Impreza z okazji zmiany właściciela willi.

Obserwowała wszystko i wydała z siebie krótki pisk, kiedy jej nowi "towarzysze" ruszyli, by ubić Thane'a.
- Nie! Co wy robicie?!
W ułamku sekundy znalazła się przy nim, przerzuciła sobie jego rękę przez szyję i zaciągnęła go gdzieś dalej, by nie stała mu się krzywda. W końcu, była absolutnie zafascynowana energią, którą mogła mu kraść.
Patrzyła jak Liren tnie pozostałych, sama wskoczyła na jakieś wysokie miejsce, nie puszczając Thane'a. Chwilowo nie była przekonana, co do strony, po której powinna się opowiedzieć.

Ale rudowłosa skupiła się na osobach znajdujących się w ogrodzie, a zapomniała o pewnym Yuan-Ti który nie mógł tego nie wykorzystać. Gdy Shila tylko wylądowała na dachu razem z demonem on wyskoczył spod niej i wąż który wyszedł mu z rękawa przeciął kobietę na dwie części. Tym razem nie popełni tego samego błędu i wykorzysta pomysł półboga. Gdy rudowłosa pojawi się w zwyczajnej postaci Diego uderzy Ją swoim ogromnym mieczem. W drugą rękę złapał ciało demona i krzyknął do Lirena:
- Ja tego oto osobnika zabiorę w bezpieczne miejsce!- Po czym jeszcze raz sieknął w maź aby upewnić się, że szybko horror się nie odmieni. Po uderzeniu przemienił się w węża i powędrował ku wejściu. Gdzieś tam znajdował się Duży M... On o nim nie zapomniał.

Spoiler:

Liren:

Na moment zignorowałeś obrażenia, jakie zadała Ci Shila. Ruszyłeś na Irelie, Twoja szybkość niemal gwarantowała coup de grace...
...niemal.
Irelia zablokowała Twoje uderzenie czerwoną kulą, która lewitowała przy Jej prawej dłoni. Wbiłeś wzrok w ten dziwny kamień, czy czymkolwiek to jest, nie mogąc uwierzyć w to że Cię zatrzymał.
- Nie zadzieraj noska, maleńki półbożku..
Irelia subtelnym ruchem lewej dłoni wprawiła w ruch swoje cztery ostrza, które zawirowały i wbiły Ci się w ciało. Twoje przedramiona i łydki zapłonęły bólem, natychmiast straciłeś równowagę i padłeś. Ostrza nie wiedzieć kiedy wysunęły się z Twoich kończyn pozostawiając rozcięte mięśnie. Wyładowania elektryczne cały czas Cię pokrywały, nawet gdy leżałeś zdany na łaskę archanielicy.
Irelia zaszczyciła Cię tylko urwanym spojrzeniem, miała ważniejsze sprawy na głowie...
// Wyślij mi na PM wyjaśnienie tego czemu nagle zrobiłeś się niewrażliwy na ból, dlaczego piszesz na pomarańczowo i wogóle co sie niby dzieje z Lirenem.

Shila:

Miałaś pustkę w głowie. Przestałaś wyczuwać, słyszeć myśli i rozumieć działania pozostałych horrorów. Ruszyłaś po demona nie patrząc nawet na to, że znajdował się w płonącym bąblu zrobionym przez Kayle...
Znalazłaś się wewnątrz bąbla, przerzuciłaś Go sobie przez ramie. Każdy ruch był dla Niego męczarnią. Oddaliłaś się, by odciągnąć swój narkotyk w bezpieczne miejsce, wylądowałaś na dachu.
Thane splunął krwią, poczułaś rozkosz, gdy Jego połamane żebra wywołały kilka kolejnych wewnętrznych krwotoków. - Czego ode mnie chcesz... - żaden demon nie powinien być w stanie mówić tak cichym i słabym głosem. Wtem...

Shila i Diego:

//Diego, to nie świat naruto, tu nie przejdzie motyw z "udała się w losowe miejsce, podczas gdy On już tam czekał". Odrobinę realizmu, akcja Shili była czymś co wyszło poza nawet moje kalkulacje, trwało chwilę. Nie ma takiej możliwości żeby Diego czekał na Shilę...
Diego nie był w stanie wybrać miejsca, do którego Shila się wycofała. W rzeczywistości był na przeciwległym dachu. Zebrał siły i doskoczył do rudej. Gdy jednak spróbowałeś uderzyć mieczem i zaatakować wężem z rękawa stała się kolejna nieprzewidywalna rzecz. Twój atak napotkał tarczę, której się nie spodziewałeś.

Bańka płomieni Kayle. Ochraniająca zarówno demona, jak i Shilę. Jak do cholery!? ...i przy okazji, skąd ten demon ma na sobie między innymi ten sam tatuaż co Liren?

Niespodziewana przeszkoda sprawiła że niemal straciłeś równowagę. Przez jeden, długi wdech i wydech patrzyliście z Shilą na siebie z niedowierzaniem wypisanym na twarzy, gdy dach pod waszymi stopami rozkruszył się pod wpływem uderzenia ogromnego morgensterna. Diego bez problemu odskoczył w bok. Przez dziurę widać było Mordekaisera, który widać właśnie ustalał jak wycelować następny cios.


