Plac zabaw

- Więc nie rozmawiajmy.

Kiedy to powiedział, przelazła na oparcie i też padła na ziemię. Oparła nogi o ławkę.
- A gdzie jest ten dom? Będę musiała kiedyś cię w nim odwiedzić.

- Moja willa była niedawno willą burmistrza, to ta największa w Laros, na pewno wiesz która to.

- Muszę jeszcze dopiąć kilka szczegółów na ostatni guzik, willa jeszcze nie wygląda na moją... Chyba wiesz co mam na myśli - puścił do Niej oczko.

- ... coś czuję, że nie chcę wiedzieć, jakim to sposobem wyperswadowałeś burmistrzowi, by łaskawie ustąpił ci swoją willę...

Szeroki uśmiech pojaśniał na jej twarzy, a wargi uniosły się ukazując końcówki kłów. Dziewczyna złożyła ręce pod głową.
- Tak, domyślam się, co masz na myśli.

- Noo, na początku był w dość trudnej sytuacji, ale koniec końców wyszedł na tym dość dobrze... - odpowiedział wspominając negocjacje

- Skoro się domyślasz to doradź mi: rzeka ognia, czy rzeka lawy, jako fosa? - zapytał zupełnie serio, jakby pytał o kolor tapety...

Przekręciła się na brzuch, podparła brodę rękami a nogi ugięła w kolanach i zaczęła nimi wesoło machać.
- Zdecydowanie lawa~ ale za fosą mógłbyś zrobić sobie ognisty płotek, dla lepszego efektu.

Zaczynała się przyzwyczajać do znajomości z demonem.

- Myślisz? - wzruszył ramionami - Jeszcze to przemyśle, taka zabawa będzie bardzo przykuwać uwagę... Ognisty płotek, może jeszcze sobie przywiąże łańcuchem smoka zamiast psa? - zaśmiał się, obrócił głowę w Jej strone

Wyciągnął rękę, podłożył pod Jej głowę, przyciągnął Ją ku sobie - Zapowiada się następna noc, po której do domu wrócisz bardzo późno..

- E tam, smoki są przereklamowane, a poza tym, zajmują dużo miejsca, wymagają dużo żarcia, robią sporo harmidru. Co innego z jakimś młodym cerberkiem, albo ogarem.

Spojrzała na niego grzecznie.
- Chcę się wyprowadzić, szukam mieszkania. Mama powinna się przyzwyczajać do mojej nieobecności w nocy.

Rozbawił go ten pomysł. - Może jeszcze zrobię sobie wybieg koszmarów? To te czarne konie, przeciwieństwa jednorożców...

- O prosze, mam na Ciebie zły wpływ... Nieobecności w nocy, ta...? Mam to rozumieć jako sugestie? - spojrzał Jej w oczy ciekaw odpowiedzi

Nie skrępowana jego wzrokiem, odpowiedziała mu tym samym. Jej oczy momentalnie pociemniały: z jasnoniebieskich stopniowo stały się granatowe.
- Jakoś tak nasze drogi się krzyżują tylko nocami. Nie mam więc nic do sugerowania - uśmiechnęła się przebiegle.

- Ogary i koszmary to na pewno lepszy pomysł od smoka, nie uważasz?

- Zależy kto co lubi... do wyboru pozostają jeszcze między innymi chimery, gryfy, wiwerny, gorgony, wilkołaki, beholdery... - wymienił kilka gatunków, zaśmiał się - a to wszystko to i tak niewiele w porównaniu do tego jakim strażnikiem jest Carnivean.

Zapatrzył się w Jej oczy - Niezła sztuczka, cokolwiek chciałaś nią osiągnąć: udało Ci się. - wyszczerzył się. - A to że się krzyżują nocą uważam za bardzo dobry omen... - uśmiechnął się jak lew wietrzący zranioną antylopę

- Więc jeśli koniecznie chcesz mieć zwierzaka, to kup sobie... kota?
Zamrugała.
- Koty są fajne.

