Plac zabaw

Całość otoczona płotem, by uniemożliwić dzieciakom ucieczkę. Kilka huśtawek, wspinaczek, koników i innych sprzętów do zabawy oraz ławek.

Szedł trzymając jak zwykle lewą dłoń na rękojeści miecza a prawe ramie miał spuszczone wzdłuż ciała. Szedł dość długo. Nagle zatrzymał się i zauważył miejsce zwane placem zabawa, a że nigdy tu nie był postanowił wstąpić. W drapał się po płocie i wszedł. Zaczął się rozglądać aż zobaczył huśtawkę, podszedł do niej i ustał. Siedział tak na niej patrząc się w niebo. Rozmyślał sobie gdzie się dalej udać.

A gdzieś na obrzeżach placu zabaw,niezauważona przez Kyoji'ego leżała Amadea w postaci zwierzęcej.Tygrys przewrócił się na bok,a jej czarne oczy wpatrywały się w chłopaka.Nie podnosiła się.Z jej lewej łapy strużką płynęła ciepła krew.Rana powstała niedawno z powodu nieszczęsnego upadku i nie zdążyła się jeszcze zagoić.Utrudniała ona tygrysowi poruszanie się.

Kyoji siedział dalej patrząc w niebo. Siedział tak jeszcze trzy minuty, kiedy z nie wyjaśnionego powodu zachciał mu się rozglądać. Nagle zauważył leżącego tygrysa. Nie znał zbyt dużo tygrysów więc uznał że to musi być Amadea.
- Co tak tam leżysz. Wiem że umiesz w tej postaci mówić. Jesteśmy tu sami, więc pogadajmy.
Powiedział miłym głosem.

- Zupełnie sami.
Nagle dał się słyszeć z lekka pogardliwy głos, dochodzący ze wszystkich stron wokół całego placu. Roten długo nie utrzymywał tej przebywającej tu dwójki w niepewności, kto też to powiedział, szybko wyszedł na środek placu.
- Do-bry wie-czór.
Przywitał się komicznie sylabizując przy tym słowa.
- Cóż to za śliczny kiciuś?
Spytał kucając i patrząc na tygrysa, wciąż jednak z dużej odległości. Uśmiechnął się kącikiem ust, a w jego oku pojawił się trzeci symbol, królestwa zwierząt. "Podejdź." brzmiał prosty rozkaz, który spróbował wykonać na zwierzęciu. Nie, nie zależało mu ani trochę nad sterowaniem nim lub czymś w tym stylu. Chciał tylko sprawdzić siłę woli tej istoty, która z pewnością nie była zwyczajna - co ciemnowłosy mógł ocenić na podstawie wypowiedzi Kyojiego.

Ale Amadea nie zdążyła wypowiedzieć nawet jednego słowa,gdyż jej uszu dobiegł głos nieznajomego mężczyzny.Automatycznie przekręciła łeb w kierunku źródła dźwięku,sierść na jej karku zjeżyła się.Na słowo 'kiciuś' z jej gardła wydobyło się ciche,acz ostrzegawcze warkniecie.Nie zareagowała na wydany jej rozkaz.Jej silna wola była dość mocna,a nawet gdyby chciała łapa uniemożliwiała jej jakiekolwiek ruchy.Warknęła jeszcze raz,tym razem głośniej,a przekaz był wręcz oczywisty - 'Nie próbuj żadnych sztuczek i nie zbliżaj się,bo zaatakuję.'

Mężczyzna nie czuł żadnych obaw... Bynajmniej wyglądał tak, jakby nie czuł. Może przez to, że tygrys był ranny, a może po prostu był zawsze taki pewny siebie. Uśmiechnął się do istoty pieszczotliwie nazwanej przez niego "kiciusiem", po czym postąpił do niej kilkanaście kroków. W drodze trzeci symbol zniknął z jego oka. Roten zmniejszył dzielący ich dystans do niecałych dwóch metrów, a wtedy też wyciągnął śmiało dłoń w stronę tygrysa, tak blisko, że mogła bez przeszkód ją odgryźć.
- Jak się mie-wasz?
Spytał, kontynuując swoją zabawę głosem i intonacją. Mimo iż ciemnowłosy wydawał się być dostatecznie blisko, to tygrysica nie mogła wyczuć jego zapachu.

