Plaża

- Nigdy nie będę Cię unikał. Niestety na mnie też już czas. - popatrzył na nią wesoło - To do następnego spotkania? - miał nadzieję spotkać ją niedługo.


[niestety to się nie sprawdzi. Nie będzie mnie dwa tygodnie od jutra, nie znajduj sobie przez ten czas za dużo przyjaciół, ok? ]

(nie bój nic to, że popiszę z kilkoma osobami nie znaczy, że dla ciebie nie znajdę czasu - miłego wypoczynku~)

- Oczywiście. Bywaj zdrów, rycerzu.
Pomachała za nim z tajemniczym uśmiechem, po czym udała się w stroją stronę, zostawiając na piasku ślady stóp.

[z/t]

Stał na plaży jeszcze długo po tym, jak Shilah zniknęła na horyzoncie. Później odwrócił się i ruszył przed siebie, w tylko jemu znanym kierunku.

[Dzięki adminie ]

[z/t]

Wielkie ślady łap i pazurów Irenei zostawiły w piasku głębokie bruzdy. Smoczyca wachlowała ziemię ogonem, machając nim na prawo i lewo. Czasami, gdy ogon się zniżał, orała piasek ostrymi kolcami wyrastającymi z samego jego końca.
- Dawno mnie tu nie było~ - westchnęła Eleney, memłając w ustach źdźbło trawy. - Ciekawe, ile rzeczy się tu zmieniło... sądzisz, że rządy sprawuje ta sama osoba? A może królowa zrodziła sobie potomka? Ciekawe, ciekawe...
Irenei niby to słuchała właścicielki, ale nie zwracała na nią zbytniej uwagi. Chlipała wodę z jeziora.
Dziewczyna wyciągnęła przed siebie nogi i odetchnęła, zmęczona długą podróżą.

- Bracia pańscy, wstańmy wraz,
wszyscy razem, jeszcze raz,
Chwyćmy wspólnie pańskie kły,
Rżnijmy ciała, rżnij do krwi~

Melodyjka jakoś tak utkwiła mu w pamięci, słowa zaś sklecał sobie na poczekaniu. Spacerował niespiesznie, obracając w dłoniach krótki, szarpany cylinder. Spokojnie. Leniwie.
Było tu całkiem przyjemnie. Lubił szum wody, dlatego skierował się od razu w stronę jeziora.
- Gdyśmy wszyscy tutaj stali,
i rżnęliśmy się piłami...

Smoczyca pierwsza podniosła łeb, kiedy usłyszała gdzieś z boku jakieś odgłosy. Eleney jednak była zbyt leniwa, żeby odpowiedzieć na wyrwaną z ciszy czujność Irenei.
- Nie przejmuj się, ktoś sobie śpiewa jakieś sadystyczne piosenki~ - ziewnął i poklepała ją po skrzydle, które miała tuż nad swoją twarzą.
Nie lubiła, kiedy słońce raziło ją w oczy :<.

Wyszedł spomiędzy drzew i przystanął na moment. Piasek. Nabrał trochę do dłoni.
- Gorąco tu - mruknął.
Nałożył cylinder na głowę, naciągnął go na jedno oko.
Z daleka dostrzegł coś, czego się nie dostrzec zwyczajnie nie dało - smoka. Omijając zagrożenie ruszył w kierunku wody.

Irenei obróciła się w stronę kogoś, kto był prawdopodobnie właścicielem tajemniczego śpiewającego głosu. Zwinęła ogon do siebie i nastroszyła wachlarz ostrych igieł na szyi.
Eleney podniosła się odsuwając od siebie purpurowe skrzydło smoczycy i przeciągnęła się, jakby dopiero co wstała z długoletniego snu.
- Dzieeeeń doooobryyyyy, łaaaa .
Podwinęła nogawki spodni i wlazła po kostki do wody.
- Pan nie zwraca na nią uwagi! - zawołała do niego.

Usiadł na brzegu w takiej odległości, że drobne fale zatrzymywały się niedaleko jego skrzyżowanych nóg. Zanurzył dłoń w wodzie w chwili "przypływu".
Zerknął na dziewczę.
- Taaaa - mruknął. - Zaiste, niezwracanie na nią uwagi przychodzi mi z nieocenioną łatwością.
Dziewczę mogło zanotować nutkę ironii.

- Oooo, rada byłabym gdyby tak było~ - zanuciła wesoło.
Irenei obserwowała nieznajomego. Wręcz wierciła wzrokiem dziury w jego ciele! Musiała go dokładnie zbadać, nim podejdzie bliżej czy uczyni cokolwiek w ich kierunku...
Eleney zadowolona moczyła nogi w jeziorze. Naprawdę przyjemnie było chodzić po ziemi po 4 dniach ciągłego lotu.

