzymaj się mocno! - Nie zwolnił ani odrobinę, a kilka metrów przed uderzeniem w tafle jeziora wykonał szybki obrót połączony z macnięciem skrzydłami. W efekcie zatrzymali się metr pod taflą wody, tyle że ciśnienie powietrza jakie wywołał spowodowało niewielki lej w wodzie, przez co się nie zmoczyli. Nim woda wróciła na swoje miejsce byli już nad nią.

- Zazwyczaj mam swoje ubrania - zauważyła, oczarowana wodną ścianą. - Zaraz... gotowa na c...?

No i wystrzelili. Shilah oplotła się wokół niego, nie wiedząc czy krzyczeć, czy śmiać się głośno i radośnie. Prawie przez cały czas oczy miała zaciśnięte, ale uczucie mimo to było... wstrząsające. Kiedy była tak do niego przyklejona, to przynajmniej zimno nie było.

- Zawsze jesteś taki szalony? - zapytała głośno, ocierając łzy z oczu.

- Staram się. Mam nadzieję że się podobała przejażdżka? - zapytał patrząc Jej w oczy. Zauważył, że Shila wciąż jest w niego wtulona, zauważył również że wcale mu to nie przeszkadza.

- Masz ochotę na coś jeszcze? Zadziwiające, ale w Twojej obecności zaczynam lubić swoje skrzydła. - wyszczerzył się

Otoczyła rękami jego szyję i wygięła się mocno do tyłu, żeby zobaczyć świat z zupełnie nowej perspektywy. Widok był niezwykły.
- Mam ochotę na wiele różnych rzeczy, ale niestety: czas wracać do domu. Jak zacznie świtać, to mój strój tancerki zamieni się w łachmany i zgubię szklanego pantofelka, wiesz?
Uśmiechnęła się szeroko, ale nie widział tego, skoro miała głowę odchyloną do tyłu.

Będąc samcem, samcem i tylko samcem spełnił swój obowiązek, wlepił wzrok w nadmiernie wyeksponowany dekolt rudowłosej dziewczyny.

- Nie do końca zrozumiałem... mówiłaś coś do mnie? - potrząsnął głową próbując przypomnieć sobie Jej słowa - ...znaczy że chcesz do domu, tak?

W pewnym momencie była wyprężona jak struna, ale po jego słowach wróciła do pozycji właściwej.
- Tak... chyba można tak powiedzieć. Odstaw mnie, a jeśli ciągle chcesz, to możesz odprowadzić mnie do końca.
Była do niego ciągle przyklejona, a to z tego prostego względu, że czuła, iż gdyby go puściła to by zleciała.

- Ależ prosze. - zwykłą już prędkością wrócił na miejsce z którego wystartowali, zniknął skrzydła i postawił Shilę na ziemi.

- W takim razie prowadź do tego swojego domu, jeszcze jedna taka przygoda i nie wiem czy tam dotrzemy... - powiedział tonem wskazującym na przekomażanie