- Może to dlatego, że za dnia jestem żabą.
Zaśmiała się i wstała z ziemi. Jego to może nie dotyczyło, ale ona od takiego leżenia mogła się rozchorować. Zakręciła się w miejscu, skoczyła na oparcie ławki.

- Koty są męczące. Psy są lojalne. Tak na prawdę to oba gatunki zwierząt mają swoje wady i zalety. Nie skłaniam się ani ku psom, ani ku kotom.

- Żabą? Zobaczmy jak sobie radzisz ze skakaniem płazie! - wystawił do Niej język jak wskakiwała na ławkę, a w momencie gdy stopami dotknęła oparcia ławki mocnym kopniakiem posłał pogiętą ławkę kilkanaście metrów stąd. Był ciekaw jak Shila z tego wybrnie, tak zachwalała swoją zwinność.

- W takim razie najszczęśliwszy będziesz, jeśli po prostu ostaniesz przy swoim strażniku.... yyy... tym na C.

Siłą rzeczy spadła do tyłu, ale udało jej się miękko upaść na ręce i sekundzie opadła nogami na ziemię robiąc mostek. Usiadła.
- Chcesz mnie zabić! - oskarżyła przez śmiech.

- Jeśli chcesz ze mną porozmawiać o uszczęśliwianiu mnie to trzeba zmienić ton rozmowy ze zwierząt i strażników na intymne tematy...

- Zabić? Raczej zabawić się... - przyznał - Gibka żeś jesteś rudzielcu... - powiedział przyglądając się Jej wygiętemu w łuk ciału podczas robienia mostka.

( miałabyś ochote na dołączenie się Gear'a?

jakaś mała rozpierducha dla odmiany... )

(a pewnie

miła mi jakaś akcja)

- W takim wypadku podejrzewam, że jeśli chcesz o tym pogadać, to będziesz musiał zmienić sobie partnerkę rozmowy~

- No przecież mówiłam. Nie uwierzyłeś mi!
Usiadła po turecku i skrzyżowała ręce, przez co wyglądała troszkę, jakby była obrażona.
- Z natury gibka jestem, a dodatkowo od lat dużo ćwiczę.

Nagły podmuch wiatru przyprawił Shilę o drżenie. To nie był zwyczajny chłód, gdzieś w oddali do lotu zerwały się wrony. Momentalnie poczułaś pierwotny lęk przed ciemnością, oraz tym co może w sobie skrywać. Słowa ugrzęzły Ci w gardle, nie odnotowałaś nawet w którym momencie.

Poczułaś lodowate ukłucia na policzkach, wydedukowałaś że są to łzy. Mimo zamglonego obrazu wyczułaś, a raczej zauważyłaś jakąś postać w ciemności. Jedyne czego byłaś pewna co do tej postaci to tego że chcesz się znaleźć jak najdalej od Niej.

Zareagował od razu, wstał i zbliżył się do dziewczyny.

- Shila? Nic Ci nie jest? - wyciągnął do Niej rękę

Poczuła nagłe dreszcze, zorientowała się, że po policzkach płynęły jej łzy. Widząc jakąś postać poczuła strach, choć zupełnie nie rozumiała tego uczucia. Kiedy Thane zapytał, czy wszystko w porządku, nie potrafiła wykrztusić z siebie słowa, tylko cofnęła się o pół kroku.
- T-t-ttt...
Wyciągnęła przed siebie drżącą rękę.

Postać, mimo bycia dla Ciebie samymi konturami wydawała się świdrować Cię spojrzeniem. Zbliżała się, a Ty odczuwałaś coraz większy lęk z każdym jej krokiem.

Świszczenie, z jakim wciągnęła powietrze do płuc było bolesne dla Twoich uszu.

Zdenerwował się, dłoń Shili była lodowata. Nie był w stanie jasno określić z czym ma do czynienia. Ściągnął płaszcz i okrył nim Shile. Wyprostował się i rozejrzał.