Nie odpowiedziała,jedyne co wydobywało się z jej gardła to przeciągły warkot.Mężczyzna coraz bardziej ją denerwowała,ale nie pokusiła się by ugryźć go w wyciągnięta rękę.Choć nie zaprzeczę miała na to wielką ochotę.Jednak patrzyła na niego uważnie swoimi czarnymi oczyma,a jej warga drżała lekko.

- Hmm... Nie ugryziesz mnie?
Spytał, a następnie nie czekając na odpowiedź pochylił się nad lewą łapą tygrysicy i przyjrzał jej. W tej chwili chyba przesadził z odwagą i bliskością, bo zaczął ją oglądać z dystansu mniejszego niż 10 centymetrów, a więc głowa mężczyzny była na prawdę w niebezpiecznej odległości. Roten jednak jakby nie przejmował się faktem, że cała szyja i głowa są odsłonięte, więc wystarczyłoby jedno kłapnięcie szczęk tygrysicy, by teoretycznie go zabić...
W każdym razie, ciemnowłosy wciąż nie posiadał żadnego wyczuwalnego zapachu.

Cóż z pewnością nie podobała jej się bliskość mężczyzny,ale nie należała do osób,które atakują bez żadnych podstaw,tak więc nieznajomy mimo wszystko mógł czuć się całkiem bezpiecznie.Kiedy zbliżyła się do jej rannej łapy,ta automatycznie ją schowała.
-Nie za blisko?
Warknęła,jednak tym razem były to zwykłe słowa wypowiedziane gniewnym tonem.

Postać Rotena rozwiała się chwilę po tym, gdy Amadea warknęła na niego gniewnie.
- Ależ ja wcale się nie zbliżyłem.
Mogła usłyszeć jego głos, tym razem dobiegający zza drzewa, zza którego w tym właśnie momencie wyszedł.
- Proszę mi wybaczyć te przedstawienie, ale wolę wpierw zbadać reakcję nieznanych mi istot, nim dojdzie do prawdziwej konfrontacji.
Rzekł, wpierw kłaniając się, a potem gestykulując przy mówieniu.
- Byłem ciekaw, czy spróbujesz mnie zaatakować, ale wydajesz się nie działać instynktownie. Całkiem mądra z Ciebie kotka.
Podszedł do niej, lecz tym razem na odległość trzech metrów. Wtedy kucnął, swój trójząb oparł o ziemię, a potem splótł swoje obie dłonie i spytał obojętnym tonem.
- Potrzebujesz pomocy?
Dało się czuć od niego naturalny, nawet przyjemny zapach, charakterystyczny dla zwykłego, zdrowego człowieka.

-Mądrala z Ciebie.
Powiedziała,a jej głos nadal był odrobinę opryskliwy.Tygrysica usiadła,a następnie wstała ukazując się nieznajomemu w pełnej krasie.Jej łapa już prawie się zagoiła i dziewczyna nie musiała już przejmować się bólem kończyny.Przeciągnęła się,a po chwili w miejscu zwierzęcia stała już wysoka i zgrabna kobieta o długich jasnych włosach i przenikliwych czarnych oczach,które wpatrywały się w nieznajomego.Miała na sobie długa brązową suknię i jeszcze ciemniejszy płaszcz.
-Nie trzeba.
Odpowiedziała,a na jej lewym przedramieniu,które wcześniej było łapą tygrysa widać było jedynie czerwoną szramę i zaschniętą krew.

Wyprostował się w momencie, gdy tygrysica zmieniła się w kobietę.
- O, jesteś Terinei.
Uśmiechnął się to mówiąc.
- Nie spotyka się was często.
Stwierdził, puszczając trójząb tak, by oparł mu na bark, zaś dłonie splatając za głową.
- Niech zgadnę - ktoś na Ciebie polował?
Spytał, wzrok utrzymując na jej szramie. Nie był tego pewien, ale wiedział dobrze, że tego typu istoty są stosunkowo często obiektem zainteresowania ludzi, którzy pragną mieć je na swój użytek, chociażby do cyrku.