Wszyscy:

Shacko, Evelynn i Akali okrążyli w oka mgnieniu Kayle. Przygotowali się do zadania ciosów w wrażliwe miejsca, jak wilki polujące w stadzie.
Kayle odpowiedziała ognistym gniewem. Jej miecz płonął, gdy horrory były tuż przed swoją śmiercionośną kombinacją, w tej samej sekundzie Kayle wykonała obrót mieczem w takiej płaszczyźnie, że przepołowiła całą trójkę jednym, zabójczo precyzyjnym cięciem gorejącego miecza.
Każde z nich padło na ziemię w równej odległości od archanielicy. Płomienie z miecza paliły ich żywcem przez około dziesięć sekund, a horrory.... nie przemieniały się w smolistą ciecz. Dopiero gdy ogień zgasł, przybrały formę podobną do smoły.

Kayle i Irelia pewnie kroczyły ku sobie. Liren mógł dojrzeć to nieprawdopodobne starcie, chcąc nie chcąc miał miejsce w pierwszym rzędzie na to widowisko...

- Od dawna miałam podejrzenia co do Ciebie. Gdy z Tobą skończę, pomodlę się za sprawiedliwy osąd Twojej plugawej duszy.
- Tak samo jak Ty, jestem tylko sługą. Nie jestem mścicielem, moim zadaniem jest poddanie próbie śmiertelników zamieszkujących ten plan. Uniemożliwiasz mi to! - Irelia krzyknęła, ruszyła na Kayle. Jej ostrza wirowały zawzięcie wokół czerwonej kuli, gdy wzięła zamach...
Kayle samym czubkiem miecza odbiła tylko czerwoną kulę, która pociągnęła za sobą prawą rękę Irelii. Wyprowadzony z równowagi przeciwnik ułatwił Jej wyprowadzenie potężnego kopniaka w brzuch. Irelia nie została odrzucona, "przykleiła się" do nogi Kayle, która przeniosła środek ciężkości swojego ciała i dodała sporo siły, by wgnieść Irelie w ziemie, która zadrżała od impetu.
- Nie bez powodu jestem najwyższej rangi archaniołem. Nie ofiaruję swoim przeciwnikom litości, nie daję zbawienia. Ofiaruję oczyszczenie przez ogień, przez święty ogień i przez święty gniew, który mnie napędza! - Uniosła wysoko miecz, który runął jak gilotyna na Irelię...

brzdęk!

Broń Irelii zderzyła się z mieczem i odbiła miecz na tyle, by minął Jej głowę.
- Żaden archanioł nie ma prawa posiadać tak ogromnej siły!! To BLUŹNIERSTWO!
Kayle uśmiechnęła się mimowolnie - Widzisz moja droga... Tak się składa że od jakiegoś czasu jestem również aniołem stróżem. Raczyłaś przerwać aniołowi stróżowi w jego wezwaniu... - Kayle mocniej nacisnęła na Irelie. W Jej szlachetnych oczach widać było tylko gniew. Nie czerpała sadysfakcji z cierpienia oponenta, Ona "oczyszczała" Irelie poprzez cierpienie.

// Mała sugestia. Mniej skupiajcie się na tym kto jest który w kolejce, dla mnie nie ma to znaczenia, a im bardziej uzależniacie własnego posta od tego co napisał ktoś wcześniej, tym większe prawdopodobieństwo że jeśli coś u niego pójdzie nie tak, to stracicie sporą część akcji.

Wyszedłem na balkon, to co zobaczyłem, przeszło moje oczekiwania.

Zniszczenie...


...dwa anioły...


..brak whisky.

- Mohawk, poznaj największy burdel wszech czasów. Nazywa się go ziemią.

Wzrokiem szukałem horrorów. Wyjąłem miecze z pochw. Rozbłysły wyjątkowo gęstym fioletowym płomieniem, tak samo jak oczy. Przeskoczyłem przez cienie na dach. Skąd zacząłem wypatrywać horrorów. A konkretnie jednego... Evelynn...

Wyglądało to trochę tak, jakby czas zwolnił swój bieg, kiedy poczuła jak grunt ucieka jej spod stóp. Po spojrzeniu w dół dostrzegła Mordekaisera, szykującego się do absolutnego pogrzebania ich. Dziewczyna na ten widok zdurniała już do reszty.

Wykonała skok do przodu i złapała się jakiejś krawędzi, dzięki której udało jej się znaleźć znów na pewnym podłożu. Nie zamierzała jednak czekać tam na kolejny zamach dużego "M", więc puściła się biegiem wyjściu z terenu willi. Doszła do wniosku, że przestało być zabawnie, a instynkt podpowiadał jej, że czas spieprzać. Zwłaszcza, że wciąż miała Thane'a.

- W tym momencie nie chcę po prostu, żebyś zdechł - odpowiedziała na zadane wcześniej pytanie. - Zostańmy przy tym, dobrze?

Zatrzymała się gwałtownie, bo nie miała ochoty trafić pod miecz jednej z anielic, jednak nie widziała zbyt wielu alternatywnych dróg ucieczki.
- Chyba tu jeszcze zabawimy...

Na wszelki wypadek zaczęła ładować kilka pocisków, które zaczęły kręcić się wokół jej głowy.