- Pokaż się, czymkolwiek jesteś... - przywołał Blaze, uderzył w struny. Wywołało to regularne kolumny ognia na obszarze kilkudziesięciu metrów wokół. Zrobiło się jasno. Nie zauważył wroga. - Co do cholery? POKAŻ SIE! - ryknął

Co ironiczne - cienista postać stała trzy kroki przed nim.

Poczuła na sobie dodatkowy ciężar płaszcza, poczuła silny ból w uszach i głowie, osunęła się na kolana.
- Przed tobą! - krzyknęła płaczliwie, widząc, że Thane zupełnie nie widział tego strasznego kogoś. - Zabierz go, zabierz!!
Słowa zdawały się sprawiać ból, łzy zalewały twarz, a ona klęczała roztrzęsiona.

- Co do cholery?! - spróbował wytężyć wzrok, bezskutecznie. - Jesteś pewna....?

Przez bardzo krótką chwilę się wahał, ale odłożył gitarę i rzucił się do przodu machając pięściami w powietrzu. O dziwo... trafił.

- Cooo...? - na twarzy zagościł wyraz najgłębszego zdziwienia, gdy zobaczył w co trafił.

Postać stała się bardziej wyraźna, wreszcie. Opuściły Cię ból i lęk... prymitywny atak demona musiały zatrzymać postać.

- To dopiero niespodzianka... - głos należał do jakiegoś mężczyzny, budził wszelkie negatywne odczucia. - Byłbyś skłonny zostawić mnie i Shilę sam na sam? - powiedział masując sobie szczękę. W szybkim ruchu pokonał dystans między nim a Thane, po czym zwyczajnie dotknął Jego ramienia.

Thane zawył głośno i przeraźliwie, w spazmach padł na ziemię.

- To Cię oduczy przeszkadzania... tymczasem na czym skończyliśmy? - wbił pożądliwe spojrzenie w oczy Shili.

- Thane!!
Spadła na tyłek i cofnęła się, kiedy nieznajomy spojrzał jej w oczy. Przez moment chciała użyć na nim swojej magii, ogłuszyć go jakoś, ale potem zdawała sobie sprawę, że jeśli gościu jednym dotknięciem położył demona, to nie miała najmniejszych szans w takie gierki. Roztrzęsione ciało odmawiało posłuszeństwa.

- A w ogóle zaczęliśmy? - wydusiła z siebie, siląc się na spokój. - O co chodzi? I co mu zrobiłeś?
Wskazała Thane'a.

Odczuł bardzo boleśnie dotyk postaci, nauczony doświadczeniem szybko przelał ból we wściekłość, ale to również nie pomogło. Z wysiłkiem zebrał oddech. Pomimo bólu, jaki normalnie spowodowałoby połamanie wszystkich kości w ciele - kości były całe. Spróbował się uspokoić, był w stanie się powoli poruszać.

*Nie wybacze ci tego...* w myślach zachował spokój, mimo iż wizja wpadnięcia w furie była tak bardzo kusząca. Zaczął kreślić zawiły symbol na ziemi. *Przez jakiś czas musisz o siebie zadbać Mała..*

Postać zignorowała demona, bardzo powoli zbliżając się do Shili. Każdy jego krok zdawał się przybliżać Cię do bólu i strachu, zupełnie jakby ta postać była ich uosobieniem. Oblizał wargi, zupełnie jak głodny przed ucztą.

- Oczywiście że zaczeliśmy... przez te kilka chwil, nie czułaś mojej obecności? - zaakcentował ostatnie słowo, które odbijało się boleśnie przez dłuższą chwilę w Twojej głowie, jak echo. Zaśmiał się, mimo sporej ilości ognisk, które pozostały po próbie rozświetlenia okolicy przez Thane widziałaś tylko kontury tej postaci. Oraz oczy białe jak u topielca, poprzecinane krwiście czerwonymi żyłkami szerszymi niż normalne żyłki w oczach.