-Nie jestem Terinei.i nikt na mnie nie polował.To ja polowałam.
Powiedziała na początku nieco gniewnie,a potem już naturalnym tonem.Co miała zrobić?Nienawidziła kiedy ktoś ją mylił z Terinei,choć była połączeniem owej rasy z demonem.Pomijając fakt zmiany w zwierzę znacznie więcej łączyło ją z demonami.A jej rasę spotykało się jeszcze rzadziej niż Tirenei.

- Ach, wybacz moją pomyłkę.
Roten przeprosił Amadeę uprzejmie. Nie spodziewał się, że Amadea jest kimś innym i był lekko zdziwiony, ale uwierzył w jej słowa, że nie jest Terinei.
- W takim razie - nie wiem kim jesteś, ale biorąc pod uwagę twoją unikatową zdolność do zmiany postaci, pewnie hybrydą.
Rzekł pewnie, kontrastowo - w rzeczywistości nie będąc pewnym tego, co powiedział. Mogła być w końcu równie dobrze jakąś czarodziejką, druidem, albo kimś jeszcze innym.
- Polowałaś? Hmm... Na ludzi, czy zwierzęta?
Ciekawskim głosem zadał pytanie, zastanawiając się, czy dziewczyna mu na nie odpowie.

Patrzył się cały czas kątem oka na to co robiła Amadea i nieznajomy. Uśmiechnął się lekko, bo to co oni robi był nie co dziwne.
- Co się tak dziwisz ? Przecież tygrysy muszą coś jeść. A tak poza tym nie przedstawiłeś się.
Powiedział miłym i sympatycznym głosem, nadal siedząc na huśtawce.
- Ładną sztuczkę zrobiłeś. Pewnie jesteś magiem lub kimś w tym stylu. Czyż nie tygrysico
Specjalnie nie wypowiedział imienia dziewczyny, aby nie znajomy pierwszy podał swoje. Spojrzał się teraz w ich kierunku, przyglądając się nie znajomemu.

-Owszem,jestem hybrydą.A Ty kim,czarodziejem?
Powiedziała z lekkim uśmiechem,wiedziała,że jest człowiekiem,a skoro używał magii to musiał być kimś w tym stylu.Co do polowanie nie miała zamiaru mu odpowiadać.To co powiedziała Kyoji delikatnie mijało się z prawdą,ale tylko delikatnie.Musiała załatwić jeszcze to i owo.Kiedy jej dawny towarzysz zwrócił się do niej spojrzała na niego,a jej oczy były..smutne.Wciąż pamiętała zajście przy wodospadzie...

- Dokładnie tak!
Potwierdził swój fach z szerokim uśmiechem, w trakcie którego pokazał po raz pierwszy swoje białe, równe ząbki.
- Bystra jesteś.
Rzekł do Amadei. Nie było w tym ironii, choć mówił to chyba tylko po to, by jej pochlebić i być miłym. Potem zwrócił swoje spojrzenie na Kyojiego przymrużając przy tym delikatnie oczy.
- Ty też nie.
Powiedział do niego, odnosząc się do tego, że się jeszcze nie przedstawił.
- Ale nie wstydzę się swego imienia, więc chętnie wam je zdradzę. Jestem Roten.
Ukłonił się.

Zauważył smutną minę dziewczyny i zaczął się domyślać czemu ma jej mina jest taka. Nagle uwagę Kyojiego przykuł nieznajomy, który się przedstawił.
- Ja jestem Kyoji i miło mi cię poznać
Mówiąc to ukłonił mu się. Znowu spojrzał na znajomą. Chciał w jakiś sposób ją przeprosić tak, aby nie mieszać w to chłopaka. Zaczął teraz rozmyślać nad sposobem przeprosin.

-Amadea.
Powiedziała krótko i cicho kłaniając się lekko.Przyglądała się to Rotenowi to Kyojiemu.Kiedy jej oczy wędrowały ku vizardowi jej spojrzenie wyraźnie smutniała.Choćby nie wiem jak chciała nie mogła zapomnieć tego pechowego wydarzenia.Miała z byt dobra pamięć.Na uwagę dotyczącą jej bystrości uśmiechnęła się tylko lekko do czarodzieja.Wciąż nie ruszała się spod drzewa,o które teraz była oparta.