Diego nie zwracając już większej uwagi na Shilę spojrzał na dużego M po czym wykonał kilka znaków, a z ziemi wyskoczyły dwa dosyć spore węże w wielkości ludzi które zacisnęły się na rękach zbroi. Wiedział, że na długo to nie wystarczy ale na tyle aby porządne mu przywalić. Z góry Yuan-Ti skoczył na niego z uniesionym mieczem i bardzo płynnym cięciem przepołowił go na dwie części od głowy do krocza. A wyciągając miecz z ziemi ponowił atak przecinając go w pasie tak, że zbroja byłą w czterech kawałkach. Węże które trzymały Mordekaisera rozpadły się, a Diego biegnąc za rudowłosą przemienił się w postać węża i wskoczył do ziemi zostawiając po sobie dziurę o obwodzie takim jakim była jego sylwetka.
// Panie Mistrzu Gry... Diego siedzi pod ziemią i goni jak coś Shilę , a Lirenem odpisze jak wrócę z siłowni...

Liren zawył z bólu kiedy Irelia raniła go mieczami. W głowie półboga pojawiła się tylko jedna myśl Smacznego Mordekaiser... Ażebyś się tym udławił Nadal krwawiący na ziemi niemal ryczał z bólu. Jego oczy pomału zaczęły zmieniać kolor z czerwonego na pomarańczowo-złote. Zacisnął zęby mocniej czując jak wuj pomału zaczyna nad nim panować. Skóra zmieniała kolor na jeszcze bledszą, a znamię jakie otrzymał od dużego M zmieniło kolor z przypieczonej skóry na czarną. Jeszcze tylko ras krzyknął z bólu i zacisnął pięść na piorunie. HUK, a w miejscu gdzie leżał Liren została tylko ognista chmura i opary z piekła. Zanim ta się rozwiała czarnowłosy stał już nad anielicą, a trzymający piorun skierowany był w dół. -STUL PYSK!! I nie waż się tak odzywać do kogoś takiego Jak Ja!!- Ohydny głos ryknął z Lirena, a dookoła półboga zaczęła powstawać czarna energia która podobnie jak wcześniej pioruny go broniła. Dookoła słychać było szepty i krzyki ludzi... łatwo było się domyślić, że ta moc pochodziła z samego dna piekła. Liren wbił swój czarny piorun w anielicę która była przytwierdzona do ziemi przez Kayle. Wydał z siebie ohydny śmiech diabła, a w powietrzu dookoła półboga zaczęły latać czarne błyskawice. Piorun wbity w ciało anielicy wypuszczał ogromne wyładowania elektryczne połączone z czarną materią, które przechodziły przez ciało Ireli do ziemi przez co zaczęła lekko pękać pod ich stopami.

// Gear 4/4 więc półbóg jest kierowany i przez Ciebie

Liren cały czas się śmiał... może nie tak fanatycznie ale się śmiał. Jedno oko było nadal pomarańczowe, a blizna nadal czarna. Hades jeszcze go nie opuścił i raczej tego nie zrobi... Z bólem podniósł się z ziemi i nic nie mówiąc odwrócił się od anielicy i odszedł od niej. Jeżeli woli sama walczyć z tyloma przeciwnikami to dobrze. Nie będzie jej przeszkadzał. Zacisnął w pięść na piorunie i zaczął iść w kierunku "dużego M" Poruszał się z trudem ale szedł w jego stronę.
- Potrzebuję jeszcze większej mocy- Mówił sam do siebie bardzo cicho. Słowa były kierowane do Hadesa bo to on dawał mu moc. Podniósł ręce ku górze i wypowiadając inkantację krzyknął jeszcze do Diega:
- Odejdź od niego! - Po tych słowach z piorunu zaczęły trzaskać ładunki elektryczne które miały na celu zakopać zbroję pod gruzem budynku. A gdyby zbroi było mało trzaskał nimi cały czas... aż mu ręce nie zdrętwieją i nie zaczną boleć od ciągłego trzymania ich w górze. Mimo iż nie był do końca opętany to nadal dookoła Lirena unosiła się czarna chmura dymu w której latały jakieś duchy, lub inne dusze które miały za zadanie chronić go przed zbliżeniem się do niego wroga. Cały czas na jego twarzy widniał uśmiech który pokazywał, że wuj nadal w nim jest.

Diego zrobił trochę zdziwioną minę kiedy zobaczył jak duży M nie zrobił sobie nic z jego ataku. Lekko zaszokowany Yuan-Ti usłyszał głos zbawienia. To był idealny moment w którym mógł właśnie wkroczyć ten półbóg. W momencie gdy Mordekaiser wyciągał z siebie miecz Diega ten odwrócił się w stronę Lirena i przemieniając się w węża wbił się w ziemię i wyszedł nie daleko niego odmieniając się ponownie w humanoidalną postać. Nie wiedział co ma robić. Tamta kobieta była już daleko, zbroja była już pod gruzami budynku. Więc Yuan-Ti przybrał postawę obronną wyciągając z każdego rękawa po sześć węży. Które niczym pociski mogły zostać wystrzelone w stronę ofiary.

Przeskoczyłem przez cienie jakiś metr, może półtorej w lewo. Wyprowadziłem lewym mieczem przekątne cięcie z kierunku dół-lewo w kierunku góra-prawo. Prawym mieczem dźgnąłem w żebra. Wskoczyłem znów w cień, wychodzą w jej cieniu. Wykonałem krzyżowe pchniecie (miecze po wbiciu utworzyły X), zakończone rozpłataniem, poprzez wyciągnięcie ramion (prawy miecz był z lewej strony, więc po rozprostowaniu ramion udał się w prawo, lewy, wbity z prawej w lewo). Wskoczyłem w cienie, wychodząc jakieś 10 metrów od niej. Cisnąłem w nią przez cienie jednym z noży do rzucania.

- Nie Phiro - lecz Cień.

