Jedna z licznych plaż

Zwykła piaszczysta plaża, jedna z wielu.

_____________________________

Person siedział na piasku obserwując wodę, widział każdy falujący fragment, po chwil wstał wyciągnął prawą rękę przed siebie na której zabłyszczał tatuaż aż po łokieć, a spora kula wody uniosła się płynnie nad jej resztą. Przyciągnął tą kule bliżej siebie i spłaszczył wydłużając jednocześnie, postanowił wypróbować to co ćwiczył ostatnio, wyciągnął drugą rękę i włożył do tej lewitującej wody, następnie zacisnął pięści która pokryła się błękitnym tatuażem który sięgał aż do łokcia, a woda jakby się skurczyła. Zamiast sporej kuli falującej delikatnie przed mężczyzną unosiła się błękitna masa nieprzezroczystej i nieporuszającej się substancji, tatuaże na prawej ręce zniknęły a lewa nadal nimi pokryta jakby tkwiła w skumulowanej wodzie. Person ostrożnie wsunął najpierw kolano później resztę ciała na utworzone podłoże i klęcząc na prawym kolanie z lewą ręką zaciśnięta w pięść w środku tej dziwnej substancji unosił się razem z tą dziwna substancją nad ziemią. "Nareszcie" pomyślał, na prawej dłoni pojawiły się znaki a ten skierował ja do góry, a razem z ręką unosił się on sam na płynie, kolejnym ruchem było wyciągnięcie reki do przodu, oczywiście woda poszła w śladami ręki i zaczęła szybować na przód. Lewą rekom cały czas utrzymując stałą postać wody a prawą kierując nią, ruszył w stronę swego królestwa Ashilut, po około 5 minutach stwierdzając że trochę się wlecze postanowił przyśpieszyć, kierująca (prawa) ręka pokryła się niebieskimi znakami aż po ramię razem z nim, a ciecz gwałtownie przyśpieszyła o mały włos Person nie wyjął ręki, co prawdopodobnie spowodowałoby powrót jej do normalnej postaci. I tak chłopak leciał aż do przedmieść Ashilut.

z/t

Panował tu spokój i nie przerwany bieg naturalnego spokoju. Niebo w tym miejscu, był bez chmurne i bardzo piękne o tej porze. Nagle to spokój przerwał Kyoji. Zdjął swoja maskę z twarzy i zaczął się rozglądać, gdyż nigdy tu nie był. Po chwili usiadł na brzegu przy okazji zdejmując obuwie, by sprawdzić temperaturę wody. Siedział tak i patrzył się w niebo.

Secia gdy tak po wstaniu rano krecila sie gdzies po miescie az stwierdzila żeczas znow nieco się wykąpać. Tym razem miała ochote na większa plażę. Stanęłą w jedynm z miejsc i rozejrzała sie na morze. O tak to miejsce było bardzo dobre. Rozebrała się do stroju zostawiając ciuchy i ręcznik na plaży podeszłąm do wody. Obmyłam się po czym cofnęłam się i bez skrupółów wskoczyłam do wody.

Jedyny w okolicy większy kamień, położony tuż przy brzegu, częściowo zatopiony w płytkiej wodzie, a mimo to górujący nad całą plażą. Właśnie na nim leżał wygodnie rozciągnięty kocur, wygrzewając się na słońcu i przez zmrużone oczy obserwując włóczących się tutaj co jakiś czas ludzi. Nic innego do roboty nie miał, zresztą nikt na niego uwagi i tak nie zwracał. Prychnął czymś wybitnie rozbawiony i przeciągnął się lekko mrucząc przy tym z wyraźną przyjemnością.

Będąc w wodzie usłyszłąm nagle dźwięk którego raczej nie powinnam słyszeć w takim miejscu. Stanęłam w wodzie która sięgała mi do pasa i się rozejrzałam robiąc z dłoni coś w rodzaju 'daszka'. W końcu zauwazyłam coś albo kogoś kto wylegiwał się na kamieniu. O dziwo wczesniej nie zauważyłam tej istoty. Stałam tak i próbowałam dojrzeć dokładnie co to może być.