- Jestem tu, by sprawić Ci niewyobrażalny ból, oraz po to by nakarmić się Twoim strachem. - podniósł rękę, wskazał na Ciebie, powiedział coś szeptem. Szept odbił się w Twojej głowie bardzo mocno sugerując wyciągnięcie jakiegokolwiek narzędzia i podcięcie żył

- ... cóż, czuję się pocieszona, że chcesz się nażreć moim strachem, a nie na ten przykład zgwałcić...
Kiedy unosił dłoń zacisnęła szybko powieki i przycisnęła ręce do uszu. Nie wiedziała, czy tej dziwnej istoty też się to tyczyło, ale ojciec uczył ją, że ograniczenie swoich zmysłów jest skuteczną obroną przed częścią wrogiej magii. Błagała w myślach, by i tym razem to podziałało.

Udało jej się jakoś podnieść na zdrętwiałych nogach, ale nie otworzyła ani oczu, ani nie opuściła rąk.
- Źle trafiłeś. Nie zamierzam się bać.
Tak, a głos drżał jak nienormalny.

Gdy skończył rysować symbol z bólem wstał na równe nogi, nie dbał o to czy narobi hałasu czy nie. Odwrócił się do postaci i Shili, wiedział że oboje nie zwracają na niego uwagi, spodobało mu się to.

Przywołał Blaze. Uderzył w struny tak mocno, że dwie z nich się zerwały. Heksagram zapłonął i wypluł z siebie gejzer iskier i ognia. Thane włożył dłoń w płomienie, spiął się w sobie, wyskoczył w stronę postaci, z płomieni wyrwał ogromny, płonący młot wiele większy od samego demona.

- Mam Cie gnoju! - ryknął wściekły, tuż przed tym jak młot zmiażdżył postać, rozsypał się na tysiące płonących kawałków.

Demon Padł na ziemie odrzucony siłą uderzenia. Był zadowolony z siebie jak nigdy.

- Pocieszona? Nie wiesz co Cię czeka Shilo... - zaśmiał się okrutnie. Poczułaś ciepło na uszach, okazało się że zatykając sobie uszy wbiłaś swoje paznokcie w głowę. Jak widać podszepty zadziałały tak czy inaczej.

- Nie mogłem trafić źle, podkradałem się do Ciebie od ponad tygodnia, wiem czego się boisz, wiem o Tob... - urwał, gdyż został zmiażdżony ogromnym młotem.

Odruchowo zakryłaś twarz, kilka okruchów uderzyło i w Ciebie, ale wyzwolona spod wpływu postaci znalazłaś w sobie siłę by to wytrzymać. Już poczułaś radość i spokój, ale coś się nie zgadzało, mimo iż nic nie powinno mieć prawa przetrwać tego uderzenia, to zmusiłaś wzrok by spojrzeć we wgniecenie w ziemi, czarny płyn zbierał się w centrum pęknięcia, okalając jakąś czarną kulę. Zrozumiałaś, że kimkolwiek był... za chwilę wróci.

Usłyszała hałas mimo zasłoniętych uszu, i tylko dlatego pozwoliła sobie uchylić powiekę. Zobaczyła dziurę w ziemi, regenerującego się potwora i poczuła, jak flaki podchodzą jej do gardła. Zmusiła się, by ruszyć się z miejsca, podbiegła do Thane'a, zaczęła go szarpać za ramię.
- Uciekajmy stąd! On się... on się regeneruje, chodźmy!!
Krew spływała jej po uszach i szyi, palce też miała ubrudzone krwią.

Zdyszany, ledwo usłyszał co krzyczała Shila. Powoli złapał oddech.

Złapał Jej dłoń swoją, przytrzymał. - Nie... uciekniemy przed... nim... - zakaszlał - Powinnaś być tego tak samo świadoma jak i ja. - Spojrzał Jej w oczy, mimo zmęczenia w jego spojrzeniu nie było strachu. - Pomyśl chwile, to monstrum znalazło Cię w losowym miejscu, potrafi powodować ból, oraz strach samą obecnością. Co więcej.. choćbym nie wiem co zrobił to potrafie go zmienić tylko w gluta, który się zregeneruje.