Zaklęła szpetnie pod nosem. Thane cierpiał... wiązało się to z uczuciem uniesienia i rozkoszy smukłej tancerki, ale jednocześnie przez te uczucia była lekko rozkojarzona. Zrozumiała ponadto, że jej ofiara była w stanie zbyt ciężkim, i jeśli chciała jeszcze mieć z niego jakiś pożytek, to musiała szybko udzielić mu jakiejś pomocy.
- No dobra... - mruknęła i położyła go z niechęcią pod ścianą w holu.
W polu widzenia nie było nikogo, ale czuła głośne odgłosy walki, dobiegające z innych części posesji.
Przyjrzała się uważnie Thane'owi. No dobra - było źle. Tym gorzej, że dziewczyna nie znała się zupełnie na leczeniu. Zawsze to jakiś krok do przodu, że przestała rzucać nim na wszystkie strony.

Zastanowiła się, czy potrafiłaby zastosować nowe umiejętności magiczne nie tylko do atakowania i unieruchamiania przeciwników. Pamiętała, jak kiedyś jej ojciec leczył jej drobne ranki właśnie w taki sposób, ale ona sama nigdy czegoś takiego nie praktykowała. Ostatecznie, jej umiejętności gwałtownie wzrosły, więc warto było spróbować~

Na początek chciała sprawdzić, czy coś takiego ma w ogóle prawo bytu. Skuliła dłonie, chuchnęła na nie czerwoną mgiełką po czym przyłożyła je do jakichś drobnych ran. Powinny zniknąć.
W każdym razie więź, jaka powstała między nimi w chwili naznaczenia, powinna być w tej sytuacji pomocna.

- Zamilcz ku**o. Powiedziałem z nienaturalnie jadowitym spokojem w głosie. Coś było w tej cieczy, wiedziałem to instynktownie. Raz już zamieniłem ja w tą ciecz...

Podszedłem do cieczy szybkim krokiem przez cienie. Zacząłem szatkować ją mieczami. szybkie cięcia dzieliły ciecz wzdłuż i wszerz. Nie wiedząc jaki jest cel, dokonywał kompletnie nielogicznej czynności.

Przez kilka długich sekund czuła się tak, jakby wynurzyła się z wody i wzięła głęboki oddech. Przez te kilka sekund była dziwnie świadoma...
Otrząsnęła się i spojrzała na jego rękę.
- O, działa : D
Chuchnęła na dłonie znowu i ułożyła je na jego piersi, ale po chwili dotarło do niej, że w tej sposób nie sklei mu bebechów. Chciała naprawić mu trochę flaki i poskładać kilka kości, by jego szansa na przeżycie wzrosła wystarczająco, by nie musiała się martwić.

Nachyliła się nad nim i delikatnie zbliżyła usta do jego rozchylonych warg, dmuchnęła. Jako, że trzymała dłonie wciąż na jego piersiach, dzięki więzi czuła jak jej magiczny leczniczy oddech rozchodzi się w jego ciele.
- Oby zadziałało.

// LirDiegu - nie czuj się urażony, że Cię pomijam, ale znów się na tyle rozdzieliliście, że możecie zostawać odpisywani w miarę niezależnie.

Peri:

Z zapałem ciąłeś gęstą ciecz, szybko gubiąc przy tym oddech. Uratował Cię instynkt i coś, o czym zapomniałeś. Instynktownie wyczułeś dwie rzeczy, ta ciecz przestała przedstawiać sobą jakąkolwiek wartość, oraz właśnie ktoś wbijał Ci nóż w plecy. Evelynn rozorała Ci lewą rękę od ramienia aż po nadgarstek, gdy odskoczyłeś do przodu. Tylko nadnaturalnie ulepszony instynkt pozwolił Ci wykonać ten unik wystarczająco szybko, gdy...
Do akcji wskoczył Mohawk. Zaatakował Evelynn sekundę po tym jak odskoczyłeś.

Shila:

Demon wziął oddech wraz z Twoim wydechem poczułaś jak płuca wracają do użyteczności i znów wpadłaś w trans. Niemal zapomniałaś o tym, że "wdychałaś" wypełnione magią powietrze demonowi...
Coś nie tak, coś przerwało Twój trans.
Otworzyłaś oczy, spotkałaś się z oczami Thane'a, ale to nie one mimo swojego gniewu przykuły Twoją uwagę. Demon zdołał przywołać Blaze i położyć na niej wolną rękę, wskazujący palec zahaczony był o najgrubszą strunę.
Gdy przemówił poczułaś Jego wargi na swoich, podczas transu musiałaś się zbliżyć.
- Daj mi jeden powód dla którego nie miałbym zabrać Cię ze sobą w podróż zwaną spopieleniem... - W Jego słowach nie było strachu.

I znów została zaskoczona dziwnym, nierozumianym przez siebie uczuciem. Tym razem było to tak przyjemne, że nie miała ochoty znowu się otrząsnąć i z powrotem zanurzać się w to dziwne szaleństwo.
- O, działa - uśmiechnęła się lekko. - Ale chyba trochę za bardzo się wczułam.
Odsunęła się kawałek, obejrzała przelotnie jego ciało. Jego stan znacznie się poprawił.

- A może być, że właśnie uratowałam ci życie~?