Spojrzenie obu istot spotkało się. Kocur zerknął na dziewczynę w tym samym momencie, w którym ona starała mu się dokładniej przypatrzeć. Zwierzak wymownie spojrzał za siebie ciekawy co takiego mogło zainteresować nieznajomą, a później zwyczajnie zeskoczył z kamienia lądując na czterech łapach na piasku. Jeszcze raz się przeciągnął i nieśpiesznym krokiem ruszył w stronę rzeczy dziewczyny by tuż po dotarciu na miejsce rozrzucić je lekkim machnięciem łapy i przeszukać wzrokiem w celu zabrania czegoś wartościowego.

Patrzyłam wciąż na nieznaną mi istotę przyglądajac się. Zaciekawiła mnei ta istotka gdy ruszyła się z kamienia zauważyłam że idzie w stronę mych ubrań a gdy zaczęla je przeglądać od razu pobiegłam w stronę zrezcy krzycąc do kocura
-A sio! To moje!
Gdy zbliżyłam się znacznie zauważyłam, że kocur ma bardzo podobne rysy do człowieka.
-A psik
Przeghoniałam go.

Nagle usłyszał jakiś plusk w wodzie i zauważył, że woda się porusza inaczej, tak jak by ktoś wszedł do wody. Zaczął się rozglądać, ale nikogo nie zauważył. Założył buty i zaczął iść w stronę z, której przyszły zmiany w wodzie. Nagle zauważył jakiś ręcznik i ciuchy. Zaczął się rozglądać, gdyż to był damskie ciuchy (W tym momencie, akurat Sethy była pod wodą). Nagle zauważył jakiegoś dziwnego zwierzaka, więc zaczął się cofać i wracać tam skąd przyszedł

Jednak ludzka cząstka natury sprawiła, że nie uciekł z głośnym piskiem, a tylko wlepił spojrzenie białych ślepi w dziewczynę. Nie dość, że nie ruszył się z miejsca to jeszcze przysiadł na tyłku i machnął ogonem niemal lekceważąco.
- Nie wyganiaj mnie - niemal poprosił, chociaż bardzo cicho.
Łapa kocura wylądowała na skrawku ręcznika leżącego na piasku, jakby zwierzę chciało podkreślić do kogo ów zdobycz należy.
- Byłem tu pierwszy, jak się znudzę to mogę ci to odstąpić... Jeśli chcesz oczywiście - zezwolił łaskawie.

Kyoji był już dość daleko. Postanowił sobie stąd iść. Ruszył w stronę miasta. Myślał teraz o tym stworzeniu, był dziwne ale przypominał człowieka. Po chwili już go tu nie było.

[zt]

Na początku zdziwiłam się słysząc ludzki głos, nigdy nie miałam doczynienia z taka rasa dlatego też na mojej twarzy widniało zdziwienie. Jednak szybko oprzytomniałam.
-To moje!
Prawie że krzyknęłam to Kota łapiąc za swój ręcznik. Spojrzałam też na piasek widoczne były tez inne ślady, tym razem człowiecze od razu powędrowałam wzrokiem za śladami. Zobaczyłam jakiegoś mężczyznę zastanwiając się czego i on szukał przy moich rzeczach.
-Czego i Ty tutaj szukałeś?
Krzyknęłam za mężczyzną aby mnie dosłyszał. Nie przejmowałam się że byłam w storju w końcu to plaża ale jak ja wróciła bym do domu? Przeciez z tąd mam kawał drogi a w stroju kapielowym nie wypada iśc przez maisto.
-No tak ja za nim a on uciekł.
Rzekłam do siebie. Chciałam krzyczeć za tamtym ale spojrzałam na kota
-Nawte nie waż się zabierać ><