Spokojnie obserwował tę dwójkę. Jego wzrok przez zdecydowaną większość czasu utrzymywał się na Amadei, niźli na Kyojim. Na chłopaka bowiem tylko zerkał co jakiś czas, zaledwie na ułamek sekundy.
- Wiecie już, że jestem czarodziejem. Mogę więc i ja spytać, kim wy jesteście, czym się zajmujecie?
Spytał, drapiąc się w tył głowy trójzębem.

- Ja jestem kimś nie wartym uwagi, więc wybacza, ale nie powiem ci.
Powiedzaił spokojnym i normalnym głosem. Spojrzał się w ziemię. Nie miał już odwagi patrzyć po tym co zrobił na znajomą. Zaczął poruszać huśtawką a to do przodu a to do tyłu. Rozmyślał teraz czy nie zostawiać Amadei z Rotenem.

-Kim jestem?Jestem dość rzadkim połączeniem Terinei z demonem.
Powiedziała beznamiętnym tonem.Gdyby Roten nagle zapragnął ją zaatakować broniłaby się.Kyoji mógł zauważyć w niej zmiany,nie była ta sama osobą.Ale to nie byłą jej wina,wciąż było ciemno,a w niej po spotkaniu nieznajomego pod wodospadem obudziła się Nocna Łowczyni.Już prawie nad nią zapanowała,poza tym już powoli wschodziło słońce więc było jej łatwiej,ale nadal nie byłą sobą.Jej czarne oczy na początku wodziły od jednego mężczyzny do drugiego,po chwili jednak zatrzymała się na Kyojim.

Uśmiechając się uniósł nieco wyżej brwi i ustawił pionowo przed sobą trójząb, lecz nie była to żadna pozycja bojowa.
- Terinei z demonem? Ho-ho. Zabawne. Nie wiedziałem, że nawet takie krzyżówki są możliwe.
Rzekł, najpierw do Amadei, potem odwrócił wzrok na Kyojim'iego.
- Zwykli, niewarci uwagi ludzie po prostu odpowiadają, kim są.
Powiedział do niego rozbawiony, sugerując mu tym fakt, że właśnie zdradził, iż nie jest zwyczajny... Bynajmniej tak dedukował Roten. Ciemnowłosy poprawił tylko grzywkę i dodał pytającym tonem.
- Wydaje mi się, że się znacie. Zastanawiam się, czy aby przypadkiem wam nie przeszkadzam?
W tym co mówił nie dało się wyczuć tylko czystą ciekawość.

Słysząc słowa Rotena zatrzymał się i spojrzał na niego. Był zadziwionym jego odpowiedzią. Nagle uśmiechnął się chytrze i zarazem sympatycznie. Na razie nie odpowiadał, ale słuchał dalej tego co on mówi.
- Owszem. Ja i Amadea znamy się, lecz nie przeszkodziłeś nam.
Powiedzaił to miłym głosem i przyłożył sobie dłoń co twarzy. Wykonał szybki gest i nagle znikł. Pojawił się nagle za chłopakiem mając na twarzy maskę.
- Jestem Vizardem. Upadłym bogiem śmierci który posiał moce demona za co zostałem wygnanym z krainy bogów. Czy taka odpowiedz ci wystarczy ?
Mówiąc to przesunął swoją maskę w bok odsłaniając swoją twarz i czarno- złote oczy. Gdy to mówił jego głos był grubszy od jego normalnego głosu. Spojrzał się teraz na dziewczynę.
- Widzę że od naszego ostatnie go spotkania stałaś się bardziej ostra niż byłaś jak byłaś zmusza. Wiem że wtedy pod wodospadem zachowała się obce ciebie źle i bardzo za to teraz przepraszam. Nie wiem co mnie opętało że tak zrobiłem i powiedziałem. Nie liczę na twoje wybaczenie, lecz liczę że twoja decyzja i zachowanie wobec mnie będzie takie jaki uznasz za prawidłowe
Powiedział to szczerym i miłym głosem. Wiedział że to co powiedział nie cofnie tam tego, ale miał nadziej że wystarczy, aby mu wybaczyła.