Shila:

Oczy demona nie wskazywały na to że da się łatwo udobruchać.
- Jakoś nie sądze żebyś zrobiła to bezinteresownie. Jedyne co mi przychodzi do głowy jako wytłumaczenie to to że chcesz, chcecie mieć mnie za więźnia...
Złapał oddech, wciąż miał ogromną ilość wewnętrznych krwotoków i złamań kości.
- Prędzej zginę i zabiorę Cię ze sobą, niż zostane więźniem... - coś Ci powiedziało że gdyby mógł wykrzyczałby to

Ból. Bywało gorzej. Widok Mohawka atakującego Eve był bardzo przyjemny. Widok krwi obudził dawne żądze. Schowałem lewy miecz do pochwy. Prawy trzymałem pewnie. Wyciągnąłem go w stronę jej piersi. Bieg przez cienie, zakończony przebiciem jej żeber przez bok (czyt. z lewej do prawej).

Skąd się biorą te pomioty nie interesowało za bardzo Diego... Trzasnął rękoma w ziemię, a z niej wyszły sporych rozmiarów węże które poprzebijały pomioty i błyskawicznie wróciły w ziemię pozostawiając jedynie małe pęknięcia w ziemi. Podniósł ręce do góry, a z nich wyleciały dziesiątki wężów które zaczęły szatkować pomioty. Po tym ataku ugiął się w kolanach i opadł na ziemię. Cóż to był dosyć potężny atak i wykonany w krótkim czasie. Musiał chwilę odsapnąć.

Ehhh jeszcze nie zyskał tyle sił aby móc nimi trzaskać na prawo i lewo. Jednak też nie mógł tak tutaj leżeć przecież Mordekaiser za chwile wyjdzie z tych gruzów i znów będzie rozróba. A Liren musi się do niej przygotować... więc zmotywowany próbował wstać na nogi podtrzymując się piorunem. Spojrzał w stronę gruzów i zaczął sapać ze zmęczenia...
Próbował nazbierać tak dużo energii jak się tylko dało. Tej własnej jak i tej zapożyczanej od Hadesa. Tym razem miał raz na zawsze unicestwić dużego M.

- Na plecy. Migiem. - powiedziałem do Mohawka, który błyskawicznie przyczepił się do moich pleców. Lewą ręką wyjąłem garść noży. Skupiłem się na oczach dużego C. Przez cienie cisnąłem całą garścią w jego stronę.

- Oh, no tak... tylko, że wiesz... ja teraz jestem po swojej własnej stronie. Do was już przecież wrócić nie mogę, tamci dość wyraźnie dali mi do zrozumienia, że też mnie nie chcą. A jakby się nad tym zastanowić, to ja nie potrzebuję więźnia, a już na pewno nie takiego, który z łatwością może mnie zabić~

Usiadła obok niego, podkuliła nogi i wzruszyła obojętnie ramionami.
- Co ty na to, żebym sobie teraz stąd poszła i już nigdy nie musiałbyś na mnie patrzeć? - zaproponowała wesoło.

Diego:

Bez większego problemu z pomocą przywołanych węży poradziłeś sobie z pomiotami, gdy nagle wróg skorzystał z tego samego pomysłu co Ty. Kilka pomiotów było w ziemi pod Tobą. Gdy byłeś zajęty przywoływaniem węży, pomity wyrwały same swoje kończyny i cztery dziesiątki ostrych odnóż ruszyło na dolną połowę Twojego ciała, raniąc i unieruchamiając Cię..

Liren:
//od jakichś 2 postów daje Ci fory, żebyś brał stąd nogi za pas... Twoje mięśnie tylko w niewielkim stopniu się wyleczyły, dosłownie "wiszą na ostatnich włóknach". Na cholere Ci więcej energii od Hadesa, skoro Twoje mięśnie w przedramionach i łydkach to obecnie tylko kilka połączonych włókiem? Nie, nie zrobisz ostatecznego ataku na Mordekaiserze...

Upadłeś, wycieńczenie i brak sił sprawiły że nie byłeś nawet w stanie ustać. To był dobry moment żeby się wycofać...

Peri:

Mohawk zmalał do rozmiaru kota i wdrapał Ci się na plecy, dobiegł do Ciebie przez cienie. Właściwie to upuściłeś garść noży w swój własny cień... Carnivean oberwał nimi z różnych stron, co dziwne - znaczna większość odbiła się od Jego skóry, kilka zadrasnęło go a tylko jeden się wbił. Dziwne było to, że podróż przez cienie naprawde nieźle je rozpędziła.
Śmiech Evelynn rozbrzmiewał w Twojej głowie, przypominając Ci że ta suka może zjawić się w dowolnym miejscu w dowolnej chwili...

Shila:
//Kto Ci dał do zrozumienia że Cie nie chce? To że rozkaz Irelii na Ciebie nie podziałał nie znaczy że jesteś skądkolwiek wykluczona to powinno tylko dać Ci do myślenia...

- Nie wiem czy zauważyłaś, ale jestem naznaczony przez pięć horrorów, w tym Ciebie... Próbowałem was zabić, Ciebie ze 3 razy. Nie giniecie, nawet od najgorętszych płomieni. To ja jestem na przegranej pozycji, Ty masz swoich nowych przyjaciół... Chyba że potrafisz zdjąć ze mnie te znaki. - parsknął ironicznie.
- Jesteś horrorem, zachowuj się jak horror. Pozbawiliście mnie skrzydeł, doprowadziliście do obecnego stanu po czym siadasz koło mnie skulona?! Co jest grane??