Z całkowitym spokojem obserwował dziewczynę. Albo wszystkie "człowieki" tej płci tak szybko się irytowały, albo kot działał tak po prostu na wszystkich bez wyjątku. W czasie jego podróży takie incydenty zdarzały się notorycznie oczywiście swojej winy w tym nie widział. Przekrzywił łeb w prawą stronę, zerkając jednocześnie na drugiego osobnika. Korzystając z okazji, że dziewczyna była zajęta wrzeszczeniem na kogoś innego delikatnie położył łapkę na rzeczach, które nadal leżały na piasku. Powolutku przyciągnął je do siebie, a następnie złapał w kły by dumnie odmaszerować ze zdobyczą w stronę kamienia.
- Moje.. - wymruczał dobitnie.

-No nie, to śa moje rzeczy
Powiedziałam do niego już spokojniejszym tonem. Poszłam za nim i powiedziałam stanowsczo
-Wysłuchasz mnie? Albo raczej wysłuchaj mnie
Poprawiłam się szybko, chciałam odebrać swoją własnośc a nie.

Nie zatrzymał się nawet na moment dopóki nie dotarł do swojego kamienia, którego również zdążył sobie już na własność przywłaszczyć. Wysunął pazury i wbijając je w chropowatą powierzchnię swojej wieży obserwacyjnej wlazł na samą górę. Tam też położył swoją zdobycz i rozłożył się wygodnie by z góry móc patrzeć na dziewczynę.
- Oczywiście - skinął twierdząco głową - Mów, nie krępuj się.
Machnął łapką w iście zachęcającym do rozpoczęcia spowiedzi ruchu. Kątem oka zerkał zaś na rzeczy, zastanawiając się po co one mu w sumie potrzebne.

Szłam za nim już spokojnym krokiem kiedy Kto usiadła na swym 'tronie' Set się zatrzymała.
-Czy mozesz powiedzieć po co Ci moje ubrania?
Zapytałam spokojnie patrząc to na kota to na ubrania zastanawiając się jakby tu podejśc tego zwierzaczka.

Pan i władca lwiej skały. Tak właśnie się czuł siedząc na tym kamieniu i machając radośnie ogonem. Pytanie, które zadała dziewczyna było naprawdę istotne. Kot jednak wzruszył tylko ramionami.
- Jeszcze nie wiem - oświadczył po chwili - Może będę je z dumą nosił po mieście? Albo zrobię z nich legowisko dla moich szczeniąt...
Co z tego, że był facetem? Równouprawnienie ma obowiązywać.

Stałam jak ta wariatka przed nim i rozmawiałam z kotem. Co najmniej wydawałoby się dziwne gdyby nie fakt że w tutejszych krainach można spotkać wiele różnych ras. On widocznie był jedną z nich których jeszcze sama nie poznałam.
-Ale to są damskie rzeczy. I jestem pewna że mężczyźni wyśmiali by Cie gdybyś to ubrał.
Powiedziałam pewnie mając nadzieje wypłynąc na jego męską dumę. Nie wiedziałam czy to mężczyzna dokladnie choć na niego wyglądał -brak oczywistych piersi- jednka gdy powiedziałą o dzieciach troche mnie zmylił.

- Och! - odparł cicho, podpierając policzki dłońmi i zerkając niepewnie to na dziewczynę, to na ubranie - Więc wy to jakoś rozróżniacie? Nie jest obojętne co kto nosi?
Mimowolnie zerknął na swoje spodenki. I bądź tu mądry. Podpieprzył je dawno temu z jakiejś linki z praniem i do tej pory się jakoś nie zastanawiał czy w ogóle może je nosić. Ogonem rozsunął rzeczy dziewczyny.
- Jak na moje.. - powiedział po chwili - Skoro nie powinienem ich nosić to jednak zrobię z nich to legowisko.
Wyszczerzył złośliwie kiełki, uważnie wpatrując się w to co dziewczyna miała na sobie teraz.
- Nie martw się, w tym też ładnie wyglądasz.