- Wniosek jest prosty... tylko Ty możesz go skończyć. - Puścił Jej ramie, teraz już pewny że skupi się na walce, a nie ucieczce. Podniósł się. - Nie jesteś sama w tej potyczce, radze szybko coś wymyślić. Jakikolwiek plan przyjdzie Ci do głowy... po prostu mów.

Czekał na Jej słowa, coś mu mówiło, że tylko tak można z tym walczyć.

Wgniecenie, krater w ziemi powoli wypełniał się czarną jak noc substancją. Substancja zaczynała się formować w kształty pazurów, czaszek, szponów. Widać potrzebowało jeszcze troche czasu by wrócić do swojej prawdziwej formy.

Zrezygnowała już z ucieczki, ale to nie zmieniało faktu, że miała pustkę w głowie, jak napastnika pokonać.
- Czym on jest? - szepnęła.
Podniosła się, zwróciła w kierunku krateru.
- Może udałoby się go spalić? Teraz w tej postaci może być mniej odporny na ogień - powiedziała pierwsze, co przyszło jej na myśl. - Albo... zamrozić i rozgromić na kawałki.

- Nie mam pojęcia czym jest. - powiedział z pewnym bólem, z reguły miał choć szczątkową wiedzę w każdym zakresie. - Dopiero zbieram o Nim informacje, Tobie radze to samo.

- Umiesz zamrażać? Nie krępuj się... - pokręcił głową, przywołał Blaze. - Zobaczmy co kolega powie na ogień. - zagrał cichą melodię tonem gitary akustycznej, płomienie szybko wypełniły krater, wściekle zmieniając barwę z ciemnoczerwonej aż po białą.

Po ostatnich dźwiękach płomienie zaczęły przygasać, zgasły dopiero gdy ostatnie dźwięki zanikły do ciszy - zniknęły i płomienie.

Przez kilka cudownych uderzeń serca zniknęły strach, oraz chłód jaki w nienaturalny sposób istniał wokół tej istoty. Już cisnęły się odetchnięcia z ulgą, gdy w ułamku sekundy ze środka krateru wyrosła ogromna postać składająca się z czarnej materii, wyglądem przypominała szkielet, tyle że składający się z zbyt dużej ilości łączeń.

Postać wstała na równe nogi, była przygarbiona, ale i ogromna. Oboje osłupieliście. Na cokolwiek byliście przygotowani - na to na pewno nie.

Wtem bestia ugięła się, spieła w sobie i wyskoczyła z oszałamiającą prędkością. Uderzyła w demona z takim pędem, że przelecieli dobre 10 kroków nim zaryli w ziemię.

Chwilę po tym umysł Shili wypełnił perfidny śmiech, a z krateru wyłoniła się ta sama, mroczna sylwetka. - Zabawa się dopiero rozpoczyna....

Cofnęła się o pół kroku, kiedy wyrosła przed nimi wielka postać szkieleto-podobna. Już zaczynała się cieszyć, że potwór został pokonany, a tu taka niespodzianka.
- Nie, nie umiem zamrażać - burknęła pod nosem. - Umiem tylko ogłuszać. Ale moje kolorowe iskierki raczej nie zrobią wrażenia na czymś takim.

Przypatrywała się przeciwnikowi, ale tak naprawdę to nic nie przychodziło jej do głowy. Absolutna pustka, której towarzyszyło jedynie uczucie ogromnego strachu. Nie mogła się skupić, myślała tylko o tym, żeby to coś się do niej nie zbliżało.

Rozejrzała się. Widziała huśtawki, drzewa, krater, w którym dzieci prędzej czy później urządzą sobie piaskownicę, jakiś staw z rybkami (kaczki pouciekały już dawno), kwiatki, krzaczki i podobne elementy. Wzrok przykuł staw.
- Może woda?
Pobiegła w stronę bajorka.

Nie zdążył odpowiedzieć, miał na tyle nieszczęścia żeby lądowanie kilka metrów dalej odbyło się na jego plecach.