(Shila nie ma tego wszystkiego tak ładnie wyjaśnionego ona widziała tylko Mordekaisera, który bez żadnych skrupułów rozwalił dach, na którym stała)

Parsknęła śmiechem.
- Ojoooj, no faktycznie strasznie - śmiała się, wzruszyła ramionami. - Nie kulę się z pokory, czy wstydu. Nie czuję żadnego z tych uczuć, choć podejrzewam, że powinnam, skoro tyle ci zawdzięczam, a teraz tak po prostu przeszłam na stronę "wroga", kogoś, kogo wcześniej bałam się prawie odchodząc od zmysłów. Wiesz... prawdę mówiąc mało czuję. Dochodzi do mnie tylko to, co ma sprawić mi przyjemność.

- Ja wiem, jak mnie zabić. Jeśli chcesz, to ci powiem~

- Jak mawiał Mistrz - Def früm góra - powiedziałem sam do siebie. Po czym spojrzałem płonącymi fioletowym blaskiem oczyma wprost w oczy dużego C.
- Albo jesteś skur***syńskim zdrajcą, albo zwykłym skur**synem. Ująłem prawą dłonią silnie miecz. Skierowałem go klingą w swoją stronę. Zacząłem szarżować. W pełnym biegu, trzymałem miecz za sobą. Gdy byłem w odległości trzech metrów. Wskoczyłem w cień, pojawiając się dwa metry nad jego głową. Miecz skierowałem w jego szyję. Po czym spadając wbiłem miecz jak najgłębiej. W myślach mówiłem do Eve.

- Nie znasz trzech zasad. Pierwsza - nie denerwuj elfa. Druga - doceniaj przeciwnika. Trzecia - gdy Tancerz Cienia jest w pobliżu, strzeż się własnego cienia.

Shila:

- Może właśnie powinnaś... Nie wiem na co się zgodziłaś i co Ci zrobili z sercem i emocjami. Wiem tylko że wciąż wiesz o ich istnieniu. Niezależnie od tego co mówi Ci to, co zostało z Twojego serca wciąż masz rozum. Poza tym masz wiedzę, wiesz jak pokonać horrory...
Thane zebrał siły, wziął kilka głębokich oddechów, po czym... wstał.
- Kayle wciąż walczy z Irelią... Bóg jeden wie skąd się Ona wzięła. Pomóż Kayle pokonać Irelię, a wstawię się za Tobą i dam Ci cień szansy na powrót do nie-horrorów.
Przez dziurę w ścianie widzieliście oba archanioły w śmiertelnej potyczce. Akali cały czas pomagała Irelii, dzięki czemu walka się przeciągała.

Peri:

Carnivean nic nie odpowiedział. Gdy trafiłeś go w szyję zrobił coś czego się nie spodziewałeś. Złapał miecz, gdy ten wciął się na kilka centymetrów.
- Tej trzeciej zasady powinieneś przestrzegać sam, inaczej coś Cię może dorwać i rozerwać...
Dopiero teraz poczułeś że Mohawk nie był na Twoich plecach. Evelynn stała w miejscu, w którym wszedłeś w cienie, po Jej lewej i prawej stronie leżały dwie połówki rozerwanego Mohawka. Fioletowa posoka wyciekała z truchła.
- Skąd wogóle pomysł, że to prawdziwy Carnivean? - wybuchnęła śmiechem.

Rozejrzał się po całym ogrodzie. Czy tylko on był w tak złym stanie? Nie miał wyboru musiał się wycofać z willi bo inaczej ta blaszana puszka rozerwie go na strzępy, a jego strzępy na jeszcze więcej strzępów... Tak więc podniósł najpierw jedną nogę do góry aby móc się z stamtąd wydostać. Na sam początek szedł na czworakach nie mogąc zebrać sił. Jednak gdy udało mus się podnieść drugą nogę zaczął iść, potykając się od czasu do czasu, kołysząc się na wszystkie strony nie mogąc utrzymać równowagi, ale jakoś szedł jak najdalej od tego zamieszania. Miał już dosyć... On nie jest jakimś pieprzonym horrorem któremu do życia wystarcza karma z puszki... W której leżał Thane.

- Brzmi sensownie~ - zanuciła wesoło, kiwając się na boki.

Podążyła za nim wzrokiem. Pewnie, mogła to zrobić. Ale nie zupełnie widziała, czy to było najlepsze działanie dla niej. Ale przynajmniej będzie ciekawie!
- W porządku. Ale daj, chuchnę ci jeszcze raz, bo ledwo na nogach stoisz - uśmiechnęła się i mrugnęła do niego wesoło.

Wstała, otrzepała kolanka.

- Miara się przebrała. Schowałem miecz do pochwy. W dłoniach zacząłem gromadzić najczystszy, najczarniejszy cień. Szedłem do Eve, skacząc przez cienie, w różne boki. Po chwili pojawiłem się przed nią, z boku, znów przed, znów z boku, z lewej, z prawej, z przodu, w końcu za plecami, i znów przed nią, złapałem ją za szyje obiema dłońmi. Razem z nią, przeniosłem się do wymiaru cienia.
- Witaj w MOIM świecie! Zaśmiałem się jak psychol.

//Diego już nie pisze...?

Liren:

W bólu i uczuciu porażki powoli wynosiłeś się z willi. Niezbyt kojarzyłeś o co się obijasz, czy też ile razy upadłeś. Zapamiętałeś tylko że trwało to wieki, było bolesne i czułeś się okropnie. Po jednostce czasu, która wydawała Ci się nieskończonością znalazłeś się w szpitalu gdzieś poza Laros...