Och a więc zwierzaczek który mówił nie bardzo był pojętny co i jak. Postanowiłam go trochę przekabacić.
-No tak kobiety i mężczyźni zazwyczaj różnią się wyglądem i ubiorem. Mężczyźni nie noszą takich ciuchów
Wskazałam na to co miał pod sobą
-Jesli chodzi o legowisko możesz zachowac sobie ręcznik
Pokazałam mu o które chodzi
-Mogę dać Ci tez inne jeśli oddasz mi ciuchy.
Powiedziałam wciąz wyszukujac w głowie nowcyh pomysłów.
-I dziękuję ale tak nie mogę się pokazac w mieście więc wolałabym swoje ubrania.

Kocur pokręcił łbem z dezaprobatą. Ach, te dwunożne stworzenia. Czego to one nie wymyślą. Złapał w kły wszystkie rzeczy dziewczyny, dość ostrożnie nawet i zerknął w dół, na piasek, czając się na ugiętych łapach. Raczej nie można było się spodziewać tego co kotowaty ma zamiar zrobić. A zrobił pierwszą rzecz jaka mu przyszła do głowy. Zeskoczył w dół, jednocześnie ciężarem swojego ciała sprowadzając dziewczynę do parteru. Odłożył swoje zdobycze tuż obok niej i wygodnie siedząc na jej brzuchu, z łapami po obu stronach jej głowy wpatrywał się w swoją ofiarę.
- Zawracasz sobie głowę zbyt przyziemnymi sprawami, to nieco pachnie materializmem, nie? - spytał cicho, przy okazji przejeżdżając kocim językiem po policzku dziewczyny - Ale dzięki za dobre chęci, ubranie jednak oddaje.

Kiedy Kocur złapał moje w rzeczy w swoje ostre kiełki nieco się przeraziłam ale nie dałam tego po sobie poznać. Jednak gdy mnie przywrócił wydałam z siebie jedynie dziwny dźwięk 'ałć' Co byłóo spowodowane upadkiem. Nie była do tego przygotowna i torche zabolało. Zwierzak nie by wcale taki cięzki jednak jak wskoczył z gory to mogło spowodować że się przewróciłam.
-No w końcu czymś musze się przejmować.
Powiedziałam spokojnie a kiedy poczułam jego język przymknęłam oczy z... no właśnie czego? Zadowolenia? Zaskoczenia? No nie ważne
-I dziękuję bardzo.
Powiedziałam kiedy wiedziałam że nie będę musiała się tak pokazywać na mieście.
-No a poza tym jak się nazywasz?

Machnął zniecierpliwiony ogonem. Mogli by okazywać mu więcej wdzięczności za jego łaskę. Miska mleczka, jakaś rybka, podrapanie za uszkiem? Nie żeby był przyzwyczajony do wygodnickiego życia, ale swoje kocie wymagania miał.
- Al Dhanab Al-Asad - przedstawił się z dumą kot, szczerząc nieznacznie kiełki.
Zdążył już się przyzwyczaić do najróżniejszych reakcji na jego imię. Jaka będzie teraz?

-Ciekawe imię
Powiedziałam szczerze. Pierwszy raz słyszałam taką długia i trudną nazwę. No ale cóż bywało i zdarzało się tylko oczywiście nie mi aż do teaz. Jednka nie było przecież w tym nic nadzwyczajnego, no nie.
-Ja jestem Sethy. Miło mi Cię poznać.
Powiedziałam z uśmiechem i wyciągnęąłm jakoś w jego stronę dłoń choć nie wiedziałam jak on to odbierze.
-Będe mogła się zwracąc Asad?