Gdy się zatrzymali przerzucił bestie nad sobą, po czym wstał. Zmierzył ją wzrokiem i ruszył na nią. Nie miał już ochoty bawić się z nią w całopalenie, chciał ją rozerwać na kawałki gołymi rękami.

Ruszyłaś w stronę jeziorka, chwilowo Twój umysł nie był zaprzątnięty niczym innym, nie przywiązałaś większej wagi do tego co się działo z obcą postacią, ani jej nowym potworem ani Thane'm.

- Nie musisz mi opowiadać o swoich słabościach Shila... - postać nagle znalazła się tuż obok Ciebie, jej głos był lodowaty, ale tym razem nie zawładnął Tobą tak jak wcześniej.

Ze zdziwieniem zauważyłaś że stoisz po kostki w jeziorze, podczas gdy postać stoi jeszcze na brzegu. Zauważyłaś w wodzie jakiś przedmiot, który mocno przykuł Twoją uwagę. Był na wyciągnięcie ręki.

----

Bestia również wyskoczyła w Twoją stronę. Ryknęła, ale po tym jak zebrała uderzenie którym rozwaliłbyś porządny głaz - ucichła. Idąc za ciosem zadałeś kilka mocnych ciosów, przy których charakterystyczny trzask mówił Ci że coś się w nim w środku ułamało. Besta zadrapała Cię kilka razy, przeszła do defensywy.

Z wrażenia zabrakło jej chwilowo oddechu, ale wiedziała, że nie mogła sobie teraz zaprzątać niczym głowy. Szukała czegokolwiek. I oto ujrzała coś, co mogło okazać się pomocne, ale nie wiedziała jeszcze, co to takiego. Wyciągnęła po to dłoń.

Jednocześnie skupiała się mocno by zebrać w sobie wystarczająco siły do wykonania czegoś, co nigdy jej nie wychodziło. Telekinezy.
Woda podniosła się, przybrała kształt bąbla i otoczyła przeciwnika. Shila błagała w myślach, by to coś dało.

- To musi być smutne uczucie, wiedząc w jak biednej sytuacji jesteś, co? - zapytał szukając czułego punktu lub luki w defensywie bestii. "Szukaniem" było atakowanie losowych miejsc uderzeniami pięści i sprawdzanie reakcji bestii, która coraz bardziej przypominała worek połamanych kości ociekający czarną posoką.

Zacisnęłaś palce na rękojeści miecza, którego od razu wyciągnęłaś. Zdążyłaś uchwycić szkarłatne zdobienie rękojeści, poza tym miecz wydawał się zwyczajnym jednoręcznym orężem.

Postać chyba zdziwiła się nagłym "obąblowaniem", ciężko stwierdzić. Stał się jednak wyraźny (a nie był zbyt ładny) gdy wyciągnęłaś miecz, przybrał spięty wyraz twarzy i wykrzyczał jakieś słowa. Mimo wiadomej mocy postaci - słowa nie wywołały tak dużego bólu jak poprzednio. Miecz wydał się jednak odrobinę cieplejszy.

---

Bestia zrozumiała że dalsza obrona nie ma sensu, więc odskoczyła do tyłu, pozwoliła połamanym ramionom opaść, spojrzała na demona ze wściekłością. Wygięła się do tyłu prężąc "klatkę piersiową", w której żebra popękały jedno za drugim. Z połamanej, wpół płynnej masy wystrzeliły cztery macki, które złapały demona i rozpoczęły przyciąganie go ku sobie. Z każdym krokiem zwiększając swoją siłę.

Jej zdumienie nie miało końca, kiedy stwierdziła, że to, co znalazło się w jej dłoni, było najprawdziwszą rękojeścią prostego miecza. Mimo swej zwyczajności, ostrze zaszczepiło w niej poczucie bezpieczeństwa i pewność siebie, a także otoczyło struchlałe serce jakimś ciepłem. Z kolei jej prześladowca zdał się jakby stracić część swojej mocy. Poczuła tym większą odwagę, a ból nie przeszkadzał już tak bardzo. Utrzymanie wodnego bąbla stało się łatwiejsze.