Shila:

- Poradzę sobie... - odpowiedział zimnym tonem. - Ruszaj na pomoc Kayle, zajmij czymś Akali, albo cokolwiek.

Wtem małe pyknięcie pomarańczowego dymu przed demonem. Shaco.

- Prosze, prosze, prosze, prosze.... Czyżby bunt w naszych skromnych szeregach? - głos Shaco nigdy nie był tak irytujący. Pojawienie się go w tej chwili mogło popsuć wam szyki...

Peri:

- Po co mnie tu przeniosłeś? To tu spędziłeś ten czas? Tu uciekałeś? - Evelynn patrzyła Ci głęboko w oczy. Nie opierała się przy przeniesieniu na inny plan, nie miała kłopotów z mówieniem, mimo że Ją dusiłeś. Jej ton był... współczujący? Zaciekawiony? ...wyrozumiały?!

Nie wyczułeś w Niej wrogości, nie wyczułeś przebiegłego planu, ani podstępu. To było tak, jakby Ona naprawdę nie chciała z Tobą walczyć. Coś, nie tylko w Jej głosie, ale i posturze sprawiło, że rozluźniłeś chwyt na Jej szyi. Delikatnie, uchwyciła Twoją dłoń i zabrała ją z siebie. Wyglądała nawet zupełnie inaczej, była piękna...

- Oh... mógłbyś przynajmniej nie zgrywać twardziela. Ale jak chcesz, najwyżej to ty padniesz.
Przystąpiła krok do przodu i wtem pojawił się Shaco. No rewelacja.

To nie wróżyło niczego dobrego. Teraz, kiedy sama już nie wiedziała, po której była stronie, obaj - i Thane i Shaco - wydali jej się wrogami.

- Zaraz tam bunt...

Shila:

- Jak inaczej wyjaśnisz waszą rozmowę, której się przysłuchiwałem? Może i nie jesteś podległa Irelii, ale jesteś jedną z nas i cokolwiek nie zrobisz, pozostaniesz horrorem do końca swych dni... Co może nastąpić nawet za kilka chwil.
- Po raz pierwszy widzę tak pewnego siebie błazna... - demon już trzymał gitarę. Powoli się obrócił - Zasilisz glebę swoimi prochami, jak tylko Shila się opowie po jednej ze stron. Co się odwlecze, to nie uciecze.

Oboje czekali na Twoją reakcję.

Pierwszy raz, odkąd została horrorem, zawahała się. Popatrzyła na Shaco. Pieprzony błazen. Zerknęła na Thane'a. Nooo... nawet niczego sobie. Po dłuższej chwili zaśmiała się.
- Wiecie co chłopaki. Bycie horrorem jest fajne~ - zanuciła. - Ale nie na dłuższą metę. Wybrałam stronę. A jak padnę, to przynajmniej przestanę być horrorem, nie?

Cztery z sześciu "rzeczy", które ciągle lewitowały przy jej głowie, wystrzeliły w Shaco, racząc go czerwonymi liliami i ograniczeniem ruchów.

Shila:

Shaco uchylił się przed pięcioma i już miał się teleportować, gdy ostatni pocisk trafił go w klatkę piersiową. Teleportacja sprawiła że zniknął i pojawił się w tym samym miejscu.
Demon powolnym krokiem podszedł do unieruchomionego błazna.
- Jak go zabić? Tak... żeby już nie wstał?
Mimo karykaturalnej maski, jaką przypominała twarz Shaco, byliście w stanie zauważyć coś bardzo rzadkiego. Horror się obawiał, był przerażony.
- Oszalałaś!? CO TY DO CHOLERY ROBISZ?!

- Pastwię się nad ofiarą~
Ona zachowała pewien dystans.
- W tej masie zwanej ciałem znajduje się mała kulka, która jest prawdziwym horrorem - podjęła powolne wyjaśnienia. - Jeśli go przetniesz, nie uszkodzisz go, jeśli go spalisz, odbuduje się. Musisz zniszczyć kulkę. To go udupi.


Uśmiechnęła się do błazna. Widok przerażenia na jego twarzy... sprawił jej przyjemność.
Naładowała kilka następnych obiektów.

Shila:

- W takim razie o ile regeneracja nie zajmie mu mniej niż 10 sekund, spale co doszczętnie. W tym tą przeklętą kulkę. Gdybym tylko wiedział to wcześniej... - urwał.
Zgrał bardzo cichy riff. Całe ciało Shaco pokryły płomienie, których kształt "rozlał się" gdy Shaco przybrał formę amorficzną. Thane wciąż grał. Chwilę potem płomienie skupiły się w jednym miejscu, małej kuli wewnątrz cieczy.
- Giń śmieciu. - ostatni raz uderzył w struny. Kulka eksplodowała w płomieniach i Shacko przestał istnieć.
Demon był odwrócony do Ciebie plecami, dostrzegłaś Jego 317 wypalone na plecach, które powoli znikało....

Jej uśmiech zbladł nagle, podeszła bliżej demona.
- Huh...?
Uniosła dłoń i delikatnie dotknęła znikającej 317. Posmutniała.
- Nie może być...
Zacisnęła palce w pięść.

Zbliżyłem usta do uszu Eve. Wyszeptałem cicho
- Surrender your Soul
Surrender your Pride
Please, enter my dream... Mówiąc słowa, zbierałem dookoła cień, z którego formowałem szpony.
- ...find your... Wszystkim dostępnymi szponami wbiłem się w jej "ciało". Rozrywając je na strzępy.
- ...death.