No, nie było nawet tak źle. Nie posądzono go o żart ani nie wybuchnięto śmiechem. Zaczynał czuć do dziewczyny dziwną sympatię. Może dlatego, że miał się z kim wreszcie pobawić?
- Sethy... - powtórzył z lekkim zamyśleniem, mając nadzieję, że zapamięta.
Akurat do takich rzeczy pamięci nie miał. Cud, że swoje imię pamiętał. Spojrzał ze zdziwieniem na wyciągniętą w jego stronę dłoń. Niepewnie podał dziewczynie swoją, uważając tę formę przywitania za zbyt psią. Zaraz po tym zlazł z dziewczyny i usiadł obok.
- Oczywiście. W sumie zawsze każdy mówi na mnie jak chce - wyszczerzył kiełki w uśmiechu - Nikt nie zwraca się po pełnym imieniu.

-Dziekuję że zszedłeś.
Powiedziałam z ulga i podniosłam się do siadu. Takie leżenie w stroju na piasku nie było zbytnio miłe dla mnie do tego piasek poprzeklejał się do mojego morkego jeszcze trochę ciała.
Przyjrzałam się zwierzakowi
-Wiesz co jesteś nawet fajny pomijając fajt że chciałeś zabrać mi ciuchy. No i zaraz wracam.
Weszłam do wody by się opłukać od piasku. Wróciłam po chwili i wzięłam ręcznikiem sie otarłam wcześniej go otrzepując.
-A poza tym, fajne kiełki.
Uśmiechnęłam się do niego.

Nie przyzna się oczywiście, że zszedł tylko dlatego, że było mu dość niewygodnie siedzieć na czymś co się rusza. Zmusić dziewczyny do zaprzestania oddychania tylko dla swojej wygody przecież nie mógł, prawda? Cierpliwie czekał aż Sethy wróci z powrotem do wody, a później tutaj, na miejsce pod kocim kamieniem.
- Wiesz, że to brzmi podejrzanie? - spytał, przechylając łebek i wpatrując się w dziewczynę jakby knuła jakieś podstępne plany - Za dużo dobrych słów na raz, ewidentnie coś planujesz. Znając życie coś złego.
Czego miał się spodziewać? Zwykle dostawał po łbie za jakiekolwiek próby zbliżenia się do innych istot.

Gdy się osuszyłam nieco, ubrałam sie i złozyłam koc podchodząc do zwierzaka.
-Dlaczego podejrzanie niby? Ja tylko mówię co myślę.
"Zreszta jak zawsze" dodałam w myślach. Rzeczywiście byłam raczej prawdomówną osobą i czasami moje słowa mogły nawet zranić ale cóż już taka byłam. Nie rozumiałam zaś dlaczego on uważa że moje słowa brzmią podejrzane? Niby co w nich taiego złego było? Wiem że byłam bardzo zmienna najpierw się na niego wkurzając a teraz już go chwaląc, ale co zrobić już taka byłam.

Nie mógł się nadziwić jak oni wszyscy mogą tracić tyle czasu na takie bzdury jak przebieranie się. Wiadomo - był zwierzakiem, traktował takie sprawy zupełnie inaczej.
- Na pewno? - mruknął, chociaż jakakolwiek odpowiedz i tak nie przekona go do racji innych.
Mimo to postanowił odpuścić i zwyczajnie mieć się na baczności. Nie chciał skończyć jako dywanik przed kominkiem ani tym bardziej jako trofeum nad nim.
- Wybierasz się gdzieś? - spytał niemal od razu, gdy tylko dziewczyna skończyła te wszelkie przygotowania.

-Już taka jestem i zawsze mówię co myślę.
Odpowiedziałam szczerze i spojrzałam na morze
-Tak chyba pójde w inne miejsce, może sprawdze swoją bibliotekę.
Zastanawiałam się chwilkę nad tym pomysłem warto by było tam iśc.