Dziewczyna obserwowała uważnie 'pokaz' jaki dał Kyoji i reakcję Rotena.Jej usta wygięte były w lekkim uśmiech,a oczy były jak zawsze przenikliwe.Zaskoczyło ja odrobinę zachowani vizarda,ale zdążyła zauważyć,że jeśli już coś robi lubi dawać przedstawienia.
-Masz rację jestem inna,ale to tylko przez to,że słońce jeszcze nie wzeszło.A wybaczyłam Ci ju dawno,tylko nie potrafię zapomnieć.
Powiedział to delikatnym i ciepłym tonem.To była prawda wybaczyła mu już w momencie kiedy popełnił swój 'błąd',problem w tym,ze Amadea ma świetną pamięć i ciężko jest jej zapomnieć coś takiego.

A on stał niewzruszenie, uśmiechając się delikatnie bez przerwy.
- Ho-ho. Przestraszyłeś mnie, tak szybkim przemieszczeniem się.
Powiedział do Kyojiego, nie ruszając się z miejsca, rozbawionym tonem.
- Lepiej więcej tak nie rób.
W tym zdaniu dało się wyczuć odrobinę czegoś innego. Nie była to groźba, ale te słowa wypowiedział innym tonem, niż dotychczas. Może - po prostu zwyczajnym. Zaraz jednak wrócił do swego teatralnego, trochę zabawnego stylu mówienia.
- Ludzie to bardzo kruche istoty, zrobisz coś takiego, a takowy może od razu paść na zawał i odejść z tego świata!
Potem, stojąc spokojnie, wyluzowanie i nawet nie odwracając się do Kyojiego twarzą, mówił dalej.
- Szkoda, że tak od razu wszystko zdradziłeś, odbierając mi zabawę poznania Cię poprzez grę w pytania.
Zaśmiał się cicho, nie otwierając przy tym ust. Potem już nic nie mówił, tylko przyglądał się tej dwójce i słuchał ich rozmowy.

Wysłuchał obojga dokładnie, po czym przyłożył dłoń do twarzy i ściągnął maskę. Jego oczy znowu miał normalny kolor.
- Nie bój się nie będę już tak cię straszył. A co do kruchości ludzkich istnień to już od dawna wiem jak są kruche. Gdy jeszcze byłe bogiem śmierci to nie jednokrotnie z rozkazu króla bogów śmierci odebrałem życie ludziom
Gdy mówił to ostatnie zadnie uśmiechnął się łobuzersko, a jego głos był już normalny. Spojrzał się na dziewczynę i posłał je miły uśmiech. Tylko tyle mógł teraz zrobić, aby poprawić swoje zachowanie w jej oczach.

Dziewczyna oparła głowę o drzewo,zamknęła oczy i powoli sunęła się lądując na ziemi w pozycji siedzącej.Choć oczy miała zamknięte uważnie słuchała wypowiedzi obu mężczyzn,a na jej twarzy zagościł delikatny i piękny uśmiech,w którym pokazała swoje białe zęby.Mimo tak swobodnej pozycji wciąż była czujna,nie wiedziała przecież czy Roten'owi można do końca ufać.

Słysząc z ust Kyojiego "nie bój się" Roten tylko zaśmiał się cicho, ale miło. Reszta historii zapewne zainteresowała go, ale nie wyraził swego zdziwienia czy zainteresowania w żaden widoczny sposób. Przeciągnął się i rzekł.
- Cóż, nie ważne. Mimo wszystko, zostawię was samych, mam coś do zrobienia.
Powiedział, jednocześnie chwytając inaczej trójząb prawą ręką, a lewą drapiąc się w tył głowy.
- W takim razie, bywajcie.
Podszedł to mówiąc do Amadei i jeśli się nie opierała, ujął jej dłoń, by zgodnie z zasadami kultury ucałować ją na pożegnanie, a potem ukłonił się Kyojiemu i ruszył w swoją stronę.