Shila:

- O co Ci chodzi? - Thane odwrócił się nie będąc świadom tego co przeżyłaś.
- No tak, zabiliśmy horrora. Będziemy świętować jak pomożemy Kayle, a konkretniej: Ty to zrobisz. Na co czekasz?

Peri:

Cienie złapały Ją i zaczęły ciągnąć w różne strony.
Jednak coś mówiło Ci, że to nie ta sama osoba.
Krzyczała i szukała pomocy. Trochę ironiczne, że na planie cienia.

- Przekonasz się teraz, czym jest strach, cierpienie i bezradność. Podszedłem do niej ze sztyletem w ręku, tnąc powoli jej ciało w rożne strony. Po chwili zacząłem zadawać jej ból w czułym miejscach, mówiąc jej prosto w oczy, tonem oschłym. Bez uczuć, emocji. Nie można w nim było wyczuć ani mikrona nienawiści. Przerażający ton seryjnego mordercy.
- Widzisz, jesteś bardzo ładna. Zbliżyłem się ustami do jej ust. Były już bardzo blisko, gdy dłoń ze szponami stworzonymi z czystego cienia, przeszła na wylot przez tułów. Powoli i sukcesywnie unicestwiałem Horrora, niszcząc w Cieniu każdą cząstkę jego ciała...
- Jak to jest, gdy czujesz nadchodzącą, nieuchronną śmierć?

Zebrałem w okół siebie cały cień. Jedną z jego części, starałem się "opatrzyć" rany. Resztę przeznaczyłem na "tarczę".
- Ryze, nic nie chcę mówić, ale przydał byś się. Szepnąłem sam do siebie. Po czym ująłem miecz obiema dłońmi.Wyskoczyłem wysoko ponad nią. Po czym opadłem nań z mieczem, przebijając od góry do dołu.

- Mały prezent. Nie lubię wchodzić miedzy kogoś z pustymi rękoma. Zdjąłem z siebie tarczę cieni. Wcześniejszy fioletowy kolor, zamienił się w jadowitą zieleń. Włożyłem miecz do pochwy. Podszedłszy doń, ująłem ja za rękę.
- Winniśmy już wracać, czeka nas trudne zadanie.


//Tak Thane, robię to o czym myślisz.

Zanim się obrócił, zdążyła zobaczyć kolejne znikające znaki.
- Nie, to nic takiego...
Stanęła przy nim i przytrzymała dłoń na jego piersi. Mógł poczuć ulgę w bólu w obrębie klatki piersiowej, łatwiej było mu oddychać, ale jego obrażenia nie zmniejszyły się. Shilah nie spojrzała na niego, odwróciła się tylko i ruszyła w kierunku walczących anielic.

- Akali!! - zawołała.
Chwilę potem w kobietę wystrzeliło kilka paraliżujących pocisków.
- Surprise~

Peri:

- Nim dołączymy, musisz stać się jednym z nas.
Powiedziała łagodnym tonem. - Wyrzeknij się siebie, tego kim jesteś. Od teraz będziesz lepszy...
Zobaczyłeś stojącego za Nią ogromnego cienistego tygrysa.
- To zwierze będzie Twoim rytuałem przejścia. Zabij je tak, jak zabiłby je horror.

Shila:

- Dzięki... - odpowiedział demon, gdy ruszyłaś na swoje małe łowy.
Akali zatrzymała się i obróciła. Pociski trafiły ją w sam środek nosa, oraz w tors. Padła metr dalej jak długa, cała pokryta liliowymi znakami.
Kayle uśmiechnęła się tryumfalnie.
- Skoro ta mała jest po mojej stronie, to najpewniej zaraz spalisz się ze wstydu.
Gdy tylko Kayle skończyła mówić pancerz Irelii stanął w płomieniach, gdy powietrze wypełnił dźwięk Blaze.
- Jeszcze za wcześnie żeby tryumfować! - Irelia ruszyła na Kayle.
Akali była nadal łatwym celem.

- No dobra... pieprzę to wszystko - wycharczała pod nosem, czując narastającą irytację i zniecierpliwienie. - Wszyscy do gleby, psiamać...

Strzeliła palcami i strzepnęła dłońmi, zastanawiając się, czym uraczyć czekającą na śmierć Akali. Pod jej ciałem wybuchły czerwone płomienie, Shilah podeszła bliżej za pomocą magii uniosła jakąś przewaloną ścianę i przytrzymała ją nad horrorem. Po chwili ściana padła, miażdżąc ciało. I kulkę.
Gdyby nie nagły wzrost umiejętności, nie miałaby najmniejszych szans, by dokonać czegoś takiego.

- Skoro to konieczne... - powiedziałem, oplątując cieniami Tygrysa. Na moich dłoniach, znów pojawiły się szpony z cienia. Rozcinałem go powoli. omijając najważniejsze arterie życiowe. Cienista posoka wylewała się wiadrami. Przebijałem go na wylot, to z lewej, to z prawej. Powolne szarpniecie, zadające jak najwięcej bólu. Czerpałem niepohamowaną, psychopatyczną radość, z zadawania ran zwierzęciu.

Trans.

Pastwienie przybrało najokrutniejszą formę, na jaką mógł się zdobyć. Nieopisany ból sączył się z całego ciała tygrysa. W końcu postanowił pozostawić go. Na śmierć. Teraz patrzałem na umierającego, którego cienie oplątywały coraz mocniej, wchłaniając go.

- Mało powiedziałem sam do siebie.