Weszła do wody w sumie dwa razy tylko, nie na długi czas, a już musiała opuścić to miejsce. Albo niezdecydowana albo obowiązki wzywają. Kot miał nadzieję, że nie wszystkie istoty się tutaj takie okażą.
- Biblioteka? Takie z książkami? - upewnił się - Takie w mieście?
No tak, miasto! W końcu po coś tu przybył. Jego zadaniem nie było tylko wylegiwanie się na słoneczku i podkradanie wszystkiego niewinnym obywatelom. W oczach kotowatego pojawił się jakiś dziwny błysk, po części radosny.
- Dużo w tym mieście macie listów gończych?

Rzczywiście chyba nie była dużo w wodzie jednak nie miałam czasu. Musze dbać o bibliotekę a dawno tam nie byłam.
-Tak biblioteka, to takie duże pomieszczenie z książkami. Ale ja nie mam tego w meiście a w pałacu.
To była znó prawdas. Pracowałam w bibliotece ale w pałacu i moja biblioteka zawierała wiele różnych książek nie zawsze lda wszytskich dostępnych.
-Chciałabyś iśc ze ma?
Zaproponowałam bo wiedziałam że na pewno będe inaczej sama a coś trzeba robić i tam.
-A co do listów to niestety nie wiem, msiałbyś kogoś innego zapytać.

Zawahał się przez chwilę. On i biblioteka? Niezbyt fortunne połączenie. Ale skoro to miało oznaczać towarzystwo to czemu nie? Powoli kiwnął głową.
- Przejść się mogę - odparł i machnął lekko ogonem - Może po drodze znajdę jakieś liściki..
W myślach już zatarł łapki w nadziei, że trafi mu się całkiem niezłe zlecenie i później jeszcze lepsza nagroda.

Zastanowiłam się chwilkę nad jego wczęsniejszym pytaniem> a dokładniej gdzie mogłby by być jakieś listy gończe. Mogłam go po drodze tam zaprowadzić.
-Hmm no to mogę Cię zaprowadzić na listy gończe po drodzę.
Zamyśliłam się i wpadło mi do głowy jedno pytanie
-A właściwie po co Ci?

[gdzie zaprowadzić tą postać niby?]

Machnął łapką. Sam je sobie znajdzie, wolał nie przeszukiwać ofert w towarzystwie potencjalnej konkurencji. Co jak co, ale kocisko było pazerne.
- Jak nie będzie żadnych po drodze to sobie daruję na jakiś czas. Mogę cię za to odprowadzić do tej biblioteki.
Nadal siedział na piasku i jakoś nie miał zamiaru się ruszyć, kocie lenistwo brało górę.
- Muszę znaleźć jakąś pracę. Rozumiesz.. zlecenie na czyjś łeb.

-No cóż to wstawaj i chodź.
Powiedziałam obracajac się na pięcie i idąc w stronę miasta. Nie czekałam na niego ale obróciłam głowe w jego stronę na chwilę po czym znów szłam. Nie wołałam go bo po co? Będzie chciał to będzie szedł.

[zt]

Westchnął ciężko, szybko podnosząc się z piachu. Przeciągnął się i tym razem już bez wahania ruszył za nią. Oczywiście dość szybko i na czterech łapach. [z/t]

Wrócił tu liczą na to za tym razem spotka tu kogoś mu znanego lub przynajmniej wyglądającego jak człowiek. Szedł już jakiś czas. Było tu pusto i gorąco. Kyoji z każdym krokiem miał większą ochotę na wodę lub na to, aby się schłodzić, lecz pamiętał co stał się jak ktoś kapał się tu ostatnio. W końcu zatrzymał się i podszedł do brzegu, aby schłodzić nogi. Zdjął buty i zanudzał nogi w wodzie.