- Wiesz... - mruknął.
Padł na plecy na piasek i wychylił głowę do tyłu, by spojrzeć na dziewczę.
- Jeśli ta bestia przestanie zwracać na mnie uwagę, to mi również będzie łatwiej. Mogłabyś coś z nią... zrobić...?

- Hmm...
Eleney obeszła całą Irenei i chwyciła w dłonie jej wielki purpurowy łeb, po czym wyszeptała kilka słów w elandzkim języku. Smoczyca cofnęła się, rozprostowała skrzydła i wzleciała w powietrze.
Wir powietrza wzniósł do góry pył z piasku.
Zakaszlała kilka razy i odgoniła go od siebie dłonią.
- Załatwione~!

Leżąc na piasku obserwował niesamowity widok, jakim był lot smoka.
- Czad - szepnął.
Rozłożył ramiona na boki, kalepusz zsunął mu się z głowy.
- Dziękuję!

- Ależ proszę! Przyzwyczajona jestem, że komuś nie pasuje jej obecność...
Splotła łapki za plecami i obejrzała sobie nieznajomego od góry do dołu. Jeden element jego ubioru obudził jej szczególną ciekawość...
- Ciekawy kapelusz. Nosi się jeszcze takie...? - spytała z nieukrywanym zainteresowaniem.

- Pewnie. Stara moda powraca - oświadczył, szczerząc szeroko kły.
Oparł się rękami nad głową i zrobił mosek. Chwilkę potem stał już na nogach. Otrzepał się. Cylinder leżał na piasku.

- Naprawdę? To aż tyle mnie nie było? O.O a tak w ogóle, jesteś stąd?
Zawinęła krótkie włosy w koczek i spuściła je wolno na ramię. Zwróciła uwagę na akrobacje chłopaka.
- Też tak potrafię~!

Splótł dłonie na karku i przeciągnął się tak, że strzeliło kilka kości.
- To zależy od tego, gdzie jesteśmy - odpowiedział wymijająco. - To Chrea? Czy jeszcze Larkal?
Schylił się po kapelusz. Wydał mu się dziwnie lekki... potrząsnął nim.
- Szeol?
Poklepał go po denku.
- Szeol! Jasna cholera, znowu zwiał... -.-

Przymrużyła powieki, to chyba nie były te krainy... a może ona pomyliła drogę? Nie no, niemożliwe!
- Według mojej mapy powinniśmy być w Sanvante, może w Ashilut...
Przechyliła się lekko w bok, żeby go obserwować.
- Dziwnie brzmi, o czym mówisz? x.x

- Sanvante? Ashilut...? Pierwsze słyszę.
Przykucnął, potargał się po włosach z tyłu głowy. Rozejrzał się.
- Musiał wyskoczyć w lesie...

(zw)

Teraz to już zwątpiła!
- Nooo... takie państwa dwa... Czyli nie jesteś stąd, szkoda v.v.
Podrapała się po nosie, marszcząc go śmiesznie.
- Ha, królik ci uciekł z kapelusza?! - roześmiała się.

Błyskawicznie uniósł na nią wzrok jadowicie zielonych oczu. Zapanowała długa chwila konsternacji.
- Skąd wiesz?

Tego się nie spodziewała. Ten królik z kapelusza to takie powszechne wyobrażenie cylindra. Ale przecież to niemożliwe, żeby miał tam królika, pff.
- Żartowniś z ciebie - wystawiła mu jęzor. - Króliki nie żyją w kapeluszach! A tym bardziej nie istnieją te magiczne, które w dodatku żyją w cylindrach bez dna!
Skrzyżowała ręce pod biustem pewna swoich słów~

Utkwił w niej znudzone spojrzenie, a gdy skończyła mówić, parsknął śmiechem. Otarł wargi wierzchem dłoni.
- Rzekła wyniośle właścicielka smoka . Ty mi opowiadasz o bajkach...?
W miejscu, gdzie plaża przechodziła w las, coś zaszeleściło w krzakach. Spomiędzy liści wyjrzał biały nosek.
- Szeol!
Javierr rzucił się, by pochwycić stworzenie.

Zmarszczyła brwi, ściągając również usta. To wcale nie było tak! Smoki istniały i każdy powinien o tym wiedzieć! Inna sprawa, że były już gatunkiem wymierającym... za to królik w kapeluszu to czysta abstrakcja... x.x
Puknęła się palcem w czoło.
- Smoki to nie bajki >< udowodnij mi, że ten cylinder nie ma dna, a ci uwierzę! Wszystko, co namacalne jest jak najbardziej prawdziwe.
Jej wyćwiczony słuch wychwycił tajemniczy szelest. Szybko odwróciła głowę w kierunku źródła i co? Króliczy nos...?
- Yyyy... - uwierzyć nie mogła.