Nie zwlekając dłużej, dziewczyna zwinnie pokonała mały, dzielący ją i przeciwnika dystans, a gdy znalazła się tuż przy nim, pchnęła mocno ostrze w przód, przebijając go na wylot. Wyszarpnęła miecz i zadała cięcie, potem następne i tak jeszcze kilka razy.

Pozwolił sobie wpaść w szał bojowy i zachować niezbędne minimum samoświadomości. Nie przebierając w środkach zwyczajnie przegryzł jedną z macek. Oswobodził ręce i zmiażdżył w morderczym uścisku jeszcze dwie. Spojrzał na swojego przeciwnika wydającego swoje ostatnie oddechy. - Pozdrów ode mnie Harona, sku*wielu! - Powiedział wściekłym tonem, po czym złapał mocno za ostatnią mackę i przyciągnął bestie ku sobie, by ta nadziała się na potężnego kopniaka.

Oponent natychmiast zmienił taktykę, czas niekończących się podchodów i napawania się tropieniem musiał się skończyć.

- Nie będę nawet próbować dociec skąd Go masz... - odpowiedział jadowicie, patrząc na broń odskoczył do tyłu i wyrwał się z bąbla. Z nadnaturalną zwinnością uniknął wszystkich ciosów mieczem, za wyjątkiem pierwszego. Ostrze przy każdym przecięciu powietrza i przy zadaniu ciosu przeciwnikowi wydawało się wydawać cichy ... ryk?

Był już w w pełni widoczny, ostry. Dopiero teraz zauważyłaś Jego dziwny makijaż. - Widzę że masz potężnych przyjaciół... W takim razie naszą zabawę czas zakończyć. Nazywam się Shacko. - Ułamek sekundy po tym jak zdradził Ci swoje imię zadałaś mu cios mieczem, który.. nie do końca powinien dosięgnąć celu. Miecz jakby sam wykręcił Ci nadgarstek i sięgnął celu.

Przeciwnik jednak nie wziął tego jako coś złego, przeciwnie - złapał klingę w dwa palce, co spowodowało nagłą reakcję w mieczu, jakby krzyk? W tej samej chwili poczułaś ogromny ból, dotyk Shacko wyzwolił efekt, który przeszedł przez miecz i zerwał skórę z dłoni którą go trzymałaś. Ból był niewyobrażalny... Chwilę po tym Twoich uszu dobiegł skowyt demona...

---

Bestia została mocno przyciągnięta, ale nie wyglądała na zdającą sobie sprawę ze swojego położenia, wręcz przeciwnie. Uderzenie serca przed zebraniem kopniaka powiedziała - Shacko.

Po usłyszeniu tego słowa świat zalała fala czerwieni, niewyobrażalny ból, jaki sprawiło oddzielenie Twojej skóry od ciała wypełnił całą Twoją świadomość. Wydałeś z siebie niekontrolowany ryk, a ból, który wypełnił całą świadomość znalazł ujście we wściekłości.

(nie piszesz, do odwołania przejmuje kontrole nad Thane'm )

Nieznajomy wyostrzył się zupełnie i Shilah poczuła obrzydzenie, patrząc na jego twarz.
- Czym ty jesteś? - sapnęła.
W następnej sekundzie jej ręka wygięła się nagle i sięgnęła Shacko. Poczuła tak niewyobrażalny ból, że padła na kolana z krzykiem, ale miecza nie puściła. Dobiegł ją także krzyk, znajomy głos.
- Thane?!

Mimo nieprzyjemnego obrotu spraw, ciągle nie bała się.

Odgłosy nadchodzące z mniej lub bardziej daleka przeszły z ryków i warknięć w odgłosy szarpanego mięsa, łamanych kości... działo się to jednak za daleko i byłaś zbyt zaaferowana obecną sytuacją.