Nagle na horyzoncie, na niebie pokazały się dwie skrzydlate postacie. A któż to taki ? Myu i jej towarzysz Sinis. Kotka widząc morze, uśmiechnęła się jeszcze szerzej, niż przedtem.
-Widzisz mój nos nigdy mnie nie zawiedzie-powiedziała radośnie, łapiąc się za nosek ręką, jakby chciała mu podziękować ze doprowadził ja tam gdzie sobie życzyła.
-Umiesz pływać ?-zapytała z ciekawością w glosie, ciągnąc cały czas aniołka za ramie.

- Pytasz czy umiem pływać? Z pewnością umiem. No skoro tak mówisz że nigdy cię nie zawiedzie... Powiedział i powoli zbliżał się do plaży. - Musisz niestety sama wylądować... Najwyżej zaraz cię złapie tylko sam wyląduje. Powiedział i szybkim lotem nurkującym zleciał na dół po czym stanął na piasku dosyć blisko wody. - Teraz ty. Ląduj bo za kilka chwil ci się kończy czas działania czaru. Powiedział i gestami ponaglał kotkę by zaczęła lądować. Nie chował skrzydeł bo mogą się jeszcze zaraz przydać jak kotka nie zdąży.

-Co ? Tak szybko się skończy ? O nie-odparła smutno na słowa chłopaka na temat limitu jej skrzydeł. Nawet zdarzyła się do nich przyzwyczaić. No cóż, musi lądować jak nie chce zmienić się w kupkę masy, przypominającej nie mile rzeczy. Dlatego tez, zaczęła kierować się w stronę ziemi, lecz nie wiadomo z jakiego to powodu zamknęła przy tym oczy.
-Boje się!-mruknęła przerażona, zbliżając się bardziej ziemi. Czyżby to koniec jej nędznego żywotu ? oby nie.

- Nie ma powodu do obaw. Odpowiedział Sinikar i zaczął powoli iść w kierunku lecącej w jego kierunku kotki. "Chyba wiem jak to się skończy." No i wiedział. Kotka wylądowała prosto na nim. - Wiedziałem że tak to się skończy. Powiedział i ironicznie się uśmiechnął. - Nawet nie próbuj przepraszać za to. Grunt że ty miałaś miękkie lądowanie. Ja niezbyt miałem miękkie bo jak zwykle trafiam na skałę plecami. Powiedział i wzruszył ramionami. Fakt zawsze ma takie szczęście że jak go ktoś przewraca to ten albo ląduje w wodzie albo na jakimś twardym kamieniu.

-O wybacz, nie chciałam-powiedziała łapiąc się rekami za usta. Jakoś nagle źle się poczuła, możliwe ze przez ten upadek. Miała już spore doświadczenie co do upadków, ale nie z takiej dużej wysokości.
-Nic ciebie nie boli ? Nic sobie nie złamałeś ? A twoje zebro, boli ?-zapytała zmartwiona, zasypując go serią pytań.

- Nie przepraszaj. Nie masz za co. Powiedział by ją pocieszyć. Pomimo iż wszystko go bolało to jakoś przeżyje. Gorsze rzeczy przeżył. - Co do złamania to raczej nic nowego nie złamałem... Ale wszystko mnie boli. Od nóg aż po głowę. Gdy Sinikar znów się spojrzał na Myu zauważył że skrzydła zniknęły. - Dobrze że zdążyłaś wylądować.

-A jednak ciebie boli, ehh-westchnęła cicho. Po czym podeszła bliżej morza i popatrzyła na nie, z małym uśmiechem na ustach.
-Od kiedy pamiętam, zawsze byłam przyczyna czyjegoś bólu. Zawsze kogoś musiałam źle złapać lub popchnąć, co kończyło się niezbyt dobrze dla drugiej osoby. Chyba wisi nade mną jakieś fatum.-dodała wesoło, tak jakby to dla niej nie robiło żadnej różnicy.
-W sama porę, bo kto wie co ze mnie zostałoby-dodała rozbawiona, ponieważ wyobraziła siebie sama jako mały placek na plaży.