[zt, jeśli nie zostaje zatrzymany]

Uśmiechnął się lekko zadowolony słysząc jego na temat historii. Kiedy usłyszał że Roten odchodzi, spojrzał się tylko na nie go i zaczął go odprowadzać wzrokiem. Gdy zobaczył ze chłopak całuje rękę dziewczyny, podniósł lekko kącik ust do góry. Kiedy Roten mu się ukłoni, Kyoji wykonał ten sam gest co chłopaka. Patrzył się jak od chodzi, a jak już znikł spojrzał się na towarzyszkę.

Kiedy Roten odchodząc ucałował jej dłoń uśmiechnęła się lekko i uchyliła powieki.
-Żegnaj.
Powiedziała łagodnym tonem po czym odprowadziła go wzrokiem,kiedy zniknął z jej pola widzenia spojrzała na Kyojiego z lekkim uśmiechem.
-Tak więc zostaliśmy sami,znów.Nie masz mnie jeszcze dość?
Zapytała ironicznie,jednak nie miała złego zamiaru.Była rozbawiona i ciekawa reakcji chłopaka, na jej słowa.

Kyoji dalej patrzył na Amadee. Zauważył że i on patrzy się na niego. Gdy usłyszał jej słowa nic nie opowiedział tylko przykrzył głowę to w prawo to lewo. Po chwili jego głowa był przekrzywiona w prawo i patrzył się jej w oczy.
- Nie. A co ?
Zapytał się spokojnym i miłym głosem.
- Jak chce, to pójdę sobie, tylko powiedz że ma sobie iść.
Wystrzelił bez ogródek.
- Widzę, że już jesteś wesoła.
Mówiąc to przyłożył dłoń do twarzy, tworząc maskę. Spojrzał się na nią kątem oka i nagle znikł. Po chwili siedział na gałęzi nad dziewczynę. Miał maskę na boku, więc jego twarz był odsłonięta. Patrzył się z góry na znajomą. Jego czarno-złote oczy patrzył się na jej włosy i nie tylko.
- Co byś zrobiła jak bym cię teraz zaatakował i wykorzystał ?
Po raz kolejny powiedział nie owijając w bawełnę. Jego głos jak zawsze przy tym jak miał maskę był gruby. Po jego głosie może był poznać że to co powiedział był pytaniem niż jakimś planem działania.

-Nie chce żebyś szedł.
Powiedziała po prostu z lekkim uśmiechem,a kiedy chłopak znalazł się nad nią zaśmiała się jedynie.Słysząc pytanie zamyśliła się na chwilę.jej ręce powędrowały pod głowę,a oczy zamknęły się.Czuła się zupełnie swobodnie,wiedziała,że on nic nie zrobi.
-Po pierwsze bym się broniła i nie dopuściła żebyś mnie wykorzystał.A po drugie wiem,że tego nie zrobisz.
Powiedziała ze śmiechem,a kiedy skończyła otworzyła oczy i spojrzała na niego,uśmiechała się lekko i pewnie.

- Aha.
Powiedzaił krótko, ale pewnie. Spodziewał się takich odpowiedzi. Spojrzał się teraz w niebo. Pogoda był piękna, a temperatura chyba przekraczała 28 stopni (tak się Kyojiemy wydawało). Rozkoszował się dnie tak, jak był to jego pierwszy.
- Byłaś już z kimś bardzo blisko związana ? A żebyś sobie czego nie pomyślał to, chodzi mi o to czy jesteś zaręczona z kimś. Pytam się tylko dla tego bo jestem ciekaw, a nie dla tego że ma jakieś plany.
Po jego głosie może był poznać że to co powiedział był pytaniem niż jakimś planem działania.

Ona również spojrzała w niebo,było na prawdę przecudne.Na jej twarzy zagościł lekki uśmiech,jednak jego pytanie odrobinę ją zaskoczyło,na jej twarzy wymalowała się zaskoczenie.Jednak nie trwało to długo po chwili jej usta ponownie wygięły się w lekkim uśmiechu.
-Nie jestem z nikim zaręczona,ani nie byłam.A Ty?I nie musisz się tak tłumaczyć.
Powiedziała z rozbawieniem patrząc na chłopaka.