Shacko odskoczył do tyłu, puścił Twój miecz - Nie Twój zasrany interes... A sądząc po krzyku Twojego demona, to możemy spokojnie uznać że zostałaś już tylko Ty, a bycie sam na sam ze mną to z reguły czyjeś ostatnie chwile.

- Może zmów ostatnią modlitwę do swojego boga, czy co... - zadrwił.

Uniosła powoli wzrok na swoją drżącą dłoń, zaciśniętą bezsilnie na rękojeści miecza. Krew spływała jej do łokcia i skapywała na ziemię. Szukała w głowie czegokolwiek, co pomogłoby jej pokonać to coś. Starała się nie myśleć o Thanie, bo mocno ją to rozpraszało.

Wypatrzyła za plecami Shacko dość duży kamień. Skupiła się na nim i uniosła go powoli, by spuścić go nad głową nieznajomego. W momencie, gdy oberwał w głowę, poderwała się i z całej siły uderzyła go pięścią w pierś na wysokości serca, w tym samym momencie wypuszczając dawkę ponad 30 mA ładunku elektrycznego - prosto w jego serce.

(btw - 30 mA to bardzo mało

m to mili, a to oznacza 1/1000)

Shacko oberwał kamieniem, co go ogłuszyło. Pomysł z ciosem w serce jednak nie był najlepszy, zabolał Cię nadgarstek, wnioskujesz conajmniej jakieś zwichnięcie.

Bądź co bądź jednak Twoja akcja podziałała, Shacko odszedł niepewnym krokiem do tyłu o kilka kroków. Upadł.

Trwało to jednak tylko kilka chwil, wstał na równe nogi, omiótł wszystko wkoło. Wbił nienawistne spojrzenie w Ciebie.

(o, musiało mi się coś pomieszać

)

Jej ręka opadła w dół, ale kolejny okrzyk bólu powstrzymała zaciskając mocno usta. W momencie, kiedy Shacko cofnął się, musiał puścić jej miecz. Widziała, że jej atak dał jakiś efekt, miała więc pomysł, jak działać dalej.

Podniosła się na nogi i podniosła miecz dwoma rękami, ignorując ból. Władowała w ostrze największą dawkę prądu elektrycznego, na jaki było ją stać. W dwóch krokach pokonała dzielący ich dystans i przebiła mieczem serce Shacko.

Gdy władowałaś napięcie w miecz ten... zaprotestował, zagrzał się do tego stopnia że poparzył Ci dłonie. Z krzykiem wypuściłaś miecz z dłoni, padłaś na kolana. Zamglonym spojrzeniem zauważyłaś że miecz aż dymi się, pulsuje szkarłatem.

Potem w uszach zadźwięczał szyderczy, bolesny śmiech Shacko. Czułaś ból każdą komórką nerwową swojego ciała, jednocześnie nie poddawałaś się na tyle, by nie paść poprostu na ziemię.

Z transu zbudził Cię warkot. Dotarł do Ciebie z kilkusekundowym opóźnieniem, ze zdziwieniem stwierdziłaś że ból zniknął, oraz że widzisz niemal wyraźnie. Zobaczyłaś przed sobą humanoida, który był pokryty krwią i czarną posoką, dopiero przy bliższym przyjrzeniu dostrzegłaś fakt, że w miejscach względnie czystych brakuje skóry.

Postać stała w kałuży pełnej krwi wymieszanej z czarną posoką. Spojrzała na Ciebię i odpowiedziała głosem Thane'a - Widać nasz przeciwnik uciekł... To dość logiczny ruch, ucieczka to jedna z niewielu rzeczy jakie pozostają do wyboru gdy mierzysz się ze wściekłym starożytnym demonem... Wybacz, muszę wezwać pomoc, inaczej za mniej niż minutę wykrwawię się.

Thane zagrał krótką melodię, która przywołała kilka postaci. Te szybko otoczyły demona i zajęły się Jego ranami... lub raczej jedną raną.

(Twoja kolej, T napisze po Tobie)

» Plac
» Centralny plac
» Plac główny