Kyoji siedział dość długi czas w ciszy, chłodząc nogi, kiedy coś usłyszał. Zaczął się rozglądać skąd przychodzą te dźwięki. W końcu postanowił sprawdzić. Szedł w kierunku z którego dobiegał odgłos. Gdy był już dość blisko by nie zostać zauważonym i coś wiedzieć za trzymał się, po czym zauważył dwie osoby. Jedna z nich z wyglądu przypominał kota a druga jak człowiek. Widział ze rozmawiając więc postanowił i nie przeszkadzać i wrócić tam skąd przyszedł. Gdy tylko wrócił znowu zanurzył nogi w wodzie i usiał by odpocząć.

- Ból pomaga w koncentrancji. Powiedział Sinikar podnosząc się do siadu. - E tam fatum. Po prostu czasem tak jest że zrządzeniem losu jest trochę bólu. Nie jest to złe. Po prostu jest to nieuwaga zwykła. Nie zamartwiaj się tym. Powiedział wstając i podchodząc do kotki. Stanął obok niej i również spojrzał na morze. Wiedział że nie są sami ale póki tamta osoba się nie ujawni nie trzeba nic robić. - Mogło zostać sporo. Przede wszystkim jeśli byś wstała to byś chrupała przez kilka godzin.

-Może i masz racje, ale to jest trochę smutne. Ale okej już nie mówmy o tym-powiedziała uśmiechając się serdecznie do chłopaka.
-A teraz ściągaj ciuszki-powiedziała szybciutko, z małym uśmieszkiem w kąciku ust. Nie żeby go chciała rozebrać lub coś w tym stylu, ale bez ubrań pływa się lepiej. No chyba ze ten nie ma ochoty na to, to kotka sama sobie popływa.
-Chyba ze nie masz zamiaru pływać, to nie ściągaj-dodała zalotnie.

Kyoji nie miał w zwyczaju przeryć innym, wiec to że znalazł się daleko od nich masował mu. Wyjął swoje miecze i położył je razem z pochwami obok siebie. Po chwili położył się na piasku i patrzył w niebo. Nie mógł narzekać na pogodę. W tej chwili według nie go był z 26 może 30. Miał dziwne przeczucie, że w nie będzie mu potrzeba górna garderoba wiec zdjął ja i położył na ziemi po czym kładąc na nią miecze. Nie przeszkadzało mu to że nie daleko ktoś jest. Opalał się wyluzowany teraz i nie myśląc, o tym co się dziej wokół niego

Tak wiec to morze było miejscem gdzie się skierowałam wychodząc z bajorka w parku. Nie wiedziałam dlaczego ale zawsze ciągnie mnie w kierunku dużych zbiorników wodnych. Co prawda obecnie nie zamierzałam kąpać bo nawet stroju nie brałam. Pamiętałam do dziś co sie stało jak ostatnio zostawiłam ciuchy na brzegu. Rozejrzałam sie po plaży i zobaczyałam kilka osób. Dwie które znałam i jedną nie. Jako że Sinikar był ze swoją znajomą postanowiłam skierowac sie do drugiego chłopaka, który siedział na uboczu. Kojarzyłam go z ostatniej wizyty ale go nie znałam.
-Cześć
Przywitałam się patrząc na chłopaka z pod daszka utworzonego z dłoni by słoneczko mnie nie raziło.

Nagle usłyszał czyjś głos, więc otworzył oczy. Jego oczom teraz ukazał się dziewczyna, którą niedawno tu widział. Pamiętał ją z szczególnego powodu. Był nim to że włosienie ona nie dawno się tu kąpała a potem gadała z dziwnym zwierzakiem.
- Dzień dobry.
Powiedzaił krótko i w miarę tajemniczo.
- Przyszłaś znowu się tu kapać ? Wiem że mnie wtedy zauważyłaś, bo cię usłyszałem jak mnie wołałaś.
Powiedzaił to teraz z łobuzerskim uśmiechem.