Spojrzał się teraz w drugi bok patrząc się w ziemie.
- Nie byłe. Jako bóg śmierci nie posiadałem uczuć. Jedyne co czułe to pustkę. Tłumacze się tak bo widział wile zakochanych ludzi i to co się dziej jak ktoś kogoś źle zrozumie. Bogowi śmierci nie doświadczają miłości, radości, czy jakich kogokolwiek innych uczuć. Znają tylko to że jak zabijając ludzi robią to dobrze.
Powiedzaił teraz spokojnym i nie co zasmuconym głosem.

Zamyśliła się chwilę nad jego odpowiedzią.Poniekąd wiedziała co czuje,ona też nigdy nikogo nie darzyła żadnym uczuciem,no chyba,że nienawiścią.Ale teraz czuła się jakoś dziwnie,nie wiedział co o tym myśleć.Zamknęła więc oczy i odezwała się cicho,a była to wypowiedź krótka lecz bardzo wymowna.
-Rozumiem Cię.
Powiedziała,a na jej twarzy zalśnił cień uśmiechu.

Dalej patrzył się w bok nie patrząc na dziewczynę. Przypominał mu się coś za przeszłości. Siedział w totalnej ciszy.
- Co masz na myśli ?
Mówił to smutnym i przygnębionym głosem.
- Czy ty też przez cały czas, odkąd żyjesz wiesz że nic nie posiadasz. Żadnych dobry uczuć, żadnych złych. Tylko strach, lęk i uczucie że musisz coś zrobić. Z kimś wygrać walkę na śmierć i życie, bez lęku o to że kogoś stracisz, że nikt się nie przejmnie twoją śmiercią. Jeśli to właśnie czujesz to wiesz jak ja się czuje. Odkąd posiadam ludzkie ciało, zaczyna odczuwać nie które uczucia. Boje się ich, z każdą chwili jest ich więcej a ja zaczynam czuć że znikam w mroku. Mroku spowodowanym lenkiem o to co powinienem czuć i robić. A najgorsze jest to uczucie że nie doświadczę walki o której marze.
Nagle się lekko uśmiechnął.
- Zawsze chciał przeżyć taką walkę. Po czuć ból spowodowany ranami i wiedzieć że, każdy ruch może być tym ostatnim. Wiem dziwny jestem, ale po tylu latach, kiedy nigdy podczas walki nie czułe bólu i przyjemności z wali, teraz takie rzeczy mnie cieszą i dają powód do życia. Dla tego chce walczyć bo wierze że, kiedyś na trafie na wroga z który stoczę walkę, a nasze życia będą zależeć od tego jak co umiemy a nie od tego że ktoś o tym zdecyduje. A ty co o tym myślisz ?. Mam pytanie? Co czuje jak sięgasz po broń i wiesz że tym razem to może być twoja ostatni walka ?
Mówił to z powagą. Jego głos był pełen spokoju i szczery.

Dziewczyna słuchała go uważnie.Czuła się jakby opowiadał o niej,a nie o sobie.Kiedy skończył odezwała się,a jej głos był cichy i smutny.
-Słysząc to co mówisz ma wrażenie,że opowiadasz to co ja czułam i czuję,że zagłębiłeś się w moją duszę i przeczytałeś te informacje w jej najskrytszych zakamarkach.
Powiedziała patrząc na niego,po chwili odezwała się ponownie.
-No może z wyjątkiem walki bo ja wiele razy odnosiłam poważne urazy i gdyby nie to,że w moich żyłach płynie krew demona pewnie bym już żyła.Ale zawsze dobywając miecza czy zmieniając się w tygrysa wiedziałam,że to może być już ostatni raz.Ale teraz to się zmieniło,dzięki Tobie to uczucie znikło.
Spojrzała an niego i uśmiechnęła się lekko.Była mu wdzięczna,bardzo wdzięczna.