- Słuchaj panienko... NIE WIERZĘ w smoki. A jednak zobaczyłem go dzisiaj, prawda?
Ale gdybyś godzinę temu mi powiedziała, że smoki istnieją, to bym cię wyśmiał. Uczyń mi zatem tę przyjemność i nie rób z siebie kretynki .
Zniknął w krzakach, a gdy już wyszedł, przyciskał do piersi białego królika. Zwierz wyglądał na bynajmniej zirytowanego.
- Kiedy indziej pójdziesz na panienki, kolego...
Wsadził go do kapelusza, po czym włożył go znów na głowę.

- Dobra, dobra! - machnęła na to ręką.
Teraz jedynym środkiem jej zainteresowania był ten dziwaczny kapelusz. Musiała wiedzieć, czy był magiczny. Musiała wiedzieć czy należy się go bać...
Wytrzeszczyła oczy na królika ułożonego na piersi cyrkowca. Był cudny! x3
- Faktycznie... - szepnęła, pukając się palcem po brodzie. - O ten kapelusz ma denko w środku?
Dostała jeden rozkaz z góry i musi go wypełnić, ot co.

Tak, jak stał, usiadł na piasku, oparł ręce na kolanach. Wgapiał się w nią.
- No to sama sobie zobacz.
Podał jej kapelusz.
Lekki, bez wyczuwalnego ciężaru żyjącego wewnątrz królika, oraz przechowywanych tam skarbów. Zwyczajny, podarty cylinder. Z denkiem w środku.

Wyszła z wody i ostrożnie, powoli podeszła do niego. Chwyciła w swoje dłonie kapelusz i obejrzała go ze wszystkich stron.
Hmm... normalny był. Nie przejawiał żadnych, choćby nawet małych elementów magicznych. Zwykłe rondo, zwykły materiał. Wszystko zwykłe.
Niuchnęła go, ale coś zapach jej nie podpasował. Cofnęła go od swojej twarzy i oddała cylinder właścicielowi, z malującym się niesmakiem na twarzy.
- Wierzę, wierzę... - powiedziała. - Śmierdzi... króliczymi odchodami... v.v

Zarechotał złośliwie i przyjął kapelusz z powrotem. Wcisnął go sobie na głowę, włosy zsunęły mu się na jedno oko.
- Zdaje ci się, panienko
Chwilę potem znów znalazł się na piasku. Mrużył lekko powieki, chroniąc źrenice przed słońcem.

Pyfnęła pod nosem.
- Mam węch rozwinięty bardziej niż ty zmysły wszystkie razem - puściła mu oczko. - Ale cóż, uwierzyłam w królika w kapeluszu. I co, trzymasz go tam dla zabawy?
Podskoczyła nad wodę i znów pozwoliła, by chłodna woda obmyła jej nagie stopy.
Dotknęła małej torebki przypiętej do pasa. Poczuła pod palcami okrągłe szkiełko z zatyczka stworzoną z tego samego tworzywa. Fiolka nadal tam była.

- Oj dziewczyno... - westchnął ciężko. - Nic nie wiesz. Nic nie wiesz i się mądrzysz~ Nie wyciągasz żadnych wniosków z tego, co widzisz królik zniknął w kapeluszu z denkiem.
Grzał się na słoneczku, słuchając szumu fal.

Kopnęła dla zabawy jedną z fal i patrzyła jak ta niknie, uderzając o jej łydki. Wymijała w głowie jego wypowiedzi, które ją w jakiś sposób krytykowały.
- Próbuję się czegoś o tobie dowiedzieć... uciekłeś z cyrku? - spojrzała na niego.

Rozchylił lekko wargi w ciekawskim uśmiechu, lecz oczu nie otworzył.
- Tak, uciekłem z cyrku - zachichotał.
Po kilku długich chwilach uniósł ostrożnie powieki i wlepił wzrok w oślepiające słońce. Oczywiście zabolało, ale ciekawość, ile czasu wytrzyma, wzięła górę. Dość szybko kompletnie oślepł.

Wywinęła śmiesznie usta na jedną stronę, jakby myślała nad dalszymi pytaniami. No, jedno wiedziała. Na pewno nie miała zamiaru robić mu przesłuchania...
Ej, zgrywał się z niej! To ona też się pozgrywa~
- Nie uciekłeś z cyrku! Kłamiesz! - wystawiła w jego kierunku palec. - Ale jeśli uciekłeś z cyrku... i ten królik twój wabi się Szeol? Egzotyczne imię dla królika...
Zrobiła minę w stylu Sherlocka Holmes'a.

Dziewczyna nie znała litości. Rechocząc z rozbawienia, podniósł się do siadu i zacisnął dłonie na ugiętych kolanach. Kiwał się na boki.
- Może i egzotyczne, ale doskonale oddaje jego podły charakter - zripostował. - Poza tym, masz jakiś problem z moim królikiem? To tylko królik
Leżący na piasku kapelusz zaczął kicać sobie wesoło.

