Mały domek przeciętnego człowieka.

Zdążyła zaledwie pokonać kilka kroków, kiedy usłyszała wołanie. Do niej? Może to Gamble chce ją powstrzymać bo zadecydował zabrać ją ze sobą? Przecież to nie jego głos. Czy był ktoś inny w pobliżu? Przetrząsnęła natychmiast teren w poszukiwaniu obcych iskierek jaźni. Jedną ręką przytrzymała kaptur po czym odwróciła się gwałtownie.
-Kim jesteś i czego ode mnie chcesz?!- odezwała się stanowczym lecz spokojnym głosem. Wyczuwała magię... i to nie małą. Może to wysłannik Demona Nocy?! No ale od kiedy wysłannicy piekieł używają zwrotu "proszę" ?
Nie dała jednak poznać po sobie obaw, ani smutku. Oczekiwała tylko odpowiedzi...

Zaskoczyła go. Kaptur zasłaniał jej twarz kiedy się odwróciła. Myślał, że nie usłyszała. Sklął się za nieopanowanie emocji.
-Przepraszam. Witaj. Jestem Ezra. Szukałem Gamble'a gdyż wiele o nim słyszałem. Chyba znów się z nim minąłem. - Patrzył miejsce gdzie była jej twarz, ale kaptur szczelnie ją zasłaniał. Cóż, mojej twarzy przynajmniej także nie widać - pomyślał. Czy kobieta była niebezpieczna? Pytanie nie dawało mu spokoju. - Już raz Cię widziałem. Ty nie widziałaś wtedy mnie. - Skończył przemawiać. Czuł od niej magię. Całkiem sporą, mimo że mniejszą niż jego wciąż mogła być zagrożeniem. Postanowił, że poczeka na odpowiedź.

Zmierzyła go od góry do dołu bardzo dokładnie, więc nawet jeśli jego buty mówiłyby o jego osobowości, to dostrzegłaby w tym momencie nawet to.
-Nie da się ukryć, iż znowu się z nim minąłeś. Mam mu coś przekazać? Wróci... On wróci niebawem.
Pod płaszczem nastroszyły się uszy, a ogon nerwowo wyznaczał takt, niczym naścienny zegar. Oczywiście odczytała jego myśl, na którą zareagowała jakże kocim fuknięciem
-Pff! Czyżby denerwował Cię fakt iż nie możesz obserwować mojej twarzy? Pokarz swoją, a ja ujawnię swoje oblicze.- podsumowała sucho. Nie bardzo widziało się jej prezentowanie swoich znienawidzonych (teraz już tylko nielubianych, lecz chowanych z przyzwyczajenia) kocich uszu. Lecz prawdą jest, że jak miała odczytać zamiary kogoś, kto namiętnie skrywał swą twarz?

Uśmiechnął się pod maską. Zdał sobie sprawę, że odczytała jego myśli. Wzniósł magiczną osłonę wokół umysłu. Nie tym razem - pomyślał. Zebrał magię na jednej ręce gotowy do obrony. Drugą rękę powoli uniósł do kaptura. Chwilę później maska opadła na podłogę odsłaniając twarz.
-Teraz twoja kolej. - powiedział zimno.

Niewiele jej to dało, mgła spowijała jej oczy od zawsze. To, że ludzie zaczęli wznosić wokół siebie bariery mentalne, wcale nie ułatwiało orientacji. Na szczęście po latach praktyki, niezorientowany ktoś nie był nawet w stanie stwierdzić, że Fea ma problemy ze wzrokiem.
Do tej pory przytrzymywała kaptur dłonią, teraz jednak zsunęła go do tyłu, prezentując niewinną, dziewczęcą twarzyczkę z jasnymi tęczówkami i kocimi źrenicami, które wykazywały czujność i zainteresowania tak samo jak nastroszone neko uszy.
No i po co szykuje magię? Może to zapowiedź ataku?
-Więc? Czego konkretnego potrzebujesz od Gamble? Jakie są twe zamiary?- przesłała mu po raz kolejny mentalne słowa.

Spojrzał jej w oczy i zastanowił się. Kocie oczy? Wystarczająco dziwne by zasłonić twarz.
-Chciałem go poznać. To wszystko. - Co ją z nim łączyło? Więcej pytań niż odpowiedzi. - Kim dla niego jesteś? - Odpowie czy nie? Kolejne pytanie godne zastanowienia. Ale jeśli odpowie czy będzie mówić szczerze?

Ta napięta sytuacja zaczęła wyprowadzać ją z równowagi. Zatrzepotała uszami na znak zdenerwowania. Wścibskość tego pana była irytująca, zwłaszcza że Gamble szykował się do otwartego ataku na Demona... Jak on sobie radzi? Czy to poddenerwowanie i zmieszanie Demona wywołane jest obecnością jej przyjaciela?
-Poznać... Pf!- prychnęła znacząco, przytrzymując w dłoni ogon, który wiercił się z napięciem w lewo i prawo. -Jestem jego przyjaciółką, zdaje mi się, że więcej osób do niańczenia mu nie potrzeba.
Po tym wyznaniu westchnęła ciężko. Coraz bardziej niepokoiła się o swego towarzysza, co było do niej nie podobne. Uczucia których wcześniej nie znała ogarnęły ją ze zdwojoną siłą i nie chciały opuścić.

Uśmiechnął się drwiąco. Osób do niańczenia. To było irytujące. Miał nadzieję, że jego reakcja wyprowadzi ją z równowagi. Kim ona w ogóle była dla siepacza?
Przelał więcej magii na ręce, tym razem także na drugą i cierpliwie czekał na jakąkolwiek oznakę zdenerwowania strony przeciwnej.
-Jak się nazyw... - nagle twarz mu stężała. Usłyszał mentalny krzyk. - Muszę iść - zdołał powiedzieć. Chwilę później zniknął.

[z/t]

Nie da się ukryć, iż odejście swego rozmówcy białowłosa przyjęła z ulgą. Rosło w niej ukłucie niepokoju, wręcz paniki. Chciała pomóc przyjacielowi lecz nie miała pojęcia jak mogłaby to zrobić. Opuściła to miejsce spokojnie, otulając się szczelnie kapturem. Zaczęła tęsknić za swym czułym i rozumiejącym ją towarzyszem. Jak on sobie radzi ? Czemu Demon Nocy jest tak poirytowany i zdenerwowany ?
Fea objęła się rękoma i opuściła głowę, oddaliła się w nieznanym sobie kierunku. Byleby przed siebie.

[z/t]