Gdy usłyszał odpowiedz dziewczyny zdziwił się. Nie spodziewał się tego że ona czuje to samo co on. Spojrzał się na nią.
- Zaskoczyłaś mnie swoim zwierzeniem się.
Powiedzaił spokojnym, ale miłym głosem. Słuchał jej uważnie do końca.
- Najwidoczniej nie dane ci jest walczyć w takich walkach, ale nie poddawaj się może kiedyś to się zmienni. Aha.
Odpowiedział je i spojrzał się w niebo. Czuł teraz lekką ulgę mówiąc jej o tym co czuje.

Dziewczyna uśmiechnęła się do siebie i ponownie spojrzała w niebo,chyba czas się zbierać.
-Cóż życie jest czymś co zaskakuje nas przez cały czas,choć byśmy żyli wieczność ono zawsze znajdzie coś co będzie dla nas nowością.
Powiedziała w nieco filozoficzny sposób,ale od czasu do czasu lubiła bawić się w filozofa,myśliciele bardzo ją intrygowali.
-Cieszę się,że ponownie Cię spotkałam i mam nadzieję,że to jeszcze się powtórzy,ale tym czasem muszę już Cię opuścić.Żegnaj Kyoji.
Mówiąc to zmieniła się w tygrysa i znikła pośród drzew.
[zt]

Siedział dalej na drzewie słuchając dziewczyny. Kiedy usłyszał ze Amadea chce już iść spojrzał się na nią.
- Ja też się ciesze i liczę że się jeszcze spotkamy. Do następnego zobaczenia.
Powiedzaił miłym i sympatycznym głosem. Gdy już został sam uśmiechnął się i rozłożył się wygodnie na gałęzi. Przymknął o czy i szybko zasnął od nadmiaru wrażeń.

Wybrałem się na drobny spacer po mieście, bez żadnej z góry ustalonej trasy. Więc znalazłem się tu przypadkowo. Ot, szedłem jak mnie nogi poniosły.
Z pewnej odległości zauważyłem osobnika, z którym zetknąłem się jakiś czas temu koło wodospadu. Kąciki moich ust mimowolnie powędrowały ku górze. Należałoby też dodać, że nie miałem na twarzy maski- ta wisiała sobie przypięta do paska.
Usiadłem pod jakimś drzewem, z braku zajęcia obserwując Kjodża.

Dalej spał, więc nie wiedział że nie jej tu już sam. Miał bardzo fajny i miły sen, więc nie zamierzał się teraz budzić.

Czy spał, czy nie spał, niewiele mnie to obchodziło. Ale że się nie ruszał, to szybko straciłem zainteresowanie nim.
Wziąłem maskę do rąk i zacząłem ją oglądać. Krawędzią płaszcza zacząłem czyścić ją z drobniejszych zanieczyszczeń.

Leżał dalej na gałęzi przy okazji ciesząc się piękną pogodą. W takich warunkach aż szkoda był by wstać. Spał teraz z zadowolonym uśmiechem.

Podniosłem się z ziemi i ruszyłem w celu kontynuacji wycieczki. Przy okazji postanowiłem przerwać sen Kjodżowi :3
Przechodząc obok drzewa, na którym drzemał chłopak. Złapałem za gałąź, na której leżał, pociągnąłem w dół i puściłem. Gałązka fajnie zasprężynowała :3
Niespiesznie ruszyłem dalej, aż opuściłem park.

[z/t]

Nagle został brutalnie zbudzony. Kiedy już wstał i się otrzepał zaczął się rozglądać za sprawcą. Zauważył odchodzącą wolnym krokiem osobę, ale niestety nie widział jego twarzy, więc nie wiedział kto to był. Głośno wzdychnął i podrapał się z tyłu głowy.
Ciekawe kto to był i czemu mnie obudziła w taki sposób. Dobra trzeba się ruszyć.
Pomyślał i ruszył w kierunku miasta.

[zt]

Lekkim krokiem do parku wkroczyła młoda dziewczyna. Przystanęła w bramie i rozejrzała się. gdy tylko zauważyła huśtawkę ruszyła w tamtą stronę. Przysiadła na niej a na ustach pojawił się delikatny uśmiech.
- Tak, to jest to.
Szepnęła do siebie i zaczęła delikatnie się bujać.