Kiwał się, co za dziwak... ale Eleney nie była lepsza, poza tym takie osoby były lepszymi przedmiotami zainteresowania. Skrywały więcej tajemnic, były nieprzewidywalne i zawsze miały coś "dziwnego do powiedzenia".
O, właśnie ten koleś do takich należał.
- Króliki mają charaktery? - zdziwiła się, mrużąc z zainteresowaniem powieki.
Drgnęła nagle. Kapelusz kicał po piasku, matko jedyna!
- Nie mam żadnego problemu z twoim królikiem... ale uważam, że jest uroczy :3 - zgięła się w pół, splatając dłonie za sobą i obserwując z tej perspektywy kapelusz. - Yay!

- Nie wiem, nie znam innych królików. Ale ten zdecydowanie ma.
Śledził swój kapelusz wzrokiem. Ostatecznie cylinder "poślizgnął się" i upadł na denko. Był pusty.
Zerknął na dziewczynę, uśmiechając się kątem warg. Dziewczyna, jak to dziewczyna, oceniała Szeola po jego ślicznym nosku, błyszczących oczkach i białym futerku. Nic bardziej mylnego!
- Kic kic kic~

Zastanowiła się nad jego słowami. He, jego królik miał charakter? A to czasami wszystkie nie żarły sałaty, marchewki i nie kicały gdzie popadnie? A potem rozmnażały się jak oszalałe?
Dobra, ten kapelutek był magiczny, koniec kropka!
- Kic... kic...? - wymamrotała zdziwiona.

Zerknął na nią.
- A co? Miau miau?
Złapał wierzgający kapelusz i wcisnął go sobie na głowę. Musiał go poprawić kilka razy, ale cylinder uspokoił się ostatecznie. Znieruchomiał.
- A twój smok to niby nie ma charakteru?

Naprawdę śmiesznie to wyglądało. Wierzgający kapelusz! Kto by pomyślał!
Skrzyżowała ręce pod biustem, chwilę zastanawiając się nad odpowiedzią.
- Sądzę, że smoki są bardziej rozwiniętymi stworzeniami od królików... - skrzywiła się z niesmakiem. - Ale to po tym, co odstawił twój królik... ale tak, mój smok ma charakter.
- Twój królik niby jaki jest?

- Błąd - oświadczył, bez chwili wahania. Przytrzymał kapelusz, żeby nie zeskoczył mu z głowy. - Otóż, mój królik jest WREDNY. Bezsprzecznie i bezpretensjonalnie cynicznie-sarkastycznie-wredny.
Nie rozumiał, czemu dziewczyna tak uparcie nie chciała przyjąć tego do wiadomości. A im ona bardziej niedowierzała, tym Szeol bardziej się wiercił. Nie lubił tego typu rozmów.

Pierwsza reakcja: śmiech, głośny i rozbawiony śmiech.
- Łaaaaaał - zawołała.
Kapelusz tak śmiesznie wywijał fikołki na jego głowie. Prześmiesznie to wyglądało~
- Naprawdę uciekłeś z cyrku .
Naprawdę to było śmieszne! Ale cóż... nie wolno się tak śmiać z innych osób!
- Dobra, już ci wierzę, o nic nie pytam!
Zdjęła z siebie gorset i odrzuciła gdzieś na plażę, żeby w koszuli i spodniach do kolan wejść do wody. Mmm, była przyjemnie chłodna, idealna do orzeźwienia!

- Pff! - prychnął teatralnie .
Ale był jej wdzięczny, bo w momencie, gdy oświadczyła, że WIERZY, Szeol uspokoił się zupełnie i zastygł w bezruchu. Nareszcie.
Gdy dziewczyna wlazła do wody, on usiadł na piasku i obserwował ją przez chwilę. Potem popatrzył w niebo.
- Głodny? Ja też.
Podniósł się i ruszył w swoją stronę.

[z/t]

Obejrzała się na niego i zobaczyła go w momencie, kiedy już odchodził.
- Dziwny facet... - mruknęła do siebie. - I jego królik... w kapeluszu...
Wzruszyła ramionami i podpłynęła do brzegu, żeby po chwili wyjść z wody. Wycisnęła z rękawów wodę, po czym otrzepała gorset i nałożyła go na siebie.
Ze spodni kapała jej jeszcze woda, ale wystarczy, że posiedzi chwilę przy ogniu i Irenei, szybko się wysuszy.
Przyłożyła dwa palce do ust i zagwizdała, wzywając smoka. Nie musiała długo czekać na przylot swojej "taksówki", Irenei kręciła się w pobliżu.
Smok przystanął na ziemi i pochylił długą szyję, żeby Eleney na niego wskoczyła.

[zt]